Tıp Fakültesi / Faculty of Medicine

Permanent URI for this collectionhttps://hdl.handle.net/11727/1403

Browse

Now showing 1 - 20 of 6089

Hemoperfüzyon
(TÜBİTAK TAG ,212-, 1987) Pişkin, Erhan; Haberal, Mehmet; Ertürk, Eyüp M.
Suicide attempted by burning.
(ANNALS OF THE MBC. 1, 2, 12-13, 1989) Haberal, Mehmet; Bayraktar, U; Bilgin, N; Gulay, H; Oner, Z
Sixteen patients who had attempted suicide by burning were admitted to Hacettepe Univerity Hospital Burn Center over the 9 years' period. Five of these patients were psychiatric and two of them had previously attempted to commit suicide. The mean age was 32 years and th4 overall mortality rate was 50%. This study shows that suicide by self-burning is giving a serious problem with high mortality rate. Therefore, prevention and education are involved in this matter.
Hemodiyaliz hastalarında panel eeaktif antikor düzeyini etkileyen parametreler
(Türk Nefroloji Diyaliz ve Transplantasyon Dergisi/Office Journal of the Turkish Nephrology, Association 1999;4:188-191, 1999) Özdemir, F.Nurhan; Sezer, Siren; Turan, Minüre; Güz, Galip; Arat, Zübeyde; Gülmüş, Şale; Haberal, Mehmet
Kan transfüzyon sayısı, transplantasyon ve hamilelik hikayesi hemodiyaliz (HD) hastalarında panel reaktif antikor (PRA) düzeyini etkileyen en önemli üç faktör olarak bilinmektedir. Bu faktörlerin dışında da, PRA duyarlılığının nedeni bilinmeyen bir hasta grubunun da varlığı, diğer olası faktörlerin araştırılmasına yol açmıştır. Çalışmamızda merkezimizde HD programında olan hastaların PRA pozitifliğini etkileyen klinik ve laboratuvar parametreleri araştırmayı planladık. Çalışma grubu 94 kadın, 99 erkek hastadan (yaş ortalaması 44.6±15.8 yıl ve hemodiyaliz süresi 42.2+15.3 ay, 100 HCV(-), 93 HCV(+)) oluşuyordu. Otuz hastada renal transplantasyon hikayesi vardı. PRA düzeyi tayini One Lambda Cell Tray kullanılarak gerçekleştirildi. PRA değeri %30'dan yüksek olan hastaların sonucu pozitif kabul edildi. Hastaların yaş, HD süresi, kan grubu, transplantasyon hikayesi, HCV pozitifliği ve aldığı ortalama haftalık r-HuEPO dozu ile PRA pozitifliği arasındaki korelasyon araştırıldı. Çalışmamızda, HD süresi ve transplantasyon hikayesi ile PRA pozitifliği arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki mevcuttu (PRA (+) ve (-) hastaların sırasıyla HD süresi 50.8+40.5 ay, 37.1+38.9 ay, p =0.028, ve transplantasyon hikayesi olan hastaların PRA (+) olma oranı: %90 iken diğer hastalarda %17.2, p=0.0002 olarak bulundu). Hastaların yaş, cinsiyet, kan grubu, kan transfüzyonu sayısı, HCV enfeksiyonu, r- HuEPO dozu ve PRA pozitifliği arasında bir ilişki bulunmadı. Sonuç olarak, HD süresi ve renal transplantasyon PRA sensitizasyonu etkileyen önemli bir faktörlerdir. Bu konuda daha geniş çalışmalara ihtiyaç vardır. Blood transfusion, previous transplantation and pregnancy are the most important factors that influence the panel reactive antibody (PRA) sensitization in hemodialysis (HD) patients. The presence of PRA positive patients who has not been exposed to common triggering fetors have led the investigators to search for other causes of PRA sensitivity. We planned this study to search for the clinical and laboratory parameters and PRA positivity. Our study group was consisted of 94 female and 99 male patients (mean age: 44.6+15.8, mean HD duration: 42.2+15.3 months, hepatitis markers: 100 HCV (-) and 93 HCV ( +). Thirty of the patients had renal transplantation history. PRA measurement was performed with One Lambda Cell Tray. The patients whose PRA levels were more than 30% were accepted to be PRA positive. There was significant relation between transplantation history, HD duration and PRA levels of the patients (HD duration was 50.8+40.5 and 37.1+38.9 months, p =0.028 in PRA (+) and (-) patients respectively and PRA positivity ratio of patients with previous transplantation and those without were 90% and 17.2%, respectively, p=0.0002). We did not find any signifcant relationship between age, gender, HD duration, blood group, number of blood transfusions, r-HuEPO dose, presence of HCV infection and PRA positivity. In conclusion, HD duration and previous transplantation are important factors influencing PRA positivity.
Effects of HCV-RNA positivity on serum IL-1 beta levels in chronic hemodialysis patients
(Gazi Medical Journal ,12 ,4 ,155-158, 2001) Yücel, Ayşegül; Köseoğlu, Hamide; Yücel, Ahmet Eftal; Özdemir, Nurhan; Haberal, Mehmet
Hepatitis C virüs (HCV) positivity and inflammatory cytokines such as interleukin(IL)-} beta, tumor necrosis factor-alpha and IL-6 secreted by activated macrophages are known to be important morbidity factors in chronic hemodialysis (HD) patients. in this preliminary stııdy, we aimed to compare serum IL-1 beta levels of 20 HCV-RNA-positive and 23 HCV-RNA-negative chronic HD patients. Methods: HCV-RNA-positivity and serum IL-1 beta levels were studied using nested reverse transcriptase-polymerase chain reaction and ELISA methods, respectively. Results: We could detect no statistically signifıcant difference between serum IL-1 beta levels in HCV-RNA-positive and HCV-RNA-negative groups (p>0.05). Conclusion: To our knowledge, this is the fırst study to examine the relationship between serum IL-1 beta level and HCV infection in HD patients. We had expected the level of IL-1 beta to be higher in HCV-RNA-positive group, and believe that the blood-dialyzer interaction strongly activated mononuclear cells, thus generating elevated levels of IL-1 beta in both groups. This could explain why HCV infection apparently did not affect serum IL-1 beta levels.
Deneysel fizyoloji
(2002) Kaplan, Birsen
Bıçak yaralanmasına bağlı isole internal mamaryan arter injurisi: Yaşamı tehdit eden hemotoraksın alışılmamış bir sebebi
(Erciyes TIp Dergisi. 25, 4, 186-188, 2003) OĞUZKAYA, Fahri; AKÇALI, Yiğit; BİLGİN, Mehmet; HABERAL, Arif
Göğüs ön duvarının delici yaralanmaları, yaşamı tehdit eden komplikasyonlara yol açabilir. Bunlardan biri sol meme atardamarı ya da internal mammarian arterin (İMA) bıçakla yaralanması sonucu olan hemotorakstır. Gereç ve yöntem: Biz, son on yıl içinde, bıçaklanma sonucu izole IMA yaralanması olan on olguyu gözden geçirdik. Acil servise geldiğinde altı (%60) olguda hemorajik şok yardı. Bütün olgulara acil torakotomi yapıldı. Bulgular: Operasyon bulgusu, dokuz olguda (6 sol, 3 sağ) İMA kesişi komplet; Bir olguda ise sol İMA parsiyel kesişi vardı. Cerrahi yöntem dokuz olguda ligasyon, bir olguda lateral onarımdı. Ortalama hastanede kalış zamanı yedi gündü. Mortalité ve morbidité görülmedi. Sonuç: Sadece İMA yaralanmasının masif hemotoraksm sebebi olabileceği akılda tutulmalıdır. Penetran toraks travmasına bağlı massif hemotoraksta acil torakotomi hayat kurtarıcı olabilir Anterior thoracic penetrating injuries may result in life-threatening complications. One of these is massive hemothorax as a result of stab wounds to the internal mammary artery. Methods. We reviewed retrospectively ten cases with isolated internal mammary artery injuries resulting from stab wounds during the period of last ten years. Six patients (60%) were admitted in hemorrhagic shock into emergency room. Urgent thoracotomy was performed in all cases. Results. Operative findings were nine complete disruption of IMA (3 right and 6 left), and 1 partial one (on the left). Surgical methods were ligation (n=9) and lateral repair (n=1) . Average hospitalisation time was 7 days. There were no complications or mortality. Conclusions. Isolated IMA injury may be the unique cause of massive hemothorax. Urgent thoracotomy may be life-saving for patients with hemorrhagic shock due to penetrating thoracic injury.
Tromboze greft arteryovenöz fistülü olan hastalarda arrow-trerotola cihazi ile perküten mekanik trombektomi
(Tanısal ve Girişimsel Radyoloji ,9 (3) ,371-376, 2003) Fırat, Ali; Aytekin, Cüneyt; Boyvat, Fatih; Emiroğlu, Remzi; Haberal, Mehmet
Tromboze arteryovenöz fistülü olan hemodiyaliz hastalarında perkütan mekanik trombektomi işleminde kullanılan Arrow-Trerotola cihazının etkinliğinin ve güvenilirliğinin araştırılması. GEREÇ VE YÖNTEM Greft fistül oklüzyonu olan 10 hastaya Arrow-Trerotola cihazı ile perkütan mekanik trombektomi işlemi yapıldı. 10 hastaya toplam 13 kez işlem uyglandı. Teknik başarı, komplikasyonlar, primer ve sekonder açık kalım oranları değerlendirildi. Teknik başarı oranı %84 idi (13 işlemin 11'inde). Hastaların hiç birisinde majör komplikasyon izlenmedi. Ortalama takip süresi 8,5 ay idi. Yedi hastada greft fistüller hala patenttir. Bu 7 hastanın 3'ünde patensinin devamı için ek işlemler uygulandı. Üç aylık primer ve sekonder açık kalım oranları sırasıyla %66 ve %77 olarak hesaplandı. SONUÇ Arrow-Trerotola perkütan mekanik trombektomi cihazı tromboze hemodiyaliz greftlerinin tedavisinde kullanılan etkili bir yöntemdir. To assess the safety and efficacy of the Arrow-Trerotola percutaneous thrombectomy device in the treatment of thrombosed hemodialysis access grafts in dialysis patients. MATERIALS AND METHODS: Ten patients with graft fistula occlusion underwent mechanical thrombectomy with Arrow-Trerotola percutaneous thrombectomy device. Thirteen trombectomy procedures were performed in ten patients. Technical success, complications, primary and secondary patency rates were noted. RESULTS: The technical success rate was 84% (11 of 13 procedures). There were no major complications. The mean follow-up period was 8,5 months. The graft fistula are still functional in seven patients. In 3 of 7 patients, additional procedures were needed for patency. The 3-month primary and secondary patency rates were 66% and 77% respectively. CONCLUSION: Percutaneous mechanical thrombectomy with the Arrow-Trerotola device is an effective method for the treatment of the thrombosed hemodialysis grafts.
Hematolojide ayırıcı tanı
(2004) Boğa, Can; Özdoğu, Hakan
Sağ kolon kanserini taklit eden dev villöz adenoma
(Turkish Journal of Gastroenterology. 15, 4, 270-273, 2004) YAĞMURDUR, Mahmut C.; ALEVLİ, Feride; GÜR, Gürden; HABERAL, Nihan; MORAY, Gökhan; BOYACIOĞLU, Sedat; HABERAL, Mehmet
Seksenbeş yaşında bayan hasta sağ alt kadranda ağrı ve şişlik yakınmasıyla başvurdu. Ayrıca sağ inguinal hernisi de mevcuttu. Abdominal tomografide çekum ve terminal ileumda yaklaşık 13,5 cm'lik bir segmentte asimetrik nodüler duvar kalınlaşması, saptandı. Kolonoskopide, çekumda lümeni ileri derecede daraltan, üzerinde yoğun mukus salgısı içeren polipoid lezyon saptandı. Kolonoskopi sırasında alınan multiple biopsilerin patolojik incelemesinde villöz adenom morfolojisi görüldü, malignite saptanmadı. Endoskopik polipektominin mümkün olmadığı hasta ameliyat edildi. Sağ kolonda çekum üzerinde 18x6x4 cm boyutlarında sert kitle görüldü ve hastaya sağ hemikolektomi yapıldı. Patolojik incelemesinde villöz adenom dışında başka patolojik bulguya rastlanmadı. Bir yıllık izleminde subjektif yakınması olmayan hastanın kontrol kolonoskopik incelemelerinde patolojik bulguya rastlanmadı. Sonuç olarak, inguinal herni nedeniyle başvuran ileri yaş hastalar, intraabdominal yer işgal eden lezyonlar yönünden dikkatli araştırılmalıdır. Bununla birlikte villöz adenomlar, elektrolit dengesizliğine neden olmaksızın, parsiyel obstrüksiyona neden olacak kadar büyük boyutlara ulaşabilir ve kolon kanserini taklit edebilir. An 85-year-old woman was admitted to our hospital due to pain and swelling in her right inguinal region. She had a right inguinal hernia. Abdominal computerized tomography revealed an 8x8 cm cecal mass and also a 13.5 cm segmental asymmetric nodular thickening of the cecum. Colonoscopic examination revealed a sessile polypoid mucus-secreting mass mimicking carcinoma that narrowed the cecal lumen. Histopathological examinations of sections from colonoscopic biopsy materials on light microscopy revealed villous adenoma morphology. The patient underwent operation, and an 18x6x4 cm mass, which partially obstructed the cecum, was seen. A right hemicolectomy was performed for complete excision. Histopathological examination revealed a pure villous adenoma, and there was no sign of malignant degeneration. On the 6th postoperative day, the patient was discharged from the hospital. During follow-ups at three-month intervals throughout one year, no abnormal colonoscopic or laboratory findings were assessed. We believe that, in older patients with inguinal hernia, presence of intraabdominal mass should be considered. Furthermore, we showed in this report that villous adenomas can reach significant dimensions without causing any obtructing signs or electrolyte imbalance and can mimic colon carcinoma.
Depreme bağlı eşikaltı travma sonrası stres bozukluğu ve ilişkili faktörler
(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2005) Gökben Hızlı, Feride; Taşkıntuna, Nilgün
Bu çalışmada, 1999 Ağustos veya Kasım depremlerini yaşamış ve halen Ankara'da ikamet eden depremzedelerde eşikaltı travma sonrası stres bozukluğu ve ilişkili incelenmiştir. Bu amaçla, çalışmaya katılmayı kabul eden depremzedelere klinik değerlendirme için Bileşik Uluslararası Tanı Görüşmesi ve Klinisyen Tarafından Uygulanan Travma Sonrası Stres Bozukluğu Ölçeği uygulanırken, yeti yitimi, yaşam kalitesi ve depresyon belirtilerinin değerlendirilmesi için Kısa Form-36, Kısa Yeti Yitimi Ölçeği ve Beck Depresyon Ölçeği uygulanmıştır. Sonuçta eşikaltı TSSB'si olan depremzedeler, TSSB olanlarla karşılaştırıldığında; yaşam kalitesindeki bozulma benzer bulunmuştur. Eşikaltı TSSB grubunda, travma yaşamamış sağlıklı kontrol grubuna göre yaşam kalitesi daha düşük ve yeti yitimi daha yüksek bulunmuştur. Bu araştırmanın sonuçları, daha önce yapılmış olan çalışmaların sonuçlarıyla uyumlu biçimde, TSSB için DSM IV tanı kriterlerinin genişletilmesinin gerekliliğini düşündürmektedir.
Tam düzeltme ameliyatı yapılmış olan fallot tetraloji hastalarda ventrikül fonksiyonlarının ve B-tipi natriüretik peptid (BNP) düzeylerinin değerlendirilmesi
(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2005) Örün, Utku, Arman; Varan, Birgül
Fallot tetralojisi nedeniyle ameliyat edilmiş hastalarda pulmoner yetmezliğe (PY) bağlı olarak sağ ventrikül dilatasyonu ve disfonksiyonu gelişebilmektedir. Çalışmamızda BNP düzeyi ve doku Doppler ekokardiyografinin opere olmuş Fallot tetralojili (OFT) hastalarda ventrikül fonksiyonlarını göstermedeki etkinliğini araştırdık. Yaş ortalaması 11.1± 4.8 yıl olan, tam düzeltme ameliyatı yapılmış Fallot tetralojili 34 hasta ile 21 gönüllü kontrol çalışmaya alındı. Her iki grupta serum BNP düzeyi ölçüldü, standart ekokardiyografi ve doku Doppler çalışması yapıldı. Pulmoner yetmezlik derecesi renkli Doppler ile hafif, orta ve ağır olarak tanımlandı. Miyokardiyal performans indeks (MPİ), apikal dört boşluk pozisyonda, tüm ventrikül segmentlerinden doku Doppler ile çalışıldı. Telekardiyografik inceleme ile kardiyotorasik oran (KTO) bakıldı. QRS süresi, IVA değeri ve BNP düzeyi kullanılarak, ventrikül fonksiyonu hakkında bir indeks (RVDİ) oluşturuldu. OFT’li hastalarda BNP düzeyi kontrole göre belirgin yüksek bulundu (sırasıyla 45.8 ± 48.6 pg/ml, 19.2 ± 12.7 pg/ml, p<0.009). Ejeksiyon fraksiyonu ve fraksiyone kısalma gruplar arasında farklı değildi. Ancak OFT’li hastalarda tüm ventrikül segmentlerinde MPİ değerleri kontrole göre yüksekti. Sağ ventrikülün tüm segmentlerinde izovolemik kontraksiyon akselerasyonu (IVA), OFT’li hastalarda kontrole göre düşüktü. BNP düzeyi ile QRS ve QTd süreleri arasında orta (r=0.398, p<0.01, r=0.482, p<0.001), PY derecesi ile KTO arasında kuvvetli korelasyon belirlendi (orta PY, r=0.587, p<0.0001, ağır PY, r=0.757, p<0.001). Ayrıca BNP düzeyi ile IVA ve RV bazal segment Sm hızı arasında negatif korelasyon vardı. Sağ ventrikül bazal segment miyokardiyal hızları, OFT’li hastalarda, kontrol grubuna göre belirgin düşük bulundu. RV bazal segment Sm hızı, OFT’li grupta: 8.1 ± 1.7, kontrol grubunda: 20.5 ± 11.9 cm/sn (p <0.001); Em hızı OFT’li grupta: 15.6 ± 4.8, kontrol grubunda: 20.5 ± 10.5 cm/sn (p = 0.015); Am hızı, OFT’li grupta: 6.8 ± 2, kontrol grubunda:10.9 ± 3.5 cm/sn (p < 0.001) idi. RV bazal ve orta segment IVA değeri ile PY arasında kuvvetli negatif korelasyon belirlendi (r = -0.562, p <0.001, r=-0.590, p<0.001). QRS ve QTc süreleri ile RV bazal segment MPİ arasında kuvvetli korelasyon vardı (r=0.545, p<0.001, r=0.532, p<0.001). RV bazal segment Sm hızı ile QRS, QTc ve QTd arasında kuvvetli negatif korelasyon vardı. (r=-0.687, p<0.001, r=-0.587, p<0.001, r=-0.570, p<0.001). RVDİ değeri, OFT’li hastalarda kontrol grubuna göre yüksekti (p<0.0001). Ağır pulmoner yetmezlikli hastalarda RVDİ değerinin diğerlerine göre daha yüksek olduğu belirlendi. Tam düzeltme ameliyatı yapılmış olan Fallot tetralojili hastalarda, ilerleyen dönemlerde pulmoner yetmezliğe bağlı semptomatik sağ ventrikül dilatasyonu ve her iki ventrikülde fonksiyon bozukluğu görülebilmektedir. Standart ekokardiyografi ile erken dönemde gösterilemeyen sol ventrikül disfonksiyonu, doku Doppler MPİ ile gösterilebilmektedir. OFT’li hastlarda doku Doppler ile elde edilen IVA değeri, serum BNP düzeyi, KTO ve yüzey EKG ölçümlerinin birlikte değerlendirilmesi, hastalarda uygun zamanda pulmoner kapak replasmanına karar vermede yardımcı olabilir. Doku Dopplerin ventrikül kontraksiyon ve relaksasyon fonksiyonlarını değerlendirmedeki üstünlüğü, bu yöntemin OFT’li hastaların rutin izleminde kullanılabilecek bir yöntem olduğunu göstermektedir. RVDİ, kapak yetmezliği olan OFT’li hastaların ventrikül fonksiyonunu değerlendirmede kullanılabilecek bir değerdir. Ancak etkinliğini göstermek için prospektif çalışmalardan elde edilecek daha çok veriye ihtiyaç vardı
Pediyatrik kalp cerrahisinde tromboelastograf kullanımı ve standart laboratuvar tetkikleri ile karşılaştırılması
(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2005) Esen, Asım; A. Akpek, Elif
Bu çalışmanın amacı, konjenital kalp cerrahisi uygulanan hastaların koagülasyon sistem değişikliklerinin değerlendirilmesinde, (1) tromboelastograf ile standart laboratuvar tetkikleri arasında bir fark olup olmadığını araştırmak, ve (2) siyanotik ve asiyanotik patolojiye sahip hastaların bu farklı yöntemlere nasıl cevap verdiğini incelemektir. Başkent Üniversitesi Klinik Araştırma ve Etik Kurulu’nun izni ve çocukların ailelerinden onay alındıktan sonra, açık kalp cerrahisi uygulanarak biventriküler düzeltme ameliyatı planlanan ve yaşları 3 ay ile 10 yıl arasında olan 24 çocuk prospektif düzende çalışmaya alındı. Tüm hastalarda anestezi indüksiyon ve idamesi ile kardiyopulmoner bypass ve cerrahi teknikler standart tutuldu. Standart laboratuvar tetkikleri olarak protrombin zamanı (PTZ), aktive parsiyel tromboplastin zamanı (aPTT), platelet sayısı, fibrinojen ve D-dimer değerleri; tromboelastograf değerlendirilmesi için ise Roteg ile ilk pıhtı başlangıcı (R), pıhtı oluşum zamanı (K), alfa açısı (α), ve maksimum pıhtılaşma (maksimum amplitüd, MA) ölçüldü. Kan örnekleri santral venöz kateterden 3 zaman diliminde yapıldı: (1) indüksiyondan hemen sonra, cerrahi başlamadan önce (t1), (2) ameliyatın sonunda yoğun bakıma çıkmadan önce (t2), ve (3) yoğun bakımda 24’üncü saat (t3). Ameliyat sırasında ve sonrasında alınan standart laboratuvar tetkiklerinde platelet sayısında zaman içerisinde hafif bir düşme, PTZ değerlerinde ise normal üzerinde hafif bir artış tespit edildi. Fibrinojen ve aPTT değerlerinde ise önemli bir değişiklik kaydedilmedi. ACT değerleri her iki grupta da normal sınırlarda olmak üzere siyanotik grupta anlamlı şekilde daha düşüktü (p= 0.015). TEG ölçümlerinde ilk pıhtı başlangıcı, pıhtı oluşum zamanı ve alfa açısının EXTEG değerleri siyanotik ve asiyanotik gruplarda anlamlı fark gösterdi. TEG ve standart laboratuvar parametrelerinin hiçbirisinin yoğun bakımda ilk 24 saatlik kanama miktarı ile ilişkileri anlamlı bulunmadı. TEG ölçümleri ile standart laboratuvar tetkiklerinin karşılaştırılmasında, başlangıç platelet sayılarının hem INTEG hem de EXTEG ölçümlerindeki ilk pıhtı başlangıcı (R), pıhtı oluşumu (K), ve maksimum amplitüd (MA) başlangıç değerleri ile korelasyonu bulundu iv (p<0.05, hepsi için). Protrombin zamanı başlangıç değeri ise sadece ilk pıhtı başlangıcı ile ilişkili bulundu. Ameliyat sonundaki ölçümlerin değerlendirmesinde, hiçbir laboratuvar tetkiki ile TEG ölçümleri ilişkili bulunmadı. Sonuç olarak, açık kalp cerrahisi uygulanan çocukların ameliyat sırasında ve sonrasında yapılan koagülasyon sistem değerlendirmesinde, siyanotik ve asiyanotik çocukların TEG ölçümlerinde, standart laboratuvar tetkikleri ile gösterilemeyen anlamlı değişiklikler kaydedilmiştir
Renal transplantasyon hastalarında kaposi sarkomu: klinik özellikler ve insan herpes virüsü-8'in varlığı
(Türkderm ,39 ,4 ,249-253, 2005) Saray, Yasemin; Seçkin, Deniz; Butros, Reha; Haberal, Mehmet
Renal transplantasyon hastalarında Kaposi sarkomu sıklığı artmıştır. Bu çalışmada, renal transplantasyon hastalarında gelişen Kaposi sarkomunun prevelansı, klinik özellikleri ile insan herpesvirusu-8'in etyolojideki rolü araştırıldı. Kaposi sarkomu tanısı alan renal transplantasyon hastalanın dosyaları incelendi. Altı hastada lezyonlu deride insan herpesvirusu-8 DNA'sı araştırıldı. Kaposi sarkomu prevelansı %1.2 idi. Mukokütanöz tutulum %76.9'unda, viseral tutulum %61.5'inde saptanmıştı. Tedavi ile hastaların %61.5'inde remisyon, %23.1'inde parsiyel remisyon izlenmişti. Viseral tutulum olanların %25'i ölümle sonuçlanmıştı. Altı hastanın tümünde virusa ait DNA saptandı. Renal transplantasyon hastalarında gelişen Kaposi sarkomunda viseral tutulum sıktır ve mortaliteyi arttırır. Etyopatogenezde, immünosüpresyon ile birlikte insan herpesvirusu-8 rol oynamaktadır. Background and Design: The frequency of Kaposi's sarcoma is increased in renal transplantation patients. The prevalence, clinical features and the etiopathological role of human herpesvirus-8 in Kaposi's sarcoma in renal transplantation patients were investigated in this study. Patients and Methods: Files of renal transplantation patients who were diagnosed as Kaposi's sarcoma have been examined. Human herpesvirus-8 DNA was investigated in the lesional skin of 6 patients. Results: The prevalence of Kaposi's sarcoma was 1.2%. Mucocutaneous and visceral involvement was noted in 76.9% and 61.5% of the patients, respectively. In 61.5% of the patients total remission, in 23.1% partial remission was observed. Twent-five percen[ of the patients with visceral involvement were died. Viral DNA was detected in all of the 6 patients. Conclusion: Visceral involvement is common in Kaposi's sarcoma developing in renal transplant recipients and increases the mortality. Immunosuppresion with human herpesvirus-8 play roles in etiopathogenesis
Koroner arter bypass greftleme cerrahisi sırasında deksmedetomidin kullanımının serebral etkileri
(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2005) Demet Sargın Süleymancı (Sulemanji); Dönmez, Aslı
Kardiyopulmoner bypass'ın (KPB) olumsuz serebral etkilerine karşı tam koruma sağlayacak bir farmakolojik ajan konusunda henüz bir fikir birliği sağlanamadığından bu konudaki arayışlar devam etmektedir. Çalışmamızın amacı hemodinamik stabilite sağlamadaki üstünlüğü bilinen ve hayvan çalışmalarında da nöroprotektif özelliği olduğu gösterilen deksmedetomidinin koroner arter bypass greftleme (KABG) cerrahisi sırasında ortaya çıkan serebral iskemik hasara karşı koruyucu etkisi olup olmadığını belirlemektir.Etik Kurulu onayı ve hastaların izinleri alındıktan sonra KABG yapılacak 50-70 yaşları arası 24 hasta çalışmaya alındı. Hastalar randomize olarak deksmedetomidin alan (Grup D, n = 12) ve almayanlar (Grup K, n = 12) şeklinde iki gruba ayrıldı. Standart anestezi indüksiyonu sonrası tüm hastalara juguler bulb kateteri takılıp bazal kan örnekleri alındı. Grup D'ye 10 dk içinde 1 ag/kg bolus ve ardından 0.7 ug/kg/sa dozunda deksmedetomidin infüzyonu verildi. Hastalardan indüksiyon sonrası, KPB'nin 10.dakikasında, kros-klemp kalkışından 1 dk. sonra, KPB çıkışından 1 dk. sonra, ameliyat sonunda ve postoperatif 24. saatte arteriyel ve juguler venöz kan örnekleri alınarak kan gazı analizleri ile S-100B proteini, nöron spesifik enolaz (NSE) ve laktat değerlerinin ölçümleri yapıldı. Elde edilen değerler gruplar arasında Mann-Whitney U testi ile grup içinde Wilcoxon testi ile karşılaştırıldı. Grup D ve Grup K arasında arteriyel ve juguler venöz pH2 PO2, PCO2 değerleri ve O2 saturasyonları açısından herhangi bir fark bulunmadı. S-100B, NSE ve arteriyel-juguler venöz laktat farkı değerleri açısından da iki grup bulguları benzerdi. Postoperatif dönemde hiç bir hastada klinik olarak nörolojik bir komplikasyon izlenmedi.Sonuç olarak, KPB sırasında ve sonrasında gerek S-100B ve NSE gerekse laktat farkları açısından literatürle uyumlu değişiklikler izlediğimiz hastalarımızda deksmedetomidin grubunda kontrol grubundan farklı sonuçlar olmaması, deksmedetomidinin nöroprotektif etkisinin bulunmadığını düşündürmektedir. Daha yüksek ilaç dozları kullanılarak yapılacak çalışmalarla farklı sonuçlar elde edilebilir. The search for a pharmacologic agent which has the potential for full neuroprotection from the adverse cerebral effects of extracorporeal circulation is still going on due to lack of a consensus on this subject. The aim of our study was to determine whether dexmedetomidine, an alpha-2 agonist which provides hemodynamic stability and is reported to be neuroprotective in animal studies, has a protective effect against cerebral ischemic injury during coronary artery bypass grafting (CABG) surgery.After Ethics Committee approval and informed consent, 24 patients aged between 50-70 undergoing CABG surgery were included in the study. Patients were randomized into two groups as receiving dexmedetomidine (Group D, n = 12) or not (Group K, n = 12). After standard anesthesia induction jugular bulb catheter was inserted to all patients and as basal blood samples were drawn, dexmedetomidine 1 ug/kg in 10 min. and then infusion was started at a rate of 0.7 ug/kg/h in Group D. Blood samples for arterial and jugular venous blood gas analysis, S-100B, NSE and lactate level measurements were taken after induction, 10 min. after the initiation of cardiopulmonary bypass (CPB), 1 min. after declamping, at the end of CPB, at the end of operation, at the postoperative 24th h. Statistical analysis was performed with Mann Whitney U and Wilcoxon tests between and within the groups respectively. There were no significant differences between the groups regarding arterial and jugular venous pH, PO2, PCO2 and O2 saturations. S-100B, NSE and arterial-jugular venous lactate differences were also similar between Group D and Group K. There were no clinically overt neurological complications in any patient in the postoperative period. In conclusion, cerebral ischemia marker (S-100B, NSE and lactate) patterns were as expected during CPB, however, there were no differences between the groups; leading us to think that dexmedetomidine does not have neuroprotective effects in CABG surgery. Studies with higher doses of dexmedetomidine parameters may lead to different results.
Ailede hipertansiyon öyküsü olan sağlıklı okul çağı çocuklarında ayaktan kan basıncı monitorizasyonu ile kan basıncı parametrelerinin değerlendirilmesi
(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2005) Malbora, Barış; Baskın, Esra
Primer Hipertansiyonu, özellikle aile öyküsü olan hastalarda erken tanımlamak, ileride oluşacak komplikasyonları önlemek açısından son derece önemlidir. Bu amaçla çocukların poliklinik koşullarında ölçüm yapan cihazlar ile KB ölçümlerinin periyodik olarak yapılması yararlıdır. Geleneksel yöntemle ölçülen KB’ları erken dönemde normal olarak saptanmasına rağmen, AKBM henüz semptomlar ortaya çıkmadan KB yüksekliğini gösterebilmektedir. Bu çalışmada geleneksel yöntemle ölçülen KB’ları normal sınırlarda olup, ailesinde primer HT öyküsü olan [(APHT (+)] sağlıklı okul çağındaki çocuklarda AKBM ile elde edilecek verilerin, risk altındaki kişilerin belirlenmesinde ne derecede yararı olduğunun belirlenmesi amaçlandı. Çalışmaya 79 sağlıklı çocuk dahil edildi. Bunların 39’u ailede primer HT öyküsü olan [APHT (+)], 40’ı ise ailede HT öyküsü olmayan [AHT (-)] çocuklardı. Bu çocukların tam kan sayımları, idrar analizleri, idrar mikroskopisi ve biyokimyasal tetkikleri yapıldı. Hem geleneksel yöntemle hem de AKBM ile KB’ları ölçüldü. APHT (+) grupta tüm gün, gündüz ve gece minimum, maksimum ve ortalama sistolik, diyastolik ve ortalama arteriyel kan basınçları AHT (-) gruba göre anlamlı derecede yüksek bulundu (p<0,05).Vücut kitle indeksi ortalaması APHT (+) olan grupta daha fazla olmasına rağmen ortalama KB’ları ve KB yükleri açısından AHT (-) gruba göre farklı bulunmadı (p>0,05). AKBM ile değerlendirmede APHT (+) grupta boy ile SKB arasında pozitif korelasyon bulunmasına rağmen, AHT (-) grupta ortalama SKB ile böyle bir korelasyon bulunamadı. APHT (+) olanlarda SKB yükü (p=0,000) ve DKB yükü (p=0,002) AHT (-) gruba göre anlamlı derecede yüksek bulundu. Hipertansiyon sınırı 90 persentil kabul edildiği zaman bu anlamlı fark daha da belirginleşti. Sonuç olarak; ailede HT öyküsü olan çocukların KB parametrelerinde AKBM ile anlamlı değişiklikler olduğu görülmüştür. Bu çocuklarda HT sınırının 90 persentil kabul edilmesi ve düzenli aralıklarla AKBM ile izlenmesi, ileride gelişecek HT ve komplikasyonlarını önlemede yararlı olacaktır.
Yenidoğan döneminde serum prohepsidin düzeylerinin tam kan sayımı, demir parametreleri ve sepsis ile ilişkisi
(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2005) Çelik, G.Banu; Gürakan, Berkan
Hepsidin demir metabolizmasında anahtar rol oynayan, hepatositlerde üretilen, 25 aminoasitten oluşan, antibakteriyel bir peptiddir. Hepsidin demirin intestinal absorbsiyonunu, makrofajlardan salınımını ve transplasental geçişini inhibe eder. Prohepsidin hepsidinin 84 aminoasitten oluşan prekürsörüdür. Yenidoğan döneminde serum prohepsidin düzeyleri bilinmemektedir. Bu çalışma ile yenidoğan bebeklerde serum prohepsidin düzeylerinin belirlenmesi ve sepsisli yenidoğan bebeklerdeki düzeylerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya 16 sağlıklı term, 26 sağlıklı prematüre, 6 sepsisli term ve 15 sepsisli prematüre olmak üzere 63 yenidoğan bebek alındı. Bebeklerden bir defa alınan kan örneğinde serum prohepsidin düzeyi, tam kan sayımı, demir parametreleri ve C-reaktif protein bakıldı. Serum prohepsidin düzeyleri sağlıklı term bebeklerde 482±371,9 ng/mL (ortalama: 464,4), sağlıklı prematüre bebeklerde 496,7±443,5 ng/mL (ortalama: 231,3) bulundu. Bu iki grup arasında istatistiksel olarak fark yoktu. Term bebeklerde ve prematüre sağlıklı grupta prohepsidin düzeyleri ile örnek alınma günü ve doğum ağırlığının ilişkili olmadığı görüldü. Prematüre sağlıklı grupta prohepsidin düzeyleri ile gestasyon haftası arasında ilişki bulunmadı. Term sepsis grubunda prohepsidin düzeylerinin sağlıklı gruba göre önemli oranda yüksek olduğu tespit edildi. Tüm hastalar birlikte değerlendirildiğinde, prohepsidin düzeyleri ile tam kan sayımı ve demir parametreleri arasında ilişki bulunmadı. Bu sonuçlar ile sağlıklı term ve prematüre yenidoğan bebeklerde prohepsidin düzeylerinin dağılım aralığının geniş olduğu, sağlıklı erişkin ve süt çocuğu düzeylerine göre daha yüksek iv 4 olduğu görülmektedir. Bu durumun postnatal erken dönemde demir ihtiyacının azalmasına bağlı olabileceği düşünüldü. Bu dönemde görülen prohepsidin yüksekliği, glomerüler filtrasyon hızının fizyolojik düşüklüğüne bağlı da olabilir. Term sağlıklı grubuna göre term sepsis grubundaki anlamlı prohepsidin yüksekliği de hepsidinin bir akut faz reaktanı olmasına ve antibakteriyel etkisine bağlanabilir
Kronik el ekzemalarında pimekrolimus kremin etkinliğinin flutikazon propiyonat krem ile karşılaştırılması
(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2005) Seda Battaloğlu; Güleç, A. Tülin
El ekzeması, ellerde eritem, skuam, vezikül ve fissürler ile karakterize, tekrar etme eğilimi gösteren, sık görülen bir deri hastalığıdır. Topikal steroidler el ekzeması tedavisinde ilk seçenektir. Ekzemanın sık tekrarlaması, bu kremlerin uzun süreli kullanılmasına ve yan etkilerinin ortaya çıkmasına neden olmaktadır. Bu nedenle, hastalığın tedavisinde etkili ve uzun süre güvenle kullanılabilecek yeni topikal ajanlara ihtiyaç vardır. Pimekrolimus, non-steroid antiinflamatuvar bir kalsinörin inhibitörüdür. Atopik dermatit tedavisinde uzun süredir güvenle kullanılmaktadır. Kronik el ekzemalarında pimekrolimus krem ile flutikazon propiyonatın etkinlik ve güvenilirliğini kıyaslamak için, tek kör ve randomize bir klinik çalışma planlanmıştır. Her iki tedavi maliyet açısından da karşılaştırılmıştır. Şubat 2005-Haziran 2005 tarihleri arasında Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi Dermatoloji Anabilim Dalı'na başvuran kronik el ekzemalı 16 hasta çalışmaya alınmıştır. Her iki tedavi ekzemada iyileşme sağlamıştır. 16 hastanın 10'unda (%62,5) tama yakın ya da tam düzelme, bir hastada belirgin, 2 hastada orta ve 3 hastada da hafif düzeyde düzelme tespit edilmiştir. Pimekrolimus grubu ve flutikazon propiyonat grubu arasında tedaviye yanıt açısından istatistiksel fark tespit edilmemiştir (p>0,05). Tedavi sırasına pimekrolimus grubunda yer alan 3 hastada yan etki izlenmiştir. İki hastada tedavinin ilk birkaç gününde görülen ve tedaviyi kesmeyi gerektirmeyen yanma hissi ve bir hastada tedavinin ikinci haftasından tedavi sonuna kadar devam eden deride incelme hissi saptanmış, ancak klinik değerlendirmede deride atrofi tespit edilmemiştir. Sonuç olarak pimekrolimus krem kronik el ekzemalarının tedavisinde flutikazon propiyonat kadar etkili ve güvenilir bulunmuştur. Ancak tedavi maliyetinin flutikazon propiyonattan 6 kat fazla olduğu belirlendiği için kronik el ekzemalarında tedavi seçilirken bu durumun göz önüne alınması gerektiği düşünülmektedir. Hand eczema is a common skin disease with remissions and exacerbations, characterized by erythema, squam, vesicle and fissures. Pimecrolimus is a new non-steroid anti-inflammatory calcineurin inhibitory that can be used in the treatment of chronic hand eczema. A randomized, observer blinded, comparison study of pimecrolimus cream versus fluticasone propionate was designed in order to evaluate the efficacy and safety profile between two agents. 16 patients with chronic hand eczema were enrolled in the study and randomized in two groups. They were all outpatients seen at the dermatology department of Baþkent University Faculty of Medicine between February 2005 and June 2005. Both pimecrolimus and fluticasone propionate improved the eczema. 10 of the total 16 patients (62,5%) showed complete or nearly complete response, one significant, 2 moderate and 3 minimal response was achieved. Statistical difference between two groups was not significant (p>0,05). Adverse events occurred in 3 of the 16 patients, all in the pimecrolimus group. Two patients complained a temporary burning sensation occurred in the first few days of therapy and one patient with a feeling of thinning of the skin but atrophy was not seen clinically. The cost of both therapies were investigated and compared with each other. The cost of both therapies were investigated and compared with each other.Pimecrolimus cream was found to be safe and equally effective to fluticasone propionate in the treatment of chronic hand eczema . But cost effect analyse showed that total cost of therapy was 6 times higher in the pimecrolimus group.
Lokalize prostatik adenokarsinomda tümör volümü (TV), non-tümör volümü (NTV), TV/NTV, fibronektin dağılımı, BhCG ve PSA ekspresyonunun prognostik önemi
(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2005) Şar, Aylin; Özdemir, Handan
Lokalize prostat adenokarsinomlarda, tümör volümü ve PSA seviyesi önemli prognostik faktörlerdendir. Prostat adenokarsinomda radikal prostatektomi sıklıkla kullanılan tedavi yöntemidir. Hastanın klinik ve patolojik stage'i, sağkalımı etkilediğinden dolayı bu bilgilere güvenilir şekilde elde etmek gerekmektedir. Radikal prostatektomi spesimenlerinin tümünün örneklenmesi ile tümör volümü, cerrahi sınırlar, seminal vezikül invazyonu, prostat dışı yayılım, Gleason grade ve klinik stage ile ilişkin diğer verilere en doğru şekilde ulaşmamızı sağlamaktadır. bhCG ekspresyonunun olması, testis, mesane ve prostat tümörlerinde kötü prognoz göstergesidir. Ayrıca tedavi olan yanıtı da etkilemektedir. ekstrasellüler matriks proteini olan fibronektin, yüksek Metastatik ve invazyon potansiyeli olan tümörlerin infiltrayon sınırında stromada izlendiği saptanmıştır.Planladığımız çalışma; retrospektif nitelikte olup, insana ait radikal prostatetomi spesimenlerinde tümör volümü (TV), nontümöral volüm (NTV), TV/NTV, fibronektin dağılımı, bhCG ve PSA ekspresyonunun prognostik önemini irdeleme amacına yöneliktir.Çalışmamızda Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde 1995-2003 yılları arasında radikal prostatektomi olan 50 hasta çalışma kapsamına alınmıştır. Prostatektomi spesimenlerinin tümü örneklenmiştir. Elde edilen parafin kesitlerde tümör volümü, perinöral, vasküler, veziküloseminalis, lenf nodu ve cerrahi sınır invazyonu ile prostat dışına yayılım tekrar değerlendirilmiştir. Seçilmiş kesitlerde bhCG, PSA ve fibronektin primer antikorları ile immünhistokimyasal boyama yapılmıştır. PSA ekspresyonu; semikantitatif yöntemle P1: <%20, P2: %20-60, P3: >%60 olmak üzere 3 skor belirlenmiştir. bhCG; pozitif veya negatif boyanma kabül edilmiştir. tömürün invazyon gösterdiği sınırda, tümör hücrelerini saran FN-pozitif liflerin demarkasyon oluşturduğu veya stromal liflerde diffüz boyanma gösterdiği durumlarda FN boyanması pozitif, geri kalan durumlar için ise negatif boyanma olarak değerlendirilmiş ve istatistiksel çalışma yapılmıştır.Sonuç olarak bhCG pozitif olan tümörlerin daha fazla oranda vasküler, kapsüler ve seminal vezikül invazyonu gösterdiği, FN-negatif olan tümörlerin daha fazla oranda kapsüler ve seminal vezikül invazyonu yaptığı ve daha büyük tümör volümüne ulaştığı saptanmıştır.
Solid organ transplantasyon hastalarında ishal etkenleri
(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2005) Kuru İnci, Emine; Arslan, Hande
İshal solid organ transplantasyon (SOT) hastalarında sık rastlanılan gastrointestinal komplikasyonlardan biridir. İshal nedenlerini tanımlamak zor olabilir. Bakteriyel, paraziter, viral ve fungal olabileceği gibi, immünsüpresiflere, antibiyotiklere, inflamatuvar bağırsak hastalıklarına bağlı olarakta gelişebilir. Bu çalışmada amacımız ülkemizde transplantasyon hastalarında gelişen ishallerin etiyolojisini ve prognozunu incelemek ve immünsüpresif olmayan kişilere (normal popülasyona) göre farklılıkları belirlemekti. Bu amaçla bir yıllık dönem içinde hastanemize 52 ishal atağı ile başvuran 43 SOT hastası ve eş zamanlı olarak 52 immünsüprese olmayan ishalli hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların klinik sorgulamasının ardından etiyolojiye yönelik dışkı incelemeleri yapıldı ve dışkının direkt ve boyalı mikroskobik incelemesi, amip antijeni için ELİSA incelemesi, bakteriyolojik kültür, C. difficile toksin A incelemesi, Rotavirus ve enterik Adenovirus için immünkromotografik assay, CMV düşünülen vakalarda CMV pp65 antijenemi testi ve endoskopi-biyopsi incelemesi ile ishal etiyolojisi araştırıldı. Bu incelemeler ile etkeni aydınlatılamayan hastalarda öykü ve hariç bırakma yöntemiyle uyumlu bulunanlar ilaç ilişkili ishal olarak tanımlandı. Yapılan incelemeler sonucunda SOT hastalarının %84.6’sının etiyolojisi aydınlatılıdı. İki grup arasında infeksiyöz ishal etkenlerinden CMV ve Cryptosporidium spp. SOT hastalarında anlamlı olarak yüksek oranda bulundu. Yine SOT hastalarında 9’u tekrarlayan ishal atağı ile 2. kez başvurdu. Bu tekrarlayan ishal ataklarının %33.3’ü Giardia lamblia ve Cryptosporidium spp. (paraziter etkenler) ile gelişmişti ve bu klinik tablolar relaps olarak değerlendirildi. SOT hastalarının 5’inde aldıkları immünsüpresif tedavilere bağlı olarak gelişen ishaller saptandı. Sonuç olarak ishalde erken ve uygun tedavinin yapılabilmesi için toplumda sık rastlanmayan etkenlerin SOT hastalarında ishale neden olabileceğinin bilinerek bu hastalarda ek tanısal testlerin ve invazif girişimlerin uygulanması gereklidir. Yine bazı etkenler ile tekrarlayan ataklar ve kronik seyir izleyebilen klinik tabloların görülebileceği bilinmeli ve bu hastalarda tedavi sonrası dışkı kontrolleri yapılmalıdır.
Metabolik sendromlu hastalarda koroner arter hastalığı İle postprandiyal hipertrigliserideminin ilişkisi
(Başken Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2005) Atar, İnci Aslı; Müderrisoğlu, Haldun
Metabolik sendrom (MS) gittikçe büyüyen bir sağlık sorunudur. Trigliserid (TG) yüksekliğinin koroner arter hastalığı (KAH) ile ilişkisi bir çok çalışmada gösterilmiştir. Açlık düzeylerinden çok postprandiyal TG düzeylerinin KAH açısından risk oluşturduğu düşünülmektedir. Bu çalışmada MS olan hastalarda KAH ile postprandiyal hipertrigliserideminin ilişkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. MS tanısında Erişkin Tedavi Paneli III’ün (ATP III) ve Uluslararası Diyabet Federasyonu’nun (IDF) önerdiği kriterler çalışmaya alınan hastalara ayrı ayrı uygulanarak tanımlar arasındaki farkların çalışma sonuçlarına etkisinin araştırılması da hedeflenmiştir. Bu çalışmaya Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi Kardiyoloji polikliniğinde değerlendirilen ve koroner anjiyografi yapılmasına karar verilen 122 hasta dahil edildi. Hastalar MS ve KAH varlığına göre 4 gruba ayrıldı. On iki saat açlık sonrası hastalara 891 kkal, % 60 yağ, % 16.8 protein ve % 23.2 karbohidrattan oluşan bir kahvaltı oral lipid yükleme testi olarak verildi. Açlık, 2., 4., 6. ve 8. saat kan örneklerinde trigliserid (TG) düzeylerine bakıldı. Hastaların ortalama yaşı 59.2 ± 10.4 yıl olup %61.5’i erkekti. Hastaların %40.2’sinde ATP III tanımına göre, %49.2’sinde ise IDF tanımına gore MS saptandı, %41.8’inde KAH tesbit edildi. ATP III ve IDF kriterlerine göre değerlendirildiğinde, MS olan hastaların açlık ve oral lipid yüklemesi sonrası 2, 4, 6 ve 8. saatlerde yapılan ölçümlerinde TG düzeylerinin yüksek olduğu görüldü (p<0.05). KAH olan kişilerde TG düzeyleri KAH olmayanlara göre yüksek olmasına rağmen, bu gruplar arası farkı belirleyen bir faktör değildi. Bu veriler MS olan hastalarda postprandiyal TG düzeylerinin daha fazla yükseldiğini ve daha uzun süre yüksek kaldığını göstermektedir. MS olan hastalarda KAH ile postprandiyal hipertrigliseridemi arasında ise anlamlı bir ilişki saptanmamıştır.