Fakülteler / Faculties
Permanent URI for this communityhttps://hdl.handle.net/11727/1395
Browse
7990 results
Search Results
Item Comparison of Helical and TomoDirect Techniques with Simultaneous Integrated Boost in Early Breast Cancer Patients(REPORTS OF PRACTICAL ONCOLOGY AND RADIOTHERAPY, 2023) Onal, Cem; Bozca, Recep; Oymak, Ezgi; Guler, Ozan CemBackground: The aim of the study was to perform dosimetric comparisons of helical (H) and TomoDirect (TD) plans for whole-breast irradiation (WBI) with simultaneous integrated boost (SIB) in early-stage breast cancer patients undergoing breast conserving surgery.Materials and methods: Fifty patients, 25 with left-side and 25 with right-side tumors, were determined for a treatment planning system for a total dose of 50.4Gy in 1.8Gy per fraction to WBI, with a SIB of 2.3Gy per fraction delivered to the tumor bed. The planning target volume (PTV) doses and the conformity (CI) and homogeneity indices (HI) for PTV(breast )and PTVboost, as well as organ-at-risk (OAR) doses and treatment times, were compared between the H and TD plans.Results: All plans met the PTV coverage criteria for the H plan, except for mean V107 of PTVbreast for TD plan. The H plan yielded better homogeneity and conformity of dose distribution compared to the TD plan. The ipsilateral mean lung doses were not significantly different between the two plans. The TD plans is advantageous for mean doses to the heart, contralateral breast and lung, spinal cord, and esophagus than the H plans. In both the H and TD plans, the right-sided breast patients had lower heart dose parameters than the left-sided breast patients. The TD plan is superior to the H plan in sparing the contralateral breast and lung by decreasing low-dose volumes.Conclusions: While the OAR dose advantages of TD are appealing, shorter treatment times or improved dose homogeneity and conformity for target volume may be advantageous for H plan.Item Causal Effect of Obesity on the Probability of Employment in Women in Turkey(ECONOMICS & HUMAN BIOLOGY, 2023) Pekkurnaz, DidemThis study aims to investigate the causal effect of obesity on the employment probability of women in Turkey via the instrumental variable approach by using data from the 2018 Turkey and Demographic Health Survey. Obesity prevalence in the area of living and the overweight status of the oldest child, which are the most common types of instruments seen in the literature, are used as instruments. Consistent with the OLS result, the 2SLS estimate indicates that obese women are statistically significantly less likely to be employed when the overweight status of the child is used as an instrument. On the other hand, the statistically significant effect of obesity disappears when the area level obesity prevalence is used as the instrument. In addition, obesity in women decreases the likelihood of employment in the services sector and full-time jobs and employment with social security. Although the results of this study do not indicate the source of the effect found, the presence of a causal relationship for women should not be ignored when the economic burden of obesity for Turkey is considered.Item Clear Cell Carcinoma of the Uterine Cervix; An Unusual HPV-Independent Tumor: Clinicopathological Features, PD-L1 Expression, and Mismatch Repair Protein Deficiency Status of 16 Cases(TURKISH JOURNAL OF OBSTETRICS AND GYNECOLOGY, 2023) Bulutay, Pinar; Eren, Ozgur Can; Ozen, Ozlem; Haberal, Asuman Nihan; Kapucuoglu, NilgunObjective: Endocervical clear cell carcinoma (c-CCC) is a rare and HPV-independent adenocarcinoma type of cervix. Being usually resistant to conventional chemotherapy. Immunotherapy has recently been added as a preferred regimen as a second-line treatment option for programed cell death-ligand 1 (PD L1)-positive or mismatch repair (MMR) deficient cervical carcinomas. In this study, clinicopathological features, PD-L1 expression, and MMR deficiency status of c-CCCs were investigated. Materials and Methods: Sixteen c-CCC diagnosed cases were included in this study. PD-L1 expression was evaluated using two different PD-L1 clones (22C3 and SP263). MMR deficiency status of the cases was evaluated using four MMR proteins (MLH1, PMS2, MSH2, and MSH6). Results: Most of the c-CCC cases were presented as FIGO Stage I (68.75%). PD-L1 expression in either tumoral or tumor-infiltrating immune cells (TILs) was present in 62.5% (10/16) and 69% (11/16) of the 22C3 and SP263 clones, respectively. Most of the cases with high TIL density were also positive for PD-L1. The PD-L1 expression rate was less than 50% in most of the cases and 12.5% of the cases shared extensive PD-L1 staining. Overall, MMR deficiency was observed in 31.25% of the cases. Most of the MMR-deficient cases (80%) were PD-L1 positive. Conclusion: Although our study cohort is limited, we have shown that PD-L1 expression and MMR deficiency can be found in c-CCCs in variable degrees. These findings suggest that accompanying TIL density and MMR deficiency could be used as candidates for predicting PD-L1 positivity for c-CCCs. However, to indicate the clinical importance of these findings, objective treatment outcomes of cases treated with immunotherapy should be seen.konferans öğesi.listelement.badge Characteristics and Outcomes of Myelodysplastic Syndrome Patients Treated With Darbepoetin Alfa for Anemia in Turkey: A Multicenter Retrospective Study(CLINICAL LYMPHOMA MYELOMA & LEUKEMIA, 2023) Acar, Ibrahim Halil; Atalay, Figen; Demirsoy, Esra Terzi; Can, Ferda; Guven, Zeynep Tugba; Cetiner, Mustafa; Tombak, Anil; Comert, Melda; Guvenc, BirolItem A Hybrid Monte Carlo Simulation Risk Model for Oil Exploration Projects(MARINE POLLUTION BULLETIN, 2023) Balas, Egemen AnderA new 3-D Hybrid Monte Carlo Simulation (MCS) Risk Model is proposed in this study. The wind, wave, current, climate change, and tsunami sub-models of the Three-Dimensional Hydrodynamic Transport and Water Quality Model HYDROTAM-3D are interrelated with MCS, to obtain probability distributions for the simulation of environmental conditions. This is the only model that can incorporate the tsunami, storm, and sea level rise risks in oil exploration projects. The spill risk index (SRI) of 50 blue barrels spilled due to a blowout from the rig/port during fuel supply was circa 1 ton/ship as Tier I with an average annual occurrence probability of 1.0 x 10-6. The discharge of 4000 bbls for 6 h was modeled, resulting in the SRI of 546 metric tons from the riser blowout with SRI = 0.2 per meter, indicating a Tier II risk. The mean arrival time of this spill was found by MCS as 145 min.Item Dermoscopic and Cytological Findings in Scleromyxedema(DERMATOLOGY PRACTICAL & CONCEPTUAL, 2023) Tehci, Tugba; Senyurt, Elif Burcu; Durdu, Murat; Errichetti, EnzoItem Böbrek nakli alıcı ve alıcı adaylarının HLA tipleri ve immünolojik duyarlılık ile ilişkisi(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2022) Büyükaşık, Pırıl; Muşabak, Uğur HacıSon dönem böbrek yetmezliğinin kesin tedavisi böbrek naklidir. Böbrek nakli ile hastanın sağ kalım süresi ve yaşam kalitesi artmaktadır. Naklin başarısı, uygun tetkiklerle olası immünolojik reaksiyonların öngörülmesiyle sağlanabilmektedir. Vücutta en polimorfik sistem olan HLA doku gruplarının belirlenmesi, organ nakli immünolojisinde önemli bir basamak oluşturmuştur. Anti-HLA antikorları nakil açısından önemli bir engel teşkil etmektedir. HLA sınıf I ve sınıf II antijenlerine karşı gelişen antikorlar; gebelik, kan transfüzyonları ve daha önce solid organ nakli sonrası oluşabilir; ancak yine de bazı hastalarda duyarlılık oluşturacak risk faktörlerinin olmamasına rağmen yüksek antikor titrelerinin oluşumu tam anlamıyla aydınlatılamamıştır. Anti-HLA antikorlar PRA testiyle tanımlanmış olup, yüksek PRA düzeyleri rejeksiyon açısından önemli bir risk oluşturmaktadır. Çalışmamızda PRA pozitifliğine sebep olan HLA tiplerinin belirlenmesi ve bu HLA tiplerinin PRA tiplerine ve düzeyleriyle ilişkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla yola çıkılarak; bu çalışmada yapılan taramalarda mevcut verilerden PRA pozitifliği tanımlanmış böbrek nakli alıcı ve alıcı adaylarının (A/AA) PRA tarama testlerinde tespit edilen duyarlılık seviyesine göre çalışma grupları oluşturularak PRA tipine göre düzeyleri ve HLA tipleri, PRA (-) A/AA'nın ve donör ve donör adaylarının (D/DA) HLA tipleri kaydedilerek bu grupların HLA alelleri karşılaştırılmıştır. Başkent Üniversitesi Ankara Hastanesi'nde 2012-2020 tarihlerinde böbrek nakli yapılan ve yapılması amacıyla başvuran kronik böbrek hastalığı tanılı hastalar ve bu hastaların akraba olan ve akraba olmayan donör adayları nucleus sisteminden anamnez ve laboratuvar bulguları dikkate alınarak retrospektif olarak incelenmiştir. PRA (+) böbrek alıcı ve alıcı adaylarından oluşan 345 hasta çalışma grubunu (A/AA), PRA (-) böbrek alıcı ve alıcı adaylarından (A/AA) oluşan 300 hasta 1.kontrol grubunu, 316 kişiden oluşan donör ve donör adayları (D/DA) ise 2.kontrol grubunu oluşturarak toplam 961 kişi çalışmaya dahil edilmiştir. A/AA ve D/DA'nın HLA sınıf I (A-B-C) ve HLA sınıf II (DRB, DQB) PCR yöntemiyle, PRA taraması ise Luminex yöntemiyle yapılmıştır. Çalışmanın istatistiksel analizinde; sayısal değişkenler açısından gruplar arası fark olup olmadığı gerekli varsayımların sağlandığı durumda Student t testi ile test edilirken varsayımların sağlanmadığı durumda Mann-Whitney U testi kullanılmıştır. Kategorik değişkenler arasındaki bağımlılık durumu Pearson Ki-Kare testi ile gruplar arasındaki karşılaştırmalar ise iki oran arasındaki farkın anlamlılık testi ile değerlendirilmiştir. Çalışmamızda ABO ve Rh kan gruplarının PRA (+) A/AA ve PRA (-) A/AA'da istatistiksel olarak anlamlı bulunmasa da (p=0,801), tüm A/AA ile D/DA karşılaştırıldığında; A/AA'da AB Rh (+) ve B Rh (+) kan gruplarının D/DA'ya göre istatistiksel açıdan anlamlı olarak daha sık, 0 Rh (+) ve 0 Rh (-) kan gruplarının ise istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde daha az görülmesi; ABO ve Rh kan gruplarının son dönem böbrek yetmezliği progresyonuna bir etkisi olabileceğini düşündürmüştür. Araştırmamızda HLA alellerinin immünolojik duyarlılıkla ilişkisi değerlendirildiğinde; sınıf I HLA moleküllerinin, sınıf II HLA moleküllerine göre daha az ilişkili olabileceği gözlenmiştir. Sınıf II HLA moleküllerinden özellikle HLA-DR alel farklılıklarının panel reaktif antikor (PRA) gelişimi açısından koruyucu ve risk faktörü olabileceği düşünülmektedir. Ayrıca bazı HLA alel tiplerinin de A/AA ve D/DA arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık göstermesi, kişilerin HLA tiplerinin son dönem böbrek yetmezliği gelişimiyle ilişkili olabileceğini göstermiştir. The definitive treatment for end-stage renal disease is kidney transplantation. With kidney transplantation, the patient's survival time and quality of life increase. Transplant success can be achieved by predicting possible immunological reactions with appropriate tests. The determination of HLA tissue groups, which is the most polymorphic system in the body, has constituted an important step in organ transplant immunology. Anti-HLA antibodies represent a significant barrier to transplantation. Antibodies against HLA class I and class II antigens; may occur after pregnancy, blood transfusions, and previous solid organ transplants; however, the occurrence of higher antibody titers in some patients is still not fully elucidated. Anti-HLA antibodies have been identified by the PRA test and high PRA levels pose a significant risk for rejection. In our study, it was aimed to determine the HLA types that cause PRA positivity and to evaluate the relationship of these HLA types to PRA types and levels. Based on this purpose; the study groups were formed according to the sensitivity level detected in PRA screening tests of kidney transplant recipients and recipient candidates (R/RC) whose PRA positivity was defined from the available data in the screening performed in this study and their levels and HLA types according to PRA type, PRA (-) R/RC and HLA types of donor and donor candidates (D/DC) were recorded and the HLA alleles of these groups were compared. Patients with chronic renal failure who underwent kidney transplantation and applied for kidney transplantation in Baskent University Ankara Hospital between 2012- 2020 and their relatives and unrelated donor candidates were examined retrospectively, taking into account anamnesis and laboratory findings from the nucleus system. 345 patient study group consisting of PRA (+) kidney R/RC, 300 patients 1st control group consisting of PRA (-) kidney R/RC, (D/DC) consisting of 316 people formed the second control group and a total of 961 people were included in the study. HLA Class I (A, B, C) and HLA Class II (DRB, DQB) of the D/DC and R/RC were performed by PCR method and PRA screening was performed by Luminex method. In the statistical analysis of the study whether there was a difference between groups in terms of numerical variables was tested with the Student's t test when the necessary assumptions were met, while the Mann-Whitney U test was used when the assumptions were not met. The dependency status between categorical variables was evaluated with the Pearson Chi-Square test and the comparisons between the groups were evaluated with the significance test of the difference between the two ratios. Although ABO and Rh blood groups were not found to be statistically significant in PRA (+) R/RC and PRA (-) R/RC (p=0.801) when all R/RC and D/DC were compared; in R/RC, AB Rh (+) and B Rh (+) blood groups were statistically significantly more common than D/DC, 0 Rh (+) and 0 Rh (-) blood groups were statistically significant less common; it suggested that ABO and Rh blood groups may have an effect on the progression of end-stage renal disease. When the relationship of HLA alleles with immunological susceptibility was evaluated in our study; it has been observed that class I HLA molecules may be less related than class II HLA molecules. It is thought that especially HLA-DR allele differences from Class II HLA molecules may be protective and risk factors for the development of panel reactive antibodies (PRA). In addition, some HLA allele types showed a statistically significant difference between R/RC and D/DC, indicating that HLA types of individuals may be associated with the development of end-stage renal disease.Item Acil servise başvuran minör kafa travmalı geriatrik hastanın olası kafa kırığında hastabaşı acil ultrasonografi ile tomografinin karşılaştırılması(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2024) Athummani, Idd Selemani; Gülalp, BetülUltrasonografi (US) 1990’lı yılların başlarından beri acil serviste yatak başı hasta değerlendirilmesinde önemli bir uygulama haline gelmiştir. Günümüzde, geriatrik popülasyonun aynı seviyeden düşme ile minör kafa travması acil servis başvuruları artmaktadır. Bu çalışmanın amacı, 65 yaş ve üstü hastaların olası kafa kemikleri kırığında hasta başı Bakı Noktasında Acil Ultrasonografi (BNAU) ile bilgisayarlı tomografinin (BT) karşılaştırılmasıdır. Bu prospektif tek merkezli çalışma, 01 Ağustos 2022 – 30 Nisan 2023 arasında, Başkent Üniversitesi Acil Tıp Anabilim Dalı Ankara'da, kafa travması ile başvuran 65 yaş ve üstü random olguları içermektedir. Dahil edilme kriterleri, travma lokal bulgusu ve Glasgow Koma Skalası (GCS) skoru ≥14, dışlama kriterleri ise yüksek enerjili kafa travmaları, darp, nörolojik bulgu, tomografide beyin parankim patolojisi, hemodinamik olarak stabil olmaması, açık kırık, aktif kanama, serebral cerrahi öyküsüdür. Philips® HDI 500 ultrason cihazı ve L12-5 50 mm probu kullanılmıştır. Acil Tıp uzmanlık öğrencilerinin acil klinik ultrasonografi eğitiminden bağımsız olarak 1 saatlik kafa kemik ultrasonografi didaktik eğitimi ve ardından kemik uygulamaları sonrasında gerçekleştirilmiştir. Çalışma öncesi ön istatistik çalışması yapıldı. Veri analizinde SPSS istatistik v25 kullanıldı. Çalışmada kategorik değişkenlerin değerlendirilmesinde frekans (n) ve yüzde (%) tanımlayıcı istatistik olarak kullanılmıştır. BT ve US sonuçlarının karşılaştırılmasında "McNemar Ki-kare testi" veya "McNemar Bowker ki-kare testi" kullanılmıştır. Belirtilen sürede kafa travması ile 335 başvuru oldu. Çalışma evreni 32 random olgu idi, yaş ortalaması 81,53±7,99 yıl, kadın oranı %65,62 (n=21), erkek oranı %34,38 (n=11) idi. Olguların %46.88’inde (n=15) travma tarafı sağ, %53.13’ünün (n=17) sol ve %6.25’inin (n=2) oksipital orta hattaydı. Fizik bakıda, kafa travmalarının lokalizasyonu incelendiğinde, en sık frontal bölge %53,13 (n=17) gözlemlendi. Temporal bölge %18,75 (n=6) ve parietal bölge %37,50 (n=12) daha düşük oranlarda idi. Tomografi sonucunda 3 hastada kırık varken, bakı noktası ultrasonunda 4 hastada kırık öngörüldü. Bakı noktası ultrasonu ile kırık öngörülen yalnızca 1 hastada, tomografi ile doğrulama sağlanabilmiştir. Tomografide kırık tespit edilen 2 olgu ultrason ile öngörülemedi. Bakı noktasında kafa ultrasonu ile kafa kırığında duyarlılık %33.33, seçicilik %89.66, pozitif prediktif değeri %25 ve negatif prediktif değeri %92.86 olarak hesaplandı. PABAK (Prevalence Adjusted Bias Adjusted Kappa) uyum katsayısı 0.69 olarak elde edildi. Acil Tıp tarafından bakı noktasında uygulanan acil ultrasonografinin öngörü amaçlı uygulanabilirliği ve kırıkta ekarte edici olabilmesi olası iken, operatör becerileri ve ekipman duyarlılıkta etkilidir Seçilmiş geriatrik olgularda, Bakı noktasında acil ultrasonografi (BNAU) yüzeyde ulaşılabilir kafaya ait kırığını ekarte edebilmede değerli olabilir. Gelecekteki araştırmalar, geniş evren ile alan seçici çalışmalar gerektirmektedir. Ultrasonography (US) has become an important application in the evaluation of bedside patients in the emergency department since the early 1990s. Currently, minor head injury emergency department admissions in the geriatric population are increasing. The aim of this study was to compare Emergency point-of-care ultrasonography (PoCUS) and computed tomography (CT) for possible skull bone fractures in patients aged 65 years and older. This prospective single-center study included random cases aged 65 years and older, admitted with head trauma from ground fall between August 01, 2022, and April 30, 2023, in Başkent University Emergency Medicine (EM) Department, Ankara. Inclusion criteria are local finding of trauma, Glasgow Coma Scale (GCS) score of 14≥, and exclusion criteria are high-energy head trauma, neurological findings, brain parenchyma pathology on tomography, hemodynamically unstable, open fracture, active bleeding, stroke, or history of brain operation. Philips® HDI 500 ultrasound device and L12-5 50 mm probe were used. It was carried out independently of the emergency clinical ultrasonography training of EM residency students after 1 hour of skull bone ultrasonography didactic training. A preliminary statistical study was conducted before the study. SPSS statistical v25 used in data analysis. In the study, frequency (n) and percentage (%) were used as descriptive statistics in the evaluation of categorical variables. "McNemar Chi-square test" or "McNemar Bowker chi-square test" was used to compare CT and US results. There were 335 admissions with head trauma during the specified period. The study population was 32 random cases, the mean age was 81.53±7.99 years, the female rate (n=21) was 65.62%), the male rate (n=11) was 34.38%. The trauma side was on the right side in 46.88% of the cases (n=15), 53.13% in the left line (n=17) and 6.25% in the occipital midline (n=2). On physical exam, the most common region localization was the frontal 53.13% (n=17). Temporal 18.75% (n=6) and parietal 37.50% (n=12) were less common. As a result of tomography, 3 patients had fractures, while 4 patients were diagnosed with fractures with PoCUS. 1 patient whose fracture was predicted by PoCUS was confirmed by tomography. Contrarily, 2 cases with fractures detected on tomography could not be predicted by ultrasound. The sensitivity, positive predictive value, negative predictive value was 33.33%, 25% and 92.86% respectively, and the selectivity value was 89.66%.PABAK (Prevalence Adjusted Bias Adjusted Kappa) coefficient was obtained as 0.69. While it is possible that PoCUS is predictive and can rule out fractures, the effect of operator skills and equipment limitations on sensitivity is obvious. Our findings support that PoCUS can rule out skull fractures and reduce unnecessary brain CT scans in selected geriatric cases. Future research requires field-selective studies with a large group involvement.Item Genel pediatri uzmanlarının ve pediatri araştırma görevlilerinin hemanjiom hakkında bilgi düzeylerinin değerlendirilmesi(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2024) Tekdemir, Ruken; Tekdemir, RukenGiriş: İnfantil hemanjiomlar çocukluk çağının en sık görülen vasküler tümörüdür. Çoğunluğunun kendiliğinden gerileyebilir olması avantaj sağlıyor olsa da, tutulum yerlerine, boyutlarına ve derinliklerine bağlı olarak hayati risk oluşturabilir, fonksiyon bozuklukları, ülserasyon, kalıcı skar gibi çok önemli sonuçları olabilir. Çalışmamızda çocuk sağlığı ve hastalıkları hekimlerimize infantil hemangiomun tanı, ayırıcı tanı, tedavi ve klinik özellikleriyle ilgili sorular içeren anket uygulanmıştır. Bu yöntemle hekimlerin infantil hemanjiom hakkında bilgi düzeylerinin değerlendirmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: İnfantil hemanjiomun tanı, tedavi ve klinik özelliklerini içeren soruların olduğu 15 soruluk bir anket çalışması genel pediatri uzmanlarına ve pediatri asistanlarına elektronik yollarla iletilmiştir. Çalışmaya Ankara ilinden toplam 4 üniversite hastanesi katılmıştır; Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi Ankara Hastanesi, Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Prof.Dr.İhsan Doğramacı Çocuk Hastanesi, Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi ve Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Cebeci Hastanesinde Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları. İstatistiksel analizler SPSS versiyon 25.0 programı ile gerçekleştirilmiş olup p değerinin 0.05’in altında olduğu durumlar istatistiksel olarak anlamlı sonuçlar şeklinde değerlendirilmiştir. Çalışma için KA 24/114 numara ile Başkent Üniversitesi Tıp ve Sağlık Bilimleri Araştırma Kurulu’ndan onay alınmıştır. (Ek-1) Bulgular: Toplam 300 hekim ile yapılan çalışmada katılımcıların %39,6’sı (n=118) Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’nde, %31,54’ünün (n=94) Gazi Üniversitesi Hastanesi’nde, %20,47’sinin (n=61) Hacettepe Üniversitesi Hastanesi’nde, %8,39’unun (n=25) Başkent Üniversitesi Ankara Hastanesi’nde görev yapmakta olduğu; %72,24’ünün (n=216) araştırma görevlisi, %27,76’sının (n=83) uzman doktor olarak görev yapmakta olduğu görülmüştür. Anket çalışmasında en az doğru cevaplanan soru %50 oranında ‘Propranolol tedavisinin güncel yayınlar ışığında etkin tedavi dozu nedir?’ sorusu iken, ‘Yüz bölgesinde yer alan, ülsere, kanamalı veya herhangi bir organa bası yapan hemanjiomlar acilen pediatrik hematoloji onkoloji bölümüne yönlendirilmelidir.’ önermesi %97 oranla en fazla doğru cevaplanan soru olmuştur. ‘Aşağıdakilerden hangisi infantil hemanjiomun güncel tedavisidir?’ sorusuna %80 oranında doğru cevap verilmiştir. Sonuç: Çalışmanın sonuçları; katılımcı çocuk sağlığı ve hastalıkları araştırma görevlisi ve uzmanlarının infantil hemanjiom tanı ve tedavisi konusunda yeterince farkındalıklarının yeterli olduğu düşünülmüştür. Ancak çalışmamızın infantil hemanjiom konusunda yıllardır deneyimi olan Başkent Üniversitesi Ankara Hastanesi, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi, Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi gibi kurumlarda yapılmış olmasının da bu farkındalığa katkısı olmuş olabileceği ve ülkemizin farklı bölgelerindeki hekimler arası farkındalığı yansıtmıyor olabileceği düşünülmüştür. Çalışmamızda infantil hemanjiomların ayırıcı tanısı ve patogenez konusunda bilgi düzeylerinin ise tanı ve tedavi konusundaki farkındalıktan daha düşük olduğu gözlenmiş ve bu konuda eğitime ihtiyaç duyulduğu sonucuna varılmıştır. Farklı bölgelerde çalışan, daha fazla sayıda hekimin yer alacağı çalışmalar ile hemanjiom hakkında hekimlerin bilgi düzeylerinin araştırılması ile bilgi düzeyinin hangi noktalarda eksik olduğunun saptanması ve düzeltici eğitimlerin yapılabilmesi mümkün olacaktır. Introduction: Infantile hemangiomas are the most common vascular tumors of childhood. Although it is advantageous that most of them may regress spontaneously, depending on the location, size and depth of involvement, they may pose a life risk and may have very important consequences such as dysfunction, ulceration and permanent scarring. In our study, a questionnaire including questions about the diagnosis, differential diagnosis, treatment and clinical features of infantile hemangioma was applied to pediatricians. With this method, it was aimed to evaluate the level of knowledge of physicians about infantile hemangioma. Materials and Methods: A 15-question survey including questions about the diagnosis, treatment and clinical features of infantile hemangioma was sent electronically to specialist pediatricians and pediatric residents. A total of 4 university hospitals from Ankara province participated in the study; Başkent University Faculty of Medicine Ankara Hospital, Hacettepe University Faculty of Medicine Prof. Dr. İhsan Doğramacı Children's Hospital, Gazi University Faculty of Medicine Hospital and Ankara University Faculty of Medicine Cebeci Hospital Pediatrics. Statistical analyses were performed with the SPSS version 25.0 program and statistically significant results were considered when the p value was below 0.05. Approval for the study was obtained from Başkent University Medical and Health Sciences Research Board with the number KA 24/114. (Appendix-1) Results: In the study conducted with a total of 300 physicians, 39.6% (n=118) of the participants were working at Ankara University Faculty of Medicine Hospital, 31.54% (n=94) at Gazi University Hospital, 20.47% (n=61) at Hacettepe University Hospital, and 8.39% (n=25) at Başkent University Ankara Hospital. Of the physicians included in the study, 72.24% (n=216) were research assistants and 27.76% (n=83) were specialists. In the questionnaire study, the least correctly answered question was 'What is the effective treatment dose of propranolol in the light of current publications?' with a rate of 50%, while the proposition 'Hemangiomas located in the facial area, ulcerated, bleeding or compressing any organ should be urgently referred to the pediatric hematology oncology department.' was the most correctly answered question with a rate of 97%. The question "Which of the following is the current treatment of infantile hemangioma?" was answered correctly with a rate of 80%. Conclusion: The results of the study suggest that the participating pediatric health and diseases research assistants and specialists have sufficient awareness of the diagnosis and treatment of infantile hemangioma. However, the fact that our study was conducted in institutions such as Başkent University Ankara Hospital, Ankara University Faculty of Medicine Hospital, Gazi University Faculty of Medicine Hospital, which have years of experience in infantile hemangioma may have contributed to this awareness and may not reflect the awareness among physicians in different regions of our country. In our study, it was observed that the level of knowledge about the differential diagnosis and pathogenesis of infantile hemangiomas was lower than the awareness about diagnosis and treatment, and it was concluded that there is a need for education on this subject. It will be possible to investigate the level of knowledge of physicians about hemangioma with studies involving a larger number of physicians working in different regions, to determine where the level of knowledge is deficient and to provide corrective trainings.Item Adli tıp hekimlerinin felaket kurbanlarının kimliklendirilmesi (DVI) konusundaki görüşleri(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2024) Kırman Bandur, İlay Nur; Büken, ErhanÜlkemizde doğal ve doğal olmayan felaketlerle sıklıkla karşılaşılmaktadır. Felaketlerde adli tıp; adli tıbbi sorunların aydınlatılması, yaralananlarda zararın ağırlığının tespiti ve en önemlisi felaket kurbanlarının kimliklendirilmesinde önemli rol üstlenmektedir. Türkiye'nin INTERPOL'e üye olmasına rağmen resmi bir DVI yapılanmasının henüz kurulmamış olması ve son zamanlarda yaşanan kitlesel felaketler, mevcut protokollerin uluslararası standartlarla uyumlu hale getirilmesi ve uygun bir DVI yapılanması oluşturulmasının önemini ortaya koymaktadır. Araştırmamızda, adli tıp uzman ve asistanlarının demografik verilerin yanı sıra 6 Şubat depremlerinde kimliklendirme çalışmalarına katılan adli tıp hekimlerinin sahada yaşanan sorunlar ve ülkemizde felaket kurbanlarının kimliklendirilmesi konusunda örgütlenme modeli hakkında görüşlerine başvurulmuştur. Çalışmaya Adli Tıp Kurumu, Sağlık Bakanlığı ve Üniversitelerin Adli Tıp Anabilim Dallarından 290 adli tıp uzman ve asistanı katılmıştır. 290 katılımcının 83’ünün 6 Şubat depremleri sonrası bölgede kimliklendirme çalışmalarında görev aldığı belirlenmiştir. Kimliklendirme çalışmalarında karşılaşılan güçlüklerin organizasyon eksikliğinden kaynaklandığı saptanmıştır. Katılımcıların AFAD yapılanması, TAMP ve yasal düzenlemelerden haberdar olmadıkları belirlenmiştir. AFAD bünyesinde faaliyet gösteren kurum ve kuruluşların yetersiz kalabilecekleri görüşü ağırlık kazanmıştır. Katılımcılar bu sürecin ATK bünyesinde yapılandırılması görüşündedir. Katılımcıların Interpol DVI formlarından haberdar olmadıkları belirlenmiştir. Dünyada yaygın olarak kullanımı önerilen Interpol DVI formunun kitlesel felaketlerde kullanılmasının güçlüklere neden olduğu ve ülke özellikleri gözetilerek kısa bir form oluşturulmasının yararlı olacağı görüşü bildirilmiştir. Türkiye’de yasal olarak DNA bankasının bulunmamasının eksiklik olduğu ve DNA bankası oluşturulmasının yararlı olacağı görüşü ağırlık kazanmıştır. 2014 yılından beri T.C. Sağlık Bakanlığı bünyesinde faaliyet gösteren E-Nabız Kişisel Sağlık Sistemi’nin felaketlerde ilgili hekimlere açılmasının uygun olduğu sonucuna varılmıştır. 6 Şubat depremlerinde görev alan adli tıp hekimleri, altyapı ve donanımın kitlesel felakette zamanında müdahale için yetersiz olduğu; müdahale timleri oluşturularak buna süreklilik kazandırılması kanaatinde oldukları belirlenmiştir. Felaketlerin öngörülemez doğası, yaşadığımız deprem deneyimi ve araştırmamızdan elde edilen sonuçlar ışığında, felaket kurbanlarının kimliklendirilmesinde hızlı ve etkili bir müdahale için DVI protokollerinin ve multidisipliner ekiplerin oluşturulması gerekliliği çalışmamızın sonuçlarında da vurgulanmıştır. Natural and unnatural disasters are frequently encountered in our country. Forensic medicine plays a crucial role in disasters by clarifying forensic medical issues, assessing injury severity, and disaster victim identification (DVI). Despite Türkiye's INTERPOL membership, the absence of an official DVI structure, compounded by recent mass disasters, highlights the urgency of aligning protocols with international standards and establishing a DVI framework. This thesis examines demographic data of forensic medicine specialists and assistants, alongside insights from forensic medicine experts and assistants involved in identification endeavors after February 6 earthquakes, to assess field challenges and propose an organizational model for disaster victim identification. Among 290 participants from Forensic Medicine Institute, the Ministry of Health, and various Forensic Medicine Departments at universities, 83 were directly contributed to the investigation in the affected region. Findings underscore organizational deficiencies as a primary challenge, advocating for restructuring within the Disaster and Emergency Management Authority (AFAD). The study revealed that participants lacked knowledge of AFAD structure, Türkiye’s Disaster Response Plan (TAMP), and relevant legal regulations. The consensus among the participants suggests the identification process situating under the Institute of Forensic Medicine. The study found that participants lacked awareness of Interpol DVI forms. While the INTERPOL DVI form is widely used globally, participants recommended tailored adaptations of the shortened forms to better suit local needs. Furthermore, the absence of a legal DNA database in Türkiye has been highlighted as a deficiency, with recommendations made for its establishment akin to fingerprint databases. Lastly, it has been proposed that the E-Pulse National Personal Health Record System, operational within the Ministry of Health since 2014, be made accessible to DVI experts during disasters. Forensic medicine experts involved in the February 6 earthquakes reported insufficiencies in infrastructure and equipment in mass disaster management. Considering the unpredictable nature of disasters, our earthquake experience and the results obtained from our research, the necessity of establishing DVI protocols and multidisciplinary teams for a rapid and effective intervention in the DVI is also emphasized in the results of our study.