Metformin kullanımının tiroid volüm ve fonksiyonlarına etkisi

Abstract

İnsülin direnci ve ilişkili metabolik bozuklukların tiroid bezinde ortaya çıkardığı fonksiyonel ve morfolojik değişiklikler son dönemin sıcak gündemini oluşturmaktadır. Önceki çalışmalarda insülin direnci (ID) olan hastalarda tiroid hacmi ve nodül prevelansının artmış olduğu gösterilmiştir. Bu çalışmada metforminin tiroid hacmi ve nodül boyutu üzerine etkilerini araştırdık. ID olan yeni tanı almış obez hastalar (n: 100; 68 kadın, 32 erkek) Ağustos 2008 ile Mayıs 2010 arasında prospektif olarak takip edildi. Tüm katılımcılara metformin tedavisinden önce ve 6 ay sonra serum TSH, serbest T3, serbest T4 ve tiroid ultrasonografisi yapıldı. Metformin tedavisinden sonra ortalama vücut kitle indeksi (VKİ) ve bel çevresi (BÇ) anlamlı ölçüde azalmıştır (34.5 ± 5.1 kg/m2 iken 32.7 ± 4.8 kg/m2 ve 106.3 ± 11.8 cm iken 101.8 ± 19.0 cm, sırası ile) (BMI için P < 0.0001 ve BÇ için P = 0.008). Hemostaz model değerlendirmesi ile bulunan ID de metformin tedavisi ile azalmıştır (4.5 ± 1.9 iken 2.9 ± 1.7, P < 0.0001). Tedavi sonrası ortalama TSH düzeyi azalmış (1.8 ± 1.0 mIU/L iken 1.5 ± 0.8 mIU/L, P < 0.0001), ortalama serbest T3 yükselmiş (2.7 ± 0.7 pg/mL iken 3.0 ± 0.8 pg/mL, P = 0.03), ve ortalama serbest T4 benzer bulunmuştur (1.4 ± 0.6 ng/dL iken 1.5 ± 1.3 ng/dL, P > 0.5). Ortalama tiroid hacmi (22.5 ± 11.2 mL iken 20.3 ± 10.4 mL, P < 0.0001) ve ortalama tiroid nodül boyutu (12.9 ± 7.6 mm iken 11.7 ± 7.2 mm, P < 0.0001) da tedavi sonrası azalmıştır. Cinsiyetin klinik göstergelerdeki değişim üzerinde istatistiksel olarak anlamlı etkisi yoktu (p>0,05) . Yaşın ise sadece volüm değişimi üzerinde anlamlı etkisi olup 50 yaş üstü grubunda volüm daha fazla azalmıştı (22,4 ±11,1 mL iken 20,2±10,4 mL, p=0,006). Sonuçlar, ID olan hastalarda metformin tedavisinin tiroid hacmini ve nodül boyutunu anlamlı olarak azalttığını göstermektedir.