Başkent Üniversitesi Yayınları

Permanent URI for this communityhttps://hdl.handle.net/11727/13092

Browse

Now showing 1 - 20 of 511

1990’lı Yıllarda Türkiye’de Yönetim Alanı: Disiplinin Yapısı ve Yaklaşımlar
(Başkent Üniversitesi, 2002-03) Üsdiken, Behlül; Erden, Zeynep
Bu çalışmada Türkiye’de yönetim alanı 1990’lı yıllar için dört akademik dergide yayınlanan makalelere dayanılarak atıf analizi yöntemleriyle incelenmektedir. Elde edilen sonuçlar, disiplinin yapısı açısından örgütler ve yönetim ve personel / insan kaynakları alt-alanlarının, ilkinde ilgiler ve bakış açıları, ikincisinde de kamu ve işletme ortamları itibariyle ayrışmaya sahne olduğuna işaret etmektedir. Örgütsel davranış ise düşünsel temelleri itibariyle bütüncül bir görünüm arzetmektedir. Bu durum, diğer alt-alanlara nüfuzuyla da birleşince, davranışçı bakış açısını yönetim alanına egemen hale getirmektedir. Örgütler ve yönetim alt- alanında beliren durumsalcı, toplam kaliteci gibi alternatif yaklaşımlar göreli olarak geri planda kalmakta ve davranışçı yazından bağımsız bir çizgi izler görünmektedirler. This study examines through citation analyses of articles published in four academic journals the state of management studies in Turkey in the 1990s. Results suggest that the sub-fields of organizations and management and personnel / human resources display fragmentation based on areas of interest and conceptual perspectives in the case of former and the public-private distinction in the case of the latter. Work in the organizational behaviour area, on the other hand, shows adherence to a more monolithic literature base. Thus and coupled with penetration into other sub-fields, the behaviouralist approach emerges as the dominant perspective in Turkish management studies. Alternative perspectives appearing within the sub-field of organizations and management remain weak and disassociated from the behaviouralist line.
2008 Küresel Krizi ve Doğu Asya’da Devlet-Sermaye İlişkileri: Ayrıklaşma Tezinin Bir Eleştirisi
(Başkent Üniversitesi, 2025-09-25) Kabalay,Berkay
Amaç: 1997 Asya Krizinin ardından Doğu Asya devletlerinin küresel ekonomik sistem içerisindeki konumu ayrıklaşma tezi üzerinden değerlendirilmeye başlamıştır. Ancak 2008 krizinin Doğu Asya bölgesine yayılması ve krizin etkilerini azaltmak için devletlerin verdiği tepkilere bakılacak olursa bölgeyi ayrıklaşma tezinin ötesinde değerlendirmenin gerekliliği ortaya koyulmaktadır. Bu çalışmada Doğu Asya’da devlet-sermaye ilişkileri incelenerek bu tezin ötesinde bir küresel ekonomiye entegrasyon tahlili yapmak hedeflenmektedir. Yöntem: 2008 krizi öncesinde devlet kapasitesinin yeniden yapılandırılması ve bölge devletlerinin küresel finansal sistem ile olan bağları Çin, Güney Kore ve Japonya örnekleri üzerinden ele alınacaktır. Bulgular: Ayrıklaşma tezi Doğu Asya’daki imalatın ve ihracata dayalı büyüme stratejisinin küresel finans ve talep ile olan bağlarını açıklayamamaktadır. Finansallaşmanın küresel çerçevesine yapılan vurgu bölgenin konumunu anlamaya olanak sağlamaktadır. Sonuç ve Katkılar: Çalışma ihracata dayalı büyüme modeline sahip Doğu Asya devletlerinin küresel ekonomiye derinden bağlı olduğunu kriz öncesinde ve sırasındaki ticari ve finansal ilişkiler üzerinden göstermiştir. Bu amaçla devlet-sermaye ilişkilerinde devlet kapasitesinin yeniden yapılandırılması, bölgesel iş birlikleri ve küresel talep ve yatırıma bağlı olan ulusal imalat tartışmaları ele alınmış ve Doğu Asya’daki devletler küresel finansallaşma çerçevesi içine yerleştirilmiştir. Bunun yanı sıra bölgenin devlet-sermaye ilişkilerinin aldığı biçimin bu çerçeveye alternatif oluşturmadığı, onu istikrarlı kılmayı hedeflediği açıklanmıştır. Sınırlılıklar: Doğu Asya üzerine olan çalışmada sadece üç vakanın deneyimleri ele alınmış ve ayrıca devlet-sınıf ilişkileri ve bununla alakalı olarak sosyal politikalardaki değişimlere dair tartışmalar ileriki araştırmalara bırakılmıştır.
6098 SAYILI TÜRK BORÇLAR KANUNU’NA GÖRE VEKİLİN VEKALET SÖZLEŞMESİ KAPSAMINDA SIR SAKLAMA YÜKÜMLÜLÜĞÜ VE BU YÜKÜMLÜLÜĞÜN TİCARİ SIR BAKIMINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ
(Başkent Üniversitesi, 2022-10-12) Seçer ,Tuğçem
Amaç: Vekalet sözleşmesi, 6098 sayılı Borçlar Kanunu’nun 502 ilâ 514. maddeleri arasında düzenlenen tipik, isimli bir borçlar hukuku sözleşmesidir. Kanun’un 502. maddesine uyarınca vekalet sözleşmesi “vekilin vekâlet verenin bir işini görmeyi veya işlemini yapmayı üstlendiği sözleşme” olarak tanımlanmıştır. 6098 sayılı Borçlar Kanunu’nun 506. maddesinin 2. fıkrasında “Vekil üstlendiği iş ve hizmetleri, vekâlet verenin haklı menfaatlerini gözeterek, sadakat ve özenle yürütmekle yükümlüdür.” denilmek suretiyle sadakat ve özen gösterme borcu düzenlenmiştir. Ancak vekilin sır saklama yükümlülüğü 6098 sayılı Borçlar Kanunu’nda ayrıca ve açıkça düzenlenmemiştir. Çalışmada bu yükümlülüğün hangi kapsamda korunacağı incelenmiştir. Sonuç: Ticari sır, 6098 sayılı Borçlar Kanunu çerçevesinde korunmaktadır. Ayrıca sır teşkil eden kişisel bilgiler, aynı zamanda 4721 sayılı Medeni Kanun'un 25. maddesi çerçevesinde tartışılabilir. Ayrıca, 6102 sayılı Ticaret Kanunu'na göre ticari sırrın ifşası haksız rekabet olarak değerlendirilebilir. Özel hukuk korumaları ve yaptırımları yanında sır saklama yükümlülüğünün ihlali 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu ve 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu kapsamında cezai yaptırıma tabi tutulabilir.
A Brief Look at OU, Vasicek, CIR and Hull-White Models Through Their Actuarial Applications
(Başkent Üniversitesi, 2021-09-30) Kozpınar,Sinem
Aim: A brief overview of the affine processes, namely the Orntein-Uhlenbeck (OU) process, the Vasicek process, the Cox-Ingersoll-Ross (CIR) process and the Hull-White process, is presented through their important features. The main purpose of this paper is to discuss six very recent actuarial applications of these affine processes that focus on different problems with different stochastic models and different mathematical methods. Conclusion and Contributions: On one hand, these applications show how to incorporate the corresponding affine processes into the modelling framework. On the one hand they give an insight about the advantages of using these affine processes through mathematical calculations/data analysis.
A Case of Falling Into an Acid Tank From Height After High-Voltage Electrocution
(Başkent Üniversitesi, 2024-12) Burak Özkan; Abdullah Kızmaz; Uğur Bak; Khalid Zeynalov; Süleyman Savran; Abbas Albayati; Çağrİ A. Uysal; Mehmet Haberal
In this case report, we present the management of a dramatic and rare combination of injuries: high-voltage electrical injury, chemical burn, and open tibial and calcaneal fractures resulting from a fall from height. The patient underwent early fasciotomies. After treatments administered by a multidisciplinary team consisting of plastic surgeons, general surgeons, orthopedic specialists, anesthesiologists, and physiotherapists, the patient was discharged without extremity loss after a 135-day hospital stay. This case report discusses the importance of early fasciotomy and debridement in management of extensive burns and fall-related injuries, the potential for extended hospitalization for reconstruction, and the necessity of a multidisciplinary approach.
A Case of Progressive Mortal Thrombosis: Phlegmasia Cerulea Dolens
(Başkent Üniversitesi, 2023-03) Khalid Zeynalov; Burak Ozkan; Tankut Akay; A. Cagri Uysal; Mehmet Haberal
ABSTRACT Phlegmasia cerulea dolens is a very rare set of conditions associated with acute, massive venous thromboembolism. Medical and surgical options can be combined in treatment. Patients may experience sudden onset and severe leg pain, edema, cyanosis, compartment syndrome, and post-venous gangrene amputation and death. Medical and surgical treatments can be combined in treatment. Anticoagulants, thrombectomy, percutaneous procedures and amputations are among the treatment options. We present a 60-year-old female patient with a diagnosis of diabetes mellitus with swelling, pain, and discoloration in the left lower extremity who died due to progressive venous thrombosis despite various treatment modalities. Wound debridement and thrombectomy were performed. On day 10 of hospitalization, the patient was intubated to treat resistant low saturation. Despite the interventions, the patient died on day 10 of hospitalization due to cardiopulmonary arrest. Early diagnosis and treatment are vitally important. As in the case we presented, sometimes patients die as a result of rapid clinical progression and side effects, despite the use of different medical and surgical treatments.
A Clinicoepidemiological and Outcome Analysis of 770 Burn Patients: A 5-Year Retrospective Study in a Private Sector Tertiary Burn Care Center in Indore, Central India
(Başkent Üniversitesi, 2022-09) Rajpal Singh; Shobha Chamania; Sunil Chandiwal; Deepak Tripathi; Deepika Jain; Ankit Mishra; Tasvir Balar; Prashant Srivastava
ABSTRACT OBJECTIVES: Burns are a global public health problem and one of the major causes of disability, with more than 8 million disability-adjusted life-years. Our aim was to contribute a comprehensive analyses of existing burn data from Central India. MATERIALS AND METHODS: We reviewed secondary data of burn patients from 5 years (March 2016 to March 2021) from a single center (Choithram Hospital & Research Centre, India). All burn patients except those with nonhealing and old burn wounds were included. We examined the following: age, sex, socioeconomic status, type of burn, total burn surface area, comorbidities, treatment, and outcome, with data analyzed using Statistical Package for Social Sciences version 20.0. RESULTS: Our study included 770 patients (median age of 28.0 y). Male-to-female ratio was 1.26:1. Burns were common in the reproductive age group of 21 to 40 years (48.6%) and in people of a lower socioeconomic status (65.2%). There was predominance of flame burns (82.0%). The most common mode of burning was accidental (79.4%). The median (interquartile range) of total burn surface area among patients was 25% (12%-45%). Flame burns resulted in significantly greater injury (total burn surface area 30.0%) compared with electric (total burn surface area 23.0%) and scald burns (total burn surface area 11.5%). The commonest comorbidities were hypertension (5.2%) and diabetes (4.7%). We observed significant associations between outcome and age, sex, comorbidities, and treatment modalities. Homograft, autograft, or collagen/other dressing or a combination of these compared with conservative treatment resulted in better healing and reduced hospital stay (P < .001). CONCLUSIONS: Age, sex, type of burn, total burn surface area, comorbidities, and treatment modalities were significantly associated with outcome of burn patients.
A New Method for Determining the Volume Of Blood Loss During Necrectomy in Patients With Deep Burns
(Başkent Üniversitesi, 2023-06) Evgenij V. Zinoviev; Denis O. Vagner; Alexander E. Chukharev
ABSTRACT OBJECTIVES: Most surgery manuals indicate that, for excisions of a burn scab on an area of 1 cm2 with skin plasty, blood loss, taking into account donor zones, is about 1 mL. This volume of alleged blood loss plays an essential role in planning surgical treatment of patients with burn injuries. To date, when volume of lost blood is calculated with the use of existing methods for determining intraoperative blood loss, it is not recommended to excise necrotic tissues on an area of more than 15% of the body surface. In this study, our aim was to develop a new formula for determining intraoperative blood loss during necrectomy in patients with deep burns. MATERIALS AND METHODS: We developed and proposed our own, original method for determining the volume of intraoperative blood loss, based on taking into account hemoglobin and hematocrit indicators, as well as differentiated calculation of the volume of circulating blood. This technique was tested on 109 patients with deep burns (per ICD-10), who were admitted to our department from January 2022 to December 2022 because of thermal lesions. We processed obtained data using Microsoft Office Excel and used generally accepted methods of nonparametric statistics. RESULTS: With the new formula, we determined blood loss of 0.52 mL per 1 cm2 of excised tissue, which is 2 times less than predicted by traditional methods. CONCLUSIONS: Our results showed that the expected intraoperative blood loss may not be 1 mL/1 cm2, as currently prescribed in clinical guidelines, but 0.5 mL/1 cm2 of the excised tissue. Our results allow for possible expansion of the removal of the burn eschar before the development of infectious complications.
A Novel Technique for Hepatic Arterial Reconstruction in Living-Donor Liver Transplant
(Başkent Üniversitesi, 2007-06) Haberal, Mehmet; Sevmis, Sinasi; Karakayali, Hamdi; Moray, Gokhan; Yilmaz, Ugur; Ozcay, Figen; Torgay, Adnan; Aydogan, Cem; Arslan, Gulnaz
Objectives: Arterial reconstruction in patients undergoing living-donor liver transplant is technically difficult because of the small diameter of the vessels in the partial liver graft. In this study, we present our technique for hepatic arterial reconstruction. Methods: Since December 2005, we have performed 54 living-donor liver transplants, which are analyzed retrospectively in this report. In our technique now used at our institution, native and graft hepatic arteries are spatulated from both the anterior and posterior walls to provide a wide anastomosis. Computed tomographic angiography is used to evaluate the vascular anatomy and to measure the diameter of the graft hepatic arteries. Results: Mean follow-up was 7.2 ± 5.5 months (range, 1-17 months). Nine of the 54 recipients died within 4 months of the surgery. At the time of this writing, the remaining 45 recipients (84%) are alive and demonstrating good graft function. In 2 recipients (3.7%) in this series, hepatic artery thromboses developed, which were treated with an interventional radiologic technique. Conclusions: Our arterial reconstruction technique has enabled reconstruction of smaller arteries and arteries of various diameters without an operating microscope. The rate of complications in our patients is similar to that reported in similar individuals.
A Rehabilitation Case Management Model for Severely Burned Victims
(Başkent Üniversitesi, 2022-12) Emilio Gonzalez Silva
ABSTRACT In Chile, since 2007, the treatment of people with major burns is protected by the Explicit Health Guarantees Law, which guarantees access, opportunity, and financing to public and private providers that offer treatment compliance and follow-up. This includes the Emergency Hospital of Public Assistance, located in Santiago, the main National Reference Center for the management of burns in adults throughout the national territory. To favor the counter-referral of severely burned patients after their care at the National Reference Center Emergency Hospital of Public Assistance, a follow-up process has been designed during all in-hospital rehabilitation phases. This has been named the Rehabilitation Case Management model, with the additional emergence of the rehabilitation case manager.
A Study on Employment in Non-Life Insurance Companies: Fuzzy Regression Example
(Başkent Üniversitesi, 2022-12-12) Akgül ,Yusuf; Çamlıbel,Fuat; Şengönül , Ahmet
Purpose: In this study, factors affecting employment in non - life insurance companies were examined. These factors are the financial variables of insurance companies, including financial profit-loss, total net premiums, total assets and technical profit-loss. Methodology: Fuzzy regression method was used as the solution method. Findings: According to the results, the change interval of the financial variables was found significant at h = 09. As a result, the change interval in total assets was % 0.0906, the financial profit was nearly “0”, technical profit/loss was % 0.0392 and the sum of premiums was % 62,04. Also, real employment data was found to be closer to the upper regression limit. Implications: The results obtained by the fuzzy regression method are quite better from the panel data solution method in terms of the consistency of the estimates. When it is desired to generate prediction models for the employment with financial variables of the companies in the sector, the fuzzy regression method is good at creating meaningful models and gives more consistent information about the coefficient of the related arguments. If the results of the study will be interpreted economically and socially; it was observed how internal variables, which are thought to affect the employment capacity of insurance companies, affect employment in insurance companies. It is observed that the increase in the size of premium gain in insurance companies has a positive effect on its employment. This effect will have positive effects on creating new employment in the insurance sector. This increase in employment will also have positive effects for the country's economy. Limitations: However, developing technology and making many insurance transactions online will cause companies to decrease their employment capacity even if their premium gain size increases. For example, there will be a decrease in needed field sales staff and number of agencies. In this case, on the contrary, it will increase the number of unemployed people in insurance sector and in the country. The decrease in employment and increasing unemployment will affect both people and the country's economy negatively. Economically, a negative outlook will occur in the domestic and foreign markets.
ABO Incompatible Kidney Transplantation -Immunological Aspect-
(Başkent Üniversitesi, 2003-12) Aikawa, Atsushi; Yamashita, Mioko; Hadano, Tomomi; Ohara, Takehiro; Arai, Kenji; Kawamura, Takeshi; Hasegawa, Akira
ABO incompatible kidney transplantation (ABOINCKT) has been developed in Japan because of the shortage of cadaveric donors. We have performed 76 living-donor ABOINCKT in our center. Donor blood type antibody was removed by immunoadsorption or plasmapheresis and exchange. Immunosuppression consisted of cyclosporine or tacrolimus, steroid, and cyclophosphamide or azathioprine or mycophenolate mofetil and, recently, basiliximab. Splenectomy was routinely performed during the transplantation surgery. Donor blood type antigen was strongly expressed on the vascular endothelium at all time points and in all conditions posttransplantation. Red blood cell agglutination reaction (RBAR) was positive only in renal tissues from a patient with delayed hyperacute rejection. Donor specific antibody suppression was observed in 18 ABOINCKT recipients with blood type O from a donor with blood type A1 or B. ADCC activity was detected after pre-treatment. Acute humoral rejection in ABOINCKT can result from ADCC, as well as by antigen-antibody reaction. Five year graft and patient survival rates were 75% and 64% in 37 ABOINCKT recipients from June 1989 through December 1996, however they have been 100% in 39 ABOINCKT recipients since January 1997. Accommodation has been produced in ABOINCKT with the co-existence of blood type antigen and antibody. Currently, ABOINCKT is an alternative which should be considered, particularly for blood type O patients with extended waits for cadaveric transplantation and for pediatric patients.
Adayış mı Kaçış mı? Yönetsel Kontrol Karşısında Postmodern Dönüşüm Söylemi
(Başkent Üniversitesi, 2007) Erdemir, Erkan
Barley ve Kunda (1992) 1980 sonrası dönemde ortaya çıkan yönetim söylemlerinin örgüt kültürü üst başlığı altında birer normatif kontrol aracı olduklarını iddia etmektedir. Diğer yandan örgüt kültürünün, özünde yönetimci bakış açısına karşı eleştirel bir duruş içerdiği ve sonradan araçsallaştırıldığı da iddia edilmektedir. Postmodern dönüşüm söylemi de yönetim ve örgüt yazınında aynı dönemlerde tartışılmaya başlanmıştır. Bu dönemde ortaya çıkan yeni yönetim ve örgütlenme yaklaşımlarının niteliği ise farklı postmodernist yaklaşımlar arasında tartışma konusudur. Postmodernizmin şüpheci yorumu tarafından yönetsel kontrole karşı bir farkındalık ve özgürleşim bakış açısıyla ele alınan bu gelişmeler, postmodernizmi yeni bir tarihsel dönem olarak kabul eden yorum açısından olumlayıcı bir tarzda değerlendirilmektedir. Bu çalışma, örgüt kültürünün zaman içerisinde eleştirel bir konumdan yönetsel bir kontrol aracı haline dönüştüğü iddiasının postmodernizm söylemi için de geçerli olup olmadığını, yeni yönetim ve örgüt yaklaşımlarının yoğun biçimde gündeme geldiği insan kaynakları yönetimi alanındaki gelişmeler üzerinden tartışmaktadır. Barley and Kunda (1992) argued that post-1980 managerial discourses which have emerged under the rubric of organizational culture are means of normative control. However, others have argued that the concept of organizational culture originally reflected a critical stand towards the managerialist perspective and has later been instrumentalized. These discussions coincided with debates regarding postmodern turn. Based on different postmodern perspectives, emerging managerial and organizational issues have been subjected to examination. The skeptical postmodernists have emphasized awareness and emancipation as they considered these issues whereas those who consider postmodernism as a new historical era have rather affirmed recent developments. This study investigates whether the idea that the concept of organizational culture has been transformed from a critical tool into an instrumental one is also true for the postmodernist discourse. The investigation is based on recent developments in human resources management field where new managerial and organizational ideas are intensely debated.
Advances in the Development of Tissue Engineering Applied to the Skin Using Three-Dimensional Bioprinters for the Treatment of Burn Patients
(Başkent Üniversitesi, 2021-06) Alberto Bolgiani; Elida Hermida; Priscilla Alcocer; Giovanni Alcocer
The concept of three-dimensional printing was developed in 1980, and the idea of three-dimensional printing to manufacture objects was established in 1986. In 1993, the technology allowed the printing of plastics and metals, with a series of three-dimensional printers having different applications being subsequently developed. In 2002, Italian researchers developed the dermal regeneration matrix (hyalomatrix) with hyaluronic acid and silastic fibers, mimicking the epidermis. In 2003, Mexican researchers developed an allogeneic keratinocyte culture as a system for the release of growth factors in skin lesions. Over the past 10 years, 15 matrices of dermal regeneration have been developed. This technology has had a great impact on engineering and medicine. In medicine, an important application is tissue engineering, not only for the manufacturing of skin and grafting but also for conducting scientific investigations on the evaluation and discovery of drugs. The use of bioprinting of tissues can allow a layer-by-layer aggregation of cells to be obtained, allowing organization of multiple cell types in a desired structure. After in vitro cell culture, allowing respective growth and maturation to achieve the desired tissue, tissue implantation can then be performed. The three-dimensional bioprinting technique can improve both spatial resolution and reproducibility, allowing optimal conditions for cell incubation and maturation. In addition, with a limited supply of donors, bio-fabrication of organs and tissues can help with future transplant procedures.
Ageing and Immunosuppression in Kidney Transplantation
(Başkent Üniversitesi, 2004-12) Land, Walter Gottlieb
Modern approaches to tailor-made, individualized immunosuppressive therapy for patients receiving organ transplantation require a rethinking of therapeutic strategies when it comes to older persons receiving kidney transplants, especially from deceased older donors. This review article makes the case for the use of calcineurin-inhibitor–free immunosuppressive induction/maintenance protocols in this “worst-case scenario” and discusses the theoretical and clinical data that support this recommendation. We will discuss modern theories of ageing, emphasizing the free-radical theory in relation to new insights into the mechanisms of innate immunity. In this context, a new, modified theory of ageing is presented. Increased generation of reactive oxygen species during ageing, via increased leakage of these oxidizing molecules from mitochondria, may contribute to senescence and age-related diseases by direct damage to intracellular DNA, proteins, and lipids. In addition, free-radical–mediated tissue injury, accompanied by induction of damage-associated molecular patterns, may result in activation of both inflammatory and vascular cells of the innate immune system, contributing (via inflammatory processes) to ageing and age-related diseases such as atherosclerosis. Calcineurin-inhibiting agents have been shown to induce oxidative stress and are thus defined as “proageing” drugs. Their use in older patients may aggravate the preexisting oxidized intracellular state and therefore should be avoided. In contrast, inosine-monophosphate dehydrogenase–inhibiting agents such as mycophenolate mofetil have been shown to even ameliorate oxidative stress and are thus defined as “antiageing” drugs. Therefore, their use for immunosuppression in older patients receiving kidney transplantation is suggested. This recommendation is supported by data from a prospective trial on the application of a calcineurin-inhibitor–free, mycophenolate-mofetil–based indu-ction/maintenance immunosuppressive protocol in older recipients of kidneys from deceased older donors: the 5-year patient and 5-year allograft survival rates are currently 87% and 70%, respectively.
Ailevi Akdeniz Ateşi (AAA)’li Çocuklarda Yeni Bir Atak Göstergesi Olarak Adrenomedullin
(Başkent Üniversitesi, 2008-01) S. Kalman; O. Sakallıoğlu; A. Doğru; F. Gök
Özet Amaç: Son çalışmalar, Ailevi Akdeniz Ateşi’nin (AAA) ataksız dönemlerinde subklinik enflamasyonun devam edebileceğini göstermiştir. Adrenomedullin (ADM) enflamasyonun değişik evrelerinde rol alan biyolojik olarak aktif bir peptidtir. Bu çalışmada ADM’nin, AAA atakları esnasındaki seyrini belirlemek amaçlanmıştır. Materyal ve Metod: AAA tanısı almış hastaların tedavileri devam etmesine rağmen gelişen atakları esnasında (Grup I) ve ataksız dönemlerinde (Grup II), plazma ve idrar ADM, eritrosit sedimantasyon hızı (ESR), c-reaktif protein (CRP) ve fibrinojen düzeyleri karşılaştırılmıştır. Sonuçlar: Çalışmaya 37 hasta dahil edildi. Grup I (n=19) ortalama yaş 9.2 ± 4.7 yıl ve erkek oranı %49 iken, Grup II’de (n=18) 9.2 ± 4.1 yıl ve erkek oranı %48 idi. Ortalama plazma ADM (27.36 ± 4.61 pmol/ml) ve ortalama CRP düzeyleri (25 ± 6.0 mg/L), Grup I’de anlamlı olarak yüksek bulunmuştur (p<0.05). Yorum: ADM’nin enflamasyon patogenezinde aktif bir rolü olduğu ve AAA ataklarının gösterilmesinde kullanılabileceği sonucuna varılmıştır. Summary Adrenomedullin as a New Indicator of an Attack in Children with Familial Mediterranean Fever Objectives: Recent studies have shown that there might be an ongoing subclinical inflammation in children during the attack-free periods of familial Mediterranean fever. Adrenomedullin is a biologically active peptide playing a pivotal role at different stages of inflammation. The aim in this study was to define the extent of adrenomedullin during attacks of familial Mediterranean fever. Materials and Methods: Plasma-urinary adrenomedullin, erythrocyte sedimentation rate, C - reactive protein, and fibrinogen levels were compared during attacks (group attack) and during the normal period (group normal) in children with familial Mediterranean fever. Results: Thirty-seven patients were included in the study. For groups of attack and normal, respectively, the mean ages were 9.2 ± 4.7 years and 9.2 ± 4.1, and the percentages of boys were 49% and 48%. Mean plasma adrenomedullin (27.36 ± 4.61 pmol/mL) and mean c-reactive protein levels (25 ± 6.0 mg/L) were significantly higher in group attack than they were in group 2 (P < .05). Conclusions: Adrenomedullin plays an active role in pathogenesis of inflammation and is a reliable indicator of an attack in patients with familial Mediterranean fever.
Akademik Örgütlerde Rehberlik İlişkilerinin Metaforlarla Analizi
(Başkent Üniversitesi, 2001-10) Erdem, Ferda; Sarvan, Fulya
Akademisyenlerde İşkolikliğin Belirlenmesinde Serbest Zamanda Sıkılma Algısının Rolü
(Başkent Üniversitesi, 2016-08-30) Kara, Feyza Meryem; Gücal,Ali Çağrı
Amaç: Bu araştırmanın amacı akademisyenlerin serbest zamanda sıkılma algısının işkolikliği belirlemedeki rolünün araştırılması ve serbest zamanda sıkılma algısı ve işkolikliğin cinsiyet, medeni durum ve çalışılan kuruma göre farklılaşıp farklılaşmadığının incelenmesidir. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Ankara ilinde bulunan üniversitelerde görev yapan 233 kadın (𝑥𝑥̅yaş =32.43±6.10) ve 183 erkek (𝑥𝑥̅yaş=35.37±9.12) toplam 416 akademisyen gönüllü olarak katılmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak, Türkçe adaptasyonu Kara, Gürbüz ve Öncü (2014) tarafından yapılan Serbest Zamanda Sıkılma Algısı Ölçeği ve 2011 yılında Doğan ve Tel tarafından Türkçe adaptasyonu yapılan DUWAS İşkoliklik Ölçeği kullanılmıştır. Araştırma kapsamında yapılan istatistiksel analizler, SPSS 20 istatistik paket programı aracılığıyla gerçekleştirilmiştir. Akademisyenlerin serbest zamanda sıkılma algılarının işkolikliklerini belirleyip belirlemediğini inceleme amacı ile Çoklu Adımsal Regresyon Analizi; cinsiyet, çalışılan kurum ve medeni durum arasındaki farklılığı test etmek için t-test yapılmıştır. Bulgular: Çoklu adımsal regresyon sonuçları, sıkılma alt boyutunun aşırı çalışma (R2=0.02) ve kompulsif çalışma (R2=0.03) alt boyutlarının belirleyicisi olduğunu ve aralarındaki ilişkinin pozitif olduğunu göstermektedir (p < 0.05). Bağımsız örneklerde t-test analiz sonuçlarına göre, katılımcıların serbest zamanda sıkılma algısı ve işkolikliklerinde cinsiyet ve çalışılan kurum açısından istatistiksel olarak aralarında anlamlı ilişkiler saptanmıştır (p < 0.05). Bunun yanı sıra, t-test sonuçlarına göre medeni durum açısından serbest zamanda sıkılma algısı ve işkolikliklerinde istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı görülmektedir (p > 0.05). Sonuç: Sonuç olarak, serbest zamanda sıkılma algısının bireyin yaşam kalitesinin önemli bir belirleyicisi olarak gösterilen işkoliklik sendromunda belirleyici olduğu saptanmıştır. Bununla beraber, serbest zamanda sıkılma algısının, çalışma nedeniyle sosyal ve serbest zaman etkinliklerine zaman ayıramama, eğlenceye ve uykuya harcanan zamanın boşa harcandığını düşünme ve rahatsız olma gibi sendromları ortaya çıkardığı söylenebilir.
Akdeniz Üniversitesi Organ Nakil Merkezi Kadavra Donör Temini Kalite Değerlendirmesi
(Başkent Üniversitesi, 2004-06) L. Yücetin; M. Yılmaz; N. Keçecioğlu; A. Gürkan; L. Döşemeci; M. Tuncer; A. Demirbaş; A. Ramazanoğlu; M. Akaydın; F. F. Ersoy
Akdeniz Üniversitesi’nde son yıllarda anlamlı şekilde artış gösteren organ nakli sayıları, özellikle kadavra kaynaklı organ nakli sayısı, donör tespiti, donör bakımı, donör bildirimi ve aile görüşmeleri konularında yapılan azimli bir ekip çalışmasının sonucudur. Bu başarı, Organ Nakli Araştırma ve Uygulama Merkezi tarafından yapılan organizasyonla ve tüm hastane çalışanlarının konuya sahip çıkmaları ile sağlanmıştır. Organ nakli, özellikle kadavra temini bilindiği gibi çok kompleks bir süreçtir. Bunun için kadavra donör bulmaktaki sorunları süreci analiz ederek ve sorunun nerede, kimden kaynaklandığını tespit ederek çözmek gerekir. Biz Akdeniz Üniversitesi olarak donör tespiti, donör bakımı, aile görüşmesi ve organ çıkarımı konusundaki sorunları bu yaklaşımla çözdük. Antalya ilinin 2003 yılı itibarı ile donör sağlama oranı 15 pmp (milyon başına düşen donör) olmuştur. Bu oran İspanya (33,9 pmp) ile karşılaştırıldığında düşük olmasına rağmen Eurotransplant (14,2 pmp) ile aynı seviyede olup Türkiye geneline bakıldığında (1,5 pmp) anlamlı olarak yüksektir. Biz programın hastanemizde organ sağlamada etkili olduğunu düşünüyoruz. Qualıty Assurance in Cadaveric Organ Procurement at Akdeniz University Transplantation Center The significant progress that has been made in organ donation at Akdeniz University Hospital is the result of efforts to deal with a variety of issues: undetected donors, donor management, approach to donor families, and organizational aspects of organ retrieval and sharing. These efforts have been made by all professionals involved in the donation and transplantation process, and in particular by the transplant coordination teams at the hospital. The organ donation and transplantation process is time consuming and complex, and it requires continuous assessment of when and why donors are lost, and continuous work to find the best-possible solutions for different problems. Through work done in recent years at Akdeniz University, most of the above-mentioned issues have been successfully addressed. The cadaver supply rate in Antalya, Turkey (population 1.8 million) is 15 per million population (pmp). This is lower than the rate in Spain, but higher than the rates posted by Eurotransplant (14.2/pmp) and Turkey overall (1.5/pmp). We believe our experience can be a useful model for other centers that are trying to address problems related to transplantation and cadaver supply.
Akraba Olmayan Canlı Vericili Böbrek Nakli
(Başkent Üniversitesi, 2004-01) G. Altaca
Amaç: Bu inceleme yazısında akraba olmayan canlı vericili böbrek nakillerinde medikal ve etik sorunlar araştırılmıştır. Materyal ve Metod: Ulusal ve uluslar arası yayınlar, transplantasyonla ilgili resmi Internet siteleri ve uluslar arası resmi kuruluşların Internet siteleri incelenmiştir. Sonuçlar: Organ bekleme listelerindeki alıcı sayısının sürekli artması ve belirli zamanda yeteri kadar organ bulunamaması, canlı verici havuzunun genişletilmesini gündeme getirmiştir. Bu eğilim, tüm dünyada genellikle kanunlarca yasaklanmış olmasına karşın yapılmakta olan satılık organlı nakillerden farklı olarak bir organizasyon çatısı altında akraba olmayan canlı vericilerin sayısını arttırmaya yöneliktir. Yayınlarda genellikle akraba olmayan canlı vericili nakillerde greft sağ kalımının canlı akraba vericili nakillerle ve duygusal ilişkili vericili nakillerle karşılaştırılabilir olduğu, kadavra nakillerden ise yüksek bulunduğu bildirilmiştir. Bu tür nakiller ticari olarak yapıldığında fırsatçı ve yayılım gösteren enfeksiyonlar yüksek oranlarda görülmektedir. Bağışçının otonomisi ve hayırseverliği akraba olmayan canlı vericili nakillerde en önemli etik konulardan biridir. Bazı ülkelerde akraba olmayan canlı vericilerin ameliyattan sonra hemen hiç izlenmediği ileri sürülmüştür. Bu tür nakillerde ticaretin ve sömürünün önlenmesi için verici bilgi bankaları kurulması gerekmektedir. Akraba olsun ya da olmasın tüm canlı nakillerde bağımsız bir etik komite tarafından vericinin otonomisi değerlendirilmeli ve vericilerin ameliyat sonrası takibi denetlenmelidir. Bazı ülkelerde organ bağışını arttırmak üzere vericiye ahlaki ve mali geri kazanımlar sağlanmasına ve aynı zamanda ticaretin ve sömürünün engellenmesine yönelik yasalar ve merkezi organizasyonlarla birbirini hiç tanımayan kişiler arasında organ nakli gerçekleştirilmektedir. Ayrıca iyi planlanmış ve sürekli denetlenen ticari böbrek transplantlarının tüm dezavantajlarına karşın organ bulunması için tek çözüm olduğunu savunan yazarlar da mevcuttur. Yorum: Nakil için gerekli organ kaynaklarının kıtlığı sürdükçe transplantasyon etik tartışmalara zemin hazırlayan bir alan olmaya devam edecektir. Kadavra organ nakillerinin yeterli sayıya ulaşmadığı ülkemizde ise kadavra organ sayısının arttırılması için çalışmaların hızlandırılması gerekmektedir. Bu arada, ülkemizde yasal olan akraba olmayan canlı vericili nakillerde hastaların, potansiyel vericilerin, hekim ve sağlık personelinin ticaret ve sömürüye alet edilmemesi için yeni yasal düzenlemelere gereksinim bulunmaktadır. Kidney Transplantation with Living-Unrelated Donors Objective: Medical and bioethical problems in livingunrelated kidney transplantation are discussed. Materials and Methods: Medical literature and official Internet pages of transplant organizations and international organizations were searched. Results: Increasing numbers of patients on wait lists and the low rate of deceased organ donation have sparked efforts to expand living organ donation. One way to increase the organ pool is to use living-unrelated donor organs within an organized/legislated system; that is, a person donates an organ and a patient receives that organ according to the rules of the system, similar to deceased organ sharing. This is totally different from commercial transplantation, which is widespread even though it is criminal in many countries. Rates of graft survival for living-unrelated kidney transplants are similar to those for living-related renal grafts, and are higher than the rates for cadaver-kidney grafts. Full autonomy and altruism of the donor is one of the most important issues in living-unrelated kidney transplantation. In some nations where these procedures occur, there is almost no follow-up of living-unrelated donors. When any form of live donation is practiced, an independent ethics committee should be in place to ensure the autonomy of donors and supervise the followup of these individuals. In some countries that have enacted laws to expand live organ donation, donors are offered financial benefits. Where such legislation has been approved, it has become possible to perform transplantation between persons who are completely unrelated, but also prevent commercialism and exploitation. Despite the potential and known disadvantages of commercial transplantation, some authors believe that well-organized, well-supervised programs of this type are the only way to increase organ donation and treat the large numbers of patients on waiting lists. Conclusion: The increasing demand for donor kidneys and the small number of available organs means that many aspects of transplantation will remain ethical debates. In all countries where the annual number of deceased organ transplantations is low, urgent initiatives should be taken to increase this type of donation. However, to ensure safety, new legislation is needed to prevent patients, potential donors, doctors and other health workers from being exploited by others through commercialization of this practice.