Avrupa Birliği ve Uluslararası İlişkiler Enstitüsü / European Union and International Relations Institute

Permanent URI for this collectionhttps://hdl.handle.net/11727/1391

Browse

Filters

2020 - 20234

Settings

Start date: 2020search.filters.applied.f.language: search.filters.language.eng

Search Results

Now showing 1 - 4 of 4
  • No Thumbnail Available
    Item
    Artificial intelligence in the context of defense industry: the comparative study on russian and the us national ai strategies
    (Başkent Üniversitesi Avrupa Birliği ve Uluslararası İlişkiler Enstitüsü, 2022) Khaipnazarova, Milavsha; Karadağ, Haluk
    Every state has to provide its own security since there is no higher authority to apply in the international system. This upper authority gap constitutes the anarchy of states that tend to solve the perceived problems on their own. In this environment of anarchy, states have made many new initiatives to ensure their safety and to maintain their existence. In the 21st century, with the development of technology, states have increased their investments in the defense industry against the elements that threaten their security. In this study, Russian and American national strategies on AI will be analyzed to determine the potential of Russia in AI-integrated defense industry. The study was limited to analyze AI national strategies of the USA and Russia. Due to the fact that China is an important international actor in the artificial intelligence competition, a general assessment will be made of it, but this will be excluded from the scope of the study. Furthermore, this research gives an overview on the capacity of Russia in AI-integrated defense industry and explains aspirations of Russia to be a leading state in the international arena in this field.
  • No Thumbnail Available
    Item
    The Role of Lobbying Activities During the EU Membership Process of Turkey
    (Başkent Üniversitesi Avrupa Birliği ve Uluslararası İlişkiler Enstitüsü, 2023) Şenel, Eda; Mercan, Süleyman Sezgin
    Decision-making in democratic systems is an open process. It is a process in which before decisions are made, public authorities learn the opinions and views of relevant parties and find a way to compromise. The parties affected by the decisions will try to influence the authorities in line with their interests. These activities, called lobbying, have become an important part of the political culture in modern democratic countries. The aim is to influence the political mechanism in decision-making processes. These structural features in democratic systems are also reflected in the structure of the European Union (EU). Turkey is a unique example for one of the longest membership processes a country has had to the EU and the role of lobbying is valuable in terms of introducing Turkey throughout this process. Lobbying is based on an ethical framework in the EU and transparency is essential. Contrary to this, in Turkey, lobbying activities have not been placed in an official framework nor a legal basis and it is an informal field. Examining the role of lobbying and how it is socially constructed in this relationship accordingly with interests and as a result of interactions, will help to better understand some of the EU's criticisms of Turkey and Turkey’s deficiencies in this area. It would not be correct to attribute the current point of Turkey-EU relations entirely to lobbying, but despite this long-standing relationship with ups and downs, both sides do not give up on each other and examining the role of lobbying will bring a different perspective to their relations. Demokratik sistemlerde karar alma mekanizması açık bir süreçtir. Alınacak kararlar öncesinde ilgili tarafların konu ile ilgili düşüncelerini öğrenmek, görüşlerini almak ve uzlaşma yolu bulmak kamu otoritelerinin izlediği bir yoldur. Çıkacak kararlardan etkilenecek taraflar da kendi çıkarları doğrultusunda otoriteleri etkilemeye çalışırlar. Lobicilik olarak adlandırılan bu faaliyetler, çağdaş demokratik ülkelerde siyasi kültürün önemli bir parçası haline gelmiştir. Bu faaliyetler karar alma süreçlerinde siyasi mekanizmayı etkilemeyi amaçlarlar. Demokratik sistemlerdeki bu yapısal özellikler Avrupa Birliği’nin (AB) yapısına da yansımıştır. Türkiye (TR), AB’ne en uzun üyelik süreci olan ülkeler arasında eşsiz bir örnektir ve bu süreçte tanıtımı açısından lobiciliğin rolünün değerli bir yeri vardır. Lobicilik AB’de etik ve yasal bir çerçeveye oturtulmuştur, şeffaflık esastır. Türkiye’de ise lobicilik faaliyetleri resmi bir çerçeveye oturtulmamıştır, düzensiz yapılmaktadır ve gayri resmi bir alandır, etik bir çerçevesi çizilmemiştir. Etkileşimler sonucunda tarafların çıkarlarına göre sosyal olarak inşa ettiği bu karşılıklı ilişkide lobiciliğin rolünü incelemek AB’nin TR’ye yönelik bazı eleştirilerinin daha iyi anlaşılmasına ve TR’nin bu alandaki eksiklerinin görülmesine yardımcı olacaktır. Türkiye ile AB ilişkilerinin geldiği noktayı bütünüyle lobiciliğe bağlamak doğru olamaz, ancak uzun süredir devam eden bu inişli çıkışlı ilişkiye rağmen iki taraf da birbirinden vazgeçmemektedir ve lobiciliğin rolünün incelenmesi buna bir farklı bir boyut katacaktır.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Natural gas relations between Russia and European Union an asymmetrical interdependency
    (Başkent Üniversitesi Avrupa Birliği ve Uluslararası İlişkiler Enstitüsü, 2020) Yüksel, Bengü; Mercan, Sezgin
    The natural gas relationship between the Russia and the European Union is an important issue affecting the long-term and bilateral relationship of each party. Russia is the party that rich in natural gas reserves and resources, the EU is the more dependent party that due to the limited energy resources and demand of its enlargement process. This bilateral relationship has some long-term and short-term consequences as well as it requires a degree of dependency especially in natural gas diplomacy. Russia is willing to continue its natural gas exports with the EU and even export natural gas to other neighboring countries. The EU tends to strengthen its security policies and aims to reduce this dependency, which is always an issue on EU’s agenda. While natural gas pipelines in a country's domestic borders do not pose a problem only because they concern domestic consumption, energy policies to be arranged between the consumer country and the exporting country are required for cross-border natural gas pipelines. In addition, natural gas trade concerns not only the two countries that trade with each other, but also the neighboring countries and transit countries like Ukraine and Turkey. As these variables emerge, the policies implemented by the parties against each other (which will be considered between Russia and the EU) should be examined. These arguments should be supported by an appropriate theory of international relations, which is important for the structure and explanation of the relationship. The relationship of interdependence, which is highly mentioned in political economy, is clearly observed in the natural gas relationship between Russia and the EU. The interdependence of the two sides means that the two sides act in the interests of each other. However, as the name suggests, the fact that the two sides are connected to each other but if the existence of a superior state exists, this relationship can be explained as an asymmetric interdependence. In this thesis, Russia-EU natural gas relations are claimed to be asymmetrically interdependent in which less dependent actor (Russia) can often use the interdependence relationship as a source of power in compromise an issue ot more dependent actor (EU). The emphasis on neoclassical realism is emphasized in terms of keeping security and policy ahead in international relations and the existence of an internal level variable (Gazprom) that affects Russia's foreign natural gas policy towards the EU. The conclusion after analyzing the Russia-EU natural gas policies is: It is possible that there is an asymmetrical interdependence between Russia and the EU in terms of natural gas relationship and this dependence will continue in the long term unless alternative projects between the two are realized. Rusya ve Avrupa Birliği arasındaki doğal gaz ilişkisi, her iki tarafı da uzun vadede etkileyen önemli bir konudur. Rusya, enerji kaynakları ve doğal gaz rezervleri bakımından zengin olan taraf iken, AB ise sınırlı enerji kaynakları ve genişleme sürecinde artan enerji talebi nedeniyle bağımlı taraftır. Bu ikili ilişkinin bazı uzun vadeli ve kısa vadeli sonuçları olduğu gibi, doğal gaz diplomasisinde de bir derece bağımlılık analizi yapmayı gerektirmektedir. Rusya, AB ile doğal gaz ihracatına devam etmek ve hatta diğer komşu ülkeler dahil yeni rotalara doğal gaz ihraç etmek istemektedir. Öte yandan AB, Rusya'nın enerji politikaları karşısında güvenlik politikalarını güçlendirme eğilimindedir ve her zaman AB'nin gündeminde yer alan bu doğal gaz bağımlılığı azaltmayı amaçlamaktadır. Bir ülkenin kendi sınırlarındaki doğal gaz boru hatları sadece ülke içi tüketimi ilgilendirdiği için bir sorun teşkil etmez fakat sınırlar ötesi doğal gaz boru hatları için tüketici ülke ile ihraç eden ülke arasında düzenlenecek enerji diplomasisi gerektirir. Ayrıca, doğal gaz ticareti sadece birbiriyle ticaret yapan iki ülkeyi değil, komşu ülkeleri ve Ukrayna, Türkiye gibi transit ülkeleri de ilgilendirmektedir. Bu değişkenler ortaya çıktıkça, tarafların birbirlerine karşı uyguladıkları (bu tezde Rusya ile AB ülkeleri arasında ele alınacak) enerji politikaları incelenmelidir. Bu argümanlar, ikisi arasındaki ilişkinin yapısı ve açıklaması için uygun bir uluslararası ilişkiler teorisi ile desteklenmelidir. Politik ekonomide çok söz edilen karşılıklı bağımlılık ilişkisi, Rusya ile AB arasındaki doğal gaz ilişkisinde açıkça görülmektedir. İki tarafın birbirine bağımlılığı, iki tarafın birbirlerinin çıkarları doğrultusunda hareket ettiği anlamına gelir. Bununla birlikte, adından da anlaşılacağı gibi, iki tarafın birbirine bağlı olması, ancak üstün bir devletin varlığı varsa, bu ilişki asimetrik bir bağımlılık olarak açıklanabilir. Bu tezde, Rusya-AB doğal gaz ilişkilerinin asimetrik olarak birbirine bağımlı olduğu öne sürülmektedir ki, burada daha az bağımlı olan aktör (Rusya), bağımlılık ilişkisini daha bağımlı olan aktör veya AB'den kaynaklanan bir konuyu tehlikeye sokmada güç kaynağı olarak sıklıkla kullanmaktadır. Neoklasik gerçekçiliğe vurgu, uluslararası ilişkilerde güvenliği ve politikayı ön planda tutmak ve Rusya'nın AB'ye yönelik dış doğal gaz politikasını etkileyen bir iç düzey değişkeninin (Gazprom) varlığından söz edilmektedir. Rusya-AB doğal gaz politikalarını analiz ettikten sonra varılacak nihai sonuç şöyledir: Rusya ile AB arasında doğal gaz ilişkisi açısından asimetrik bir karşılıklı bağımlılık olması mümkündür ve bu bağımlılık, ikisi arasında alternatif projeler olmadığı sürece uzun vadede devam edecektir.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Contradictions of german ordoliberalism and their impact on the european union during the euro crisis
    (Başkent Üniversitesi Avrupa Birliği ve Uluslararası İlişkiler Enstitüsü, 2020) Bayülke, Ali Erdem; Oğuz, Hasibe Şebnem
    This thesis sought to look at German economic practices and contrast them with the “guiding principles” of German economic thought, ordoliberalism, which is more commonly labeled the “social market economy”. Thus, the first chapter of this thesis looked at ordoliberalism and its view of how the economy should be, and what the views of different “cliques” of ordoliberalism are. The second chapter looks at German economic practices to show the contradictions of ordoliberal economic practice. Ordoliberals argued for a strong “market police” state, and starting from Ludwig Erhard and to this day Germany has prided itself in its ordoliberalism and the “social market economy”, yet in practice the state wanted the creation of national champions and a strong export performance to bolster economic strength. Chapter Two shows that the ideals of free market get sidelined when the push comes to shove. Furthermore, Germany while labels itself a liberal (ordo) state, it is commonly considered to be an export-mercantilist country. And another contradiction of German economy shown in Chapter Two was the state of German welfare state, which saw cut-backs starting in the 90’s and then in the 2000’s with the Hartz reforms to make the economy more competitive (to internally devalue so as to bolster exports), which makes the “social” in the “social market economy” also dubious. The third and final chapter looked at how ordoliberalism also influenced the European Union as a result of rising German economic power which was also mostly a result of the European Monetary Union (EMU), which revalued some currencies (against the Deutschemark) and prevented competitive devaluations, which combined with the internal devaluation of Germany through the Hartz meant Germany would become more competitive. Thus, Germany has been running a surplus since 2002, which is considered to be the cause of the persistent deficits that led to the Eurozone debt crisis. The Eurozone debt crisis is also looked at to show that the ordoliberal austerity measures have not benefited the crisis countries and has not brought their economies back to health. This thesis thus concludes by saying that Germany and its ordoliberalism has not been beneficial to the European Union and Germany has not acted as a benevolent leader acting for the benefit of the Union, but instead acted opportunistically in its own interests. Bu tez Almanya’nın ekonomik uygulamalarını, Alman ekonomisini yönlendiren ordoliberalizm düşüncesi ile karşılaştırmaya çalışmıştır. Ordoliberalizm, daha yaygın olarak “sosyal piyasa ekonomisi” olarak tanımlanmaktadır. Tezin ilk bölümü ordoliberalizmin ne olduğunu, ordoliberallere göre ekonominin nasıl olması gerektiğini, ve ordoliberalizm içindeki farklı görüşleri ele almıştır. İkinci bölüm ise Almanya’nın ekonomik uygulamalarını ve ordoliberalizmin uygulamadaki çelişkilerini ele almıştır. Ordoliberaller devletin güçlü bir “piyasa polisi” olmasını istemişlerdir ve Ludwig Erhard ile başlayarak Alman ekonomisi ordoliberal ve “sosyal piyasa ekonomisi” olarak tanıtılmıştır. Ancak uygulamada teorinin aksine “ulusal şampiyonların” yaratılmasını desteklemiş ve güçlü bir ihracat performansı ile devletin gücünü arttırmak istemiştir. İkinci bölüm serbest piyasa ideallerinin nasıl kenara itildiğini de göstermektedir. Bunun ötesinde Almanya’nın (ordo)liberalliği üzerinde durmasına rağmen ihracatçı-merkantilist bir ülke olması çelişkilidir. İkinci bölümde gösterilen bir diğer çelişki ise Alman sosyal devletidir, öncelikle 90’larda yapılan kesintiler ve 2000’lerde gelen Hartz reformları sosyal devlette kesintiler getirmiştir, bu “sosyal piyasa ekonomisinin” sosyalliğini şüpheye düşürmektedir. Üçüncü ve son bölümde ise Almanya’nın artan ekonomik gücü ile Avrupa Birliğinde artan ordoliberalizm etkisi tartışılmıştır. Almanya’nın artan ekonomik gücünün sebeplerinden biri de European Monetary Union (EMU)’a geçiş olmuştur, bazı para birimleri böylece Deutschemark’a (DM) karşı değer kazandığı gibi DM’ın değeri azalmış, ayrıca başka ülkelerin devalüasyon yaparak Alman ihracatı ile rekabet etme olasılığı ortadan kalkmıştır. Almanya’nın 90’larda ve 2000’lerde Hartz reformları ile yaptığı sosyal kesintiler ile iç devalüasyon olmuştur ve Alman ihracatı rekabetçiliğini arttırmıştır. Bunun sonucunda Almanya 2002’den beri cari fazla vermektedir, bu Avrupa’daki bazı diğer ülkelerin açık vermesine sebep olmaktadır. Avro Bölgesi borç krizinde ise bu cari açıkların önemi vardır. Son olarak bu bölümde Avro krizi ve peşinden gelen ordoliberalizm etkili kemer sıkma politikalarının Avrupa ülkelerini ekonomik sağlığa kavuşturmadığından bahsedilmiştir. Sonuç olarak bu tezde Almanya’nın Avrupa Birliğine faydalı ve iyi niyetli bir liderlik yapmadığı ve kendi çıkarları doğrultusunda çıkarcı bir yaklaşımda bulunduğu sonucuna varılmıştır.