Tıp Fakültesi / Faculty of Medicine
Permanent URI for this collectionhttps://hdl.handle.net/11727/1403
Browse
7 results
Search Results
Item Diyabet tedavisinde kullanılan ilaçların covıd-19 enfeksiyonuna etkilerinin retrospektif olarak araştırılması(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2023) Saraçoğlu, Yaşar Ozan; Turhan İyidir, Özlemİlk kez Aralık 2019 tarihinde tespit edilen yeni bir koronavirüs olan SARS-CoV-2 etkeninin sebep olduğu COVID-19 hastalığı tüm dünyada pandemiye sebep olmuştur. Hastalık özellikle ileri yaş ve ek hastalıkları olan popülasyonda ciddi morbidite ve mortalite sebebidir. Yapılan bu retrospektif çalışmada tip 2 diyabet tedavisinde kullanılan ilaçların COVID-19 enfeksiyonuna etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada Başkent Üniversitesi Ankara Hastanesi Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları Bilim Dalı Merkez ve Ümitköy polikliniklerine, Türkiye'de pandeminin başlangıcı olarak kabul edilen 11 Mart 2020 ile 31 Temmuz 2021 tarihleri arasında başvuran tip 2 diyabet tanısı bulunan 6430 hastadan çalışmaya dahil edilme kriterlerini karşılayan 431 vaka incelenmiştir. Hastalık şiddeti, hastaların demografik, klinik, laboratuvar özellikleri; COVID-19 sebebi ile hastane yatış ihtiyacı, yoğun bakım ünitesinde takip ihtiyacı, mekanik ventilasyon ihtiyacı olup olmaması, COVID-19 hastalığı öncesi, hastalık sırasında ve sonrasında kullandıkları antidiyabetik ilaç grupları, COVID-19 aşı türü incelenmiştir. Tip 1 diyabet tanısı olanlar, gestasyonel diyabet tanısı olanlar, yeni tanı konulan diyabet hastaları veya başvurudan önce 6 ay içinde diyabet tanısı konulmuş hastalar, diyabet tanısı konulduğu halde ilaç kullanmayanlar ve son 6 ay içerisinde ilaç tedavisinde değişiklik olanlar çalışma dışı bırakılmıştır. Ayrıca, Başkent Üniversitesi medikal bilgi sisteminde verileri yetersiz olan veya telefonla ulaşılamayanlar ve e-Nabız verilerine ulaşılamayanlar veya bu verilere ulaşılması için rıza göstermeyen hastalar da çalışma dışı bırakılmıştır. Sülfonilüre tedavisi alanların %48'inde dispne görülürken, almayanların %23'ünde dispne saptandı (p=0,010). Dispne için çoklu lojistik modelinde, sülfonilüre ve HbA1c düzeyi değişkenleri analiz edilmiştir. Çoklu lojistik regresyon analizi sonucunda sadece sülfonilüre değişkeni anlamlı bulunmuştur. Dispne riski; sülfonilüre kullananlarda kullanmayanlara göre 3,146 kat fazladır. Çalışmamızda anti-diyabetik ilaç gruplarının hastalık seyrine veya ağırlığına olumlu ya da olumsuz bir etkisi olmadığı gösterilmiştir. Yalnızca enfeksiyon sırasında, sülfonilüre grubu ilaçların daha dikkatli kullanılmasını, gerektiğinde doz azaltılmasını veya kesilmesini, bu kararın da hastanın iştah-oral alım durumu ve kan glikoz takibine göre verilmesi gerektiğini düşünüyoruz. Çalışmamızın konusu hala birçok açıdan aydınlatılmayı bekleyen, yeni çalışmalara ihtiyaç duyulan bir alan olup iyi tasarlanmış prospektif çalışmalar ile antidiyabetik ajanların COVID-19 kliniğinde olumlu ve olumsuz etkileri incelenmesine ihtiyaç duyulmaktadır. COVID-19 disease, caused by a new coronavirus, SARS-CoV-2, which was first detected in December 2019, has caused a pandemic all over the world. The disease has caused serious morbidity and mortality, especially in the population with advanced age and additional diseases. In this retrospective study, it was aimed to examine the effects of drugs used in the treatment of type 2 diabetes on COVID-19 infection. In the study, 431 cases meeting the inclusion criteria of 6430 patients with type 2 diabetes who applied to Başkent University Ankara Hospital Endocrinology and Metabolic Diseases Department Center and Ümitköy polyclinics between March 11, 2020, which is considered as the beginning of the pandemic in Turkey, and July 31, 2021, were examined. Disease severity, demographic, clinical and laboratory characteristics of patients; the need for hospitalization due to COVID-19, the need for follow-up in the intensive care unit, the need for mechanical ventilation, the antidiabetic drug groups used before, during and after the COVID-19 disease, the types, and doses of the COVID-19 vaccine, the short and long-term after recovery from the disease period complications were examined. Patients with a diagnosis of type 1 diabetes, those with a diagnosis of gestational diabetes, newly diagnosed diabetes patients, or patients who were diagnosed with diabetes within 6 months before admission, those who did not use medication despite being diagnosed with diabetes, and those who had a change in medication in the last 6 months were excluded from the study. In addition, patients with insufficient data in the Başkent University medical information system or those who could not be reached by phone, and those whose e-Nabız data could not be reached or who did not consent to access these data were also excluded from the study. While dyspnea was observed in 48% of those who received sulfonylurea treatment, 23% of those who did not receive it had dyspnea (p=0.010). In the multiple logistic model for dyspnea, sulfonylurea and HbA1c level variables were analyzed. As a result of multiple logistic regression analysis, only the sulfonylurea variable was found to be significant. risk of dyspnea; It is 3.146 times higher in sulfonylurea users than in non-users.In our study, it was shown that the antidiabetic drug groups did not have a positive or negative effect on the course or severity of the disease. We think that sulfonylurea drugs should be used more carefully only during infection, dose reduction or discontinuation when necessary, and this decision should be made according to the patient's appetite and oral intake status and blood glucose monitoring. The subject of our study is still a field that needs to be clarified in many ways and new studies are needed, and there is a need to examine the positive and negative effects of antidiabetic agents in the COVID-19 clinic with well-designed prospective studies.Item Evaluation of the COVID-19 Rapid Antigen Test(2023) Sanli, Ozlem Oguc; Kuscu, Ozlem Ozkan; Incekas, Caner; 0000-0001-7899-0233; 0000-0001-9019-423XIntroduction: Coronavirus disease, is an infectious disease caused by the SARS-CoV-2. The gold standard method to diagnose is the reverse transcriptase polymerase chain reaction test. Rapid antigen tests can also be used for diagnosis. This study aims to compare the results of these two methods.Materials and Methods: Between November 2021 and July 2022, the study included 1811 patients who visited the emergency depart-ment with coronavirus-related symptoms and signs. Respiratory samples from these patients were simultaneously evaluated using both reverse transcriptase polymerase chain reaction and rapid antigen tests. The reverse transcriptase polymerase chain reaction tests were conducted using the BioSpeedy SARS-CoV-2 reverse transcriptase polymerase chain reaction kit (Bioeksen-Turkiye), while the rapid antigen tests were performed using the RapidForTM SARS-CoV-2 Ag (Vitrosens-Germany).Results: The comparison of the reverse transcriptase polymerase chain reaction test and rapid antigen test results showed a 90.67% sensitivity, 98.28% specificity, 91.27% positive predictive value, 98.15% negative predictive value, and 97.02% (1757/1811) accuracy. Qualitative results of both tests exhibited a very good agreement (Kappa= 0.892, p< 0.001). According to the reverse transcriptase polymerase chain reaction test, the sensitivity of the rapid antigen test was found to be 100% in 28 samples with a cycle threshold <17, 100% in 78 samples with a cycle threshold <20, 98.33% in 120 samples with a cycle threshold <22, and 96.28% in 215 samples with a cycle threshold <25.Conclusion: When the results of the study are evaluated, it is seen that the use of the rapid antigen test for screening purposes and confirmation of patients with negative test results by Reverse transcriptase polymerase chain reaction will provide advantages in terms of both time and cost. Due to the low sensitivity and high positive predictive value of the vitrosens rapid antigen test, we think that this test can be used in the first stage to accelerate the diagnosis of patients with high viral load, who are more likely to be infectious, to prevent transmission and to start their treatment quickly.Item COVID-19 şüphesi ile başvuran hastalarda platelet/lenfosit oranının akut faz reaktanı olarak değerlendirilmesi ve CRP, D-dimer ile karşılaştırılması(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2022) Aksoy, Melih; Muratoğlu, MuratAmaç: Aralık 2019’dan bu yana tüm dünyayı ve ülkemizi etkisi altına almış olan COVID-19 pandemisinin ilk günlerinden itibaren tanı için kullanılan altın standart yöntem RT-PCR olmakla beraber, test sonuçlarının kısa sürede elde edilememesi, testi tekrarlamak için en az 24 saat geçmesinin gerekmesi ve yalancı negatifliklerin eşlik edebilmesi nedeniyle acil servis triajında klinisyenlere tanı ve prognozu öngörmede yardımcı olabilecek laboratuvar parametrelerini belirlemeyi planladık. Gereç ve Yöntem: Retrospektif, kesitsel, hastane tabanlı ve tek merkezli olarak tasarlanan çalışmamıza, Başkent Üniversitesi Ankara Hastanesi Erişkin Acil Servisi’ne 11 Mart 2020 ve 31 Ağustos 2020 tarihleri arasında başvuran 18 yaş üzerinde olup, başvuru anında COVID-19 şüpheli vaka olarak değerlendirilen ve dahil edilme kriterlerini karşılayan 833 hasta dahil edildi. Tüm hastaların demografik verileri, başvuru anındaki vital bulguları ve şikayetleri, laboratuvar tetkiklerinin ve RT-PCR sürüntü örneklerinin sonuçları, Bilgisayarlı tomografi sonuçları, servis-yoğun bakım yatış ihtiyacı, ek tedavi modalitelerine duyulan ihtiyaç, morbidite ve mortalite bilgileri hazırlanan veri formlarına kaydedildi. İstatistiksel değerlendirmeler için IBM SPSS Statistics 20 programı kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen hastaların %51,1’ini kadınlar, %48,9’unu erkekler oluşturmaktaydı. Çalışmada yer alan hastalar 3 ayrı grup başlığı altında incelendi. Hastalar ilk olarak PCR sonuçlarına göre COVID ve non-COVID olarak ikiye ayrıldı. PCR pozitif hastalar ise sağ kalım ve BT’de infiltrasyon bulgularına göre iki ayrı grup altında incelendi. COVID grubunun yaş ortalaması 47,87±18,80 iken, non-COVID grubunun yaş ortalaması 51,28±22,47 olarak belirlendi. Laboratuvar değerleri arasında üzerine yoğunlaştığımız üç parametre her alt grup için incelendiğinde COVID ve non-COVID gruplar arasında anlamlı fark gösteren tek parametre D-dimer oldu (p=0,001). COVID olan bireylerdeki D-dimer ortalaması (0,79±1,75 mg/L) anlamlı olarak daha düşük seviyelerdeydi. PCR pozitif hastaların sağ kalımı olan/olmayan ve/veya BT’de infiltrasyonu olan/olmayan alt gruplarında ise CRP (sırasıyla p<0,001, p<0,001) ve D-dimer (sırasıyla p<0,001, p=0,016) anlamlı fark gösterdi. Sağ kalımı olmayan gruptaki D-dimer ortalaması 3,27±5,09 mg/L iken, BT’de infiltrasyon izlenen grubun ortalaması 0,99±2,21 mg/L olarak kaydedildi. Sağ kalımı olmayan gruptaki CRP ortalaması 128,13±98,39 mg/L iken, BT’de infiltrasyon izlenen grubun ortalaması 44,45±63,17 mg/L olarak kaydedildi. PLR için yaptığımız analizler ise hiçbir alt grup için anlamlı bulunmadı. Üzerinde yoğunlaştığımız üç biyobelirteç (PLR, D-dimer, CRP) için yaptığımız ROC analizlerinde ise PLR için anlamlı bir veri elde edilemez iken CRP ve D-dimer için eşik değerler belirlendi. Verilerimize göre, PCR pozitifliğinin D-dimer değeri 0,94 mg/L’nin altında olan hastalarda arttığı sonucuna vardık. D-dimer değeri 0,61 mg/L’nin veya CRP değeri 12,6 mg/L’nin üzerinde olan hastalarda ise mortalitenin arttığını belirledik. Tedavi modalitelerinde eşik değerler belirlemek için yaptığımız ROC analizi ile de çalışmamızın literatürde yer alan ender çalışmalar arasında olduğunu düşünmekteyiz. Sonuç: Hastalığın tanımlayıcı özelliklerini ve prognozunu etkileyen faktörlerin bilincinde olmak, COVID-19 ile verilen mücadelede önem arz etmektedir. Acil servise COVID şüphesi ile başvuran hastaların triajında tek başına laboratuvar sonuçlarını kullanmak yerine klinik, BT bulguları ve laboratuvar sonuçlarıyla değerlendirmenin klinisyenleri ön tanı ve prognoz adına daha doğru yönlendireceği kanaatindeyiz. Aim: Although RT-PCR is the gold standard method used for diagnosis since the first days of the COVID-19 pandemic, which has affected the whole world and our country since December 2019, the test results cannot be obtained in a short time, and it takes at least 24 hours to repeat the test. We planned to determine the laboratory parameters that can help clinicians in emergency department triage in predicting diagnosis and prognosis. Materials and Methods: In our retrospective, cross-sectional, hospital-based and single-center study, 833 patients over 18 years of age who presented to the Adult Emergency Service of the Baskent University Hospital in Ankara between March 11, 2020 and August 31, 2020 have been evaluated as a case with suspected COVID-19 at the time of admission. Demographic data of all patients, vital signs and complaints at the time of admission, results of laboratory tests and RT-PCR swab samples, computed tomography results, need for service-intensive care hospitalization, need for additional treatment modalities, morbidity and mortality information in the prepared data forms have been recorded. IBM SPSS Statistics 20 program for statistical evaluations has been used. Results: 51,1% of the patients included in the study were female and 48,9% were male. The patients included in the study under 3 different groups have been examined. Based on the PCR results, patients have been divided into two groups: COVID-19 and non-COVID. PCR-positive patients have been divided into two groups according to survival and infiltration findings on CT. While the mean age of the COVID group was 47,87 ± 18,80 years, the mean age of the non-COVID group was 51,28 ± 22,47 years. When the three parameters we focused on among the laboratory values examined for each subgroup have been examined, the only parameter that showed a significant difference between the COVID and non-COVID groups was D-dimer (p=0,001). The mean D-dimer (0,79±1,75 mg/L) in individuals with COVID was significantly lower. CRP (p<0,001, p<0,001, respectively) and D-dimer (p<0,001, p=0,016, respectively) showed significant differences in subgroups of PCR-positive patients with/without survival and/or with/without infiltration on CT. While the mean of D-dimer was 3,27±5,09 mg/L in the non-survival group, the mean of the group with infiltration on CT has been recorded as 0,99±2,21 mg/L. While the mean of CRP in the non-survival group was 128,13±98,39 mg/L, the mean of the group with infiltration on CT has been recorded as 44,45±63,17 mg/L. Our analyzes for PLR were not significant for any subgroup. In ROC analyzes for the three biomarkers (PLR, D-dimer, CRP) we focused on, no meaningful data have been obtained for PLR, while cut-offs for CRP and D-dimer have been defıned. We concluded that PCR positivity increased in patients with D-dimer value below 0,94 mg/L. We determined that mortality increased in patients with D-dimer value above 0,61 mg/L or CRP value above 12,6 mg/L. The ROC analysis we performed to determine threshold values in treatment modalities is among the rare studies in the literature. Conclusion: Knowledge of the defining features of the disease and the factors that influence its prognosis is important in the fight against COVID-19. We believe that evaluation with clinical, CT findings and laboratory results will guide clinicians more accurately in terms of pre-diagnosis and prognosis, rather than using laboratory results alone in the triage of patients who apply to the emergency department with the suspicion of COVID.Item Covid-19 şüpheli hastalarda acil serviste çekilen bilgisayarlı tomografi ile polimeraz zincir reaksiyonu testi(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2021) Karaca, Saltuk Buğra; Gülalp, BetülSARS-CoV-2 enfekte hastaların tanınması etkin bir hastalık kontrolü için çok önemlidir, fakat klinik prezantasyon özgül değildir ve hastaların büyük kısmı asemptomatik veya hafif semptomlar gösterebilmektedir. Tanıda altın standart RT-PCR olmakla beraber acil servislerde gerek uzamış test sonucuna erişme zamanı gerekse de yüksek yanlış negatiflik oranı nedeniyle zaman zaman tek başına izolasyon kararı vermede yeterli olmayabilir. Bu araştırmada acil serviste Kuzey Amerika Radyoloji Derneği (RSNA) önerilerine göre kategorize edilerek raporlanmış olan toraks bilgisayarlı tomografisi (TBT)’nin tanısal performansının standart test RT-PCR ile karşılaştırılması amaçlanmıştır. 01.03-2020 ve 30.09.2020 tarihleri arasında acil servis başvurusunda Covid-19 şüpheli olarak değerlendirilmiş, RT-PCR testi çalışılmış ve çeşitli endikasyonlar nedeniyle TBT görüntülemesi yapılmış hastalardan TBT’sinde infiltrasyon saptanan 324 hasta araştırmaya dahil edilmiştir. Bu hastaların TBT’leri RSNA önerilerine göre iki kör radyolog tarafından 4 farklı gruba kategorize edilerek gruplandırılmış ve farklı eşik kategorilere göre RT-PCR referans test kabul edilerek TBT’nin tanısal performansı hesaplanmıştır. Gözlemciler arası uyum kappa analizi ile hesaplanmış olup, radyologlar arası uyumsuz olan hastaların nihai TBT sonucu Latent Cluster analizi ile belirlenmiştir. Çalışmaya dahil edilen 324 hastanın (ortanca yaş, 66; IQR, 29) 112’si (%35) Covid-19 pozitif idi. 2 kör radyoloğun gözlemciler arası uyumu iyi (κ=0,76) olarak bulundu. Nihai TBT kategorilerinde %35 hasta tipik kategoride yer almakta iken, %6 hasta pnömoni yok olarak değerlendirildi. Covid-19 pozitif hastaların 89’unun (%80) TBT sonucu tipik kategoride yer almaktaydı ve TBT sonucu tipik kategoride yer alan hastalarda, diğer kategorilere göre RT-PCR pozitiflik oranı anlamlı olarak daha fazla idi. TBT’nin tanısal performans analizlerinde; tipik kategori eşik kabul edildiğinde duyarlılık, seçicilik, pozitif öngörme değeri, negatif öngörme değeri ve doğruluk %66, %81, %65, %82 ve %75,6 olarak hesaplandı. İndetermine ve atipik kategoriler eşik olarak belirlendiğinde ise duyarlılık artmakla beraber diğer test sonuçları azalmaktaydı. İlk RT-PCR’da negatif kabul edilmiş olan ancak tekrarlayan testler neticesinde Covid-19 pozitif olduğu ortaya çıkan 20 hasta (%13) mevcuttu. Bu hastalar dikkate alınarak ilk RT-PCR’ın tanısal performansı hesaplandı. Yanlış pozitif olmadığı varsayılarak yapılan bu hesaplamalarda ilk RT-PCR’ın duyarlılık ve negatif öngörme değeri %69 ve %87 olarak hesaplandı. Yanlış negatif olarak değerlendirilen hastaların %60’ının TBT’si tipik kategoride yer almaktaydı. Düşük seçiciliği nedeniyle TBT Covid-19 tanı ve tarama için elverişli olmasa da hali hazırda TBT çekilmiş hastaların tanısında TBT bulgularının kullanımı acil servislerde makul bir seçenek gibi görünmektedir. RSNA sınıflamasının kullanımı tekrarlanabilir ve güvenlidir. Accurate diagnosing SARS-CoV-2 infected patients is crucial for effective disease control. However, the clinical presentation of Covid-19 is often unspecific, and the majority of patients are asymptomatic or have mild symptoms. Although RT-PCR is the gold standard in diagnosis, RT-PCR sometimes may not be sufficient to decide in isolation, due to the prolonged time to get the test result and the high false-negative rate in emergency departments. This study aimed to find out the diagnostic performance of CT, which was categorized according to RSNA recommendations in the emergency department, compared to the standard test RT-PCR. Between 01.03-2020 and 30.09.2020, 324 patients were admitted to the emergency department and were evaluated as suspicious for Covid-19, and to whom both RT-PCR test and chest CT imaging were performed for various indications were included. All chest CT scans were grouped into four different categories according to RSNA recommendations by two blinded radiologists. Considering the RT-PCR test result as a gold standard, the diagnostic performance of CT was calculated according to different threshold categories. The observers' agreement was compared using Kappa analysis, and the final CT category of the patients that radiologists evaluated differently was determined by Latent Cluster analysis. Of the 324 patients (Median age, 66; IQR, 29), 112 (35%) were RT-PCR positive. There was a good agreement (κ: 0.76) according to the RSNA classification between the two radiologists. The final CT category was typical for 35% of the patients. Eighty-nine patients (%80) with confirmed Covid-19 had typical CT category, and the rate of RT-PCR positivity was significantly higher in patients whose CT was regarded as typical category, compared to other categories. The sensitivity, specificity, positive predictive value, negative predictive value, and accuracy were calculated as 66%, 81%, 65%, 82%, and 76% when the typical category threshold was accepted. When indeterminate and atypical categories were set as the threshold, sensitivity increased, but other test results decreased. There were 20 (13%) patients who were considered negative in the first RT-PCR however were found to be positive for Covid-19 on repeated tests. Considering this result, the first RT-PCR's sensitivity and negative predictive value were calculated as 69% and 87%. CT of 60% of the patients evaluated as false negative was in the typical category. Although CT is not a suitable tool for the diagnosis and screening of Covid-19 due to its low specificity, the use of CT in the diagnosis of patients who have already scanned with CT seems to be a reasonable option in emergency departments. The use of the RSNA classification is reproducible and safe.Item Comparison Of Inflammation-Based Parameters And MELD-XI Score With 4C Mortality Score In Predicting In-Hospital Mortality In COVID-19(2022) Celik, Casit Olgun; Ciftci, Orcun; Ozer, Nurtac; Muderrsioglu, Ibrahim Haldun; https://orcid.org/0000-0002-7190-5443; AAD-5477-2021Purpose: In this study, we compared the roles of inflammatory parameters such as neutrophil/lymphocyte ratio (NLR), platelet/lymphocyte ratio (PLR), C-reactive protein/lymphocyte ratio (CLR), monocyte/lymphocyte ratio (MLR), neutrophil/platelet ratio (NPR), neutrophil/monocyte ratio (NMR), CRP/albumin ratio (CAR), BUN/albumin ratio (BAR), MELD-XI score and 4C mortality score in predicting in-hospital mortality risk in COVID-19. Materials and Methods: A total of 117 patients over 18 years old with a PCR-confirmed diagnosis of COVID-19 between June 2020 and February 2021 were retrospectively included. The roles of parameters for independently predicting in-hospital mortality were determined and compared with each other using appropriate statistical methods. Results: Age, chronic kidney disease, diabetes mellitus, acute kidney injury, and length of hospital stay, urea, creatinine, LDH, AST, ferritin, D-dimer, CRP, albumin, Hb, CLR, BAR, CAR, MELD-XI score, and 4C mortality score were significantly correlated to in-hospital mortality. However, only the 4C mortality score and AST independently predicted in-hospital mortality in COVID-19 [OR 2.08 (%95 CI 1.06-2.36), for 4C mortality score, and OR 1.05 (%95 CI 1.00-1.10), for AST]. Conclusion: Unlike other mortality-related inflammatory parameters, the 4C mortality score and AST were independent and strong predictors of mortality in hospitalized COVID-19 patients.Item Two Case of Rhino-Orbito-Cerebral Mucormicosis Developed After COVID-19 Infection(2021) Demiroglu, Yusuf Ziya; Odemis, Ilker; Oruc, Ebru; Ozer, Fulya; Ulas, Burak; Canpolat, Emine Tuba; Yalcin, Cigdem; Sanli, Ozlem Oguc; 0000-0003-2638-0163; 0000-0001-5381-6861; 0000-0003-2638-0163; 0000-0002-6099-4786; 34666667; AAG-2486-2022; ABC-1809-2020; AFK-3690-2022Coronavirus 2019 (COVID-19) infection causes excessive cytokine response and a decrease in cellular immune response and this increases susceptibility to fungal co-infections. Mucormycosis is a rare, life-threatening invasive fungal infection. In this report, two cases who developed rhino-orbito-cerebral mucormycosis shortly after having COVID-19 infection were presented. The first case was a 68-year old woman who admitted to our clinic with orbital cellulitis in her left eye and had a known diagnosis of asthma and rheumatoid arthritis. She was diagnosed with COVID-19 pneumonia 40 days ago, stayed in the intensive care unit for a long time, and received pulse steroid (1000 mg methylprednisolone), interleukin-1 (IL-1) inhibitor (anakinra) and broad-spectrum antibiotic treatments together with antiviral therapy during this period. The second case was a 63-year-old male patient with known diabetes mellitus, hypertension and retinitis pigmentosa, with a history of hospitalization in the intensive care unit due to COVID-19 pneumonia 20 days ago and received pulse steroid therapy during this period. He admitted to our clinic with the complaints of droopy right eyelid, swelling, nausea and vomiting. In both cases, paranasal sinus tomography findings were consistent with invasive sinusitis. Functional endoscopic sinus surgery was performed immediately in less than 16 hours from the first admission in both cases. Histopathological examination of the both cases revealed results consistent with mucormycosis. Mucorales spp. was isolated in sinus tissue culture of the second case taken during the operation. Both of the patients received liposomal amphotericin B. First case died on the 19th day of the treatment. Second case was discharged with full recovery after nine weeks of treatment. The suppression of cellular immunity during the COVID-19 infection, and the use of steroids and interleukin inhibitors in the treatment of severe cases may increase secondary invasive fungal infections. Therefore, clinicians should more frequently consider possible fungal infections in patients with COVID-19.Item Başkent Üniversitesi Ankara Hastanesi acil tıp kliniğe covid-19 ön tanısıyla başvuran hastaların klinik, demografik, radyografik ve laboratuvar özelliklerinin değerlendirilmesi(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2021) Özek, Sevil; Muratoglu, MuratAmaç: 2019 Aralık ayından bu yana ülkemizin ve tüm dünyanın mücadele etmeye devam ettiği COVID-19’un halen kesinliğe kavuşmamış bazı yönlerine ışık tutarak literatüre katkı sağlamak amacıyla yaptığımız bu çalışmamızda, COVID-19 şüpheli olgularda hastalığı tanımlayıcı klinik, demografik, radyolojik ve laboratuvar özelliklerin neler olduğunu göstermeyi, hastalık prognozuna etki eden faktörleri belirlemeyi hedefledik. Gereç ve yöntem: Retrospektif, kesitsel, hastane tabanlı tek merkezli olarak tasarlanan çalışmamıza, Başkent Üniversitesi Ankara Hastanesi Erişkin Acil Servisi’ne 11 Mart 2020 ile 31 Ağustos 2020 tarihleri arasında başvuran 18 yaş ve üstü, gelişinde COVID-19 şüpheli olgu olarak değerlendirilerek dahil edilme kriterlerini karşılayan 1277 hasta dahil edildi. Tüm hastaların demografik verileri, başvuru anındaki vital ve klinik bulguları, uygulanan laboratuvar tetkiklerinin sonuçları, RT-PCR sürüntü örneklerinin neticeleri, bilgisayarlı tomografi sonuçları, aldıkları tedaviler, başvuru anında mevcut yakınmalarının süresi, hastane yatışı gerçekleştiyse hospitalizasyon süreleri, tedavi modaliteleri bilgileri, morbidite ve mortaliteleri hazırlanan veri formlarına kaydedildi. Süreler gün formatında kayıt altına alındı ve primer sonlanım 30 günlük mortalite olarak belirlendi. İstatistiksel değerlendirmeler için SPSS v25.0 paket programı kullanıldı. Bulgular: COVID-19 ön tanısıyla dahil edilen 1277 hastadan 259’unun (%23,4) acil serviste COVID-19 tanısı aldığı görüldü. COVID-19 tanılı hastaların %56,9’u erkek, %43,1 kadındı (p=0,004). YBÜ ve IMV ihtiyacı kadınlarda daha yüksek iken (p<0,001), cinsiyet ve sağkalım arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki yoktu (p=0,158). Yaş ortalaması 54,32±20,177 olarak tespit edildi. Hastalar yaş gruplarına kategorize edildiğinde 65 yaş ve üzerinde mortalite ve komorbiditeler daha sıktı (p<0,001). En sık görülen komorbiditeler sırasıyla HT (%20,3), AF (%11,6) ve DM (%11) olarak kaydedildi. Dahil edilen hasta grubunda şüpheli maruziyet öyküsü bulunan 207 hastanın %40,6’sının son tanısı COVID-19 idi. En sık görülen semptom ateş iken (%44,7), takiben halsizlik (%43,1) ve öksürük (%36,6) görüldü. Nefes darlığının varlığı, daha yüksek YBÜ yatış ihtiyacıyla ilişkiliydi. Aktif sigara kullanan hastaların yarısından fazlasında (%56,6) toraks BT’de infiltrasyon vardı (p=0,03). İnfiltrasyonu olan hastaların başvuru anındaki sPO2 değerleri daha düşük, dakika solunum sayıları daha yüksek saptanırken, BT bulgusu varlığı, trombositopeni, lenfositopeni, yüksek platelet/lenfosit oranları, nötrofili, yüksek CRP, Ddimer, LDH ve AST, bozulmuş böbrek fonksiyon testleri ve yüksek laktat ile ilişkiliydi (sırasıyla p<0,001; p<0,001; p=0,002; p=0,01; p<0,001; p<0,001; p<0,001; p<0,001 p<0,001; ve p<0,001). Hastaların %70,1’inde başvuru anında çekilen BT’lerde infiltrasyon vardı. Başvuruda bakılan PCR testi negatif olup (n=666, %80,2), BT görüntülemesinde şüpheli pnömoni lehine bulgusu olan hastaların (n=251, %37,7) %27,9’unda (n=70) son tanının COVID-19 olduğu görüldü. Primer sonlanım son tanısı COVID-19 olan hastalarda, COVID-19 dışı bir tanı alan gruptakine kıyasla daha yüksekti (%13,6’ya %8,1 ; p<0,001). Sonuç: Hastalığın tanımlayıcı özelliklerini ve prognozunu etkileyen faktörleri bilmek, halen yıkıcı sonuçlarını görmeye devam ettiğimiz COVID-19 ile mücadelede anahtar rol oynamaktadır. İleri yaş, sigara kullanımı, şüpheli maruziyet, erkek cinsiyet, özelikle HT olmak üzere daha fazla komorbidite varlığı, başvuruda nefes darlığı, takipne ve saturasyon düşüklüğü olması, yüksek CRP, LDH, d-dimer ve hs-troponin değerleri, yüksek platelet/lenfosit oranı, lenfositopeni, trombositopeni ve laktat yüksekliğinin hastalıkla ve prognozu ile ilişkili olduğunu gösteren çalışmamızın, özellikle RT-PCR sürüntü testlerinin yanlış negatiflik oranı da göz önünde bulundurulduğunda, semptomatolojisi ile pek çok hastalıkla ayırıcı tanıya girmekte olan COVID-19’un acil servislerde daha hızlı tanınmasını, izolasyon ve tedavi algoritmalarının klinisyenlerce erken aktive edilmesini sağlayabileceğini düşünmekteyiz. Objective: In this study, in order to contribute to the literature by shedding light on some aspects of COVID-19, which our country and the whole world have been struggling with since December 2019, we examined the clinical, demographic, radiological, laboratory features and the factors that affect the prognosis of the disease in suspected COVID-19 cases. Materials and methods: In our retrospective, cross-sectional, hospital-based single-center study, 1277 patients aged 18 years and over who applied to Başkent University Ankara Hospital Adult Emergency Service between March 11, 2020 and August 31, 2020 and who met the criteria for COVID-19 suspected cases on arrival were included. Demographic data of all patients, vital and clinical findings at the time of admission, results of laboratory tests performed, results of RT-PCR swab samples, computed tomography results, treatments they received, duration of current complaints at the time of admission, hospitalization durations, treatment modalities information, morbidity and mortality information were recorded in the prepared data forms. Durations were recorded in day format and the primary outcome was 30-day mortality. SPSS v25.0 package program was used for statistical evaluations. Results: It was observed that 259 (23.4%) of 1277 patients included with the pre-diagnosis of COVID-19 were diagnosed with COVID-19 in the emergency department. 56.9% of the patients diagnosed with COVID-19 were male and 43.1% female (p = 0.004). While the need for ICU and IMV was higher in women (p <0.001), there was no statistically significant relationship between gender and survival (p = 0.158). The average age was determined as 54.32 ± 20.177. When the patients were categorized by age groups, mortality and comorbidities were more common at the age of 65 and over (p <0.001). The most common comorbidities were recorded as HT (20.3%), AF (11.6%) and DM (11%), respectively. In the patient group included, 40.6% of 207 patients with suspected exposure history were diagnosed with COVID-19. The most common symptom was fever (44.7%), followed by weakness (43.1%) and cough (36.6%). The presence of shortness of breath was associated with a higher need for ICU admission. More than half of the active smoking patients (56.6%) had infiltration in thorax CT (p = 0.03). Patients with infiltration have lower sPO2 values at the time of admission and higher minute respiratory rates, while the presence of CT findings was associated with thrombocytopenia, lymphocytopenia, high platelet / lymphocyte ratios, high CRP, D-dimer, LDH and AST, impaired renal function tests and high lactate level (p <0.001; p <0.001; p = 0.002; p = 0.01; p <0.001; p <0.001; p <0.001; p <0.001; p <0.001; and p <0.001, respectively). In 70.1% of the patients, there was infiltration in the CT scan performed at the time of presentation. The last diagnosis of COVID-19 was observed in 27.9% (n = 70) of the patients who had a negative PCR test (n = 666, 80.2%) on admission and had signs in favor of suspicious pneumonia on CT imaging (n=251, %37,7). The primary outcome was higher in patients with the last diagnosis of COVID-19 compared to the group with a non-COVID-19 diagnosis (13.6% vs. 8.1%; p <0.001). Conclusion: Knowing the defining characteristics of the disease and the factors affecting its prognosis plays a key role in combating COVID-19, whose devastating consequences we continue to see. Advanced age, smoking, suspicious exposure, male gender, presence of more comorbidities, especially HT, shortness of breath, tachypnea and low saturation at presentation, high CRP, LDH, d-dimer and hs-troponin values, high platelet / lymphocyte ratio, lymphocytopenia, thrombocytopenia and lactate elevation are associated with the disease and poor prognosis. Considering the false negativity rate of RT-PCR swab tests, we think that our study will enable COVID-19, which is undergoing differential diagnosis with many diseases with its symptomatology, to be recognized faster in emergency services, and early activation of isolation and treatment algorithms by clinicians.