Sıçan kornea epitel defekti iyileşme modelinde topikal insülin tedavisinin etkinliğinin incelenmesi ve topikal hiyalüronat tedavisi ile etkinliğinin karşılaştırılması

Abstract

Kornea epitel defektleri oftalmoloji pratiğinde sıkça karşılaşılan önemli bir sağlık sorunudur. Çalışmamızda kornea epitel defekti modeli oluşturulmuş deney sıçanlarında topikal insülinin kornea epitel defekti iyileşmesi üzerine etkilerinin suni göz yaşı ve kontrol grupları karşılaştırılarak incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada Sprague Dawley cinsi 28 erişkin erkek sıçan kullanıldı. Sıçanlar rastgele seçilen 4 gruba ayrıldı. Kontrol grubu olarak epitel defekti oluşturulmayan grup alındı. Grup A’ya tedavisiz takip edilen epitel defekti grubu alındı. Grup B’yi topikal % 0.15 sodyum hiyalüronat tedavisi verilen epitel defekti oluşturulmuş sıçanlar alındı. Grup C’ye ise topikal insülin tedavisi verilen epitel defekti oluşturulmuş sıçanlar alındı. Epitel defekt grubu sıçanlarına sedasyon altında topikal anestezi sağlandıktan sonra 2 mm çapında, kornea santralinde epitel defekti oluşturuldu. Bütün sıçanların 4. saat, 12. saat, 1. Gün, 2. Gün ve 3.gün biyomikroskopik muayenesi yapıldı. Epitel defekti boyutu her muayenede florasein boyama yapılarak fotoğraflandı ve alan hesabı yapılarak defekt kapanma yüzdesi hesaplandı. 10.günde anestezi altında kornea dokuları tam kat eksize edildikten sonra sıçanlar servikal dislokasyon ile sakrifiye edildi ve histopatolojik inceleme yapıldı. Biyomikroskopik olarak epitel defekti kapanma hızları karşılaştırıldığında topikal insülin ve sodyum hiyalüronat tedavi grupları tedavisiz iyileşen gruba göre daha hızlı epitel defekti kapanması göstermiştir. Ancak topikal insülin ve sodyum hiyalüronat gruplarında epitel defekti kapanma hızı açısından iki grup arasında istatiksel olarak anlamlı bir fark izlenmemiştir. Histopatolojik olarak incelendiğinde ise kornea hasarı sonrasında iyileştirici etkisi denenen gruplar karşılaştırıldığında; ince yapı düzeyinde topikal insülin grubunun yüzey epitelinin yeniden yapılanma sürecinin daha hızlı olduğu görülmüştür. Bu yenilenme sürecini izleyen ikinci grup topikal sodyum hiyalüronat grubu olarak belirlenmiştir. Yüzey epiteldeki en yavaş yenilenme tedavisiz izlenen epitel defekti grubunda izlenmiştir.Sonuç olarak, topikal insülin tedavisinin kornea epiteli iyileşmesinde biyomikroskopik olarak fark izlenmemiş olsa da sodyum hiyaluinat’a göre histopatolojik olarak daha etkin olduğu gösterilmiştir. Corneal epithelial defects are a commonly encountered issue in ophthalmology practice. Our study aims to examine the effects of topical insulin on the healing of corneal epithelial defects on experimental corneal epithelial defect model in rats and comparing them with artificial tears and control groups. In the study, 28 adult male Sprague Dawley rats were randomly divided into 4 groups. The control group consisted of rats with no epithelial defect. Group A comprised rats with untreated epithelial defects. Group B included rats with epithelial defects treated with topical 0.15% sodium hyaluronate. Group C consisted of rats with epithelial defects treated with topical insulin. After providing topical anesthesia to the rats in the epithelial defect groups under sedation, a 2 mm diameter epithelial defect was created at the central cornea. Biomicroscopic examinations were performed on all mice at the 4th hour, 12th hour, 1st day, 2nd day, and 3rd day. The size of the epithelial defect was photographed at each examination after fluorescein staining, and the percentage of defect closure was calculated. On the 10th day, after excising the corneal tissues under anesthesia, rats were sacrificed by cervical dislocation, and histopathological examination was conducted. When comparing the rates of corneal epithelial defect closure biomicroscopically, the topical insulin and sodium hyaluronate treatment groups showed faster closure compared to the untreated healing group. However, there was no statistically significant difference in the rate of epithelial defect closure between the topical insulin and sodium hyaluronate groups. Histopathologically, when the healing effects of the tested groups were compared, it was observed that at the fine structural level, the topical insulin group had a faster surface epithelial remodeling process. The second group following this renewal process was the topical sodium hyaluronate group. The slowest renewal in surface epithelium was observed in the untreated epithelial defect group. In conclusion, although no biomicroscopic difference was observed in corneal epithelial healing with topical insulin treatment compared to sodium hyaluronate, it has been demonstrated to be more effective histopathologically.