Suriyeli göçü ve sosyal uyuma ilişkin yerel toplumun görüşleri: Altındağ örneği

Abstract

Dünya‟da ve özellikle Türkiye‟de son yarım yüzyılda, göç olgusu en önemli konulardan biri haline gelmiştir. Göç olgusu, toplum yaşamının her dönemini etkilemiş ve bugün de etkisini hissettirmeye devam etmektedir. Türkiye, yıllardır büyük bir mülteci ve sığınmacı kitlesini bünyesinde barındırırken, 2011 yılında uygulanılan açık kapı politikası ile başlayan Suriyeli göç hareketi ile birlikte, dünyadaki en fazla sığınmacı barındıran; ülke konumuna gelmiştir. Yaşanan bu göç hareketi sonucunda, Suriyeli sığınmacılar ülke geneline dağılmış, yerel toplum ile birlikte yaşama aşamasına geçmiştir. Bunun sonucu, sosyal sorunların artmasına ve göç hareketinin ulusal bir problem olarak karşımıza çıkmasına neden olmuştur. “Suriyeli Göçü ve Sosyal Uyuma İlişkin Yerel Toplumun Görüşleri: Altındağ Örneği” adlı çalışmada; kuramsal ve kavramsal anlamda göç, mültecilik ve sığınmacı kavramları, Türkiye‟ye Suriye göçü ve sosyal uyum konuları incelenmiştir. Bu çalışmanın temel amacı, Türkiye‟ye yaşanan Suriyeli göç hareketi sonucunda ortaya çıkan sosyal uyum sorununu yerel toplum üyelerinin görüşleri ile ortaya çıkarmak ve bu sorunların çözümünde çalışan kuruluşlara kaynak olmasını sağlamaktır. Bu bağlamda; sosyal uyum konuları ışığında yerel toplum üyeleri ve Suriyeli sığınmacılar arasında bağlantı kurulmaya çalışılmıştır. Bu çalışma, nicel araştırma yöntemi kullanılarak; Ankara ilinde yapılan uygulamalı bir alan araştırmasıdır. Alan araştırması Ocak 2020 – Mayıs 2020 tarihleri arasında gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmada 182 kişilik bir örneklem grubuna ulaşılmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre; Altındağ bölgesi Önder mahallesinde yaşayan yerel toplum üyelerinin, Suriyeli sığınmacılar ile birlikte yaşamaktan hoşnutsuzluk hissettiği, katılımcıların yarısından fazlasının Suriyelilerin iş olanaklarını ellerinden aldığını, devletin imkânlarının kendileri yerine Suriyelilere verildiğini ve Suriyelilerin ülkelerine dönmelerini istedikleri görüşünde oldukları sonucu saptanmıştır. Yaşanmış olan bu göç sürecinde toplumsal yapının boyutuna baktığımızda, Suriyelilere karşı negatif bakış açısının varlığını koruduğu ortaya çıkmıştır. Araştırmanın sonuçları beraber yorumlandığında, tek taraflı bir uyum çabası yerine, uygulanan her politika sosyal uyuma katkıda bulunmalı ve doğru bir uyum stratejisi geliştirilmelidir. Bu noktada hakların evrenselliği ve toplum temelli yaklaşım dikkate alınmalıdır. In the last half century, the phenomenon of immigration has been widely recognized as one of the most significant issues in the world and especially in Turkey. This phenomenon has affected every period of social life and it continues to make its impact felt today. Though Turkey has been hosting a large refugee mass for years, with the Syrian immigration movement that started with the Open Door-Policy implemented in 2011, it has become the largest refugee-hosting country worldwide. As a consequence of this movement, Syrian asylum seekers were spread over the country and the the refugees and local residents began cohabitating. This has led to an increase in social problems and, therefore, the situation has evolved into a national problem. The present study examines the concepts such as immigration, refugee and asylum seeker, Syrian immigration to Turkey and social cohesion in terms of their theoretical and conceptual meanings. The main objective of this study is to reveal the opinions of people living with Syrian refugees intensively in Altindag region concerning the social cohesion; and to provide source material for organizations that promote solutions to these problems. In this context, this study is an attempt to establish a connection between the Syrian refugees and the local people in the light of concepts of social cohesion. This study is an applied field research conducted in the province of Ankara by using quantitative research method. Field research was conducted between January 2020 and May 2020. For the survey of this study, a sample group of 182 respondents was reached. According to the data gathered, Turks living in Önder District of Altindag Area expressed discontent with Syrian refugees by claiming that refugees have replaced residents in terms of employment and they have benefited from the state budget for citizen service, in consequence, they demand Syrians‟ repatriation. Regarding the aspect of the social structure in this immigration period, it is apparent that the negative stance against the Syrian refugees remains. In the final analysis, instead of a unilateral adaptation process, every policy applied should contribute to social incorporation and develop a right strategy for social cohesion. At this point, the universality of rights and society-based approach should be taken into account.