A study on efl instructors' and learners' perceptions on and preferences for oral corrective feedback: do they overlap?

Abstract

The purpose of this study was to investigate the EFL teachers’ and students’ perceptions on and preferences for Oral Corrective Feedback (OCF) with a comparative view as well as EFL instructors’ conceptualization and practices of OCF. In this mixed method research, For the quantitative phase of the study, 30 EFL instructors working in the preparatory school of a private university in Ankara completed the teacher version the OCF questionnaire, and 247 preparatory school students with different proficiency levels filled out the student version of the OCF questionnaire. For the qualitative phase of the study, a semi-structured interview was conducted with EFL instructors purposefully selected among those who also filled out the questionnaire. The data obtained from the questionnaire were analyzed using SPSS through descriptive statistics and Chi-square analysis, and the qualitative data were analyzed by using Creswell’s (2014) systematic content analysis framework. The results indicated that recast, hinting, elicitation, and repetition were expressed as the most used OCF techniques in the classroom by the EFL instructors. While hinting was identified as the most beneficial OCF techniques, explicit correction, clarification request, and recast are the least effective OCF techniques. The perceptions of EFL students on OCF showed that they preferred to be corrected by their instructors for grammar, vocabulary, pronunciation errors, and pragmatic failures. Another key finding of the study revealed there is a statistically significant difference between the OCF preferences of EFL instructors and students for grammar, vocabulary, and pronunciation errors. On the other hand, their preferences for pragmatic failures showed more similarities. Both groups perceived that OCF should be provided for the spoken errors. The results of this study are believed to contribute to a deeper understanding of the OCF through the lenses of EFL instructors and students as well as to more effective and personalized and localized applications of OCF according to the educational culture and needs of the learners. Bu çalışmanın amacı, İngilizce öğretmenlerinin ve hazırlık öğrencilerinin sözel düzeltici dönüt hakkındaki algılarını ve tercihlerini karşılaştırmalı bir bakış açısıyla araştırmaktır. Buna ek olarak, İngilizce öğretmenlerinin sözel düzeltici dönüt ile ilgili kavramsallaştırmasını ve uygulamalarını araştırmak araştırmanın amacıdır. Bu karma yöntem araştırmasında veriler, yarı yapılandırılmış görüşme ve sözel düzeltici dönüt anketleri yoluyla toplanmıştır. Çalışmanın nicel aşaması için sözel düzeltici dönüt tercihlerini ve tekniklerine ilişkin algılarını araştırmak için iki anket yapılmıştır. Ankara'da özel bir üniversitenin hazırlık okulunda görev yapan 30 İngilizce öğretmeni ve 247 hazırlık öğrencisi anket uygulamasına katılmıştır. Çalışmanın nitel aşaması için, anketi İngilizce öğretmenleri arasından belirli kriterlere göre seçilmiş katılımcılarla yarı yapılandırılmış görüşmeler uygulanmıştır. Anketten elde edilen veriler betimsel istatistikler ve Ki-kare analizi ile SPSS kullanılarak, nitel veriler ise Creswell'in (2014) sistematik içerik analiz yöntemi ile analiz edilmiştir. Sonuçlar, İngilizce öğretmenleri tarafından sınıfta en çok kullanılan sözel düzeltici dönüt teknikleri olarak yeniden ifade etme, ima etme, söylettirme ve tekrarlama teknikleri olduğunu ortaya çıkarmıştır. İpuçları en faydalı sözel düzeltici dönüt teknikleri olarak tanımlanırken, açık düzeltme, açıklama talebi ve yeniden düzenleme en az etkili sözel düzeltici dönüt teknikleridir. Öğrencilerin sözel düzeltici dönüt hakkındaki algıları, dil bilgisi, kelime bilgisi, telaffuz ve pragmatik hataları için öğretmenleri tarafından düzeltilmesini tercih ettiklerini göstermiştir. Çalışmanın bir diğer önemli bulgusu, İngilizce öğretmenlerin ve öğrencilerin dil bilgisi, kelime bilgisi ve telaffuz hataları için sözel düzeltici dönüt tercihleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olduğunu ortaya çıkarmıştır. Öte yandan, pragmatik hata tercihleri benzerlik göstermiştir. Her iki grup da sözlü hatalar için sözel düzeltici dönüt sağlanması gerektiğini algılamıştır. Bu çalışmanın sonuçlarının, İngilizce öğretmenlerinin ve öğrencilerinin açısından sözel düzeltici dönütün daha derinden anlaşılmasına ve öğrencilerin eğitim kültürüne ve ihtiyaçlarına göre sözel düzeltici dönütün daha etkili ve kişiselleştirilmiş ve yerelleştirilmiş uygulamalarına katkıda bulunacağına inanılmaktadır.