Browsing by Author "Turan, Özden"

Now showing 1 - 2 of 2

Konjenital kalp hastalığı olan yenidoğanlarda preoperatif ve postoperatif serum BDNF (beyin kaynaklı nörotrofik faktör) düzeyleri ile erken dönem nörolojik bulguları arasındaki ilişkinin belirlenmesi
(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2023) Fatalov, Karim; Turan, Özden
Konjenital kalp hastalıkları, yenidoğanlarda sık görülen morbidite ve mortalitesi yüksek olan hastalıklardır. Bu hastaların prognozunun tahmininde kullanılabilecek klinik ve biyokimyasal belirteçler kesin olarak belirlenememiştir. Beyin kaynaklı nörotrofik faktör, merkezi ve periferik sinir sisteminde nöronların yaşamasını, büyümesini ve fonksiyonlarını etkileyen bir nörotrofindir. Bu çalışmada, konjenital kalp hastalığı olan yenidoğanlar ile opere olan hastalarda preoperatif ve postoperatif serum BDNF düzeylerinin belirlenmesi, serum BDNF düzeylerindeki değişikliklerin perioperatif beyin hasarını öngörmede kullanılabilirliğinin araştırılması amaçlandı. Çalışmaya Ağustos 2021-Şubat 2023 tarihleri arasında konjenital kalp hastalığı nedeniyle merkezimizin yenidoğan ve pediyatrik kardiyovasküler cerrahi yoğun bakım ünitelerinde yatan 44 vaka grubu ve 36 sağlıklı kontrol grubu dahil edildi. Vaka grubundakı hastalar opere olan (n:30) ve opere olmayan (n:14) olarak ayrıldı. Çalışmaya alınan yenidoğanlara ait demografik ve klinik özelliklerin yanı sıra, preoperatif ve postoperatif serum BDNF düzeyleri, kranial ultrasonografi bulguları prospektif olarak incelendi. Çalışmaya 44 hasta (24 erkek ve 20 kız) ve 36 sağlıklı yenidoğan (19 erkek ve 17 kız) dahil edildi. Vaka ve kontrol grupları arasında bazal serum BDNF düzeyleri arasında fark bulunmazken (p=0,927), opere olan hastalarda ortanca preoperatif serum BDNF düzeyleri opere olmayanlara göre anlamlı daha düşük saptandı (1,9 ng/mL ve 2,7 ng/mL, p=0,047). Postoperatif 24. saat serum BDNF düzeyleri preoperatif düzeylere göre daha yüksek bulundu (1,9 ng/mL ve 2,3 ng/mL, p=0,045). Opere olan hastalarda prostaglandin E1 kullanımı (p=0,012) ve trombosit sayısının düşük olması (p=0,009) yüksek preoperatif serum BDNF düzeyleri ile ilişkili bulundu. Postoperatif 72. saatte laktat düzeyi 2,5 mmol/L olan hastalarda serum BDNF düzeyleri anlamlı düşük saptandı (2,3 ng/mL ve 1,1 ng/mL, p=0,005). Pulmoner kan akımında artışla karakterize hastalığa sahip yenidoğanlarda postoperatif 24. saatte ortanca BDNF düzeyleri pulmoner kan akımında azalma ile karakterize olanlara göre anlamlı daha yüksek saptandı (2,6 ng/mL ve 1,5 ng/mL, p=0,029). Postoperatif 24. saatteki serum BDNF düzeyleri ile postoperatif 48. saatteki Thompson skoru arasında negatif yönlü anlamlı korelasyon olduğu bulundu (r=-0,465, p=0,01). Opere edilen konjenital kalp hastalıklı yenidoğanlarda serum BDNF düzeylerinin daha düşük olduğu, postoperatif erken dönemde yükseldiği ve daha düşük nörolojik risk skorları ile ilişkili olduğu saptandı. Kardiyak cerrahi sonrası erken dönem nörolojik sonuçların belirlenmesinde serum BDNF düzeylerinin biyobelirteç olarak kullanılabilmesi için daha fazla hastanın dahil edildiği çalışmalara ihtiyaç vardır. Congenital heart defects are common diseases of neonates with high morbidity and mortality. In these patients, clinical and biochemical markers that can be used to predict prognosis are uncertain. Brain derived neurotrophic factor is a neurotrophin that affects the survival, growth and function of neurons in the central and peripheral nervous system. In this study, it was aimed to determine preoperative and postoperative serum BDNF levels in neonates with congenital heart defects and to investigate the usability of changes in serum BDNF levels in predicting perioperative brain damage. The study included 36 healthy controls and 44 cases hospitalized in the neonatal and pediatric cardiovascular surgery intensive care units of our center due to congenital heart defects between August 2021 and February 2023. The case group was divided into operated (n:30) and non-operated (n:14). In addition to demographic and clinical characteristics of neonates included in the study, preoperative and postoperative serum BDNF levels and cranial ultrasonography findings were prospectively examined. Forty-four patients (24 male and 20 female) and 36 healthy neonates (19 male and 17 female) were included in the study. While there was no difference between the baseline serum BDNF levels between the case and control groups (p=0.927), the median preoperative serum BDNF levels were found to be significantly lower in operated patients than in non-operated patients (1.9 ng/mL vs 2.7 ng/mL, p=0.047). Postoperative 24 th hour serum BDNF levels were higher than preoperative levels (1.9 ng/mL vs 2.3 ng/mL, p=0.045). The use of prostaglandin E1 (p=0.012) and low platelet count (p=0.009) in operated patients were associated with high preoperative serum BDNF levels. Serum BDNF levels were found to be significantly lower in patients with a lactate level of ≥2.5 mmol/L at the postoperative 72 nd hour (2.3 ng/mL vs 1.1 ng/mL, p=0.005). The median BDNF levels at the postoperative 24 th hour were significantly higher in neonates with a disease characterized by increased pulmonary blood flow compared to those with a decrease in pulmonary blood flow (2.6 ng/mL vs 1.5 ng/mL, p=0.029). A significant negative correlation was found between serum BDNF levels at the postoperative 24 th hour and Thompson score at the postoperative 48 th hour (r=-0.465, p=0.01). It was shown that serum BDNF levels were lower in neonates with congenital heart defects who were operated on, increased in the early postoperative period and were associated with lower neurological risk scores. Studies involving more patients are needed so that serum BDNF levels can be used as a biomarker in the determination of early neurological outcomes after cardiac surgery.
Yenidoğan sarılığında UGT1A1*28 ve UGT1A1*60 polimorfizmlerinin sıklığının ve etkisinin belirlenmesi
(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2024) Bakırcı, Oğuz; Turan, Özden
Yenidoğan sarılığı, term ve preterm yenidoğanlarda sık görülen bir sorundur. Bilirubin metabolizmasında anahtar enzim olan üridin difosfat glukuronozil transferaz (UGT) üretiminde etkili UGT1A1 geninde oluşabilecek polimorfizmler enzimin aktivitesini etkileyerek yenidoğan sarılığına neden olabilmektedir. Çalışmamızda, UGT1A1*28 ve UGT1A1*60 polimorfizmlerinin sıklığının ve yenidoğan sarılığına etkisinin belirlenmesi amaçlandı. Çalışmamıza Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi Ankara, Adana ve Konya Hastaneleri’nde gebelik haftası ≥37 hafta doğan, fototerapi gerektiren indirekt hiperbilirubinemisi olan, hemolizi veya Rh uyuşmazlığı olmayan, doğumdan sonra ilk 14 gün içerisinde başvuran 72 yenidoğan alındı. Kontrol grubu olarak ≥ 37 hafta doğan, fototerapi almayan ve total bilirubin düzeyi <12 mg/dL olan 48 yenidoğan alındı. UGT1A1 gen polimorfizmi için periferik kandan DNA izolasyonu yapıldıktan sonra çalışılacak bölgeye özgü primerler kullanılarak PCR yöntemiyle ilgili dizi çoğaltıldı. Sarılık ve kontrol grupları arasında cinsiyet, gebelik haftası, doğum ağırlığı bakımından fark saptanmadı. Sarılık grubunda 72 yenidoğanın %55,6’sında UGT1A1*28 polimorfizminin (TA)6/(TA)6 genotipi (yabanıl tip), %44,4’ünde (TA)6/(TA)7 genotipi (heterozigot varyant) saptandı. Kontrol grubunda ise, 48 yenidoğanın %43,8’inde (TA)6/(TA)6 genotipi, %56,3’ünde (TA)6/(TA)7 genotipi saptandı. (TA)7/(TA)7 genotipi (homozigot varyant) ise, hiçbir yenidoğanda saptanmadı. Sarılık ve kontrol grupları arasında UGT1A1*28 polimorfizm sıklığı açısından anlamlı fark saptanmadı. Ancak sarılık grubunda direkt Coombs negatif ABO uyuşmazlığı olan yenidoğanlarda ABO uyuşmazlığı olmayan yenidoğanlara göre UGT1A1*28 polimorfizmi daha sık bulundu (p=0,029). Sarılık grubunda 72 yenidoğanın %36,1’inde UGT1A1*60 polimorfizminin T/T genotipi (yabanıl tip), %51,4’ünde T/G genotipi (heterozigot varyant), %12,5’inde G/G genotipi (homozigot varyant) saptandı. Kontrol grubundaki 48 yenidoğanın %14,6’sında T/T genotipi, %66,6’sında T/G genotipi, %18,8’inde G/G genotipi saptandı. UGT1A1*60 polimorfizm sıklığı kontrol grubunda sarılık grubuna göre anlamlı olarak daha yüksek saptandı (p=0,010). UGT1A1*60 polimorfizminin G allelinin olması sarılık riskini 1.7 kat azalttığı bulundu (OR=1.759, 95%CI 1,043–2,967, p=0,034). Sarılık grubunda UGT1A1*28 polimorfizminin, pik total bilirubin düzeylerini etkilemediği saptandı. Ancak UGT1A1*60 polimorfizminin G/T ve G/G genotipinde olan yenidoğanların ortalama pik total bilirubin düzeyleri T/T genotipinde olan yenidoğanlara göre daha düşük saptandı (p=0,040). Sonuç olarak çalışmamız, Türk popülasyonunda sarılıklı yenidoğanlarda ilk kez çalışılan UGT1A1*60 polimorfizminin kontrol grubunda daha sık olması ve bu polimorfizmi olan sarılıklı yenidoğanların pik total bilirubin düzeylerinin daha düşük olması UGT1A1*60 polimorfizminin sarılıktan koruyucu etkisi olabileceğini düşündürmektedir. Ayrıca, sonuçlarımız UGT1A1*28 polimorfizminin yenidoğan sarılığı için tek başına risk faktörü olmadığını ancak direkt Coombs negatif ABO uyuşmazlığı varlığında sarılık riskini artırabileceğini göstermektedir. Neonatal jaundice is a common issue in both term and preterm neonates. Polymorphisms in the UGT1A1 gene, which plays a crucial role in producing uridine diphosphate glucuronosyltransferase (UGT), a key enzyme in bilirubin metabolism, can lead to neonatal jaundice by impacting enzyme activity. In our study, we aimed to assess the prevalence of UGT1A1*28 and UGT1A1*60 polymorphisms and their influence on neonatal jaundice. In our study, we included 72 neonates born at ≥37 weeks of gestational age who had indirect hyperbilirubinemia requiring phototherapy, did not exhibit hemolysis or Rh incompatibility, and were presented within the first 14 days after birth at Başkent University Faculty of Medicine Ankara, Adana, and Konya Hospitals. As a control group, we included 48 newborns born at ≥37 weeks, who did not receive phototherapy and had a total bilirubin level <12 mg/dL. For the UGT1A1 gene polymorphism analysis, DNA was isolated from peripheral blood, and the relevant sequence was amplified by PCR using primers specific to the region under study. There was no difference between the jaundice and control groups in terms of gender, gestational week, and birth weight. In the jaundice group, 55.6% of the 72 neonates had the (TA)6/(TA)6 genotype (wild type), and 44.4% had the (TA)6/(TA)7 genotype (heterozygous variant) of the UGT1A1*28 polymorphism. In the control group, 43.8% of the 48 neonates had the (TA)6/(TA)6 genotype, and 56.3% had the (TA)6/(TA)7 genotype. The (TA)7/(TA)7 genotype (homozygous variant) was not detected in any neonate. There was no significant difference in the frequency of the UGT1A1*28 polymorphism between the jaundice and control groups. However, in the jaundice group, UGT1A1*28 polymorphism was found more frequently in neonates with direct Coombs negative ABO incompatibility compared to neonates without ABO incompatibility (p=0.029). In the jaundice group, 36.1% of the 72 neonates had the T/T genotype (wild type), 51.4% had the T/G genotype (heterozygous variant), and 12.5% had the G/G genotype (homozygous variant) of the UGT1A1*60 polymorphism. Among the 48 neonates in the control group, 14.6% had the T/T genotype, 66.6% had the T/G genotype, and 18.8% had the G/G genotype. The frequency of the UGT1A1*60 polymorphism was significantly higher in the control group than in the jaundice group (p=0.010). The G allele of the UGT1A1*60 polymorphism was found to reduce the risk of jaundice by 1.7-fold (OR=1.759, 95% CI 1.043-2.967, p=0.034). In the jaundice group, the UGT1A1*28 polymorphism did not affect peak total bilirubin levels. However, the mean peak total bilirubin levels of neonates with the G/T and G/G genotypes of the UGT1A1*60 polymorphism were lower than those of neonates with the T/T genotype (p=0.040). In conclusion, our study, which is the first to investigate UGT1A1*60 polymorphism in jaundiced neonates within the Turkish population, found that this polymorphism was more prevalent in the control group. Additionally, peak total bilirubin levels were lower in jaundiced neonates with this polymorphism, suggesting that the UGT1A1*60 polymorphism may have a protective effect against jaundice. Furthermore, our results indicate that the UGT1A1*28 polymorphism alone is not a risk factor for neonatal jaundice; however, it may increase the risk of jaundice in the presence of direct Coombs- negative ABO incompatibility.