Browsing by Author "Köycü, Alper"

Now showing 1 - 8 of 8

Demir eksikliği olan yetişkinlerde işitmenin ve denge fonksiyonlarının değerlendirilmesi
(Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2022) Demir, Serpil; Köycü, Alper
Anemisiz demir eksikliği, demir eksikliği anemisinden önce meydana gelen veya progresyon olmaksızın devam eden demir depolarının azalmasıdır. Demir eksikliği anemisi ise mikrositik hipokromik eritrosit varlığıyla gelişen ve düşük demir seviyesinin anemiyle ilişkili olduğu daha ciddi bir durumdur. Koklea ve vestibüler labirentin kanlanmasını sağlayan internal işitsel arter minimal kollaterallere sahip bir uç arter olduğundan, iç kulak yüksek enerjili metabolizma gerektirdiğinden ve bazı koklear enzimler demir içerdiğinden, demir eksikliğine bağlı hipoksi işitme ve denge sistemini etkileyebilir. Bu çalışmada demir eksikliği olan yetişkinlerde işitmenin ve denge fonksiyonlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. 19-50 yaş aralığında, anemisiz demir eksikliği tanısı almış 22 birey, demir eksikliği anemisi tanısı almış 22 birey ve 22 sağlıklı birey dahil edilmiştir. Çalışmaya katılan tüm bireyler saf ses odyometri (125-16000 Hz), videonistagmografi, oküler vestibüler uyarılmış miyojenik potansiyel (oVEMP), servikal vestibüler uyarılmış miyojenik potansiyel (cVEMP) ve video head impulse test (vHIT) ile değerlendirilmiş ve odyo-vestibüler testler yapılmadan önce subjektif şikayetlerin olup olmadığı sorgulanmıştır. Anemisiz demir eksikliği grubunda %27,3, demir eksikliği anemisi grubunda %36,4 oranında tinnitus gözlenmiştir, fark istatistiksel olarak anlamlıdır (p<0,05). 125-14000Hz frekanslarında demir eksikliği anemisi grubunun işitme eşikleri kontrol grubuna göre anlamlı derecede daha yüksek elde edilmiştir (p<0,016). Demir eksikliği gruplarında saf ses ortalama değeri kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulunmuştur (p<0,016). Sensörinöral işitme kaybı görülme oranı, anemisiz demir eksikliği grubunda, sağ kulakta %9,1, sol kulakta %27,3, demir eksikliği anemisi grubunda sağ ve sol kulakta %27,3’tür. Pursuit testi, demir eksikliği anemisi grubunda 9 hastada (%40,9) patolojik olarak saptanırken, anemisiz demir eksikliği ve kontrol grubunda normaldir, gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark vardır (p<0.05). Demir eksikliği anemisi grubunda oVEMP’te %13,6, cVEMP’te %9,1 oranında yanıt alınamamıştır, fark istatistiksel olarak anlamlıdır (p<0.05). oVEMP testinde, demir eksikliği anemisi grubunda ve anemisiz demir eksikliği grubunda P1 latans değeri, demir eksikliği anemisi grubunda N1 latansı ve N1-P1 interlatansı değeri kontrol grubuna göre anlamlı derecede daha uzundur (p<0,016). oVEMP ve cVEMP testlerinde N1-P1 amplitüd değeri demir eksikliği anemisi grubunda kontrol grubuna göre daha düşüktür (p<0,016). Anterior SSK VOR kazancı ortalama değeri, demir eksikliği gruplarında kontrol grubuna göre istatistiksel olarak daha düşüktür (p<0,016). Anterior SSK VOR kazanç ortalama değerleri demir eksikliği anemisi grubunda 0,79 ± 0,2; anemisiz demir eksikliği grubunda 0,81 ± 0,16’dır. Demir eksikliği anemisi grubunda %4,5’inde covert, %9,1 overt ve %6,8 covert-overt sakkad; anemisiz demir eksikliği grubunda %6,8 overt sakkadlar gözlenmiştir, gruplar arasındaki fark anlamlıdır (p<0.05). Çalışmamızdan elde edilen bulgular doğrultusunda demir eksikliğine bağlı hipoksi nedeniyle işitme ve vestibüler sistemde etkilenme olabileceği sonucuna varılmıştır.Iron deficiency without anemia means decreased iron stores that precede iron deficiency anemia or persist without progression. Iron deficiency anemia is a more serious condition that develops with the presence of microcytic hypochromic erythrocytes and low iron level is associated with anemia. Since the internal auditory artery, which provides blood supply to the cochlea and vestibular labyrinth, is an end artery with minimal collaterals, the inner ear requires high-energy metabolism and some cochlear enzymes contain iron, hypoxia due to iron deficiency may affect the hearing and vestibular system. In this study, it was aimed to evaluate hearing and balance functions in adults with iron deficiency. 19-50 years old, 22 individuals diagnosed with iron deficiency anemia and 22 individuals iron deficiency without anemia and 22 healthy individuals were included. All individuals participating in the study were evaluated with pure tone audiometry (125-16000 Hz), videonystagmography, ocular vestibular evoked myogenic potentials (oVEMP), cervical vestibular evoked myogenic potentials (cVEMP), video head impulse test (vHIT) and subjectively before the audio-vestibular tests were performed it was questioned whether there were any complaints. Tinnitus was observed at a rate of 27.3% in iron deficiency without anemia group and 36.4% in the iron deficiency anemia group, the difference is statistically significant (p<0.05). Hearing thresholds of the iron deficiency anemia group were found to be significantly higher than the control group at 125-14000Hz frequencies (p<0.016). Pure tone average value in the iron deficiency groups was found to be statistically significantly higher than the control group (p<0.016). The incidence of sensorineural hearing loss was 9.1% in the right ear, 27.3% in the left ear in the iron deficiency without anemia group, and 27.3% in the iron deficiency anemia group, in the right and left ears. While the Pursuit test was found to be pathological in 9 patients (40.9%) in the iron deficiency anemia group, it was normal in the iron deficiency anemia and control groups, there was a statistically significant difference between the groups (p<0.05). In the iron deficiency anemia group, 13.6% in oVEMP and 9.1% in cVEMP did not respond (p<0.05). In the oVEMP test, the P1 latency value in theiron deficiency anemia group and the iron deficiency without anemia group, the N1 latency and N1-P1 interlatency values in the iron deficiency anemia group were significantly longer than the control group (p<0,016). N1-P1 amplitude values in oVEMP and cVEMP tests were lower in the iron deficiency anemia group than in the control group (p<0.016). The mean value of anterior SCC VOR gain was statistically lower in iron deficiency groups than in the control group (p<0.016). The mean values of anterior SCC VOR gain were 0.79 ± 0.2 in the iron deficiency anemia group; 0.81 ± 0.16 in the iron deficiency without anemia group. In the iron deficiency anemia group, 4.5% had covert, 9.1% overt and 6.8% covert-overt saccades; 6.8% overt saccades were observed in the iron deficiency without anemia group, the difference between the groups was significant (p<0.05). In line with the findings obtained from our study, it was concluded that the auditory and vestibular system may be affected due to hypoxia due to iron deficiency.
Koklear implant kullanıcısı çocuklarla normal işiten çocukların akran ilişkileri ve depresif belirti düzeylerinin karşılaştırılması
(Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2022) Çutur, Canay; Köycü, Alper
Amaç: Bu çalışmanın amacı, koklear implant (Kİ) kullanıcısı çocuklarla normal işiten çocukların akran ilişkileriyle depresif belirti düzeylerini karşılaştırmak, ayrıca Kİ kullanan çocukların akran ilişkileri ve depresif belirti düzeyleri ile ilişkili faktörleri incelemektir. Gereç ve Yöntemler: Yaşları 48-76 ay arasındaki normal işiten 35 ve Kİ kullanıcısı 35 akranı kontrol ve çalışma grubuna dahil edilmiştir. Çocukların akran ilişkileri, okul öncesi öğretmenleri tarafından Ladd ve Profilet Çocuk Davranış Ölçeği (ÇDÖ) ile değerlendirilmiştir. ÇDÖ'nün yapısını altı alt ölçek oluşturmaktadır. Bunlar; akranlarına karşı saldırganlık, akranlarına karşı olumlu sosyal davranışlar gösterme, akranlarına karşı asosyal davranışlar gösterme, akranları tarafından dışlanma, kaygılı-korkulu olma ve aşırı hareketliliktir. Aynı zamanda, çocukların depresif belirti düzeyleri, çocukların ebeveynleri tarafından Çocuk Depresif Belirti Ölçeği (ÇDSÖ) kullanılarak değerlendirilmiştir. Bu ölçek sekiz alt ölçekten oluşmaktadır. Bunlar; sosyal uyum, bilişsel süreçlerde bozulma, bedenselleştirme, kayıp-ayrılık endişesi, nesnel gerçekliğe uyumsuzluk, ilkel kaygı, dürtüsellik ve yıkıcılıktır. Bulgular: Analizler, kaygılı-korkulu olma (p=0.015), bilişsel süreçlerde bozulma (p=0.000), yıkıcılık (p=0.001) ve toplam depresif belirti (p=0.002) puanlarında çalışma ve kontrol grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık olduğunu göstermiştir. Ancak, akranlarına karşı saldırganlık (p=0.095), olumlu sosyal davranışlar gösterme (p=0.082), asosyal davranışlar gösterme (p=0.966), akranları tarafından dışlanma (p=0.505), aşırı hareketlilik (p=0.254), sosyal uyum (p=0.131), bedenselleştirme (p=0.445), kayıp-ayrılık endişesi (p=0.200), nesnel gerçekliğe uyumsuzluk (p=0.507), ilkel kaygı (p=0.181), dürtüsellik (p=0.211) puanları çalışma ve kontrol grubunda anlamlı farklılık göstermemiştir. Korelasyon analizleri; işitme kaybı teşhis yaşı, implant uygulanma yaşı ve işitsel rehabilitasyonla akran ilişkileri, depresif belirti düzeyleri arasında anlamlı ilişki olduğunu göstermiştir (p<0.05). Sonuç: Kİ kullanıcısı çocuklar normal işiten çocuklara göre daha yüksek kaygılı-korkulu olma, bilişsel süreçlerde bozulma, yıkıcılık ve toplam depresif belirti puanları gösterirken, diğer alt ölçekler Kİ kullanan çocuklar ve normal işiten akranları arasında benzerlik göstermiştir. İşitme kaybının daha erken yaşta tespit edilmesi, erken koklear implant uygulaması, işitsel rehabilitasyon programlarına daha erken başlama yaşı daha iyi akran ilişkileri ve daha düşük depresif belirti düzeyleri ile ilişkili bulunmuştur. Bu bulgular; Kİ kullanımının işitme kaybı bulunan çocukların akran ilişkileri ve depresif belirti düzeyleri üzerinde yararları olduğunu, ancak Kİ’lerin tek başına yeterli olmadığı yönündeki mevcut bilgileri desteklemektedir. Kİ kullanımının yanı sıra, işitme kaybı teşhis yaşı, implant uygulanma yaşı ve işitsel rehabilitasyonla ilgili faktörlerin de dikkate alınması gerekmektedir. Objective: The purposes of this study are to compare peer relationships and depressive symptom levels in children with cochlear implant (CI) and their normal hearing peers and also to investigate the factors associated with peer relationships and depressive symptom levels in children using CI. Material and Methods: Thirty-five children with normal hearing and thirty-five children with CI between the ages of 48 and 76 months were included in the control group and study group. Children’s peer relationships became rated with the Ladd and Profilet Child Behavior Scale (CBS) by their pre-school teachers. Six subscales constitute the structure of the CBS: Aggressive with peers, prosocial with peers, asocial with peers, excluded by peers, anxiousfearful, and hyperactive. At the same time, children’s depressive symptom levels were rated using the Child Depressive Symptom Scale (CDSS) by their parents. This scale consists of eight subscales: Aggression, social adaptation, loss-separation anxiety, primitive anxiety, impulsivity, deterioration in cognitive processes and somatization. Results: The analyses showed that there were statistically significant differences between anxious-fearful (p=0.015), deterioration in cognitive processes (p=0.000), aggression (p=0.001) and total depressive symptom scale (p=0.002) scores of the study group and the control group. However, there were no statistically significant differences between aggressive with peers (p=0.095), prosocial with peers (p=0.082), asocial with peers (p=0.966), excluded by peers (p=0.505), hyperactive (p=0.254), social adaptation (p=0.131), loss-separation anxiety (p=0.200), primitive anxiety (p=0.181), impulsivity (p=0.211), and somatization (p=0.445) scores of the study group and the control group. The correlation analyses showed that significant association between the age of diagnosis of hearing loss, age of implantation, and aural rehabilitation with peer relationships, depressive symptoms (p<0.05). Conclusion: Children with CI showed higher anxious-fearful, deterioration in cognitive processes, aggression, and total depressive symptom scores than normal hearing children, whereas other subscales were similar between children using CI and normal hearing peers.Earlier age when hearing loss was detected, early cochlear implantation, and earlier beginning to the rehabilitation programs are associated with better peer relations and lower depressive symptom levels. These findings add to the existing knowledge that CIs for children with hearing loss have benefits on peer relations and levels of depressive symptoms, having a CI alone is not sufficient. In addition to the use of CI, factors related to the age of diagnosis of hearing loss, age of implantation, and aural rehabilitation should be also taken into consideration.
Multiple sklerozun alt tiplerine göre odyo-vestibüler bulgular
(Başkent Üniversitesi Sağlık Bİlimleri Enstitüsü, 2022) Uysal, Fatmanur; Köycü, Alper
Multiple skleroz (MS) genellikle birkaç günden birkaç aya kadar süren ataklarla seyreden, merkezi sinir sisteminin (MSS) kronik otoimmün demiyelinizan ve aynı zamanda nörodejeneratif bir hastalığıdır. Birçok sistemi etkilediği gibi işitme ve denge sistemi üzerine de etkileri vardır. Çalışmanın amacı MS’in alt tiplerine göre odyo-vestibüler bulguların objektif ve subjektif olarak değerlendirilmesidir. Çalışmaya 18 yaş ve üzeri erişkin hastalar dâhil edilmiştir. Katılımcılar, klinik izole sendrom (KİS), relapsing remitting MS(RRMS), sekonder progresif MS (SPMS), primer progresif MS (PPMS) ve kontrol grubu olmak üzere gruplandırılmıştır. Araştırma toplam 50 bireyden oluşmaktadır. Her bir katılımcıya immitansmetrik inceleme yapıldıktan sonra yüksek frekansların da dahil olduğu saf ses odyometri testi, okülomotor testler (gaze fiksasyon testi, sakkadik test, pursuit testi, optokinetik test), VNG (videonistagmografi) ile pozisyonel testler ve baş savurma testi (VHIT) uygulanmıştır. Aynı zamanda baş dönmesinin subjektif değerlendirmesi olarak Dizziness Handikap Envanteri (DHE) de yapılmıştır. Araştırmamızda SPMS alt tipinin işitme eşikleri diğer MS alt tiplerinin işitme eşiklerine göre istatistiksel olarak anlamlı derecede daha düşük bulunmuştur (p˂0,005). PPMS alt tipinde yer alan hastaların okülomotor testlerdeki patoloji varlığı diğer MS alt tiplerindeki patoloji varlığına göre istatistiksel olarak anlamlı derecede daha fazla bulunmuştur (p˂0,005). Çalışmamızda hiçbir MS alt tipinde ve kontrol grubunda spontan nistagmus ve baş sallama testinden sonra nistagmus gözlenmemiştir. Katılımcılarda VNG test bataryasında değerlendirilen pozisyonel testler ile sağ ve sol vHIT kanal kazançlarında da istatitistiksel olarak farklılık gözlenmemiştir (p>0,005). Çalışmamızda DHE skorları ile MS alt tipleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmuştur (p˂0,005). DHE skorları medyan değerine göre PPMS ve SPMS alt tiplerinin daha yüksek skorlamalar yaptığı belirlenmiştir. Böylece daha ağır seyreden MS alt tiplerinin subjektif bulgusunun da daha fazla olduğu çıkarımında bulunulmuştur. Çalışmamız sonucunda MS’in işitme ve denge sistemi üzerinde etkilerinin olduğu görülmektedir. MS hastalığının sistemler üzerine etkileri ne kadar fazla olur ise prognozun da aynı derecede kötü olabileceğini düşünmekteyiz. Multiple sclerosis (MS) is a chronic autoimmune demyelinating and neurodegenerative disease of the central nervous system (CNS), which usually progresses with attacks lasting from a few days to a few months. As it affects many systems, it also has effects on the hearing and balance system. The aim of the study is to evaluate the audio-vestibular findings objectively and subjectively according to the subtypes of MS. Adult patients aged 18 years and older were included in the study. Participants were grouped into clinical isolated syndrome (CIS), relapsing remitting MS (RRMS), secondary progressive MS (SPMS), primary progressive MS (PPMS), and control group. The research consists of 50 individuals in total. Pure tone audiometry test including high frequencies, oculomotor tests (gaze fixation test, saccadic test, pursuit test, optokinetic test), VNG (videonystagmography) positional tests and video head impulse test (VHIT) were applied to each participant after immitansmetric examination was performed. The Dizziness Handicap Inventory (DHE) was also performed as a subjective assessment of dizziness. In our study, the hearing thresholds of the SPMS subtype were found to be statistically significantly lower than the hearing thresholds of the other MS subtypes (p˂0.005). The presence of pathology in the oculomotor tests of the patients in the PPMS subtype was found to be statistically significantly higher than the presence of pathology in the other MS subtypes (p˂0.005). Spontaneous nystagmus and nystagmus after the nod test were not observed in any MS subtype and control group in our study. There was no statistical difference between the positional tests evaluated in the VNG test battery and the right and left vHIT channel gains in the participants (p>0.005). In our study, a statistically significant difference was found between DHE scores and MS subtypes (p˂0.005). It was determined that PPMS and SPMS subtypes scored higher than the median value of DHE scores. Thus, it was concluded that more severe MS subtypes had more subjective findings.As a result of our study, it is seen that MS has effects on the hearing and balance system. We think that the more the effects of MS disease on the systems, the worse the prognosis.
Orta ve ağır tıkayıcı uyku apnesi sendromu olan hastalarda santral işitsel yanıtların değerlendirilmesi ve sürekli pozitif hava yolu basıncı tedavisinin olası etkilerinin yanıtlara etkisi
(Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2022) Şimşek, Agit; Köycü, Alper
Bu çalışmada, orta veya ağır tıkayıcı uykusu apnesi sendromu tanısı alan bireylerin santral işitsel yolaklarının değerlendirilmesi ve CPAP tedavisi sonrası olası etkilerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. İnönü Üniversitesi Turgut Özal Tıp Merkezi Kulak Burun Boğaz AD’na başvuran hastalar çalışmaya alındı. Toplam TUAS (n=46) ve sağlıklı olan (n=22) kişi çalışmaya dâhil edilmiştir. İnönü Üniversitesi Turgut Özal Tıp Merkezi Kulak Burun Boğaz (KBB) polikliniğinde, çalışmaya katılan tüm katılımcılara genel KBB muayenesi yapıldıktan sonra çalışmaya alınma kriterlerini karşılayan kişiler çalışmaya dâhil edildi. Çalışmada katılımcılara Yüksek frekans odyometri (10 kHz, 12.5 kHz, 14 kHz ve 16 kHz), İşitsel Uyarılmış Geç Latanslar (LLR) ve P300 testi yapılmıştır. Çalışmaya alınan TUAS hastalarından CPAP tedavisi almış olup 2 ay boyunca düzenli olarak kullanan hastalar test tekrarına çağırılıp işitsel testler tekrar edilmiştir. Elde edilen veriler 3 grup arasında karşılaştırılmıştır. Ağır ile Orta TUAS ve Kontrol ile Ağır TUAS grubu arasında yaş ve kilo değişkenleri için istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptandı (p<0.05). Orta ve ağır TUAS’lı hastaların Epworth Uykululuk Ölçeği’nden aldıkları puanlar kontrol grubundan istatistiksel olarak yüksek saptandı (p<0.05). Ağır TUAS’lı hastaların ortalama ve uykuda en düşük kan O2 satürasyonları istatistiksel olarak düşük saptandı (p<0.05). Ağır TUAS’lı hastaların uykuda kan O2 düzeyi %90’ın altında geçen süre değerleri istatistiksel olarak yüksek saptandı (p<0.05). Grup değişkeninin kategorileri açısından yüksek frekanslar (sağ-sol 10 kHz, 12.5 kHz, 14 kHz, 16 kHz) için yapılan analizlerde fark saptandı (p<0.05). P300 latans değişkeni için Ağır TUAS ile Kontrol grubu ve Orta TUAS ile Kontrol grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptandı (p<0.05). P1 latansı, N1 latansı, P1-N1 amplitud değişkenleri için tüm gruplar arasında(Ağır TUAS, ORTA TUAS ve Kontrol grubu) istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı (p>0.05). Ağır TUAS grubunun CPAP tedavisi öncesi ve sonrası P300 latansı değişkeni arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptandı (p<0.05). Ayrıca Yüksek Frekans değişkeni için sağ kulak 10 kHz’de anlamlı farklılık bulunmasına rağmen diğer tüm frekanslarda istatistiksel olarak fark bulunmamıştır (p>0.05). Çalışmamızda elde edilen bulgular doğrultusunda orta ve ağır TUAS olan hastalarda P300 testinde ve bazı yüksek frekanslarda etkilenmeler olması nedeniyle bu kişilerde dikkat, bilişsel hafıza, algılama bozukluğu gibi etkilenmelerin olabileceği sonucuna varılmıştır. CPAP tedavisinin posterior parietal korteks, superior kollikulus ve talamik pulvinar çekirdeği gibi yollarda iyileştirmeler ortaya çıkardığı bu da TUAS’ın getirmiş olduğu dikkat dağınıklığı, unutkanlık gibi şikâyetlerde gerilemeler ortaya çıkardığı düşünülmüştür. In this study, it was aimed to evaluate the central auditory pathways of individuals diagnosed with moderate or severe obstructive sleep apnea syndrome and to evaluate its possible effects after CPAP treatment. Patients who applied to İnönü University Turgut Özal Medical Center, Department of Otorhinolaryngology were included in the study. Total OSAS (n=46) and healthy (n=22) subjects were included in the study. After a general ENT examination was performed on all participants in the Inonu University Turgut Özal Medical Center Ear Nose and Throat (ENT) polyclinic, those who met the inclusion criteria were included in the study. High frequency audiometry (10 kHz, 12.5 kHz, 14 kHz and 16 kHz), Auditory Evoked Late Latencies (LLR) and P300 test were performed on the participants in the study. Among the OSAS patients included in the study, the patients who received CPAP treatment and used it regularly for 2 months were called to repeat the test and the auditory tests were repeated. Obtained data were compared between 3 groups. A statistically significant difference was found between the Severe and Moderate OSAS and the Control and Severe OSAS groups for age and weight variables (p<0.05). The scores of the patients with moderate and severe OSAS on the Epworth Sleepiness Scale were found to be statistically higher than the control group (p<0.05). The mean and lowest blood O2 saturations during sleep were found to be statistically low in patients with severe OSAS (p<0.05). In patients with severe OSAS, the time spent in sleep with blood O2 level below 90% was found to be statistically high (p<0.05). A difference was found in the analyzes performed for high frequencies (right-left 10 kHz, 12.5 kHz, 14 kHz, 16 kHz) in terms of the categories of the group variable (p<0.05). A statistically significant difference was found between Severe OSAS and Control group and Moderate OSAS and Control group for the P300 latency variable (p<0.05). No statistically significant difference was found for P1 latency, N1 latency, and P1-N1 amplitude variables (p>0.05). A statistically significant difference was found between the variable of P300 latency before and after CPAP treatment in the severe OSAS group (p<0.05). In addition, although there was a significant difference in the right ear 10 kHz for the High Frequency variable, there was no statistical difference in all other frequencies (p>0.05). In line with the findings obtained in our study, it was concluded that there may be effects such as attention, cognitive memory, and perception disorders in patients with moderate and severe OSAS, since P300 test and some high frequencies were affected. It was thought that CPAP treatment brought about improvements in cognitive pathways and this resulted in regressions in complaints such as distraction and forgetfulness brought about by OSAS.
Puberte öncesi çocuklarda adenotonsillektomi sonrasında büyüme ve vücut kompozisyonundaki değişiklikler
(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2015) Köycü, Alper; Aydın, Erdinç
Tonsillektomi ve adenoidektomi çocukluk döneminde uygulanan en sık cerrahilerdendir. Adenotonsiller hipertrofi ve kronik tonsillit çocukluk çağında büyüme ve geliĢmeyi yavaĢlatmakta, adenotonsillektomi sonrasında ise büyüme ve geliĢme hızlanmakta ve vücut kitle indeksi normal değerlerini yakalamaktadır. Fakat literatürde adenotonsillektomi sonrasında vücut kas kitlesi ve yağ kitlesindeki değiĢimleri inceleyen makale mevcut değildir. Bu çalıĢmanın amacı adenoidektomi veya adenotonsillektomi sonrasında prepubertal çocuklarda vücut yağ ve kas kitlesi değiĢimlerini incelemektir. 30 adet prepubertal çocuk adenotonsillektomi operasyonundan sonra 6 ay takip edilmiĢlerdir. EĢ zamanlı olarak 28 adet sağlıklı prepubertal çocuk ise kontrol grubu amaçlı takip edilmiĢtir. Beslenme alıĢkanlıkları ve fiziksel aktiviteleri 0. ve 6. ayda aileler tarafından doldurulan anket ile sorgulanmıĢtır. Boy, kilo, vücut yağ ve kas kitlesi oranları, vücut kitle indeksi, bazal metabolik hız ve obezite oranı biyoelektrik impedans analiz yöntemi kullanılarak operasyondan önce ve 6 ay sonrasında ölçülmüĢtür. Adenotonsillektomi sonrasında çalıĢma grubunda kas kitlesi, bazal metabolik hız artmıĢ, göreceli vücut kitle indeksinde ise anlamlı düzelme elde edilmiĢtir (p<0,05). Sağlıklı kontrol grubunda ise altı ayın sonunda baĢlangıç değerlerine göre kas kitlesi ve bazal metabolik hızda anlamlı artıĢ bulunmuĢ ancak göreceli vücut kitle indeksinde anlamlı bir değiĢiklik olmamıĢtır. Yağ kitlesi, vücut yağ oranı ve vücut kitle indeksi Z skoru (BMI Z-skoru) her iki grupta da anlamlı değiĢiklik göstermemiĢtir (p>0,05). Büyüme parametreleri ve vücut kompozisyonları (yağ kitlesi, kas kitlesi, vücut yağ oranı, BMI Z-skoru, göreceli vücut kitle indeksi (relBMI) ve bazal metabolik hız) her iki zaman diliminde de iki grup arasında anlamlı farklılaĢma göstermemiĢtir. Sonuç olarak prepubertal çocuklarda adenoidektomi veya adenotonsillektomi operasyonu göreceli vücut kitle indeksinde düzelmeye yol açmakta ve vücut yağ yüzdesinde artıĢa neden olmadan sağlıklı büyüme geliĢmeyi hızlandırmaktadır. Tonsillectomy and adenoidectomy are frequently performed in childhood. Adenotonsillar hypertrophy and chronic tonsillitis have been associated with growth interruption during childhood and adenotonsillectomy have been related with growth improvement and increased body mass index scores. Yet, there is no study in the literature investigating the effect of adenotonsillectomy on distribution of body muscle and fat mass. The aim of this prospective study was to evaluate the body muscle and fat composition after adenoidectomy or adenotonsillectomy for healthy growth in children. 30 prepubertal children were followed up for 6 months after adenotonsillectomy. 28 age-matched healthy children were followed up for the same duration, as controls. Data on dietary habits and physical activity were obtained from questionnaires (0. and 6. months) that had been filled by the parents. Height, weight, the amount and ratio of body fat and muscle mass, body mass index, basal metabolic rate, relative body mass index were evaluated before and 6 months after surgery by using bioelectrical impedance analysis method. The muscle mass and basal metabolic rate of the study group increased and the relative body mass index improved significantly after adenotonsillectomy (p<0,05). In healthy children, the values of basal metabolic rate and muscle mass at 6 months were significantly higher than the initial levels but relative body mass index did not show significant difference. The increase in fat mass, percentage of body fat and BMI Z-score for both groups were not statistically significant. Growth parameters and body compositions (BMI Z-score, muscle and fat mass, percentage of body fat, relative body mass index, basal metabolic rate) did not differ between the study group and the controls, at both time points evaluated. The number of overweight and obese children did not change significantly in both groups. In conclusion, adenoidectomy or adenotonsilectomy lead to improvement in relative body mass index and promote healthy weight gain without increases in body fat precentage in prepubertal children.
Reinke ödemi immunopatogenezinde epitel kaynaklı sitokinlerin rolü
(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2022) Baş Erol, Ceren; Köycü, Alper
Reinke ödemi vokal kordların benign bir hastalığıdır ve sigara ile yakın etiyolojik bağı net olarak bilinmekle birlikte karakteristik değişikliklerin ortaya çıkmasında görevli moleküler yolaklar net olarak ortaya konmuş değildir. Çalışmamızda sigara ile üretiminin arttığı bilinen, iritanlara bağlı epitel dokusundan salgılanarak immün yanıt ile arada bir köprü oluşturan TSLP, IL25 ve IL33’ ün Reinke ödemi immünopatogenezinde de rol oynayıp oynamadığını araştırmayı amaçladık. 12 aktif sigara içicisi Reinke ödemi hastası ile 14 sigara içmeyen kontrol grubu hastası (vokal kordun diğer benign lezyonları) olmak üzer toplam 26 hasta ile çalışmamız tamamlanmıştır. Hastalardan vokal kord mikrocerrahisi sırasında alınan örneklerde TSLP varlığı immünhistokimya metodu ile çalışılmıştır. Bunun yanında TSLP, IL25, IL33, IL4, IL5, IL6, IL13, TNF-alfa, CCL17, CCL22, IL10, IFNγ ve TGF-beta genlerinin ifadelenmelerindeki değişimler semikantitatif RT-PCR yöntemi ile incelenmiştir. İmmünhistokimyasal boyanma şiddetlerinde Reinke ödemi ve kontrol grubu arasında istatistiksel anlamlı fark görülmemiştir. Stromal boyanmaya bakıldığında ise Reinke ödemi hastalarının örneklerinda optik dansite ölçümü ile yapılan analizlerde anlamlı şekilde daha kuvvetli boyanma görülmüştür (p=0,004). Sitokinlerin ifadelenme düzeyi ölçümlerinde de TSLP ifadelenme miktarları Reinke ödemi grubunda 27,4 kat daha fazla görülmüş olmasına rağmen bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p=0,300). IL25 ve IL33 ifadelenmelerinde ise tam tersi bir sonuç elde edilmiştir, bu sitokinlerin kontrol grubunda sırasıyla 2.08 ve 7 kat olmak üzere daha fazla ifadelendiği görülmüştür fakat fark istatistiksel anlamlı bulunmamıştır (p=0,449; p=0,179). Sonuç olarak bulgularımız Reinke ödemi immunopatogenezinde TSLP’ rolü olabileceğini desteklese de tip 2 inflamasyondan farklı bir sürece işaret etmektedir. Reinke ‘s edema is a benign disorder of vocal cords. The etiologic relation with cigarette smokine is well estabhished; however the molecular pathways taking part in the disease process are not yet identified. Our objective was to determine if epitelium derived cytokines (TSLP, IL25 ve IL33) bridging the epitelium to immune response play a role in immunopathogenesis of Reinke’ s edema. 12 patients with Reinke’ s edema who are active smokers and 14 non smoker control patients (with other benign lesions of the vocal cords) are included in the study. Biopsies taken during microlayrngosurgery are analyzed. TSLP is studied with immunoshistochemisty. Also expression levels of TSLP, IL25, IL33, IL4, IL5, IL6, IL13, TNF-alfa, CCL17, CCL22, IL10, IFNγ ve TGF-beta genes are determined by RT-PCR. Epithelial immunoshistochemical staining intensity did not between Reinke’ s edema and control group. Optical density measurements showed that stromal staining of TSLP was more intense in Reinke’s edema compared to controls (p=0.004). TSLP expression level in Reinke’s edema was 27.4 times higher compared to controls but this difference was not statistically significant (p=0.300). IL25 and IL33 expression levels were higher in controls compared to Reinks’ s edema, 2.08 (p=0.449) and 7 p=0.179) times respectively. In conclusion our findings suggest that TSLP may play a role in immunopathogenesis however the process differs from Th2 mediated inflammation.
Sağlıklı yetişkin kadınlarda menstrual döngünün vestibüler sistem etkisi
(Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2022) Mutlu, Meryem; Köycü, Alper
Vestibüler disfonksiyonu etkileyen periferik veya santral kaynaklı birçok neden olabilir. Hormonal sistem değişikliklerinin de vestibüler sistemi etkilediği düşünülmektedir. Bu çalışmada sağlıklı yetişkin kadınlarda premenstrual ve postmenstrual dönemde, farklı test bataryaları ile vestibüler sistemin bütünlüğünün değerlendirilmesi ve iki dönemin karşılaştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya katılımcı olarak dışlama kriterlerine uyan 18-40 yaş arası işitme ve denge şikayeti olmayan, toplam 40 sağlıklı yetişkin kadın seçilmiştir. Bu çalışmada bireylerin denge sistemini değerlendirmek için sırasıyla objektif vestibüler testler olan VEMP, vHİT ve subjektif testler olan Baş dönmesi engellilik ölçeği (DHI) ve Hastane anksiyete ve depresyon ölçeği (HAD) anketleri uygulanmıştır. Sağlıklı 40 kadın katılımcının menstruasyon öncesi ve sonrası test sonuçları belirtilmiştir. Katılımcıların her iki kulak cVEMP ve oVEMP N1, P1 latans ölçümlerinin menstruasyon öncesi ve sonrası zaman değişiklikleri istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p>0,05). Çalışmaya alınan katılımcıların her iki kulak vHİT lateral, anterior, posterior kanal kazanç değerlerinin menstruasyon öncesi ve sonrası zamana göre değişimi istatistiksel açıdan anlamlı bulunmamıştır (p>0,05). Katılımcıların baş dönmesi engellilik envanteri toplam puanı ve alt boyutları olan emosyonel, fiziksel ve fonksiyonel puanlarının menstruasyon öncesi ve sonrası zamana göre azalması istatistiksel açıdan anlamlı bulunmuştur (p<0,05). Katılımcıların hastane anksiyete depresyon ölçeği alt boyutları olan depresyon ve anksiyete puanlarının menstruasyon öncesi ve sonrası zamana göre azalması istatistiksel açıdan anlamlı bulunmuştur (p<0,05). Baş dönmesi engellilik envanteri alt ölçeklerinden emosyonel durumu skorları menstruasyon öncesindeki puanları ile menstruasyon öncesi anksiyete skorları arasında yüksey düzeyde, menstruasyon öncesi depresyon skorları arasında ise orta düzeyde bir korelasyon gözlendi. (p<0,05). Baş dönmesi engellilik envanteri alt ölçeklerinden fonksiyonel durumu skorları menstruasyon öncesindeki puanları ile menstruasyon öncesi anksiyete skorları arasında yüksey düzeyde, menstruasyon öncesi depresyon skorları arasında ise orta düzeyde bir korelasyon vardır. (p<0,05). Menstruasyon öncesindeki depresyon ve menstruasyon öncesindeki anksiyete skorları arasında da orta düzeyde bir korelasyon gözlenmiştir. (p<0,05). Menstruasyon öncesi BEE toplam skorları ile menstruasyon öncesi depresyon skorları arasında orta düzeyde; menstruasyon öncesi anksiyete skorları arasında ise yüksek düzeyde bir korelasyon vardır. Bu sonuçlarla birlikte premenstrual dönemde daha çok görülen dizziness ve anksiyete gibi semptomların subjektif testlerimize yansıdığı ancak objektif testlerimize ve kliniğe yansımadığı gözlenmiştir. Yaptığımız bu çalışma menstrual döngü fazlarında değişen hormonal değişim ile ilgili yapılacak çalışmalarda karşılaştırma yapmak açısından bir yol gösterici olacaktır. Bu bulgular ışığında vestibüler testlerin frekans aralığı göz önünde bulundurularak daha kapsamlı yapılacak ileri çalışmalara ihtiyaç vardır. There may be many peripheral or central origin factors affecting vestibular dysfunction. Hormonal system changes are also thought to affect the vestibular system. In this study, it was aimed to evaluate the integrity of the vestibular system with different test batteries and to compare the two periods in the premenstrual and postmenstrual periods in healthy adult women. A total of 40 healthy adult women, aged between 18 and 40, who did not have hearing and balance complaints and who met the exclusion criteria, were selected as participants in the study. In this study, objective vestibular tests VEMP, vHIT and subjective tests, Dizziness disability scale (DHI) and Hospital anxiety and depression scale (HAD) questionnaires were applied to evaluate the balance system of individuals, respectively. Test results of 40 healthy female participants before and after menstruation are indicated. The time changes of the participants both ear cVEMP and oVEMP N1, P1 latency measurements before and after menstruation were not found statistically significant (p>0.05). The changes in the lateral, anterior and posterior canal gain values of both ears of the participants included in the study according to the time before and after menstruation were not found statistically significant (p>0.05). It was found statistically significant that the total score of the participants' dizziness disability inventory and its sub-dimensions, emotional, physical and functional, decreased according to the time before and after menstruation (p<0.05). It was found statistically significant that the depression and anxiety scores of the participants, which are the sub-dimensions of the hospital anxiety depression scale, decreased according to the time before and after menstruation (p<0.05). A high correlation was observed between premenstrual anxiety scores and premenstrual anxiety scores, while a moderate correlation was observed between premenstrual depression scores, which is one of the subscales of the dizziness disability inventory. (p<0.05). There is a high correlation between the functional status scores of the dizziness disability inventory subscales, premenstrual scores and premenstrual anxiety scores, and a moderate correlation between premenstrual depression scores. (p<0.05). A moderate correlation was also observed between premenstrual depression and premenstrual anxiety scores. (p<0.05). Intermediate level between premenstrual BEE total scores and premenstrual depression scores; There is a high level of correlation between premenstrual anxiety scores. With these results, it was observed that symptoms such as dizziness and anxiety, which are more common in the premenstrual period, were reflected in our subjective tests, but not in our objective tests and in the clinic. This study we have done will be a guide in terms of comparing the studies to be done about the changing hormonal changes in the menstrual cycle phases. In the light of these findings, there is a need for further studies to be done more comprehensively by considering the frequency range of vestibular tests.
Üst yüz nörotoksin uygulamalarında farklı kalınlıklarda iğne kullanımının ağrı, morluk ve finansal açıdan etkileri randomize kontrollü tek kör çalışma
(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2023) Gültekin, Göknil; Köycü, Alper
Fasiyal plastik cerrahide nörotoksin uygulamaları tüm dünyada en çok yapılan cerrahi dışı kozmetik uygulamadır. Yüze botulinum toksin uygulamaları transkutanöz enjeksiyon ile yapılmakta olup işlem için sıklıkla 30 gauge (G) kalınlıkta insülin enjektörleri kullanılmaktadır. Bu enjektör ulaşılabilirlik açısından kolay olduğu ve görece daha uygun fiyatlı olduğundan tercih edilmektedir. Fakat 30 G gibi oldukça ince iğneli enjektörlerle bile hastalar işlem sırasında ağrı duyabilmektedir. Bazen de işlem sırasında ciltteki ince damarlar yaralanabilmekte, kanama ve nadiren hematom oluşabilmektedir. Aynı zamanda bu enjektörlerin uçlarında bulunan ölü boşluğun her uygulamada bir miktar ürünün boşa harcanmasına neden olduğu düşünülmektedir. Günümüzde yüze kozmetik botulinum toksin enjeksiyonları için oldukça ince, 34 gauge iğneler üretilmektedir. Bu iğnelerle hastaların işlem sırasında daha az ağrı duyabileceğinden ve ekimoz gibi enjektör iğnesinin travmasına bağlı istenmeyen durumların azaltılabileceğinden bahsedilmektedir. Botulinum toksin uygulanmasında karşılaşılan bir diğer istenmeyen durum da enjektörlerin uç kısmında bulunan ölü boşluk nedeniyle her uygulamada bir miktar ürünün çöpe gitmesidir. Günümüzde bu durumu ortadan kaldırmak için uç kısmında ölü boşluk içermeyen enjektörler (low dead space injector= LDSI) üretilmiştir. Çalışmamızda kozmetik amaçlı üst yüz nörotoksin uygulamalarında 34 gauge iğne ve LDSI birlikte kullanımının, 30 gauge kendinden konnektörlü insülin enjektörüyle kullanımına göre hastaların hissettiği ağrı, oluşan ekimoz ve ölü boşluk hacminden dolayı oluşan kayıp ürün açısından farklılık gösterip göstermediğini araştırdık. Hastalar randomize ederek hastaların yarısının sağ yüzü, yarısının sol yüzü çalışma tarafı olarak belirlendi ve 34 gauge iğne + LDSI ile botulinum toksin uygulaması yapıldı. Kontralateral yüz yarımı ise kontrol grubu olarak belirlenip 30 gauge kendinden konnektörlü insülin enjektörü ile işlem yapıldı. Hastalar hangi yüz yarımlarının çalışma tarafı hangi yüz yarımlarının kontrol tarafı olacağı konusunda kör bırakıldı.İşlem sonucunda ağrı açısından hastaların sağ ve sol yüzlerini frontal, glabellar ve periorbital olmak üzere üç bölge üzerinden Visual Analog Skala (VAS) kullanarak skorlamaları istendi. Ekimoz için her hasta işlem sonrası ilk gün kontrolde muayene edilerek 0: ekimoz yok, 1: çapı <5 mm ekimoz, 2: çapı >5 mm ekimoz ya da hematom olarak skorlandı. Ölü boşlukta bırakılan ürün miktarının belirlenmesi için her hastaya açılan enjektörler kontralateral tarafta aynı bölge için kullanılan enjektörlerle kıyaslandı. Ölçüm mikrohassas teraziler kullanıldı. İçinde; enjekte edilebilecek tüm ürünün enjekte edildiği düşünülen, kullanılmış enjektörlerin ağırlığından darasının çıkarılmasıyla ölü boşlukta kalan ürün gram açısından değerlendirildi. İşlem yapılan her üç bölgede, hastaların çalışma tarafında (34 gauge +LDSI) kontrol tarafına (30 gauge kendinden konnektörlü insülin enjektörü) göre anlamlı derecede daha az ağrı olduğu görüldü (p<0.05). Ekimoz açısından çalışma tarafında frontal ve periorbital bölgelerde anlamlı derecede daha az ekimotik olay yaşanırken (p<0.05) glabellar bölgede çalışma ve kontrol taraflarında anlamlı fark bulunmadı (p>0.05). Boşa harcanan ürün miktarı açısından çalışma tarafında, her üç bölge için de, kontrol tarafına göre anlamlı derecede daha az ürün kaybı yaşandı (p<0.05). Sonuç olarak üst yüz botulinum toksin uygulamasında 34 gauge iğne ve LDSI kullanımı, geleneksel 30 gauge kendinden konnektörlü insülin enjektörü ile yapılan uygulamaya göre hastalar açısından daha konforlu olup, ekimotik olaylar açısından daha güvenilir ve finansal açıdan daha verimli uygulama yapmaya fırsat verebilir.Botulinum toxin applications in facial plastic surgery are the most common non-surgical cosmetic applications globally. Facial botulinum toxin applications are performed by transcutaneous injection. 30 gauge (G) insulin syringes are one of the most common syringe type while applying facial toxin globally because of their affordable price and easy access. However, even with very fine needles such as 30 G needles, patients may feel pain during the procedure. Very thiny vessels under the skin may be injured during the procedure and may cause bleeding as well. At the same time, it is thought that the dead space at the tip of syringes causes a level of product wastage in each application. 34 gauge needles, which are 14% thinner than 33 G needles, are recently produced for cosmetic botulinum toxin injections to the face. It is mentioned that with these needles, patients may feel less pain during the procedure and undesirable conditions such as ecchymosis due to the trauma of the needle can be reduced. Another undesirable situation encountered during the application of botulinum toxin is that a level of product wastege in each application due to the dead space at the tip of the syringe. Syringes with low dead space (low dead space injector = LDSI) have been produced to eliminate this situation. In our study, we investigated whether the use of 34 gauge needle and LDSI together in cosmetic upper face neurotoxin applications differs from the use of a 30 gauge self-connecting insulin syringe in terms of pain felt by patients, ecchymosis and lost product due to dead space volume. Patients were randomized with a computer based system. Patients’ faces were split into right and left halves for the application of botulinum toxin. The right face of half of the patients and the left face of the remaining half were determined as the study side, and the contralateral half face was determined as the control side. Botulinum toxin was applied with a 34 gauge needle + LDSI to the study side and with 30-gauge self-connecting insulin syringe to the contol side. Patients were blinded to which face halves would be the study side and which facial half would be the control side.At the end of the procedure, the patients were asked to score the right and left faces in terms of pain over the three regions: frontal, glabellar and periorbital, using the Visual Analog Scale (VAS). For ecchymosis, each patient was examined on the first day after the procedure and scored as 0: no ecchymosis, 1: ecchymosis <5 mm in diameter, 2: ecchymosis or hematoma >5 mm in diameter. In order to determine the amount of product left in the dead space, the injectors opened for each patient were compared with the injectors used for the same area on the contralateral control side. For measurements as micrograms, high precision closed caged scales were used. The product remaining in the dead space was evaluated in grams by subtracting the tare from the weight of the used syringes, which were thought to have injected all the product that could be injected. In all three treated sites, there was significantly less pain on the study side (34 gauge +LDSI) than on the control side (30 gauge self-connecting insulin injector) (p<0.05). In terms of ecchymosis, there were significantly fewer ecchymotic events in the frontal and periorbital regions on the study side (p<0.05), but no significant difference was found in the glabellar region (p>0.05). In terms of waste product, there was significantly less product loss on the study side than the control side in all three regions (p<0.05). As a result, the use of a 34-gauge needle and LDSI in upper-face botulinum toxin application is may be more comfortable for patients, may provide a more reliable application in terms of ecchymotic events and may assure more efficient application financially than the application with a traditional 30-gauge self-connecting insulin injector.