İlk Böbrek Nakli Deneyimlerimiz

Abstract

Amaç: Yeni kurulan böbrek nakli merkezimizde gerçekleştirilen ilk 19 renal transplantasyon vakasını sunmayı amaçladık. Materyal ve metod: Organ Nakli merkezimizde kuruluşundan bu yana 15 canlıdan 4 kadavradan toplam 19 hastaya böbrek nakli uygulandı. Hastaların 12’si erkek, 7’si bayan ve yaş ortalaması 38.4 idi. Ortalama takip süresi 11.9 ay idi. Tüm nakiller sağ fossa iliaca‘ya yapıldı. Bulgular: Donörlerin biri hariç diğer tüm donörler tek arter, tek ven ve tek üreteri vardı. Donörlerden birinde ise çift arter mevcuttu. Tüm nakillerde eksternal iliak arter ve ven ile renal arter ve ven uç yan anastomoz edildi. Onyedi hasta da immunosuressif protokol olarak Prednizolon, Mikofenolat Mofetil (MMF), FK-506 ve Basiliximab (1 ve 4. gün), 2 hastada ise Prednizolon, MMF, Siklosporin A ve Basiliximab (1 ve 4. gün) uygulandı. Hastaların ameliyat sonrası takipleri rutin kan ve idrar tetkikleri, karaciğer ve böbrek fonksiyon testleri, Doppler ultrasonografi, renal sintigrafi, Magnetik rezonans anjiografi (MRI- Anjiografi) ile yapıldı. Canlı donörden yapılan nakillerden biri ameliyat sonrası 6. günde üreteroneosistostomi kaçağı nedeniyle yeniden ameliyat edildi. Kadavra nakillerden birinde ameliyat sonrası 2. günde renal arter trombozu nedeniyle greft nekrozu gelişti ve transplant nefrektomi uygulandı. Canlı donörden yapılan çift arterli transplant vakasına ameliyat sonrası 8. saatte üst polar arterde tromboz nedeniyle embolektomi uygulandı. Bu vakada ameliyat sonrası 1. ayda pnomöni, 2. ayda Fournier gangreni ve otitis media gelişti. Pnomöni ve otitis media medikal olarak tedavi edildi. Fournier gangreni ise geniş cerrahi debritman ve yoğun antibiyotik tedavisi ile düzeldi. Bir hastada ameliyat sonrası erken dönemde atelektazi gelişti ve medikal olarak tedavi edildi. Bir hastada ise ameliyat sonrası 1. ayda tüberküloz gelişti ve antitüberküloz tedavi başlandı. Bir hastada FK-506’ya bağlı diabetes mellitus gelişti ve insülin tedavisi ile düzeldi. Takip süresince rejeksiyon ve mortalite görülmedi. Sonuç: İmmunosupressif tedavideki gelişmeler, cerrahi teknikte ilerlemeler, komplikasyonların erken tanısını sağlayan gelişmiş görüntüleme yöntemleri ve transplantasyon çalışmalarındaki deneyimlerin artması ile hasta ve greft yaşam sürelerinin artacağı kanaatindeyiz.

Our Renal Transplantation Experiences Objectives: We aimed to present the first nineteen cases of renal transplantation in the newly established renal transplantation centre in our faculty. Materials and method: Renal transplantation was performed in 19 cases with chronic renal failure from 15 living and 4 cadaver donor in our newly established renal transplantation center. The mean age of the patients was 38.4 years. The patients were 12 males and 7 females. The mean follow-up period was 11.9 months. All transplantations were performed in the right iliac fossa. Results: Except one donor, all donor kidneys were containing single artery, single vein and single ureter. One donor had double artery, single vein and single ureter. Arterial and venous anastomoses were done as end to side anastomoses. In seventeen patients, immunosuppresiveprotocol, including prednisolon, Mycophenolate mofetil (MMF), Tacrolimus (FK-506) and Basiliximab (1.and 4.days) combination, was used. In two patients, including prednisolon, MMF, cyclosporine (Cy A) and Basiliximab (1.and 4.days) combination, was used. In the postoperative period, the patients were followed-up by using Doppler ultrasonography (US), renal sintigraphy, magnetic resonance imaging (MRI) angiography and biochemical analysis. One of transplanted case from living donor was reoperated in the 6th postoperative day due to urinary leakeage. In one cadaveric transplantation case, graft necrosis was developed in the 2nd postoperative day due to renal artery thrombosis. Then transplant nephrectomy was performed. After diagnosis of upper polar renal artery thrombosis, embolectomy was performed in the 1st postoperative day in one live donor transplantation case with double artery. Pneumonia, Fournier’s gangrene and otitis media were developed in this patient. Pneumonia and otitis media were treated medically. Fournier’s gangrene was treated by extensive debridement and antibiotic therapy. One patient developed tuberculosis that was treated with antitubeculosis therapy. Atelectasia was developed in one patient and Diabetes Mellitus (DM) in another. These two conditions were also treated medically. In one patient lymphocele was developed, and it was drained to the periton. There was no rejection and mortality. Conclusion: With successful surgical techniques, evolutions immunosuppressive therapy, modern imaging technique, and improved renal transplantation experiences, we consider that the patients and graft survival will increase.