Kadavradan Transplantasyon Yapılan Organ Kardefli Böbrek Alıcılarının Geç Dönem Sonuçları

Abstract

Özet Amaç: Bu çalışmada, aynı kadavradan böbrek transplantasyonu yapılan organ kardeşi böbrek alıcılarında uzun dönemde greft ve hasta sağkalımını etkileyen faktörlerin araştırılması amaçlanmıştır. Materyal ve Metod: Çalışmada, 1985-2001 yılları arasında 56 kadavradan böbrek transplantasyonu yapılan 112 böbrek alıcısı retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Çalışmada 112 hasta, ameliyat zamanlamasına göre her biri 56 hastadan oluşan iki gruba ayrıldı (Grup 1 önce ameliyata alınan, Grup 2 sonra ameliyata alınanlar). Ameliyatlar aynı transplant ekibi tarafından gerçekleştirildi. Her iki hasta grubunda da prednizolon, azathioprine ve cyclosporine A’dan oluşan düşük doz immünsupresyon protokolü uygulandı. Grup 1’de 7, Grup 2’de 5 hastada cyclosporine A’dan Tacrolimus’a dönüşüm yapıldı. Demografik özellikler, akut rejeksiyon ataklarının sayısı, serum kreatinin düzeyleri, kreatinin klirens değerleri, graft ve hasta sağkalım oranları, ameliyat sonrası komplikasyonla, alıcı vücut ağırlıkları, soğuk iskemi zamanları ve de novo malignansiler çalışıldı. Sonuçların analizinde Wilcoxon signed rank ve ki Kare testleri kullanıldı. Sonuçlar: Her iki grupta HLA uyum oranları benzer bulundu. Ortalama soğuk iskemi zamanı Grup 1 ve 2’ de sırasıyla 22.1±8.7 ve 23.3±9.1 saat olarak bulundu (p>0.05). Ameliyat sonrası ilk 1 ay içindeki akut rejeksiyon oranları her iki grupta benzerdi. Serum kreatinin düzeyleri ve kreatinin klirens değerlerinde ameliyat sonrası ilk 1 ayda farklılık bulunmadı (p>0.05). Bir, 3 ve 5 yıllık graft sağkalım oranları Grup 1 ve Grup 2’de sırasıyla %97 vs %92,% 74 vs %77 and %27 vs% 24, olarak bulundu. Hemodialize dönüş oranları Grup 1 de %18(n=10), Grup 2’de %23(n=13) olarak bulundu (p>0.05). Bütün takip süresince yapılan kontrollerde proteinüri oranı (günde 200 mg ve üzeri) Grup 2’de Grup 1’e oranla yüksek bulundu (ki kare, p=0.03). Grup 1’de 1, Grup 2’de 2 hastaya ikinci defa böbrek transplantasyonu yapıldı. Grup 1‘de 1 hastada, Grup 2’de 2 hastada olmak üzere toplam 3 hastada post-transplant malignansi saptandı. İlgi çekici olarak aynı donorden organ transplantasyonu yapılan iki alıcıda T hücreli lenfoma tanısı kondu. Ayrıca vücut ağırlıkları, rejeksiyon oranları, ve graft sağkalım oranları her iki grupta da benzer bulundu. Yorum: Sonuç olarak, soğuk iskemi zamanı ve HLA uyumu ve immünsupresif protokolü aynı olan organ kardeşi kadavra böbrek alıcılarının uzun ve kısa dönemde sonuçları farklılık göstermemiştir.

Analysis of Long-Term Results for Transplantation of Paired Cadaveric Kidneys Aim: The aim of this study was to identify factors that may affect long-term graft and patient survival in paired cadaveric kidney transplantation. Outcomes for 112 renal transplant patients who received paired cadaveric kidneys between 1985 and July 2001 were retrospectively evaluated. Material and Methods: Two study groups were established according to the timing of the transplantation. The Group I (n=56) patients received the first kidney in each pair, and the Group II (n=56) patients received the second kidney. All the surgeries were performed by the same transplantation team, and the same triple-drug low-dose immunosuppression protocol (prednisolone, azathioprine and cyclosporine A) was used in both groups. Cyclosporine A was converted to tacrolimus in seven patients in Group I and five patients in Group II. The two groups were compared with respect to demographic characteristics, HLA mismatches, cold ischemia time, recipient body weight at the time of transplantation, serum creatinine level and creatinine clearance rate after transplantation, number of acute rejection episodes, frequency of return to hemodialysis, types and frequencies postoperative complications, de novo malignancies, and graft and patient survival rates. Results: Groups I and II were similar with respect to numbers of HLA mismatches and mean cold ischemia time (22.1±8.7 and 23.3±9.1 hours, respectively; p>0.05). The mean recipient body weights, rates of acute rejection in the first month post-surgery, and the mean serum creatinine levels and creatinine clearance rates at 30 days post-transplantation were also statistically similar (p>0.05 for all). The 1-, 2- and 5-year graft survival rates for Group I vs Group II were 97% vs 92%, 74% vs 77% and 27% vs 24%, respectively (p>0.05 for all). The two groups were similar with respect to frequency of return to hemodialysis (10/56 vs 13/56; p>0.05). Three patients (one in one in Group I and two in Group II) underwent re-transplantation, and three patients (one in one in Group I and two in Group II) developed posttransplant malignancies. Interestingly, post-transplantation T-cell lymphoma developed in both patients who received the kidneys from one donor. Conclusion: When cold ischemia times, numbers of HLA mismatches, and immunosuppressive protocols are similar, the short- and long-term outcomes for paired cadaveric-kidney transplantations are comparable.