Çeviri, Aktör Ağları ve Eksik/Öncül Kurumsallaşma: Türkiye'deki Mesleki Personel/İnsan Kaynakları Söyleminin Yeniden Kurgulanması, 1960-1999

Abstract

Çalışma, çeşitli analitik seviyelerdeki söylem, aktör ağı ve olgu etkileşimlerinin tarihine dayanarak kurumsal değişimi kurgulamacı bir bakış açısıyla açıklamayı amaçlamaktadır. Bu amaçla, Türk mesleki Personel/İnsan Kaynakları söyleminin tarihi gelişimi, yorumsal (hermeneutical) söylem analizi ve anlatı kurgulaması yöntemiyle ve metinsellik, metinler-arası etki ve tarihsellik dikkate alınarak araştırılmaktadır. Anlatı, kurumlar arası sisteminin içkinliği ve çevre konumuyla Türkiye bağlamının, yeni-kurumsal kuramda yer alan arka plan varsayımlarını, yani ayrışmış kurumlar arası sistemin mevcudiyeti ve eşbiçimliliği üretmek için gerekli olan yapılanmış örgütsel alanların yaygınlığı önermelerini ihlal ettiğini ortaya koymuştur. Bu yüzden, iş ilişkisinin düzenlenmesi etrafında yeralan ve bu düzeni kurgulayan kurumsal şablonlar, aktör ağları ve söylemsel retorikler dikkate alındığında, homojenleşme ve durağanlıktan ziyade kurumsal değişim ve farklılık, incelenen dönem boyunca baskın özellikler olmaktadır.

The study aims to explain the dynamics of institutional change via a constructionist perspective, which builds on multi-layer interactive history of discourses, actor networks and events. To this end, it employs a hermeneutical discourse analytic methodology combined with narrative construction to investigate the historical development of the Turkish Professional Personnel/Human Resources Management discourse with special emphasis on contextual, intertextual and temporal dynamics. The narrative indicates that Turkish context, with her embedded inter-institutional system and peripheral position, violates the background assumptions of neoinstitutional perspective, that is, existence of a differentiated and entrenched interinstitutional system, and prevalence of structured organizational fields to breedthan homogeneity and stability, have become prevalent throughout the period, concerning the structuration of institutional schemes, actor networks and discursive rhetorics, which surround and construct the governance of employment relationships.