Browsing by Author "Yaldız, Nihan"

Now showing 1 - 2 of 2

Kadınlarda diyetle farklı miktarlarda kalsiyum tüketiminin ağırlık kaybı ve bazı antropometrik ölçümler üzerine etkisi
(Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2015) Yaldız, Nihan; Aksoydan, Emine
Bu çalışma kilolu ve obez kadınlarda diyetle kalsiyum alımının ağırlık kaybı ve bazı antropometrik ölçümler üzerine etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır. Çalışma Ocak 2015- Mayıs 2015 tarihleri arasında Konya ve Ankara illerinde zayıflama amacıyla özel bir diyet danışma merkezine başvuran, yaşları 20- 50 olan, Dünya Sağlık Örgütü beden kütle indeksi(BKI) sınıflandırmasına göre kilolu veya obez kategorisinde olan 75 kadın ile yürütülmüştür. Gebe, emzikli, Tip 1, Tip 2 DM tanısını almış olanlar, zayıflamaya yönelik ilaç kullananlar, endokrin, hepatik, renal bir hastalığı olanlar çalışma grubuna alınmamıştır. Bireylerin ilk görüşmede; demografik özellikleri, tanı almış hastalıkları ve ağırlık değişimi öyküleri sorgulanmış, antropometrik ölçümleri alınmış, fiziksel aktivite düzeyleri belirlenmiştir. Üç günlük besin tüketim kaydı(iki haftaiçi, bir haftasonu gün) alınarak çalışma öncesi kalsiyum tüketimleri saptanmıştır. Bireyler başvuru sıralarına göre rastgele olarak olgu sayısı eşit(n=25) üç farklı gruba atanmıştır. Bireylere ilk görüşmede atandığı gruba göre günlük 800, 1000 veya 1200 mg kalsiyum içeren kendilerine özgü zayıflama diyet programı hazırlanmış ve beslenme eğitimi verilmiştir. Bireyler 8 hafta boyunca onbeş günde bir olacak şekilde takip edilmiş ve kontrollerde antropometrik ölçümleri tekrarlanmıştır. Araştırma sonucunda tüm gruplardaki ağırlık kaybı, BKI değişimi, yağ yüzdesindeki azalma ve bel- kalça çevresindeki azalma anlamlı bulunmuştur(p<0.05). Günlük 1200 mg kalsiyum tüketen grubun(3.grup) kalça ölçümündeki azalma diğer gruplara göre istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur(p<0.05). Bu çalışmada süt ve süt ürünleri tüketimindeki artışın ağırlık kaybı üzerine anlamlı etkisinin saptanması bu grup ürünlerin diyetteki düzeylerinin artırılmasına yönelik önerileri destekleyecek niteliktedir. Present study has been conducted to measure the effect of weight management on the calcium consumption of overweight and obese women. The study took place at the two diet consultation center in Ankara and Konya between January 2015 and May 2015 and on 75 overweight or obese women between the ages of 20 and 50. Pregnant women, people with the diagnose of type 1 or type 2 DM, the ones with an endocrine, hepatic or renal disorder or taking drugs to loose weight are excluded from this study. During the initial interview, the individuals’ demographic characteristics, diagnosed diseases, dietary histories, anthropometric measurements, physical activity levels were collected. Daily intake of calcium is calculated by three days food consumption records(1 weekend and 2 weekdays). The individuals are divided into three random groups by the order of receipt which had same number of participant(n=25).Following the initial interview, a personalized weight loss dietary program include 800, 1000 or 1200 mg calcium was developed for every individual alongside provision of nutritional education. Individuals were followed biweekly during 8 weeks and anthropometric measurements were repeated. As the result of this study it’s seen that there is a significant difference in body mass index , fat percent(%), waist-hip circumference in all groups(p<0.05). In comparison with other groups the reduction of hip circumference in group 3(1200 mg calcium) was statistically significant (p<0.05). In this study, determining the meaningful effect of dairy consumption on weight loss may support suggestions towards increasing the amount of products belonging to dairy group in the diet.
Kurumsal beslenme ve sağlıklı yaşam danışmanlığının çalışanların iş tatmini ve beslenme durumları üzerine etkisi
(Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2019) Yaldız, Nihan; Kızıltan, Gül
Bu çalışma, işyerinde sağlıklı beslenme eğitimleri ve diyet müdahelesinin çalışanların antropometrik ölçümleri, beslenme alışkanlıkları, fiziksel aktivite düzeyleri, kan basıncı düzeyleri ile iş stresi ve iş tatmini üzerine etkisinini incelemek amacı ile yapılmıştır. Çalışma özel bir şirkette çalışan 69 kişi (58 erkek, 11 kadın) üzerinde yapılmıştır. Katılımcıların kişisel özelliklerini belirlemek amacı ile bir anket formu, enerji ve besin ögesi alım ortalamalarını belirlemek için besin tüketim sıklık formu, fiziksel aktivite düzeylerini saptamak için 24 saatlik fiziksel aktivite kayıt formu, diyet kalitesini ölçmek için Sağlıklı Yeme İndeksi-2010 (SYİ-2010), iş doyum durumlarını belirlemek amacı ile Minnesota İş Tatmini Ölçeği, iş stresini ölçmek amacı ile İş Stresi Ölçeği ve beslenme bilgi düzeylerini saptamak amacı ile beslenme bilgisine yönelik soruların olduğu bir form çalışma başlangıcında ve 8 hafta sonunda uygulanmıştır. Çalışma başlangıcında ve 8 hafta sonunda Biyoelektrik İmpedans Analizi (BIA) ile vücut kompozisyonu ölçülmüştür. Kan basıncı ölçümleri çalışma başlangıcında ve 8 hafta sonunda koldan ölçülmüştür. Katılımcıların hepsine iş yerinde sağlıklı beslenme, etiket okuma alışkanlığı, ve fiziksel aktivitenin önemi konularında grup eğitimleri verilmiştir. Çalışma başlangıcında BKİ ≥ 25kg/m² olan ve bir beslenme programı ile ağırlık kaybetmek isteyen çalışanlara, bireysel bir beslenme programı düzenlenmiş ve 8 hafta boyunca tüketmeleri sağlanmıştır. Sadece beslenme eğitimi alan çalışanlar grup 1, beslenme eğitimi ile beraber bireysel bir beslenme programı uygulayan çalışanlar grup 2 olarak nitelendirilmiştir. Çalışanların yaş ortalamaları 34.8±6.42 yıldır. Çalışanların günlük çalışma süresi ortalaması 9.4±1.50 saat’tir. Grup 1’de yer alan hem kadın, hem de erkeklerin çalışma başlangıcı ve 8 hafta sonundaki antropometrik ölçüm ortalamaları, vücut kompozisyonuna ait ölçümlerin ortalamaları ve sistolik-diyastolik kan basıncı ortalamaları arasında istatistiksel olarak önemli bir fark bulunmamıştır (p>0.05). Grup 2’deki kadınların çalışma başlangıcı ve 8 hafta sonrasındaki vücut ağırlığı, BKI, bel çevresi ölçümleri sırası ile: 69.7±11.9 kg ve 65.1±11.6 kg, 26.2±3.4 kg/m² ve 24.5±3.5 kg/m², 80.3±10 cm ve 75.6±10.1 cm’dir ve ölçümlerdeki azalmalar istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur.(p<0.05). Grup 2’deki kadınların yağ kütlesi 23.7±6.3 kg’dan, 20.1±5.3 kg’a, yağ yüzdesi %33.5±3.7’den, %30.5±3.1’e düşmüştür (p<0.05). Grup 2’de yer alan erkeklerin 8 hafta sonunda vücut ağırlığı ortalaması 94.4±19.2 kg’dan, 89.8±17.7 kg’a, BKI 29.7±5 kg/m²’den, 28.3±4.5 kg/m²’ye, bel çevresi 98.6±13.4 cm’den, 94.7±13.3 cm’ye, düşmüştür (p<0.05). Grup 2’deki erkeklerin 8 hafta sonunda yağ kütlesi 24.2±10.1 kg’dan, 21±9.4 kg’a, yağ yüzdesi %24.6±6.3’den, %22.4±6.4’e, düşmüştür (p<0.05). Grup 1’deki çalışanların beslenme eğitimi öncesi beslenme bilgi düzeyi puanı ortalaması 11.4±2.72 ve eğitim sonrasında 13.8±2.21 ve grup 2‘deki çalışanların eğitim öncesi 11.9±2.26 ve eğitim sonrasında 14.6±1.67’dir ve her 2 gruptaki değişimler istatistiksel olarak anlamlıdır(p<0.05). Grup 1’deki SYİ puanı ortalamasındaki değişim 10.1 (%95 GA 5.52- 14.66) ve grup 2’de 24.9 (%95 GA 19.84- 29.97) birim’dir ve değişimler istatistiksel olarak anlamlıdır(p<0.05). Grup 2’de meydana gelen SYİ-2010 puanı ortalamasındaki artış Grup 1’e göre anlamlı olarak fazladır(p<0.05). Her iki grupta da iş stresi ve iş tatminlerindeki değişimler istatistiksel olarak önemli bulunmamıştır(p>0.05). 8 hafta sonunda Grup 2’deki kadınların ve erkeklerin günlük enerji, yağ, doymuş yağ, karbonhidrat, glikoz, sakkaroz tüketim ortalamalarındaki düşüş istatistiksel olarak önemli bulunmuştur (p<0.05). Sonuç olarak, grup beslenme eğitimi ile beraber bireysel diyet programlarının uygulanması çalışanların ağırlık, BKI, bel çevresi, yağ kütlesi ve yağ yüzdesinde daha fazla azalma, beslenme bilgi düzeyi ve sağlıklı yeme indeksi puanlarında daha fazla artış sağlamıştır. The aim of this study was to investigate the effects of workplace healthy nutrition trainings and diet intervention on employees’ anthropometric measurements, nutrition habits, physical activity levels, blood pressure levels, job stress and job satisfaction. The study was conducted on 69 people (58 males, 11 females) working in a private company. A questionnaire to determine the personal characteristics of the participants, Food Frequency Questionnaire(FFQ) to determine energy and nutrient intake averages, 24-hour physical activity record form to determine physical activity levels, Healthy Eating Index-2010 (HEI-2010), Minnesota Satisfaction Questionnaire was used to determine job satisfaction, Job Stress Scale was used to measure job stress, and a form with questions about nutritional knowledge was applied at the beginning of the study and at the end of 8 weeks. Bioelectrical Impedance Analysis (BIA) was used to measure body composition at the beginning and at the end of 8 weeks. Blood pressure measurements were measured from the arm at the beginning of the study and at the end of 8 weeks. All participants were given training in groups on healthy eating at the workplace, label reading habit, and the importance of physical activity. For the employees who have BMI ≥ 25kg / m² at the beginning of the study and who want to lose weight with a nutrition program, an individual nutrition program was prepared and they were allowed to consume for 8 weeks. Only those who received nutritional education were defined as group 1 and those who implemented an individual nutrition program together with nutrition education were defined as group 2. The average age of the employees was 34.8 ± 6.42 years. The average daily working time of the employees is 9.4 ± 1.50 hours. There was no statistically significant difference between the mean values of anthropometric measurements, mean values of body composition and systolic-diastolic blood pressure at the beginning of the study and at the end of 8 weeks in both men and women in Group 1 (p>0.05). The BMI, body weight, waist circumference measurements of women in Group 2 at the beginning of the study and after 8 weeks were as follows: 69.7 ± 11.9 kg and 65.1 ± 11.6 kg, 26.2 ± 3.4 kg / m² and 24.5 ± 3.5 kg / m², 80.3 ± 10 cm and 75.6 ± 10.1 cm and the reductions in measurements were statistically significant (p <0.05). The fat mass of the women in Group 2 decreased from 23.7 ± 6.3 kg to 20.1 ± 5.3 kg, and the fat percentage decreased from 33.5 ± 3.7% to 30.5 ± 3.1% (p <0.05). The mean values of anthropometric measurements of men in Group 2 at baseline and at 8 weeks were as follows: weight 94.4 ± 19.2 kg and 89.8 ± 17.7 kg, BMI 29.7 ± 5 kg / m² and 28.3 ± 4.5 kg / m², waist circumference 98.6 ± 13.4 cm and 94.7 ± 13.3 cm (p<0.05). At 8 weeks, the fat mass of the men in Group 2 decreased from 24.2 ± 10.1 kg, to 21 ± 9.4 kg, and the fat percentage from 24.6 ± 6.3% to 22.4 ± 6.4% (p <0.05). The mean nutritional knowledge level score of the employees in Group 1 before nutrition education was 11.4 ± 2.72 and 13.8 ± 2.21 after training and 11.9 ± 2.26 before training and 14.6 ± 1.67 after training and the changes in both groups were statistically significant (p <0.05). The change in the mean score of the HEI in group 1 was 10.1 (95% CI 5.52214.66) and 24.9 (95% CI 19.84-29.97) units in group 2, and the changes were statistically significant (p <0.05). The increase in the mean HEI score in Group 2 was significantly higher than in Group 1 (p<0.05). Changes in job stress and job satisfaction were not statistically significant in both groups (p> 0.05). At the end of 8 weeks the decrease of daily energy, fat, saturated fat, carbohydrate, glucose, sucrose consumption averages of women and men in Group 2 were statistically significant (p <0.05). As a result, the application of individual diet programs together with group nutrition training resulted in a greater decrease in weight, BMI, waist circumference, fat mass, fat percentage, and increased nutritional knowledge level and healthy eating index scores of employees.