Browsing by Author "Uyar, Murathan"

Filter results by typing the first few letters
Now showing 1 - 2 of 2
  • Thumbnail Image
    Item
    Diyaliz hastalarında plazma ghrelin düzeyinin malnüttrisyon ile ilişkisi
    (Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2006) Uyar, Murathan; Sezen, Siren
    Ghrelin, ana olarak midedeki endokrin hücrelerde sentezlenen yeni bir homondur. Öncelikle güçlü bir büyüme hormonu salgılatıcı hormon olarak tanımlanmış olmasına karşın insanlarda, iştah ve vücut ağırlığının fizyolojik bir düzenleyicisi olduğu anlaşılmıştır. Ghrelin salgısının böbrek yetmezliği olan hastalarda değiştiği bilinmektedir. Çalışmamızda, kronik böbrek yetmezliği hastalarında serum ghrelin düzeylerini ölçmeyi ve belirli nütrisyonel ve inflamatuar belirteçlerle ilişkisini araştırmayı amaçladık. Çalışmaya 28 hemodiyaliz (HD) ve 30 periton diyalizi (PD) hastası alındı. Hastaların serum ghrelin düzeyleri yaş ve cinsiyet olarak eş 21 sağlıklı gönüllü ile karşılaştırıldı. Hastaların serum ghrelin düzeyi dışında yaş, cinsiyet, diyaliz süresi, vücut kitle indeksi (VKİ), serum albumin, total kolesterol, LDL, HDL, trigliserid, intakt paratiroid hormon (iPTH), C-reaktif protein (CRP), serum demir bağlama kapasitesi (SDBK), BUN, kreatinin, periton sıvısı BUN, kreatinin, albumin düzeyleri gibi demografik ve laboratuvar verileri değerlendirildi. Subjektif global değerlendirme (SGD) ve malnütrisyon inflamasyon skoru (MİS) tüm hastalara uygulandı. Serum ghrelin düzeyleri hem HD (42,8±30,1 pg/ml, P=,000) hem de PD (28,5±15,0 pg/ml , P=,000) hastalarında sağlıklı kontrol grubuna (15,6±5,7 pg/ml) göre yüksek saptandı ancak iki diyaliz grubu arasında anlamlı fark bulunamadı (P=,02; Benferroni düzeltmesine göre P<0,016 anlamlı). Hastaların laboratuvar verileri karşılaştırıldığında PD hastalarında ghrelinin hiçbir parametre ile anlamlı korelasyon göstermediği HD hastalarında ise MİS ile pozitif, albumin değeriyle ise negatif bir korelasyon gösterdiği bulundu. Subjektif global değerlendirme testine göre iyi beslenmiş hastalarla malnütrisyonlu hastaları karşılaştırdığımızda malnütrisyonlu hastaların ghrelin düzeylerinin daha yüksek olduğu (P=0,026), VKİ’lerinin (P=0,000) ve trigliserid düzeylerinin (P=0,008) daha düşük olduğu saptandı. Ghrelin düzeyine etki ettiği düşünülen nütrisyonel ve inflamatuar parametreler ile bir multipl lojistik regresyon modeli yapıldığında ise sadece MİS değerinin anlamlı olduğu görüldü (P=0,042). Serum ghrelin düzeyi hem HD hem de PD hastalarında benzer şekilde yükselmektedir. Hastanın nütrisyonel durumu ghrelin düzeyi üzerinde güçlü bir belirleyicidir. Malnütrisyon kronik HD ve PD tedavisi altındaki hastalarda serum ghrelin düzeyini artırmaktadır.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Endothelial Nitric Oxide Synthase Polymorphism Influences Renal Allograft Outcome
    (2014) Uyar, Murathan; Sezer, Siren; Ozdemir, Fatma Nurhan; Kulah, Eyup; Arat, Zubeyde; Atac, Fatma Belgin; Haberal, Mehmet; https://orcid.org/0000-0002-7326-8388; https://orcid.org/0000-0002-5682-0943; https://orcid.org/0000-0001-6041-4254; https://orcid.org/0000-0001-6868-2165; https://orcid.org/0000-0002-3462-7632; 24372826; AAK-5313-2021; JYQ-2550-2024; AAK-1697-2021; AAJ-5764-2021; ABG-9966-2020; AAJ-8097-2021
    BackgroundAtherosclerotic lesions within the graft are considered to be a major cause of interstitial fibrosis/tubular atrophy (IF/TA). We evaluated the factors that influence the development of IF/TA and three- and five-yr graft survival including nitric oxide synthase (eNOS) and angiotensin II type 1 and type 2 receptor gene polymorphism. MethodsSeventy-one male and 35 female patients (age: 34.911.2yr) who underwent living-related renal transplantation were included. Angiotensin type 1 and type 2 receptor gene polymorphisms and eNOS intron 4 gene polymorphism were analyzed. The pre- and post-transplant laboratory data, patient characteristics, acute rejection episodes, and presence of IF/TA were evaluated. ResultsPatients with the bb allele of eNOS gene had a lower prevalence of post-transplant third year (12.6% and 38.5%, p=0.005) and fifth year IF/TA (46.6% and 82.3%, p=0.02) and a lower incidence of five-yr graft failure (35.4% and 55.6%, p<0.005). The eNOS gene polymorphism was independent and was the most prominent factor associated with third and fifth year IF/TA (p=0.01, RR: 29.72, and p=0.03, RR: 4.1, respectively). No significant relationship existed when angiotensin II gene polymorphisms were considered. ConclusionsWe concluded that recipient eNOS gene polymorphism can predict IF/TA, and the presence of the bb allele is associated with better graft outcome.