Browsing by Author "Orman, Özlem"

Now showing 1 - 3 of 3

Gülüş bölgesindeki estetik kriter ve limitasyonların değerlendirilmesi
(Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2019) Uluçam, Sıdık Hikmet; Orman, Özlem
Diş hekimi, subjektif estetik algıyı somut bilimsel kriterlerle bir araya getirerek, fonksiyonel ve estetik bir tedavi uygulayabilmelidir. Bu çalışmanın amacı, alt keser görünürlüğü, kesici eğimi ve alt dudak uyumu, bukkal koridor, üst dişeti görünürlüğü ve embraşür derinlik miktarındaki değişikliklerin prostodontistler, diş hekimliği son sınıf öğrencileri ve diş hekimi olmayan bireyler arasında estetik algı bakımından fark yaratıp yaratmadığını değerlendirmektir. Gülüş bölgesinde restorasyonu bulunmayan bir kadın ve bir erkek modelden alınan intraoral fotoğraflar ve frontal gülüş fotoğrafları dijital ortamda biraraya getirilerek standardize edilmiştir. İnternet ortamında, www.freeonlinesurveys.com sayfasında, 13 soruluk bir anket oluşturulmuş ve katılımcılardan görsellerden yalnızca birini, ‘hangi gülüş size göre en estetik?’ sorusuna cevap olarak seçmesi istenmiştir. Ankette; alt keser görünürlüğü, kesici eğimi ve alt dudak uyumu, bukkal koridor, üst dişeti görünürlüğü ve embraşür derinlik miktarındaki farklılıkların estetik algıya etkisi değerlendirilmiştir. Çalışmaya 148 prostodontist, 245 diş hekimliği öğrencisi ve 147 diş hekimi olmayan birey katılmıştır. Gruplar arasında estetik görünüm yönünden verilen yanıtların dağılımı, Olabilirlik Oran testi, Pearson'un Ki-Kare, Fisher'in Kesin Sonuçlu Olasılık testi, Süreklilik Düzeltmeli Ki-Kare testi ve Pearson'un Ki-Kare testleri kullanılarak istatistiksel olarak incelenmiştir.(p<0,05) Grupların kendi içinde estetik açıdan kadın ve erkek görüntülerine doğru yanıt verme oranları yönünden farkların önemlilikleri ise McNemar testiyle değerlendirilmiştir.(p<0,05) Prostodontistler, araştırmaya dahil edilen estetik kriterlere, daha yüksek oranda önceki çalışmalara göre belirlenen doğru cevapları vermiştir. Estetik kriterler, kadın model görüntülerinde, erkek model görüntülerine kıyasla daha yüksek doğruluk oranıyla algılanmaktadır. Yüksek alt keser görünürlüğü cinsiyet farketmeksizin her üç grup tarafından da estetik bulunmamıştır. Bukkal koridor miktarındaki değişikliklerin estetik algıda fark yaratmadığı gözlenmiştir. Tersine kesici kenar eğimi ve alt dudak uyumu bulunan görüntüler estetik bulunmamıştır. Normal üst dişeti görünürlüğüne sahip görüntüler kadın modelde daha estetik algılanırken, erkek görsellerinde gruplararası ortak bir estetik algı sonucuna varılamamıştır. Embraşür derinliğiyle ilgili soruda kadın modelde normal embraşür derinliği daha estetik algılanırken erkek modelde sığ embraşür derinliği tüm gruplar tarafından daha estetik olarak değerlendirilmiştir. Alt keser görünürlüğünü azaltmak için görsellerde uygulanan kozmetik tedavi simulasyonunda elde edilen sonuçlar alt keser görünürlüğünün azaltılmasının hem kadın hem erkek modelde estetik algıyı iyi yönde etkilediğini göstermektedir. Bu çalışma Başkent Üniversitesi Tıp ve Sağlık Bilimleri Araştırma Kurulu tarafından onaylanmış (Proje no: D-KA19/15) ve Başkent Üniversitesi Araştırma Fonunca desteklenmiştir. The dentist should be able to apply a functional and aesthetic treatment by combining subjective aesthetic perception with concrete scientific criteria. The aim of this study was to evaluate whether changes in lower incisors visibility, smile line and lower lip alignment, buccal corridor, upper gingival visibility and depth of embrasures make a difference between prostodontists, senior dentistry students and laypersons in terms of aesthetic perception. Intraoral photographs and frontal smile photographs taken from a male and female model without restoration in the smile area were standardized by combining them digitally. On the internet, www.freeonlinesurveys.com, a 13-question questionnaire was created and participants were asked to select only one of the visuals in response to the question ‘which smile is best for you?’. In the survey; The effects of lower incisors visibility, smile line and lower lip alignment, buccal corridor, upper gingival visibility and depth of embrasures on aesthetic perception were evaluated. 148 prostodontists, 245 dentistry students and 147 laypersons participated in the study. The distribution of the responses given in terms of aesthetic appearance between the groups was analyzed statistically using the Likelihood Ratio test, Pearson's Chi-Square, Fisher's Definitive Probability Test, Continuity Corrected Chi-Square Test and Pearson's Chi-Square Test.(p <0.05) McNemar test was used to evaluate the significance of differences between groups in terms of aesthetic response to female and male images.(p <0.05) Correct answers determined by examining previous studies and prosthodontists were the best performing group. Aesthetic criteria are perceived with higher accuracy in female model images compared to male model images. High visibility of the lower incisors was the least favoured option by all three groups regardless of model gender. It was observed that the changes in the amount of buccal corridor did not make any difference in aesthetic perception. Reverse smile line and lower lip alignment were not aesthetically pleasing for all attendants. While images with normal upper gingival visibility were perceived more aesthetically in the female model, a common aesthetic perception between the male images could not be concluded. In the question about the depth of the embrasure, normal depth was perceived as more aesthetic in the female model, while the shallow embrasure depth in the male model was evaluated more aesthetically by all groups. The results obtained in the simulation of cosmetic treatment applied to the images to reduce the visibility of lower incisors showed that reducing the lower incisor visibility affects the aesthetic perception positively in both female and male models. This study was approved by Baskent University Institutional Review Board (Project no: D-KA19/15) and supported by Baskent University Research Fund.
İmplant destekli hareketli bölümlü protezlerde ana bağlayıcı ve tutucunun strese etkisi: sonlu eleman analizi
(Başkent Üniversitesi Sağlık Bİlimleri Enstitüsü, 2022) Özgür, Ceren; Orman, Özlem
İmplant destekli hareketli bölümlü protezler (İDHBP), dişsiz sonlanan vakalarda hareketli bölümlü protezlerin, implant ile tutuculuğunun arttırıldığı bir tedavi yaklaşımıdır. İmplant yerleşimi ile retansiyon ve stabiliteye katkı sağlanırken, implant çevresi kemiğin korunması ve hasta konforunun artması gibi avantajları da mevcuttur. Ancak bu tarz protezlerde dişsizliğe komşu son dayanak dişte ve implant çevresinde stres oluşumu görülecektir. İDHBP’lerde ana bağlayıcı rijitliğinin ve tutucu tipi değişiminin destek dokularda oluşan stresi etkileyeceği düşünülmektedir. Çalışmamızın amacı İDHBP’lerde ana bağlayıcı ve tutucu tipi değişimi ile implant ve çevreleyen kemikte, son dayanak dişte, periodontal ligamentinde ve çevreleyen kemikte oluşan stres dağılımının incelenmesidir. Sağ, sol kesici ve kanin dişlerin mevcut olduğu çift taraflı dişsiz sonlanan bir üst çene modeli planlanmış, her iki tarafta birinci büyük azı diş bölgelerine implant yerleşimi ile İDHBP tasarlanmıştır. Ana bağlayıcı olarak U plak ve anterior posterior palatal bant (APPB), tutucu olarak Novaloc ve top başlı tutucu sistem kullanılmıştır. İki farklı ana bağlayıcı ve iki farklı tutucu tipi ile toplam dört farklı modelde 200 N vertikal ve 200 N oblik yük uygulanarak, son dayanak diş olan kanin diş, kanin dişin periodontal ligamenti ve implantta oluşan von Mises stres değerleri, diş ve implantı çevreleyen kortikal ve spongioz kemikte oluşan minimum ve maksimum principle stres değerleri ve dağılımı incelenmiştir. Araştırma üç boyutlu sonlu elemanlar stres analiz yöntemi ile statik lineer analiz yapılarak gerçekleştirilmiştir. Kullanılan ana bağlayıcılar kıyaslandığında çalışmamızın sonuçlarına göre; vertikal ve oblik yükler altında kanin dişte oluşan von Mises stres değerleri incelendiğinde, U plak kullanımında dişte daha çok stres oluşumu gözlenmiştir. İmplantta oluşan von Mises stres değerlerini incelendiğinde, vertikal ve oblik yükler altında APPB kullanımında implantta daha çok stres oluşumu gözlenmiştir. Kortikal ve spongioz kemikte oluşan minimum ve maksimum principle stres değerleri incelendiğinde ise ana bağlayıcılar arasında belirgin farklılık bulunmamıştır. Kullanılan tutucu sistemler kıyaslandığında çalışmamızın sonuçlarına göre; implant ve implantı çevreleyen kortikal kemikte oluşan stres değerleri Novaloc tutucu sistem kullanımında daha yüksek tespit edilirken, diş, periodontal ligament ve çevreleyen kemikte oluşan stresler Novaloc ve top başlı tutucu sistemde belirgin farklılık göstermemektedir. Ayrıca bu çalışmanın sınırları dahilinde, oblik kuvvetlerin vertikal kuvvetlere karşı daha yıkıcı etkiye sahip olduğu gözlenmektedir. Biyomekaniğin daha iyi anlaşılabilmesi amacıyla implant çevresindeki kemiğin mekanik özellikleri, protezleri destekleyen mukozanın özellikleri ve ağızda oluşan kuvvetler gibi, laboratuvar koşullarında taklit edilmesi zor değişkenlerin etkilerinin incelendiği uzun dönem klinik çalışmaların yapılması gereklidir. Implant supported removable partial dentures (ISRPD) is a treatment approach in which the retention of removable partial dentures is increased with the implant in free end cases. While implant placement contributes to retention and stability, it also has advantages such as protecting bone around the implant and improving patient comfort. However, in such prostheses, stress formation will be seen in the final abutment teeth and adjacent implant. It is thought that rigidity of framework and change of attachment type in ISRPDs will affect stress in supporting tissues. The aim of this study was to investigate distribution of stress on the implant, bone surrounding the implant, final abutment tooth, periodontal ligament of final abutment tooth and and bone surrounding the tooth with the change of the framework design and attachment type in ISRPD. Three-dimensional models of a bilateral distal extension partially edentulous maxilla containing anterior teeth were formed. The ISRPD was designed with implant placement on first molar area of both side. U plate and anterior posterior palatal band (APPB) were used as framework, Novaloc and ball attachment were used as attachment. 200 N vertical and 200 N oblique loads were applied in four different models with two different framework design and two different attachment types. Von Mises stress values and distributions in canine tooth, periodontal ligament of canine tooth and implant, minimum and maximum principle stress values and distribution in the cortical and cancellous bone surrounding tooth and implant were investigated. Three dimensional finite element stress analysis and static linear analysis were carried out with in scope of this study. Comparing the frameworks, when the von Mises stress values in the canine tooth under vertical and oblique loads were examined, more stress was observed in the tooth with the use of U plate. More von Mises stress values in implant were observed when APPB was used under vertical and oblique loads. When the minimum and maximum principle stress values in cortical and cancellous bone were examined, no significant difference was found between the frameworks. When attachment systems were compared, it was observed that stress values in implant and cortical bone surrounding implant were higher with the use of Novaloc attachment system while stresses in the tooth, periodontal ligament and surrounding bone were not significant between attachment systems. In addition, within the limitations of this study, it was concluded that oblique forces have a more destructive effect against vertical forces. In order to have a better understanding on biomechanics, long-term clinical studies to examine the effects of variables that are difficult to imitate in laboratory conditions, such as the mechanical properties of the bone around the implant, the properties of the mucosa supporting prosthesis and the forces occurring in the mouth should be supported.
Oklüzal vidalı dayanak kullanımında konvansiyonel ve dijital ölçü yöntemlerinin tutarlılığının incelenmesi
(Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2022) Yaşar, Muhammed Necati; Orman, Özlem
Multiunit dayanaklar kullanılan klinik durumlarda, dayanaklar yerleştirilmeden alınan ölçülerle elde edilen modellerin ve dayanaklar yerleştirilip implantların açılarının düzeltilmesinden sonra alınan konvansiyonel ve dijital ölçülerle elde edilen modellerin tutarlılığının ve doğruluğunun incelenmesidir. Çalışmamızda, dişsiz ana modele üç implant yerleştirildikten sonra ölçü alınması prosedürleri uygulanacaktır. Ölçüler, multiunit dayanaklar yerleştirilmeden önce ve yerleştirildikten sonra, açık kaşık ile polivinilsiloksan kullanılarak konvansiyonel yöntemlerle ve dijital olarak elde edilecektir. Yapılan ölçümlerde konvansiyonel olarak ölçü alınan multiunit dayanak kullanılmayan grup (K1), konvansiyonel olarak ölçü alınan multiunit dayanak kullanılan grup (K2) ve dijital olarak ölçü alınan ve multiunit dayanak kullanılan grup (D) 0° 17° 30° açı değişkenlerinin ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar bulundu (Sırasıyla (p=0.003, p=0.028 ve p=0.002)). Çoklu karşılaştırma testine göre (post-hoc test; Tukey) K1 grubundaki açı değişkenlerinin ortalama değerleri, K2 ve D grubundaki değerlerden anlamlı olarak yüksek bulundu (p<0.05). Bu bulgular göz önünde bulundurulduğunda ölçü tekniği, dayanak kullanımı ve implantların yerleştirilme açısının etkili değişkenler olarak tanımlanabileceği sonucuna varılabilir. Elde edilen verilerin ışığında bu çalışmanın, multiunit dayanak gereksiniminde klinikte kullanılacak ölçü maddesi ve yöntemi ile ilgili yönlendirici olacağı düşünülmektedir.In clinical situations where multiunit abutments are used, it is the examination of the accuracy of the models obtained with the impression taken before the abutments are placed, and the models obtained with the conventional and digital impression taken after the abutments are placed and the angulation of the implants are corrected. In our study, impression procedures will be applied after three implants are placed in the edentulous main model. The impression will be taken digitally by conventional methods using polyvinylsiloxane with an open tray before and after the multiunit abutments are placed. In the impression, the mean of the 0° 17° 30° angle variables was found in the group that did not use the multiunit abutment (K1), the conventionally impression multiunit abutment group (K2), and the digitally impression and multiunit abutment group (D). statistically significant differences were found (Respectively (p=0.003, p=0.028 ve p=0.002)).According to the multiple comparison test (post-hoc test; Tukey), the mean values of the angle variables in the K1 group were found to be significantly higher than the values in the K2 and D groups (p<0.05). Considering these findings, it can be concluded that impression technique, use of abutment and angulation of implants can be defined as effective variables.With the scope of the data obtained, it is thought that this study will be a guide for the impression item and method to be used in the clinic in case of multiunit abutment requirement.