Browsing by Author "H. Karakayalı,"

Filter results by typing the first few letters
Now showing 1 - 2 of 2
  • No Thumbnail Available
    Item
    Komplike Renovasküler Hipertansiyonda Renal Ototransplantasyon
    (Başkent Üniversitesi, 2006-09) Ş. Sevmiş,; S. K. Görür,; H. Sözen,; R. Emiroğlu,; G. Moray,; H. Karakayalı,; M. Haberal
    Amaç: Renal arterin izole fibroblastik ve aterosklerotik lezyonlarına bağlı hipertansiyonda perkütan translüminal anjioplasti (PTA) tercih edilen ilk tedavidir. Komplike renovasküler patolojilerde ve PTA’nın başarısız olduğu olgularda renal ototransplantasyon (ROT) alternatif bir tedavi şeklidir. Bu çalışmada renovasküler hipertansiyon nedeniyle renal ototransplantasyon yapılan olgular incelenmiştir. Materyal ve Metod: Şubat 1989-Aralık 2005 tarihleri arası ROT uygulanan 5 hasta retrospektif olarak incelendi. Cerrahi teknik olarak tüm hastalara renal eksplorasyon, renal prezervasyon, birden fazla arteri olup tek tek anastomoza uygun olmayan olgularda renal arter rekonstrüksiyonu ve iliak fossaya ototransplantasyon uygulandı. Sonuçlar: R0T uygulanan 5 hastanın 3“ü erkek ve 2’si kadın olup ortalama yaş 31,8±15,2 yıl (14–48 yıl) idi. İki hastada fibromüsküler displazi(FMD), 2 hastada aterosklerotik damar hastalığı ve 1 hastada Takayasu hastalığı mevcuttu. Tüm hastalarda ROT öncesi antihipertansiflerle kontrol edilemeyen hipertansiyon mevcuttu. İki hastada renal arter internal iliak artere uç-uca, çift arteri olan bir hasta “back-table”’de tek ağız haline getirilip eksternal iliak artere uç-yan ve çift arteri olan 1 hastada 1 arter internal iliak artere uç-uca, 2. arter eksternal iliak artere uç-yan anastomoze edildi. Son hastada tek renal arter mevcuttu. Bu hastada renal arterler ayrı ayrı internal iliak arter uç dallarına anastomuze edildi. Tüm hastalarda renal ven eksternal iliak vene uç-yan anastomoze edilirken hiçbir olguda üreteral anastomoz yapılmadı. Hastalar ortalama 9,8±5,7 yıl (1–16 yıl) takip edildi. Takip süresince hiç bir olguda mortalite ve morbidite görülmedi. Hipertansiyon ve böbrek fonksiyonları tüm hastalarda düzeldi. Yorum: Komplike renovasküler lezyonların tedavisinde ROT oldukça etkili bir tedavi şeklidir. Sonuçlar cerrahi tekniğimizin güven ve başarısını desteklemektedir. Summary Renal autotransplantation for complex renovascular hypertension Objective: Percutaneous transluminal angioplasty (PTA) is the usual treatment for isolated occlusive fibrodysplastic or atherosclerotic lesions of the renal artery. However, PTA may be unsuccessful or even hazardous in patients with a pathologic complex renal vascular condition. Renal autotransplantation (RAT) has been used as an alternative treatment for those patients. The purpose of this study was to evaluate the outcome of patients who underwent RAT at our center. Patients and Methods: Between February 1989 and December 2005, we performed 5 RAT procedures. Our surgical strategy included renal explantation, ex vivo renal preservation, ex vivo reconstruction of the renal artery (if necessary), and renal heterotopic autotransplantation. The subjects consisted of 3 male and 2 female patients (mean age, 31.8 ± 15.2 years; age range, 14-48 years). The surgical indications for RAT were fibromuscular dysplasia in 2 patients, Takayasu’s disease in 1 patient, and atherosclerosis in 2 patients. All patients had hypertension that was refractory to antihypertensive medication before RAT was performed. The renal artery was anastomosed end to end to the internal iliac artery in 2 patients. In 1 patient, the adjacent edges of 2 renal arteries were sutured together to create a single opening and were then anastomosed end to side to the left external iliac artery. One patient who had 2 renal arteries received 2 separate anastomoses (one of which was created end to side to the external iliac artery and the other, end to end to the internal iliac artery). The last patient, who had 3 segmentary arteries, received 3 separate anatomoses, all of which were created end to end to branches of the internal iliac artery. The renal veins were anastomosed end to side to the external iliac vein, and no ureteral reimplantation was needed. The mean posttransplantation follow-up period was 9.8 ± 5.7 years (range, 1-16 years). Results: During the follow-up period, no morbidity was noted and no patient died. In all patients after surgery, hypertension resolved or improved and the function of the autotransplanted kidney improved. Conclusion: RAT is highly effective for the treatment of complex renovascular lesions. The technique of ex vivo repair is a safe and effective surgical procedure that can be performed in a clinical setting
  • No Thumbnail Available
    Item
    Sekonder Hiperparatiroidi Tedavisinde Subtotal Paratiroidektomi Sonuçlarımız
    (Başkent Üniversitesi, 2004-09) Ö. Başaran,; G. Moray,; M. C. Yağmurdur,; H. Karakayalı,; N. Bilgin
    Amaç: Sekonder hiperparatiroidi kronik böbrek yetmezliğinin klasik bir özelliğidir. Bu çalışmada amaç, son 6 yıl içinde merkezimizde sekonder hiperparatiroidi nedeniyle ameliyat edilen hastaların sonuçlarını değerlendirmektir. Materyal ve Metod: Çalışmada Mart 1996 ile Haziran 2003 arasında Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalında sekonder hiperparatiroidi nedeniyle ameliyat edilen 20 hasta değerlendirildi. Sonuçlar: Hastalarda ameliyat sonrası dönemde herhangi bir komplikasyon gelişmedi. Ortalama 25.7 ay (12-49 ay) takip edilen hastalarda hiperparatiroidizm rekürrensi görülmedi. Ameliyattan sonraki 12 aylık takipte ortalama serum kalsiyumu 8.0±1.2 mg/100 ml (7.8-9.5 mg/100 ml) ve serum fosforu 6.7±1.8 mg/100 ml (5.5-7.1 mg/100 ml) olarak saptandı. Alkalen fosfataz düzeyi ameliyattan sonra tüm hastalarda normale döndü (188±56 U/L). Ameliyattan önce yüksek parathormon düzeyi saptanan tüm hastalarda ameliyat sonrası gün bakılan parathormon düzeyi normal sınırlarda bulundu. Yorum: Paratiroid cerrahisi kronik böbrek yetmezlikli hastalarda izlenen sekonder hiperparatiroidide halen önemini koruyan ve sıklıkla gerekli olan bir tedavi seçeneğidir. Bizim deneyimimize göre subtotal paratiroidektomi sekonder hiperparatirioidi tedavisinde oldukça etkili bir yöntemdir. Subtotal Parathyroidectomy in the Treatment of Secondary Hyperparathyroidism: Results From a Center in Turkey Objective: Secondary hyperparathyroidism is a classic feature of chronic renal failure. The aim of this study was to evaluate the efficacy of subtotal parathyroidectomies performed in this patient group over the past 6 years at a hospital in Turkey. Patients and Methods: The study involved 20 consecutive patients who underwent subtotal parathyroidecomy for treatment of secondary hyperparathyroidism in the Department of General Surgery at Baskent University between March 1996 and June 2003. Results: None of the 20 patients experienced surgery-related complications, and there was no recurrence of hyperparathyroidism during follow-up (mean, 25.7 months; range, 12-49 months). At 12 months after surgery, the mean serum calcium level was 8.0±1.2 mg/100 ml (range, 7.8 to 9.5 mg/100 ml) and the mean serum phosphorus level was 6.7±1.8 mg/100 ml (range, 5.5 to 7.1 mg/100 ml). In all cases, serum alkaline phosphatase returned to normal after the operation (mean 188±56 U/L). Also, all the patients had elevated serum parathormone levels preoperatively, and these normalized in all 20 cases within 1 day after surgery. Conclusion: Parathyroid surgery remains an important therapeutic option for secondary hyperparathyroidism associated with renal failure. The results from this center indicate that subtotal parathyroidectomy is a very effective treatment for secondary hyperparathyroidism.