Browsing by Author "Ekici, Yahya"

Now showing 1 - 17 of 17

Arterial complication of irreversible electroporation procedure for locally advanced pancreatic cancer
(2016) Ekici, Yahya; Tezcaner, Tugan; Aydin, Huseyin Onur; Boyvat, Fatih; Moray, Gokhan; 0000-0003-3795-5794; 0000-0003-2498-7287; 0000-0002-3641-8674; 27795815; S-8185-2018; AAE-1041-2021; M-1422-2019; AAD-9865-2021; F-4230-2011
Irreversible electroporation (IRE) is a non-thermal ablation technique used especially in locally advanced pancreatic carcinomas that are considered surgically unresectable. We present the first case of acute superior mesenteric artery (SMA) occlusion secondary to pancreatic IRE procedure that has not been reported before in the literature. A 66-year-old man underwent neoadjuvant chemoradiotherapy for locally advanced pancreatic ductal adenocarcinoma. IRE procedure was applied to the patient during laparotomy under general anesthesia. After finishing the procedure, an acute intestinal ischemia was detected. A conventional vascular angiography was performed and a metallic stent was successfully placed to the SMA and blood flow was maintained. It is important to be careful in such cases of tumor involvement of SMA when evaluating for IRE procedure of pancreatic tumor.
Beden kitle indeksinin böbrek nakli sonuçları üzerine etkisi
(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2016) Canan, Rasime Sevgi; Ekici, Yahya
Böbrek nakli, son dönem böbrek yetmezliğinin etkin tedavisidir. Böbrek nakli başarısını etkileyen çok sayıda etken bulunmaktadır. Obezite, pek çok sistem üzerindeki etkilerinin yanında, immünolojik fonksiyonu ile de öne çıkmaktadır. Yağ dokudaki immünolojik süreçlerin, transplantasyon üzerine etkisi, son yıllarda pek çok araştırmaya konu olmuştur. Bu çalışmada, böbrek nakli yapılan hastalar arasında, beden kitle indeksi (BKİ) 25’in altında olan bireyler ile beden kitle indeksi 25’in üstünde olan aşırı kilolu ve obez bireylerin greft fonksiyonu, greft sağkalımı durumu, akut rejeksiyon atağı ve postoperatif komplikasyon sıklığı gibi verilerinin karşılaştırılması planlanmıştır. Çalışmamızda Mart 2005- Eylül 2014 tarihleri arasında Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi Ankara Hastanesi Genel Cerrahi Kliniğinde canlı donörden böbrek nakli yapılan 323 erişkin hastanın verileri geriye dönük olarak değerlendirildi. BKİ’nin greft başarısızlığı için bağımsız bir risk faktörü olup olmadığı Cox oransal hazard regresyon modeli ile değerlendirildi. BKİ gruplarına göre greft sağkalım eğrileri Kaplan-Meier yöntemi ile gösterilmiş ve sağkalım eğrileri arasındaki fark log-rank testi ile değerlendirildi. Akut rejeksiyon atakları açısından değerlendirildiğinde, beden kitle indeksi 25’in üzerinde olan bireylerde rejeksiyon sıklığının arttığı izlenmiştir. Aşırı kilolu ve obez olan hastaların, normal kilodaki hastalara göre daha yüksek bir komplikasyon evresinde olduğu gösterilmiştir. Gecikmiş greft fonksiyonu, beden kitle indeksi 25 ve üzerinde olan bireylerde istatistiksel olarak anlamlı bir artış göstermektedir. Log-rank testi sonucuna göre normal kilolu hastaların aşırı kilolu veya obez hastalara göre medyan sağkalım zamanı istatistiksel olarak anlamlı şekilde yüksek bulunmuştur. Böbrek naklinin başarısını etkileyen pek çok faktör bulunmaktadır. Bunların bir kısmı organ nakli alıcısına, bir kısmı da vericiye bağlıdır. Ayrıca teknik yöntemler ve tedavi protokolleri de bu süreçte etkilidir. Bu çalışmada, alıcının beden kitle indeksinin, böbrek nakli sonuçlarına etkili bağımsız bir risk faktörü olduğu gösterilmiştir. Ancak daha geniş hasta serileri ile planlanacak çalışmalar ile yağ dokunun transplantasyon immünolojisindeki rolü hakkında net çıkarımlar yapılması mümkün olacaktır. Renal transplantation is the eligible treatment of end stage renal disease. There are many factors that effect renal transplant outcomes. Obesity is shown to have immunologic role beside its effects on many systems. Recently, there are many studies on the effect of the immune role of adipose tissue on transplantation. In this study, we planned to compare renal transplantion outcomes (graft function, graft survival, acute rejection episodes and postoperative complications) of patients with BMI< 25 to patients with BMI>25. In our study, a retrospective analysis was undertaken of 323 consecutive patients who received a renal transplant at Baskent University Ankara Hospital General Surgery Clinic from March 2005 to September 2014. Kaplan-Meier method was used to determine the survival rate, log rank was used to test to compare survival curves, and the independent association of BMI with survival was determined using Cox multivariate regression. Our results showed that frequency of acute rejection episodes were higher in patients with BMI>25. Overweight and obese patient had more severe postoperative complications than patient with BMI<25. there was a higher incidence of delayed graft function in owerweight and obese patients. Graft survival was significantly lower in patient with BMI>25 patients compared to patients with BMI<25 upon Kaplan–Meier analysis. There are many factors that impact renal transplant outcomes. Some of those factors are recipient related and others are donor related. It’s also known that technical and clinical differences have an effect on this prosess. In our study, we showed that body mass index is a independent risk factor on renal transplant outcomes but further studies are needed to confirm these findings on the role of adipose tissue on transplantation immunology.
Effect of Mural or Intra-Arterial Injection Adipose Derived Stromal Fraction on TNBS-Induced Colitis: An Experimental Study
(2019) Tugan, Tezcaner; Aydin, Huseyin Onur; Uysal, Cagri A.; Ozgun, Gonca; Ozer, Huriye Eda Ozturan; Ekici, Yahya; Haberal, Mehmet A.
The effect of static magnetic field on partial thickness burn wound healing
(2019) Soy, Ebru H. Ayvazoglu; Aydin, Huseyin Onur; Terzi, Aysen; Ekici, Yahya; Moray, Gokhan
Aim: During the past decades, there has been a substantial and growing evidence that static magnetic fields (SMF) and pulsed electromagnetic fields (EMF) can both produce satisfying therapeutic effects on various disorders. There have been researches about the efficacy of SMF in wound healing. However, there is no any investigation about the efficacy of SMF in burn wound healing. In this experimental study, we aimed to investigate the efficacy of SMF in partial thickness burn wound in rats. Material and Method: Forty male Sprague-Dawley male rats were used in the experiment. The modification of Sawada's bum model was applied. In Group1 magnets, in Group2 non-magnetic bars were placed vertically to the burn wound. In Group3 magnets, in Group4 non-magnetic bars were placed horizontally to the burn wound. The wound heating is evaluated by gross wound healing rate and histopathological examination. Results: In study groups, wound healing was faster, granulation with fibroblast migration was earlier, collagen production and neovascularisation were more than control groups. We found no relationship between wound healing and vector direction. Discussion: According to these results static magnetic field can be used in clinic to promote the healing in patients with burns. Especially, in cases that have no chance for grafting, to decrease complications and increase the survival, the static magnetic field can be an alternative.
Effect of the Bioadhesive, BioGlue, on Impaired Colonic Anastomose Healing in Rats
(2015) Ekici, Yahya; Akcay, Eda Yilmaz; Moray, Gokhan
Colonic anastomotic leakage is still a problem in general surgery practice. We sought to investigate the effect of a new tissue adhesive, BioGlue, on the healing of normal and impaired colonic anastomoses. Sixty-four rats were randomized into 4 groups. In all animals, a 1-cm segment of the left colon was resected, and an end-to-end sutured anastomosis was created. Animals were then divided into 2 groups: normal and impaired anastomosis. These 2 groups were further subdivided into 2 additional groups: animals that received BioGlue and those that did not. All rats received intraperitoneal injections of either 0.9% NaCl or 5-fluorouracil (5-FU). Anastomotic evaluation was done 7 days after surgery. Macroscopic healing, mechanical strength, and histopathologic healing parameters were evaluated. Leakage of the anastomosis was significantly higher in rats in the impaired group compared with those in the BioGlue groups (P = 0.043). The adhesion formation score was significantly higher in rats in the impaired anastomosis group compared with the other groups. Bursting pressures were significantly lower in the impaired anastomosis group than in the other ones (P = 0.001). Neoangiogenesis and fibroblast activity were different among the groups (P = 0.001). Inflammatory cell infiltration and collagen deposition did not differ among the groups (P = 0.07). Immediate postoperative intraperitoneal administration of 5-FU after colonic anastomosis inhibits intestinal wound healing. Covering colon anastomoses with BioGlue after suturing conferred beneficial effect on healing.
Effect of Topical Platelet-Rich Plasma on Burn Healing After Partial-Thickness Burn Injury
(2016) Ozcelik, Umit; Ekici, Yahya; Bircan, Huseyin Yuce; Aydogan, Cem; Turkoglu, Suna; Ozen, Ozlem; Moray, Gokhan; Haberal, Mehmet; 27262706
Background: To investigate the effects of platelet-rich plasma on tissue maturation and burn healing in an experimental partial-thickness burn injury model. Material/Methods: Thirty Wistar albino rats were divided into 3 groups of 10 rats each. Group 1 (platelet-rich plasma group) was exposed to burn injury and topical platelet-rich plasma was applied. Group 2 (control group) was exposed to burn injury only. Group 3 (blood donor group) was used as blood donors for platelet-rich plasma. The rats were killed on the seventh day after burn injury. Tissue hydroxyproline levels were measured and histopathologic changes were examined. Results: Hydroxyproline levels were significantly higher in the platelet-rich plasma group than in the control group (P=.03). Histopathologically, there was significantly less inflammatory cell infiltration (P=.005) and there were no statistically significant differences between groups in fibroblast development, collagen production, vessel proliferations, or epithelization. Conclusions: Platelet-rich plasma seems to partially improve burn healing in this experimental burn injury model. As an initial conclusion, it appears that platelet-rich plasma can be used in humans, although further studies should be performed with this type of treatment.
Effects of Natural Immune System on Acute Rejection of Living Donor Renal Transplantation
(2016) Kirnap, Mahir; Yalcin, Yaprak; Ozcelik, Umit; Ekici, Yahya; Fatac, Belgin; Moray, Gokhan; Haberal, Mehmet; https://orcid.org/0000-0002-9337-9106; https://orcid.org/0000-0003-1073-2494; https://orcid.org/0000-0003-2498-7287; https://orcid.org/0000-0002-3462-7632; AAH-9198-2019; ABB-4078-2020; AAG-8651-2021; AAE-1041-2021; AAJ-8097-2021
Emergency Cholecystectomy vs Percutaneous Cholecystostomy Plus Delayed Cholecystectomy for Patients with Acute Cholecystitis
(2014) Karakayali, Feza Y.; Akdur, Aydincan; Kirnap, Mahir; Harman, Ali; Ekici, Yahya; Moray, Gokhan; https://orcid.org/0000-0002-1874-947X; https://orcid.org/0000-0002-8726-3369; https://orcid.org/0000-0002-7386-7110; https://orcid.org/0000-0003-2498-7287; 24919616; AAB-3888-2021; AAA-3068-2021; AAH-9198-2019; K-9824-2013; AAE-1041-2021
BACKGROUND: In low-risk patients with acute cholecystitis who did not respond to nonoperative treatment, we prospectively compared treatment with emergency laparoscopic cholecystectomy or percutaneous transhepatic cholecystostomy followed by delayed cholecystectomy. METHODS: In 91 patients (American Society of Anesthesiologists class I or II) who had symptoms of acute cholecystitis 272 hours at hospital admission and who did not respond to nonoperative treatment (48 hours), 48 patients were treated with emergency laparoscopic cholecystectomy and 43 patients were treated with delayed cholecystectomy at 24 weeks after insertion of a percutaneous transhepatic cholecystostomy catheter. After initial treatment, the patients were followed up for 23 months on average (range 7-29). RESULT: Compared with the patients who had emergency laparoscopic cholecystectomy, the patients who were treated with percutaneous transhepatic cholecystostomy and delayed cholecystectomy had a lower frequency of conversion to open surgery [19(40%) vs 8(19%); P=0.029], a frequency of intraoperative bleeding >= 100 mL [16(33%) vs 4(9%); P=0.006], a mean postoperative hospital stay (5.3 +/- 3.3 vs 3.0 +/- 2.4 days; P=0.001), and a frequency of complications [17(35%) vs 4(9%); P=0.003]. CONCLUSION: In patients with acute cholecystitis who presented to the hospital 272 hours after symptom onset and did not respond to nonoperative treatment for 48 hours, percutaneous transhepatic cholecystostomy with delayed laparoscopic cholecystectomy produced better outcomes and fewer complications than emergency laparoscopic cholecystectomy.
Hemodiyaliz için enfiye çukuru (snuff-box) arteriyovenöz fistüller
(Damar Cerrahisi Dergisİ ,17 (2) ,73-80, 2008) Ekici, Yahya; Karakayalı, Feza Yarbuğ; Yağmurdur, Mahmut Can; Kırnap, Mahir; Moray, Gökhan; Haberal, Mehmet
Bu çalışmada amacımız kliniğimizde gerçekleştirdiğimiz enfiye çukuru arteriyovenöz fistüllerin sonuçlarını analiz ederek bu yöntemi tartışmaktır. Gereç ve Yöntemler: 1999-2007 yılları arasında kliniğimizde düzenli takipleri olan 272 enfiye çukuru arteriyovenöz fıstül geriye dönük olarak değerlendirildi. Gerekli bilgiler hasta dosyalarından ve diyaliz notlarından elde edilmiştir. Tüm olgular yaş, cinsiyet, son dönem böbrek yetmezliği etyolojisi, fistül olgunlaşma ve fistül açıklık oranları açısından değerlendirilmiştir. Bulgular: Hastaların 115'i (%44) kadın, 143 u (%56) erkek ve ortalama yaşları 40.5±8.5 idi. Ortanca takip süresi 50 ay (3-65 ay)'dır. Etyolojide en sık görülen neden %32 diabetes mellitustur. Altı hafta sonundaki olgunlaşma oranı %85 olarak tespit edildi. Bir yıllık açıklık oranları %82 ve 4 yıllık açıklık oranı %53'dir. Fistül açıklık oranları diyabetik olan ve olmayanlarda, erkekler ve kadınlarda, sağ kol ve sol kol AVF'lerde karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı farklılık olmadığı görülmüştür. Sonuç: İyi bir fizik muayene ile enfiye çukuru fistülün uygunluğu değerlendirilebilir. Enfiye çukuru fistüllerin iyi olgunlaşma ve uzun dönem açıklık oranları vardır. İlk fistül açılacak uygun hastalarda iyi bir seçimdir. In this study, we aimed to discuss this method by analyzing snuff-box arteriovenous fistula outcomes in our experience. Material and Methods: We analyzed the outcomes of 272 snuffbox arteriovenous fistulas created between 1999-2007. Data was determined patients charts and dialysis records. Patients' demographics, end stage renal disease etiology, fistula maturation and patency rates, complications were evaluated retrospectively. Results: Of the 272 patients, 115 (46%) were women and 143 (54%) were men. The mean age of patients was 40.5+8.5. median follow up period of fistulas was 50 months (range 3-65 months). The most frequent etiologic disease of end stage renal disease was Diabetes mellitus (32%). The maturation rate of snuffbox arteriovenous fistula was 85%. One year and 4 year patency rates were 82% and 53 % respectively. Diabetes, sex and side of the extremity did not significantly affect fistula survival. Conclusion: Feasibility of snuff-box arteriovenous fistula was evaluated with the physical examination of this area. Snuffbox arteriovenous fistulas have good maturation and long-term patency rates. This type of fistulas may be the first choice for suitable patients requiring primary access.
Kısa barsak sendromlu ratlarda kök hücre tedavisi: Deneysel çalışması
(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2014) Kuş, Murat; Ekici, Yahya
Bu çalışmada, kısa barsak sendromu oluşturulan sıçanlarda kök hücre tedavisinin etkisi araştırıldı. Her grupta 18 sıçan olacak şekilde iki grup oluşturuldu. Grup 1; fosfat buffer saline( PBS) grubu ve Grup 2; kök hücre grubu olarak planlandı. Bütün sıçanlarda, Treitz‟ in 5 cm distali ile ileoçekal valvin 10 cm proksimali arasında kalan ince barsak rezeke edilerek kısa barsak sendromu( KBS) oluşturuldu. PBS grubunun kalan ince barsak duvarına, jejunum ve ileuma ayrı ayrı, kök hücre içermeyen PBS verilirken; diğer gruba aynı miktarda kök hücre içeren PBS verildi. Tüm sıçanlar ameliyat günü ve sacrifye edilen ameliyat sonrası 7.günde tartıldı. Kök hücre verilen KBS grubunda, diğer gruba göre kilo kaybı daha az oldu. Geride kalan barsakta uzama ve barsak çapında artma kök hücre grubunda diğer gruba göre anlamlı olarak daha yüksek bulundu. İntestinal adaptasyonun parametreleri olarak kabul edilen villus yüksekliği, kript derinliği, mukozal kalınlık, mitoz ve goblet hücre sayıları kök hücre verilen KBS grubunda daha yüksek bulundu. Bu çalışmada oluşturulan KBS modelinde kök hücrenin barsak adaptasyonunu olumlu yönde etkilediği görüldü.
Kısmi kalınlikta yanık sonrası trombosit zengin plazmanın lokal uygulanmasının yara iyileşmesi üzrine etkileri
(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2009) Özçelik, Umit; Ekici, Yahya; Karakayalı, Hamdi
Yanık insan vücudunun karşılaştığı en ağır travmalardan biridir. Uzun süren tedavisi ve sıklıkla üzerine eklenen sekonder enfeksiyonlar nedeniyle mortalitesi halen yüksektir. Yanık alanın erken dönemde debridmanı ve greftlenmesi ile oldukça başarılı sonuçlar alınmaktadır. Ancak hastanın ameliyatı kaldıramayacak durumda olması, greft için kullanılabilecek yeterli sağlam cilt bulunmaması gibi çeşitli sebeplerle erken greftlemenin yapılamadığı durumlarda özellikle geniş yanık alanı bulunan hastalarda yara iyileşmesini hızlandıracak çeşitli ürünlerin kullanımı hastanın sağkalımını etkileyebilir ve görülebilecek enfeksiyöz komplikasyonları azaltabilir. Bu amaçla yara örtüm materyalleri ve yapay deriler üretilmiş ve denenmiştir ancak bunlar çoğunlukla pahalı ve ülkemizde nadir kullanılan ürünlerdir. Bu alanda halen çalışmalar devam etmekte olup yeni çözümler araştırılmaktadır. Trombosit zengin plazma (TZP) genellikle oral ve maksillofasial cerrahide kemik rekonstrüksiyonunda kullanılan yeni ve oldukça yararlı bir üründür. Trombosit zengin plazma kan santrifüj edildikten sonra trombin ve kalsiyum klorid eklenerek visköz bir jel haline getirilerek hazırlanır ve trombositlerin aktive olması nedeniyle büyüme faktörlerinden zengin bir yapıya kavuşur. Trombositler yara iyileşme sürecinde oldukça önemlidirler. Yara bölgesine oldukça hızlı bir şekilde ulaşırlar ve koagülasyonu başlatırlar. Trombositler sadece pıhtı oluşumu ve bunu takiben lokal kan ve lenf kaybını durdurmayı sağlamakla kalmayıp aynı zamanda yara iyileşmesinde damarlanmayı tetiklemek, mezenkimal hücreleri uyarmak ve yara iyileşmesi için gerekli büyüme faktörlerini sağlamak gibi oldukça önemli bir role sahiptirler. Trombin gibi bazı proteinler trombosit degranülasyonu ile bu faktörlerin salınmasını sağlarlar. Trombosit granülleri katekolaminler, serotonin, adenozin trifosfat (ATP), albumin, fibrinojen, osteonektin, osteokalsin, kalsiyum gibi biyolojik olarak aktif birçok madde ve çeşitli pıhtılaşma faktörleri ile lokal olarak etkili trombosit kaynaklı büyüme faktörü (PDGF), transforme edici büyüme faktörü α (TGF-α), transforme edici büyüme faktörü β (TGF-β), insülin benzeri büyüme faktörü (IGF), fibroblast büyüme faktörü (FGF), vasküler endotelyal büyüme faktörü (VEGF), interlökin-1 (IL-1) ve epidermal büyüme faktörü (EGF) gibi çeşitli büyüme faktörlerini içerirler (5, 17). Bu büyüme faktörleri hücresel kemotaksisi, proliferasyonu, differansiasyonu ve ekstraselüler matriks depolanmasını artırırlar. Trombosit zengin plazmanın yara iyileşmesi üzerindeki olumlu etkilerini dikkate alarak yaptığımız bu çalışmada ratlarda kısmi kalınlıkta sıcak su yanığı modeli oluşturularak trombosit zengin plazmanın yanık yarasında yara iyileşmesi üzerindeki etkileri araştırıldı. Çalışmaya alınan toplam 30 rat çalışma grubu (grup 1; n=10), kontrol grubu (grup 2; n=10) ve kan donörü grubu (grup 3; n=10) olarak üç gruba ayrıldı. Kan donörü grubundan alınan kanlardan Başkent Üniversitesi Hastanesi Kan Merkezi’nde trombosit zengin plazma elde edilerek çalışma grubuna topikal olarak uygulandı. Yanık sonrası birinci haftada ratlar sakrifiye edilerek biyokimyasal ve histopatolojik incelemeler yapıldı. Histopatolojik incelemede yara iyileşme süreci değerlendirilirken polimorfonükleer lökosit (PMNL), fibroblast, damar proliferasyonu ve kollajen birikimi modifiye Ehrlich-Hunt skorlaması ile değerlendirildi. Epitelizasyon varlığı ise var/yok olarak kaydedildi. Biyokimyasal incelemede ise doku hidroksiprolin düzeyi ölçüldü. Yapmış olduğumuz çalışmada histopatolojik incelemeler sonucunda genel olarak bakıldığında ikinci grupta (kontrol grubu) yara iyileşmesinin inflamatuar evrede durakladığı birinci grupta (çalışma grubu) ise iyileşmenin daha iyi olduğu ve proliferatif evreye geçtiği görüldü ancak yapılan istatistiksel analiz sonucunda iki grup arasında PMNL infiltrasyonu haricinde diğer bulgularda istatistiksel olarak anlamlı derecede farklılık saptanmadı (p>0.05). Doku hidroksiprolin düzeyi ölçümü sonucunda çalışma grubunda kontrol grubuna göre doku hidroksiprolin düzeyinin daha yüksek olduğu ve iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık olduğu görüldü (p=0.03). Yapmış olduğumuz bu çalışma ile trombosit zengin plazmanın kısmi kalınlıkta yanık sonrası yara iyileşmesini artırdığı gösterilmiş olup bu sonuçlardan hareketle trombosit zengin plazmanın yanık yüzdesi geniş yüzeyel kısmi kalınlıktaki yanıklarda klinik kullanıma girmesi sağlanabilir. Özellikle greftleme imkânı olmayan ve geniş yanık yüzeyine sahip hastalarda yanık alanların hızlı iyileşmesi komplikasyonların azalmasını ve sağkalımın artmasını sağlayacağından trombosit zengin plazmanın bu hastalar için bir alternatif olabileceği düşünülmektedir. Yine trombosit zengin plazmanın 3. derece yanıklarda yara iyileşmesi üzerine olan etkilerinin de deneysel yanık modellerinde araştırılması gerekmektedir.
Kolon anastomozlarında kök hücre ve trombositten zengin fibrinin etkileri: Deneysel çalışma
(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2014) Şendoğan, Ahmet Celalettin; Ekici, Yahya
Gastrointestinal sistem cerrahisi, genel cerrahi uygulamasında önemli bir yer tutmaktadır. Gastrointestinal sistem cerrahisinde geliĢmelere rağmen anastomoz kaçakları önemli bir sorun oluĢturmaktadır. Yapılan birçok çalıĢmanın amacı güvenli kolon anastomozu sağlayarak, komplikasyonları azaltmaktır. Anastomoz iyileĢmesinde önemli hedeflerden biride doku kanlanmasını arttırarak anastomoz sağlamlığını arttırmaktır. Trombositten zengin fibrin (TZF) içerdiği büyüme faktörleri ve sitokinler sayesinde yeni damar oluĢumu ve yara iyileĢmesine etki eden 2. kuĢak trombosit konsantrasyonudur. Adipoz kökenli kök hücreler elde ediliĢ biçimleri ve çoklu dokulara farklılaĢma özellikleri nedeni ile gündemdeki en potansiyel kök hücrelerden biridir. Adipoz doku kökenli kök hücre farklılaĢarak yeni hücrelerine dönüĢebildiği gibi yeni damar oluĢumunu arttırdığı da birçok çalıĢmada gösterilmiĢtir. ÇalıĢmada 80 adet Sprague-Dawley cinsi diĢi sıçan kullanıldı. Her biri 20‟Ģer sıçan bulunduran 3 grup oluĢturuldu. 20 tane sıçan da kök hücre ve trombositten zengin fibrin eldesi için kullanıldı. Tüm gruplardaki sıçanların inen kolonu tam kat kesildikten sonra anastomoz yapıldı. Kontrol grubunda anastomoza herhangi bir Ģey uygulanmazken, diğer iki grupta anastomoz üzerinde trombositten zengin fibrin ve trombositten zengin fibrin+kök hücre uygulandı. Tüm sıçanlar iĢlemden sonraki 7. günde sakrifiye edildi. Üç grubun her birinde iki alt grup vardı. Anastomoz patlama basıncı, histopatolojik değerlendirme ve damarlanmanın anjiyografik olarak değerlendirilmesi planlandı. Ġmmünohistokimyasal olarak; çalıĢma grubunda DiI ile iĢaretli adipoz kökenli kök hücrelerin takibi için floresan mikroskopta inceleme yapıldı. ÇalıĢmadaki sıçanların kiloları değerlendirildiğinde 3 grupta da anlamlı farklılık saptanmadı. Grupların ilk ve son kiloları değerlendirildiğinde kontrol grubunda (p=0.253); TZF grubunda (p<0,05) ve TZF+kök hücre grubunda (p=0,525) anlamlı farklılık saptanmadı. Kontrol grubunda karın içi yapıĢıklıklar TZF ve TZF+kök hücre grubuna istatistiksel olarak daha fazla olmasına rağmen hiçbir grupta perforasyon, fistülizasyon yada karın içi apse izlenmedi. Anastomoz patlama basınçları ve damarlanma açısından karĢılaĢtırma yapıldığında TZF+kök hücre grubunda diğer iki gruba göre istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptandı. Kontrol grubunda patlama basıncı ortalaması 159,1 ± 18,2 mmHg, TZF grubunda 176 ± 24,3 mmHg ve TZF+kök hücre grubunda 191,1 ± 20,9 mmHg (p<0,05) olarak hesaplandı. Anjiyografik değerlendirmede mm² düĢen damar sayısı hesaplandı. Kontrol grubunda 17,7 ± 4,3 adet, TZF grubunda 25 ± 3,7 adet ve TZF+kök v hücre grubunda 33,9 ± 4,1 adet damar (p<0,05) izlendi. Histopatolojik değerlendirmede ise reepitelizasyon (p=0.082), fibrozis (p=0,089), iskemik nekroz (p=0,058) ve muskuler tabakada bozulmada (p=0,133) anlamlı farklılık saptanmadı. Fakat vasküler proliferasyon (p<0,05) ve inflamasyonda (p<0,05) TZF ve TZF+kök hücre gruplarında kontrol grubuna göre anlamlı farklılık saptandı. TZF ile TZF+kök hücre grupları arasında vasküler proliferasyon (p=0,211) ve inflamasyonda (p=0,999) anlamlı farklılık saptanmadı. Flöresan mikroskopi ile yapılan değerlendirmede kök hücrenin hem endotel hücresine dönüĢümü hem de villöz yapılar arasında olduğu tespit edildi. ÇalıĢma sonucunda TZF‟nin salgıladığı büyüme faktörleri ile, kök hücrenin ise endotel hücresine farklılaĢarak ve sitokin salgısıyla anastomoz iyileĢmesine etki ettiği görüldü. Histopatolojik olarak vasküler proliferasyon ve inflamasyonda anlamlı farklılık olmaması TZF‟nin yedinci günde pik yapan büyüme hormonları ve sitokin salınımına bağlanırken, çalıĢma süresinin daha uzun planlanması halinde kök hücrenin anlamlı farklılık yapacağı düĢünüldü.
Laparoscopic spleen-preserving distal pancreatectomy for a primary hydatid cyst mimicking a mucinous cystic neoplasia
(2017) Tezcaner, Tugan; Ekici, Yahya; Aydin, Onur Huseyin; Barit, Gonca; Moray, Gokhan; 0000-0003-2498-7287; 0000-0002-3641-8674; 0000-0003-3795-5794; 28281482; AAE-1041-2021; AAD-9865-2021; M-1422-2019; S-8185-2018
Pancreatic hydatid cysts are fairly rare. The disease can be encountered concurrently with systemic involvement or as an isolated pancreatic involvement. We report the first case of spleen-preserving laparoscopic distal pancreatectomy for a pancreatic hydatid cyst. There was no complication or recurrence. A 55-year-old woman was admitted to our centre with epigastric and back pain. Upper abdominal magnetic resonance imaging revealed a solitary cystic lesion with septations at the pancreatic tail level measuring 24 mm x 18 mm, which was initially thought to be a pancreatic mucinous cystic neoplasia. She underwent laparoscopic spleen-preserving distal pancreatectomy and cholecystectomy. Her post-operative course was uneventful and histopathological examination revealed a hydatid cyst in the pancreatic tail.
Long-term and Perioperative Outcomes of Laparoscopic and Open Surgery for Rectal Cancer
(2018) Aydin, Huseyin Onur; Ekici, Yahya; Karakayali, Feza Yarbug; Tezcaner, Tugan; Ozgun, Gonca; Yildirim, Sedat; Moray, Gokhan
Objectives: The necessity of comparing oncologic results with the use of minimally invasive surgery in rectal cancer has arisen. The aim of the present study was to evaluate the treatment approach in rectal cancer and to compare the outcomes of laparoscopic and open surgery. Methods: Patients who underwent surgery for rectal carcinoma between January 2006 and January 2016 in our institution were evaluated. The results were compared between the two groups according to open or laparoscopic surgery. Clinical characteristics, preoperative and postoperative results, pathological examination results, and disease-free survival rates were compared after the surgical procedure. Results: A total of 121 patients were included in the study. Of the patients, 50 underwent open, and 71 underwent laparoscopic surgery. The median follow-up times were 56.75 months in the open surgery group and 55.2 months in the laparoscopic surgery group. Pathological examination revealed similar numbers of lymph nodes in both groups (p>0.05). The duration of hospital stay was statistically significantly lower in the open surgery group than in the laparoscopic group (p<0.05). The rates of disease-free survival were 74% in the open surgery group and 82.5% in the laparoscopic group, and no statistically significant difference was found (p>0.05). Conclusion: There was no significant difference in complication and recurrence between laparoscopic and open surgery for rectal cancer in our study. The duration of hospital stay of patients was statistically significantly lower in the laparoscopic group than in the open surgery group. Laparoscopic or open surgical options could be preferred according to the clinical suitability of the patient, experience of the surgeon, and resources of the center in rectal cancer treatment.
Pili Multigemini Is a Possible Risk Factor for Pilonidal Sinus Disease
(2021) Ekici, Yahya; Moray, Gokhan
The aim of this study is to analyze both previously proposed and new risk factors for the development of pilonidal sinus. This is a prospective case-control study consisting of 145 patients with pilonidal sinus disease (n = 45) and a control group (n = 100). All patients were admitted to the department of general surgery between January 2013 and May 2015. The patients' age, family history, medical history, sitting time in a day, sitting posture, body mass index (BMI), Garn hairiness score, and hair type were evaluated. There were significant differences between the groups in the following characteristics: age (P = 0.01); positive family history (P = 0.01); medical history (P = 0.01); sitting time in a day (P = 0.01); sitting posture (P = 0.01); BMI (P = 0.01); Garn score (P = 0.01); and hair type. Multivariate logistic regression analysis indicated that positive family history (P = 0.03); Garn score (P = 0.05); medical history (P = 0.01); and sitting posture (P = 0.02) were independent risk factors for the development of pilonidal sinus disease.
Sekonder hiperparatiroidizm tedavisinde subtotal paratiroidektominin etkinliği: Bir merkezin sonuçları
(Ulusal Cerrahi Dergisi ,23 (2) ,41-45, 2007) Ekici, Yahya; Pehlivan, Sema; Karakayalı, Feza Yarbuğ; Sevmiş, Şinasi; Yağmurdur, Mahmut Can; Moray, Gökhan; Haberal, Mehmet
Bu çalışmada amaç sekonder hiperparatiroidi nedeniyle hastanemizde yapılan subtotal paratiroidektomi sonuçlarını değerlendirmektir. Yöntem: Merkezimizde sekonder hiperparatiroidi nedeniyle ameliyat edilen 36 hastanın dosyaları retrospektif olarak incelendi. Ameliyat öncesi ve sonrası dönemdeki klinik bulgular, serum kalsiyum, fosfor, parathormon ve alkalen fosfataz değerleri ile cerrahi komplikasyonlar değerlendirildi. Bulgular: Ortalama takip süresi 28.4±20 aydı ve geride kalan dokuya yönelik cerrahi girişim gerektirecek rekürrens görülmedi. Ameliyattan önce yüksek parathormon düzeyi (ortalama 1536.3±674.6 pg/ml) saptanan tüm hastalarda ameliyat sonrası takiplerde parathormon düzeyi ortalama 128±91 pg/ml bulundu. Ameliyat öncesi dönemde serum kalsiyum düzeyleri ortalama 10.4±0.8 mg/100 ml, fosfor düzeyi ortalama 6.2±1.7 mg/100 ml'di. Ameliyattan sonraki takipte ortalama serum kalsiyumu 8.1±1.2 mg/100 ml (7.7-10 mg/100 ml) ve serum fosforu 4.7±1.4 mg/100 ml (4.1-8.6 mg/100 ml) olarak saptandı. Yüksek alkalen fosfataz düzeyleri ameliyattan sonra tüm hastalarda ortalama 172±49 U/L olarak saptandı. Ameliyat öncesi görülen kas güçsüzlüğü, şiddetli kaşıntı gibi bulgular ameliyat sonrası dönemde geriledi. Sadece 2 hastada semptomatik hipokalsemi görüldü ve tedavileri yapıldı. Sonuç: Paratiroid cerrahisi kronik böbrek yetmezlikli hastalarda gelişen sekonder hiperparatiroidizmde halen önemini koruyan ve gerekli olan bir tedavi seçeneğidir. Deneyimimize göre subtotal paratiroidektomi sekonder hiperparatirioidi tedavisinde başarılı ve etkili bir yöntem olarak görülmektedir. The aim of this study was to evaluate the efficacy of subtotal parathyroidectomy performed in end stage renal disease patients for secondary hyperparathyroidism in our center.Materials and Methods: The study involved 36 consecutive patients. Preoperative and postoperative clinical signs and symptoms, parathormon, calcium, phosphorus, alkaline phosphatase and surgical complications were evaluated. Results: 36 patients remain cured at a mean follow up time 28.4±20 months. None of the patients required resection of parathyroid remnant. Preoperative high parathormon levels (mean 1536.3±674.6 pg/ml) decreased (mean 128±91 pg/ml) during follow-up period. Preoperative mean serum calcium level was 10.4±0.8 mg/100 ml and the mean serum phosphorus level was 6.2±1.7 mg/100 ml. During follow up period, the mean serum calcium level was 8.1±1.2 mg/100 ml (7.7 to 10 mg/100 ml) and the mean serum phosphorus level was 4.7±1.4 mg/100 ml (4.1 to 6.6 mg/100 ml). Serum alkaline phosphatase returned to normal after the operation (mean 172±49 U/L). Preoperative symptoms such as pruritis and fatigue improved after operation. Two patients treated successfully for symptomatic hypocalcemia in the early postoperative period. Conclusion: Parathyroidectomy still remains the important therapeutic option for secondary hyperparathyroidism associated with end stage renal disease. Our results indicate that subtotal parathyroidectomy is the effective treatment for secondary hyperparathyroidism.
Zayıflatılmış kolon anastomozlarında kök hücre trombositten zengin fibrinin etkileri: Deneysel çalışma
(Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2016) Doruk Oktay, Burçin; Ekici, Yahya
Kolorektal cerrahiler gastrointestinal sistem cerrahisi içerisinde başta kolorektal tümörler olmak üzere önemli bir yer teşkil etmektedir. Yapılan çalışmalar sonucu yeni teknikler ve farklı tedavi yöntemleri geliştirilmektedir. Cerrahi işlemlerin hastalıkların tedavisinde yüz güldürücü sonuçları olmasına rağmen meydana gelen komplikasyonlar can sıkıcı sorunlar oluşturmaktadır. Bu komplikasyonlardan en önemlilerinden bir tanesi anastomoz kaçaklarıdır. Yapılan birçok çalışmanın amacı güvenli kolon anastomozu sağlayarak, komplikasyonları azaltmaktır. Kolorektal kanserlerde neoadjuvan veya adjuvan kemoterapiler sonucu cerrahi sonrası yara iyileşmesi bozulmakta dolayısıyla anastomozda kaçak oranları artmaktadır. Anastomoz iyileşmesinde hedeflerden en önemlisi doku bütünlüğünü doğru tekniklerle koruyarak doku kanlanmasını ve anastomoz sağlamlığını arttırmaktır. Trombositten zengin fibrin (TZF) dokulardaki biyolojik bütünlüğü sağlaması, endotelyal hücre göçünü kolaylaştırması ve içerdiği büyüme faktörleri ve sitokinler sayesinde anjiyogenez ve yara iyileşmesine etki ederek enfeksiyöz ve inflamatuar olayların regülasyonunda oldukça önemli trombosit konsantrasyonudur. Adipoz kökenli kök hücreler elde ediliş biçimleri ve çoklu dokulara farklılaşma özellikleri nedeni ile gündemdeki en potansiyel kök hücrelerden biridir. Adipoz doku kökenli kök hücre farklılaşarak yeni hücrelere dönüşebildiği gibi yeni damar oluşumunu arttırdığı da birçok çalışmada gösterilmiştir. Neoadjuvan veya adjuvan kemoterapi ile cerrahi sonrası anastomoz bölgelerinde bozulan yara yeri iyileşmesi, yeni damar oluşumunun engellenmesi üzerine anastomoz sağlamlığı azalmakta ve kaçak kaçınılmaz olmaktadır. Çalışmada 90 adet Sprague-Dawley cinsi erkek sıçan kullanıldı. Her biri 20‟şer sıçan bulunduran 4 grup oluşturuldu. Dört grubun her biri 10‟ar adet sıçandan oluşan iki alt gruptan oluşuyordu. Kök hücre ve trombositten zengin fibrin için 10 adet sıçan kullanıldı. Tüm gruplardaki sıçanların inen kolonu tam kat kesilip rezeksiyon yapıldıktan sonra anastomoz yapıldı. Kontrol grubuna rezeksiyon ve anastomoz sonrası sadece intraperitoneal 3-5cc serum fizyolojik uygulandı, 5-Fu grubuna anastomoz sonrası intraperitoneal 5-Fu, TZF+5-Fu grubuna anastomoz sonrası anastomoz çevresine trombositten zengin fibrin ve intraperitoneal 5-Fu, TZF+Kök hücre+5-Fu grubuna anastomoz çevresine trombositten zengin fibrin+kök hücre ve intraperitoneal 5-Fu uygulandı, 1 hafta boyunca kontrol grubu hariç diğer 3 gruba intraperitoneal 5-Fu verilmeye devam edildi. İntraperitoneal verilen 5-Fu miktarı şıçanların kilolarına göre ayarlandı. Tüm sıçanlar işlemden sonraki 7. günde sakrifiye edildi.Anastomoz patlama basıncı, histopatolojik değerlendirme ve damarlanmanın anjiyografik olarak değerlendirilmesi planlandı. İmmünohistokimyasal olarak çalışma grubunda DiI ile işaretli adipoz kökenli kök hücrelerin takibi için floresan mikroskopta inceleme yapıldı. Çalışmadaki sıçanların kiloları deney öncesi değerlendirildiğinde 4 grupta da anlamlı farklılık saptanmadı (p=0,852). Grupların ilk ve son kiloları değerlendirildiğinde ortalama kilo kaybı yönünden anlamlı farklılık saptandı (p<0,001). Kontrol grubuna göre 5-Fu ve 5-Fu+TZF grubunda kilo kaybı ististiksel olarak daha yüksek bulundu (p<0,001 ve p<0,001), 5-Fu grubuna göre 5-Fu+TZF ve 5-Fu+TZF+Kök hücre gruplarında daha az miktarda kilo kaybı tespit edildi (p=0,009 ve p<0,001), 5-Fu+TZF grubuna göre 5-Fu+TZF+Kök hücre grubunda da daha az kilo kaybı görüldü (p<0,001). Kontrol ve 5- Fu+TZF+Kök hücre grupları arasında kilo kaybı istatistiksel olarak benzerdi (p=0,753). Karın içi yapışıklıklar değerlendirildiğinde gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur. Kontrol grubuna göre 5-Fu ve 5-Fu+TZF grubunda yapışıklık istatistiksel anlamlı olarak daha yüksekti (p=0,007 ve p<0,001), 5-Fu+TZF grubunun yapışıklık derecesi 5-Fu ve 5-Fu+TZF+Kök hücre grubuna göre istatistiksel anlamlı olarak daha yüksekti (p=0,039 ve p=0,005). Kontrol grubu ile 5-Fu+TZF+Kök hücre grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık görülmedi (p=0,051), 5-Fu ve 5-Fu+TZF grubunda 5-Fu+TZF+kök hücre ve kontrol grubuna göre belirgin sekilde perforasyon, fistülizasyon, karın içi apse ve anastomoz ayrılması izlendi. Anastomoz patlama basınçları açısından karşılaştırma yapıldığında kontrol grubu ve TZF+5-Fu+kök hücre grubunda diğer iki gruba göre istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptandı, 5-Fu ve 5-Fu+TZF grubunda belirgin anastomoz ayrılması nedeniyle patlama basınç ölçümü yapılamadı. Kontrol grubunda patlama basıncı ortalaması 147,9 ± 20,02 mmHg, TZF+5 Fu+kök hücre grubunda 150 ± 28,1 mmHg bu iki grup arasında istatiksel olarak fark saptanmadı. Anjiyografik değerlendirmede milimetrekareye düşen damar sayısı hesaplandı, kontrol grubunda 21,7 ± 3,2 adet, 5-Fu grubunda 15 ± 4,6 adet ve TZF+kök+5-Fu hücre grubunda 23,9 ± 4,1 adet damar izlendi, gualitatif olarak kontrol ve kök hücre grubunda damarlanmanın diğer iki gruba nazaran artmış olduğu tespit edildi. Histopatolojik değerlendirmede ise reepitelizasyon (p=0.002), fibrozis (p<0,001), iskemik nekroz (p<0,001) ve inflamasyon, nötrofil, lenfosit ve dev hücre (p=0,177-p=0,562) anlamlı farklılık saptanmadı. Kontrol grubuna göre 5-Fu ve 5-Fu+TZF+Kök hücre gruplarında arasında vasküler proliferasyon istatistiksel anlamlı olarak (p=0,019) tespit edildi. Floresan mikroskopi ile yapılan değerlendirmede kök hücrenin hem endotel hücresine dönüĢümü hem de villöz yapılar arasında olduğu tespit edildi. Gruplar arasında mortalite oranları açısından istatistiksel olarak anlamlı fark olup (p<0,001) kontrol grubuna göre 5-Fu ve 5-Fu+TZF grubunda mortalite oranı istatistiksel anlamlı olarak yüksekti (p=0,018 ve p=0,003), TZF+5-Fu+kök hücre grubuna göre 5-Fu ve 5-Fu+TZF grubunda mortalite istatistiksel olarak anlamlı daha yüksekti (p=0,018 ve 0,003). Kontrol grubu ile TZF+5-Fu+kök hücre grubu arasında istatistiksel anlamlı fark saptanmadı. Çalışmamızın sonucunda 5-Fu‟nun inflamasyonu arttırıp epitelizasyonu ve anjiyogenezi azaltması anastomoz düzeyinde yara iyileşmesini bozmuştur. TZF‟nin salgıladığı büyüme faktörleri ile kök hücrenin endotel hücresine farklılaşarak ve sitokin salgısını arttırması anastomoz bütünlüğü sağlamıştır. Trombositten zengin fibrin (TZF) kök hücre olmadan sadece 5-Fu ile birlikte kullanıldığında ise büyüme faktörlerinin etkinliğinin oldukça az olduğu tespit edilmiştir. Kök hücre, cerrahi sonrası kullanılacak kemoterapötiklerin etkisi sonrası dokularda yara yeri iyileşmesinde anlamlı farklılık yaratmıştır. Colorectal procedures have an important place among the gastrointestinal system procedures with those carried out for colorectal tumors in the first place. New techniques and different treatment modalities are developed as a result of the studies carried out. While the surgical procedures have satisfactory results, the complications occurring result in bothersome problems. One of the most important complications is the leakage from the anastomosis line. The aim of many studies carried out is the ensure safe colon anastomosis to reduce complications. In colorectal cancers, wound healing after surgery becomes impaired as a result of neoadjuvant or adjuvant chemotherapy, and therefore, the ratio of leakage from anastomosis increases. The most important one among the targets for the healing anastomosis is protecting the integrity of tissue with correct techniques to increase the blood supply for the tissue and to improve the strength of the anastomosis. A rather important factor is the platelet concentration for the platelet-rich fibrin (PRF) to ensure biologic integrity in tissues, to make the endothelial cell migration easier and to regulate the infectious and inflammatory events through the growth factors and cytokines it contains by effecting the angiogenesis and wound healing. Stem cells originating from the adipose tissue are among the stem cells with the greatest potential with their method of harvesting and ability of differentiating to multiple tissues. It has been shown in many studies that adipose tissue-origin stem cells can differentiate to new cells and also increase the formation of new vessels. Strength of anastomosis is reduced and leakage becomes inevitable as a result of impairment of wound healing in in anastomosis areas after neoadjuvant or adjuvant therapies and surgery and prevention of the new vessel formation. Ninety Sprague-Dawley type male rats were used in the study. Four groups were created each containing 20 rats. Ten rats were used for stem cells and platelet-rich fibrin. After incising and making a resection on the descending colon of the rats in all the groups for the full thickness, anastomosis was created. In the control group, resection and only intraperitoneal 3-5cc saline following the anastomosis were applied in the surroundings of the anastomosis, intraperitoneal 5-Fu was applied to the 5-Fu group in the surroundings of the anastomosis, platelet-rich fibrin and intraperitoneal 5-Fu was applied in the surroundings of the anastomosis to the PRF+5-Fu group, and platelet-rich fibrin + stem cell and intraperitoneal 5-Fu group was applied to the PRF + stem cell + 5-Fu group in the surroundings of the anastomosis; and after this, administration of intraperitoneal 5-Fu was continued for 1 week for the 3 groups except for the control group. The dosage of 5-FU administered intraperitoneally was adjusted according to the weights of the rats. All the rats were sacrificed at day 7 following the procedure. Each of the four groups comprised two subgroups including 10 rats. It was planned to evaluate the anastomosis bursting pressure, histopathologic evaluation and vascularization with angiography. In the immünohistochemical study, fluorescent microscope was used to examine the follow-up of the adipose tissue-origin stem cells labeled with DiI in the study group. When weights of the rats in the study were evaluated before the experiment, there are no significant differences among the 4 groups (p=0.852). Significant differences were found between the groups in the baseline and final weights (p<0,001). The weight loss was found significantly higher in the 5-Fu and 5-Fu+PRF groups as compared to the control group (p<0.001 and p<0.001), while the weight loss was smaller in the 5-Fu+PRF and 5-Fu+PRF+ Stem cell groups as compared to the 5-Fu group (p=0.009 and p<0.001, respectively) and the observed weight loss in the 5-Fu+PRF+ Stem cell group was smaller as compared to the 5-Fu+PRF group (p<0.001). The weight loss between the control and 5- Fu+PRF + Stem cell groups was similar (p=0,753). As regards the intraabdominal adhesions, statistically significant differences were found among groups. Adhesions in the 5-Fu and 5-Fu+PRF groups were statistically higher as compared to the control group (p=0.007 and p<0.001, respectively), and the level of adhesion in the 5-Fu+PRF group was significantly higher as compared to the 5-Fu and 5-Fu+PRF + Stem cell groups (p=0.039 and p=0.005). No statistically significant differences were seen between the control group and the 5-Fu+PRF + Stem cell group (p=0.051), marked perforation, fistulization, intraabdominal abscess formation and breaking of the anastomosis were observed in the 5-Fu and 5-Fu+PRF groups as compared to the 5-Fu+PRF + stem cell and control groups. Upon comparison regarding the anastomosis bursting pressures, statistically significant differences were found between the control group and the PRF+5-Fu + stem cell groups as compared to the other two groups, while it was not possible to measure pressure in the 5-Fu and 5-Fu+PRF groups because of marked dissociation of the anastomosis. The mean bursting pressure was 147.9 ± 20.02 mmHg in the control group, and 150 ± 28.1 mmHg in the PRF+5 Fu + stem cell group, and no statistically significant differences were found between these two groups. In the angiographic evaluation, the number of vessels per square millimeters were calculated: 21.7 ± 3.2 vessels were observed in the control group, 15 ± 4,6 vessels were observed in the 5-Fu group, and 23.9 ± 4.1 vessels were observed in the PRF + stem cell+5-Fu group, and it was found that vascularization in control and stem cell groups were qualitatively increased as compared to the other two groups. In the histopathologic examination, no statistically differences were found in re-epithelization (p=0.002), fibrosis (p<0,001), ischemic necrosis (p<0.001) and inflammation, and neutrophils, lymphocytes and giant cells (p=0,177-p=0.562 respectively). Statistically significant (p=0.019) difference was found in the 5-Fu and 5-Fu+PRF+Stem cell group as compared to the control group. In the evaluation made using fluorescent microscopy, it was found that stem cells were present in the conversion to endothelial cells and within the villous structures. There are statistically significant differences between the groups as regards mortality rates (p<0.001), and mortality rate was significantly higher in the 5-Fu and 5-Fu+PRF groups as compared to the control group (p=0.018 and p=0.003), while the mortality was significantly higher in the 5-Fu and 5-Fu+PRF groups as compared to the PRF+5-Fu+stem cell group (p=0.018 and 0.003). No statistically significant differences were found between the control group and the PRF+5-Fu+stem cell group. It has been concluded in our study that increase of inflammation and decrease in angiogenesis by 5-Fu causes impairment of wound healing on anastomosis level. Integrity of the anastomosis was ensured through the growth factors secreted by PRF and through the differentiation of stem cells to endothelial cells and increasing the sitokin secretion. It has been found that effectiveness of growth factors was rather small when platelet-rich fibrin (PRF) was used only with 5-Fu without stem cells. Stem cells have created significant difference in the wound healing after the effects of the chemotherapeutical agents following surgery.