Browsing by Author "Acar, Manolya"

Now showing 1 - 11 of 11

Cross-Cultural Adaptation, Reliability and Validity of the Turkish Version of the Lower Limb Functional Index
(2015) Duruturk, Neslihan; Tonga, Eda; Gabel, Charles Philip; Acar, Manolya; Tekindal, Agah; 0000-0002-4060-7048; 25777549; AAD-3908-2020; ACK-5152-2022
Purpose: This study aims to adapt culturally a Turkish version of the Lower Limb Functional Index (LLFI) and to determine its validity, reliability, internal consistency, measurement sensitivity and factor structure in lower limb problems. Method: The LLFI was translated into Turkish and cross-culturally adapted with a double forward-backward protocol that determined face and content validity. Individuals (n = 120) with lower limb musculoskeletal disorders completed the LLFI and Short Form-36 questionnaires and the Timed Up and Go physical test. The psychometric properties were evaluated for the all participants from patient-reported outcome measures made at baseline and repeated at day 3 to determine criterion between scores (Pearson's r), internal consistency (Cronbachs alpha) and test-retest reliability (intraclass correlation coefficient - ICC2.1). Error was determined using standard error of the measurement (SEM) and minimal detectable change at the 90% level (MDC90), while factor structure was determined using exploratory factor analysis with maximum likelihood extraction and Varimax rotation. Results: The psychometric characteristics showed strong criterion validity (r = 0.74-0.76), high internal consistency (alpha = 0.82) and high test-retest reability (ICC2.1 = 0.97). The SEM of 3.2% gave an MDC90 = 5.8%. The factor structure was uni-dimensional. Conclusions: Turkish version of LLFI was found to be valid and reliable for the measurement of lower limb function in a Turkish population.
Effect of Inspiratory Muscle Training in the Management of Patients With Asthma A Randomized Controlled Trial
(2018) Duruturk, Neslihan; Acar, Manolya; Dogrul, Mustafa Ilgaz; 29652761; ACK-5152-2022; AAD-3908-2020
Purpose: The aim of this study was to investigate the effects of inspiratory muscle training (IMT) on respiratory muscle strength, exercise capacity, dyspnea, fatigue, quality of life, and daily living activities of asthmatic patients. Methods: Thirty-eight asthmatic patients, between 18 and 65 years of age, were enrolled in the study and randomly divided into 2 groups; IMT (n = 20) or control (n = 18). Participants in the IMT group performed 30 breaths using a patient-specific threshold pressure device, twice daily for 6 wk at 50% maximal inspiratory pressure (MIP), in addition to "breathing training" during this period. Participants in the control group performed only the "breathing training" (sham or no threshold pressure device). Outcome measurements, performed before and after the intervention, included pulmonary function test, respiratory muscle strength, 6-min walk test, modified Medical Research Council dyspnea scale, St George's Respiratory Questionnaire, Fatigue Severity Scale, and London Chest Activity of Daily Living scale. Results: Among the outcomes in the study, changes to key variables including MIP (P < .01); MIP, percent predicted (P < .01); maximal expiratory pressure (MEP), percent predicted (P < .01); 6-min walk test walking distance (P = .001); modified Medical Research Council scale (P = < .001); Fatigue Severity Scale (P = .03); St George's Respiratory Questionnaire symptoms (P = .03); London Chest Activity of Daily Living domestic (P = .03); and London Chest Activity of Daily Living leisure (P = .01) were significantly different in favor of IMT versus control. Conclusion: These findings suggest that IMT may be an effective modality to enhance respiratory muscle strength, exercise capacity, quality of life, daily living activities, reduced perception of dyspnea, and fatigue in asthmatic patients.
The Effect of Tele-Yoga Training in Healthy Women on Menstrual Symptoms, Quality of Life, Anxiety-Depression Level, Body Awareness, and Self-Esteem During COVID-19 Pandemic
(2023) Gunebakan, Ozge; Acar, Manolya; 35332504; ACK-5152-2022
Background and aims This study was planned to examine the effects of tele-yoga training on menstrual symptoms, quality of life, anxiety-depression level, body awareness, and self-esteem in healthy women. Methods Thirty-two healthy premenopausal women between the ages of 18 and 45 were included in the study. The women were randomly divided into two groups as tele-yoga training (n: 16) and the control group (n: 16). The tele-yoga training was performed on the Zoom software for 6 weeks, 2 times a week and 45 min a day. No intervention was made in the control group. Menstrual pain and symptoms by Menstrual Symptom Scale (MSS), quality of life by Nottingham Health Profile (NHP), depression levels by Beck Depression Scale (BDS), anxiety levels by State and Trait Anxiety Scale (STAI), body awareness by Body Awareness Questionnaire (BAQ), and self-esteem by Rosenberg Self-Esteem Scale (RSES) were determined. Results In the tele-yoga training group, statistically significant improvements were observed in the MSS total (p = 0.001), negative effects (p = 0.003), menstrual pain symptoms (p = 0.003), coping methods (p = 0.001) sub-parameters, BDS score (p = 0.000), NHP sleep (p = 0.021), energy (p = 0.002), emotional (p = 0.000), and isolation (p = 0.039) sub-parameters. In the control group, there was statistically significant worsening in the NHP total score (p = 0.000). As regards the differences in values between the two groups, there were statistically difference in favor of the training group in sub-parameters of MSS, NHP sleep, energy, emotional, and isolation sub-parameters, and BDS and BAQ scores (p < 0.05). Conclusion It is thought that tele-yoga training may be a safe and effective method in reducing menstrual symptoms and depression, increasing quality of life, and body awareness.
Effectiveness of proprioceptive neuromuscular facilitation and myofascial release techniques in patients with subacromial impingement syndrome
(2022) Celik, Merve Sinem; Sonmezer, Emel; Acar, Manolya; 34991428
Purpose To compare the effectiveness of proprioceptive neuromuscular facilitation and myofascial release technique in patients with subacromial impingement syndrome on pain, range of motion, muscle strength, quality of life, functionality and disability. Methods Thirty patients were randomly divided into two groups: proprioceptive neuromuscular facilitation group (n = 15) and proprioceptive neuromuscular facilitation combined with myofascial release technique group (n = 15). Both treatment methods were performed 3 times a week for 4 weeks. Pain severity was assessed by Visuel Analog Scale, range of motion by a goniometer, muscle strength by digital hand dynamometer, quality of life by Nottingham health profile, functionality by arm, shoulder and hand problems questionnaire, disability by shoulder pain and disability index. All measurements were used before and after treatments. Pain severity, range of motion and muscle strength were also evaluated after the first session. Results After the treatment, shoulder pain, range of motion, muscle strength, functionality and disability were improved in two groups (p < 0.05). Proprioceptive neuromuscular facilitation showed improvement in pain, whereas myofascial release technique improved pain, physical activity, emotional state, sleep and total dimensions of life quality (p < 0.05). Proprioceptive neuromuscular facilitation was more effective in reducing activity pain, whereas myofascial release technique was more effective in increasing flexion, external and internal rotation range of motion, flexion and abduction muscle strength after the first session (p < 0.05). Conclusions The combined application of proprioceptive neuromuscular facilitation and myofascial release technique has a more acute and cumulative positive effect on pain, range of motion, muscle strength, functionality, disability and quality of life in patients with subacromial impingement syndrome.
Effects of Inspiratory Muscle Training on Respiratory Muscle Strength, Exercise Capacity, Physical Fitness and Daily Living Activities in Patients with Asthma
(2015) Duruturk, Neslihan; Acar, Manolya; Dogrul, Mustafa Ilgaz; ACK-5152-2022; AAD-3908-2020
Effects of Respiratory and Callisthenic Exercise Training on Exercise Capacity and Cuality of Life in Geriatrics
(2015) Duruturk, Neslihan; Acar, Manolya; ACK-5152-2022; AAD-3908-2020
Factors Associated with Kinesiophobia in Patients with Knee Osteoarthritis
(2022) Acar, Manolya; Sonmezer, Emel; Yosmaoglu, H. Baran
Purpose This study aims to determine factors affecting kinesiophobia in patients with knee osteoarthritis (OA). Materials and Methods The fear of movement was measured using the Tampa Scale of Kinesiophobia in 60 patients with knee OA. Pain intensity was assessed with the Visual Analog Scale, quality of life with the Nottingham Health Profile (NHP), disability with the Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index (WOMAC), anxiety and depression with the Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS), balance with the Berg Balance Scale, mobility with the Timed Up and Go Test, and the physical activity status was measured with the International Physical Activity Questionnaire. Results Physical mobility and emotional reactions subscales of NHP, all WOMAC subscales and the HADS depression subscale were significantly related to kinesiophobia. Muscle strength, ROM, level of physical activity, balance, mobility and anxiety were not significantly related to kinesiophobia. Quality of life and disability explained 34.4% of the variation in the Tampa Scale of Kinesiophobia. Conclusions Kinesiophobia was associated with quality of life, disability and depression. It may be useful for clinicians to pay attention to the evaluation of psychosocial characteristics instead of physical performance parameters in order to increase treatment success in OA patients.
İnflamatuvar artritte fiziksel aktivitenin kolaylaştırıcıları ve engelleri ölçeği’ nin Türkçe geçerlilik ve güvenirliği
(Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2022) Şahin, Elif Özlem; Acar, Manolya
Bu çalışmanın amacı İnflamatuar Artritte Fiziksel Aktivitenin Kolaylaştırıcıları ve Engelleri (İFAKE) Ölçeği’nin Türkçeye dil uyarlamasının yapılması ve Türkiye’deki inflamatuar artritli (romatoid artrit (RA), aksiyal spondiloartrit (aksiyal SpA), psöriatik artrit (PsA)) bireylerde geçerliğinin ve güvenirliğinin incelenmesiydi. Çalışmanın dil uyarlaması aşaması için ölçeği geliştiren araştırmacılardan gerekli yazılı izinler alındı. Ölçeğin Türkçeye dil uyarlaması sırayla çeviri, geri çeviri, uzman görüşü alınması ve pilot uygulama adımları izlenerek yapıldı. Ölçeğin psikometrik özelliklerinin (geçerlik ve güvenirlik) incelenmesi aşamasında, çalışmaya, Başkent Üniversitesi Ankara Hastanesi’ne başvuran 20-65 yaş arası, RA, aksiyal SpA, PsA tanısı almış 131 gönüllü hasta dahil edildi. İlk uygulamada geçerliği test etmek için hastalardan, Türkçeye dil uyarlaması yapılan İFAKE Ölçeği ile aynı zamanda hastaların sosyodemografik ve klinik özelliklerinin sorgulandığı hasta değerlendirme formunu, Sağlık Değerlendirme Anketi (SDA)’ni, Korku-Kaçınma İnanışlar Anketi (KKİA)’ni, Tampa Kinezyofobi Ölçeği (TKÖ)’ni ve Kısa Form-36 (KF-36)’yı Google Forms aracılığıyla doldurmaları istendi. Çalışmaya katılan 131 olgudan basit rastgele seçilen gönüllü 35 olgu, ilk uygulamadan iki hafta sonra test-tekrar test güvenirliği için İFAKE Ölçeği’ni tekrar doldurdu. Ölçeğin iç tutarlılık (Cronbach alfa) katsayısı 0.804 bulundu ve ölçek maddelerinin madde-toplam korelasyonları 0.407 ile 0.620 arasında değerler aldı. Test-tekrar test güvenirlik korelasyon katsayısı 0.703 idi. Kaiser-Meyer-Olkin değeri 0.729; Bartlett Küresellik testi ise anlamlı (p<0.001) bulundu. Ölçek, açıklayıcı faktör analizi sonucunda üç faktörlü yapısal model oluşturdu. Tüm faktörler ölçeğin toplam varyansının %65,17’sini açıkladı. Doğrulayıcı faktör analizi sonucunda modelin kabul edilebilir uyum gösterdiği belirlendi (CMIN/DF: 2.095; IFI: 0.925; CFI: 0.921; RMSEA: 0.092). İFAKE Ölçeği toplam puanı ile SDA skoru arasında negatif yönde ilişki ve KF-36 Ölçeği’nin emosyonel rol güçlüğü dışındaki tüm boyutları arasında pozitif yönde ilişki saptandı (p<0.05). İFAKE Ölçeği toplam puanı ile KKİA ve TKÖ puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulunmadı (p>0.05). Sonuç olarak, inflamatuar artritli hastalarda fiziksel aktivitenin algılanan engellerini ve kolaylaştırıcılarını değerlendirmek için geliştirilen İFAKE Ölçeği, Türkçe konuşan inflamatuar artritli bireyler için kendi kendine uygulanabilir, pratik, maliyetsiz, geçerli ve güvenir bir ölçektir. Bu ölçeğin Türkçe konuşan inflamatuar artritli hastalarda fiziksel aktiviteyi kolaylaştıran unsurları destekleyen, engelleyen unsurları iyileştiren bütüncül fiziksel aktivite programlarının planlanmasında ve sürdürülmesinde sağlık profesyonellerine yol gösterici olacağı kanısındayız. The aim of this study was to adapt the questionnaire of Inflammatory arthritis Facilitators And Barriers to Physical activity (IFAB) questionnaire to Turkish and to examine its validity and reliability in individuals with inflammatory arthritis (rheumatoid arthritis (RA), axial spondyloarthritis (axial SpA), psoriatic arthritis (PsA)) in Turkey. The required written permissions are obtained from the researchers who developed the questionnaire, for the language adaptation phase of the study. The language adaptation of the questionnaire to Turkish is done by following: translation, back-translation, expert opinion, and a pilot study in order. In the phase of examining the psychometric properties (validity and reliability) of the scale, 131 volunteer patients aged between 20-65 years, diagnosed with RA, axial SpA, PsA who were admitted to Başkent University Ankara Hospital, are included in the study. In order to test the validity in the first application, the patients were asked to fill out the patient evaluation form in which the sociodemographic and clinical characteristics of the patients are questioned, the Health Assessment Questionnaire (HAQ), the Fear-Avoidance Beliefs Questionnaire (FABQ), the Tampa Scale of Kinesiophobia (TSK) and the Short Form-36 (SF-36) at the same time as IFAB questionnaire which is adapted to Turkish via Google Forms. 35 randomly selected volunteers out of 131 subjects who participated in the study refilled the IFAB questionnaire for test-retest reliability two weeks after the first application. The internal consistency (Cronbach's alpha) coefficient of the scale is found to be 0.804, and the item-total correlations of the scale items are ranged from 0.407 to 0.620. The test-retest reliability correlation coefficient is 0.703. The Kaiser-Meyer-Olkin value is 0.729; the Bartlett Test of Sphericity is found to be statistically significant (p<0.001). The questionnaire formed a three-factor structural model as a result of explanatory factor analysis. These factors account for 65.17% of the total variance of the questionnaire. As a result of confirmatory factor analysis, it was determined that the model showed an acceptable fit (CMIN/DF: 2.095; IFI: 0.925; CFI: 0.921; RMSEA: 0.092). The negative correlation is found between the total score of the IFAB questionnaire and the HAQ score, and a positive correlation is found between all dimensions of the SF-36 scale except for emotional role difficulty (p<0.05). No statistically significant correlation was found between the total score of IFAB questionnaire and the scores of FABQ and TSK (p>0.05). In conclusion, IFAB questionnaire, which was developed to evaluate perceived barriers and facilitators of physical activity in patients with inflammatory arthritis, is a self-administered, practical, cost-free, valid and reliable scale for Turkish-speaking individuals with inflammatory arthritis. We believe that this questionnaire will guide health professionals in the planning and maintenance of holistic physical activity programs that support the factors that facilitate physical activity and improve the factors that hinder physical activity in Turkish-speaking patients with inflammatory arthritis.
Romatoid artrit, osteoartrit, fibromiyalji hastalarında fiziksel uygunluk ve fiziksel aktivite düzeylerinin değerlendirilmesi
(Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2014) Acar, Manolya; Tonga, Eda
Fiziksel aktivite ve fiziksel uygunluk düzeyi romatoid artrit, osteoartrit, fibromiyalji hastalarında ağrı, kas kuvvetsizliği, hareket kısıtlılığı, yorgunluk sonucunda azalmaktadır. Yapılan çalışmalarda romatoid artrit, osteoartrit, fibromiyalji hastalarda fiziksel aktivite ve fiziksel uygunluk düzeyinin belirlenmesi gerektiği vurgulanmaktadır. Çalışmamızın amacı romatoid artrit, osteoartrit veya fibromiyalji tanısı ile izlenen olgular ve sağlıklı bireylerin fiziksel uygunluk ve fiziksel aktivite düzeylerini belirlemek ve karşılaştırmaktır. Çalışmamız, Başkent Üniversitesi Hastanesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı polikliniğinde tanısı konan 50 romatoid artrit, 95 osteoartrit, 82 fibromyalji ve 110 sağlıklı olgu üzerinde gerçekleştirilmiştir. Olguların ağrı değerlendirmesi için Mcgill Ağrı Anketi kullanılmıştır. Fiziksel aktivite düzeyinin belirlenmesi amacıyla Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi (IPAQ) kullanılmıştır. Sağlıkla ilgili fiziksel uygunluk düzeyinin belirlenmesi amacıyla vücut kompozisyonu (VKİ), kas kuvveti ve enduransı (sit up testi), esneklik ( otur uzan- gövde lateral fleksiyon testi), kardiyorespiratuar endurans ( 6 dakika yürüme testi ) ve denge (KAT 3000) ölçümleri yapılmıştır. Fibromyalji grubunun Mcgill Ağrı Anketi alt parametre skorları istatistiksel olarak anlamlı düzeyde romatoid artrit, osteoartrit gruplarına göre daha yüksek bulunmuştur (p ≤ 0,05). Romatoid artrit, osteoartrit, fibromiyalji hasta gruplarının IPAQ anketi alt parametrelerinden yürüme ve toplam fiziksel aktivite skorlarının, sağlıklı olgulara göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşük olduğuna rastlanmıştır (p≤0,05). Fibromyalji grubundaki olguların % 36,6’sı, osteoartrit grubundaki olguların % 28,4'ü, romatoid artrit grubundaki olguların % 38’inin ve sağlıklı olguların % 22,7’sinin inaktif olduğu saptanmıştır. Sağlıkla ilgili fiziksel uygunluk düzeyi açısından romatoid artrit grubundaki olguların kontrol grubuna göre sit up testi sonuçları anlamlı düzeyde daha düşük, borg yorgunluk skala sonuçları daha yüksek bulunmuştur (p≤ 0,05). Fibromyalji grubundaki olguların, osteoartrit ve sağlıklı vi olgulara göre sit up testi sonuçları anlamlı düzeyde daha düşük bulunmuştur (p<0.05). Romatoid artrit grubundaki olguların osteoartrit grubundaki olgulara göre statik denge düzeyleri istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha düşük olduğuna rastlanmıştır (p <0.05). Osteoartrit grubundaki olguların sağlıklı olgulara göre dinamik denge düzeyleri istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha düşük olduğu saptanmıştır (p<0.05). Sonuç olarak sağlıklı bireylerle kıyaslandığında romatoid artrit, osteoartrit veya fibromiyalji hastalarının fiziksel aktivite ve fiziksel uygunluk düzeylerinin düşük olduğu saptanmıştır. Romatoid artritli olguların fiziksel aktivite ve fiziksel uygunluk düzeylerindeki azalma, osteoartrit ve fibromiyalji olgulardan daha belirgindir. Romatizmal hastalıklarda egzersiz ve günlük fiziksel aktivite programları fizyoterapi rehabilitasyon tedavi yaklaşımları arasında yer almalıdır.
Sağlıklı kadınlarda telerehabilitasyon yöntemi ile uygulanan yoga eğitiminin menstrual semptomlar, yaşam kalitesi, depresyon -anksiyete düzeyi, vücut farkındalığı ve benlik saygısı üzerine etkisi
(Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2021) Günebakan, Özge; Acar, Manolya
Bu çalışma, sağlıklı kadınlarda telerehabilitasyon yöntemi ile uygulanan yoga eğitiminin menstüral semptomlar, yaşam kalitesi, anksiyete-depresyon düzeyi, vücut farkındalığı ve benlik saygısı üzerine etkisini incelemek amacıyla planlandı. Çalışmaya premenopozal dönemde 18-45 yaş arasında sağlıklı 32 kadın dahil edildi. Kadınlar telerehabilitasyon yöntemi ile yoga eğitimi alan (n:16) ve kontrol grubu (n:16) olmak üzere rastgele iki gruba ayrıldı. Telerehabilitasyon yöntemi ile yoga eğitimi, zoom programı üzerinden 6 hafta, haftada 2 kere, günde 45 dakika yoga eğitmenliği sertifikası olan fizyoterapist eşliğinde yaptırıldı. Kontrol grubuna bir müdahalede bulunulmadı. Değerlendirmeler online olarak her iki gruba çalışmanın başında ve sonunda olmak üzere iki defa yapıldı. Bireylerin menstrüal ağrı ve semptomları; Menstrual Semptom Ölçeği (MSÖ) ile, sağlıkla ilgili yaşam kaliteleri; Nottingham Sağlık Profili (NSP) ile, depresyon düzeyleri; Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) ile, anksiyete düzeyleri; Durum ve süreklilik kaygı ölçeği (STAI) ile, vücut farkındalıkları; Vücut Farkındalığı Anketi (VFA) ile ve benlik saygısı Rosenberg Benlik Saygı Ölçeği (RBSÖ) ile belirlendi. Çalışmamızın sonucunda, telerehabilitasyon yöntemi ile uygulanan yoga eğitimi grubunda MSÖ toplam (p=0,001), negatif etkiler (p=0,003), menstrüal ağrı belirtileri (p=0,003), baş etme yöntemleri (p=0,001) alt parametrelerinde, BDÖ skorunda (p=0,000), NSP uyku (p=0,021), enerji (p=0,002), duygusal reaksiyonlar (p=0,000), sosyal izolasyon (p=0,039) alt parametrelerinde istatiksel olarak anlamlı gelişme görülürken, NSP fiziksel ve ağrı alt parametrelerinde, STAI, VFA, RSB skorlarında istatiksel olarak anlamlı bir fark görülmedi (p>0,05). Kontrol grubunda ise NSP toplam skorundaki istatistiksel olarak anlamlı kötüleşme (p=0,000) hariç, tüm sonuç ölçümleri benzer bulundu (p>0,05). İki grup arasındaki fark değerlerinde, MSÖ tüm alt parametrelerinde, NSP uyku, enerji, duygusal reaksiyonlar ve sosyal izolasyon alt parametrelerinde, BDÖ ve VFA skorunda yoga eğitim grubu lehine istatistiksel olarak fark bulundu (p<0,05). Sonuç olarak telerehabilitasyon yöntemi ile uygulanan yoga eğitiminin, sağlıklı kadınlarda menstrüal semptomlar, depresyon, yaşam kalitesi ve vücut farkındalığı üzerinde iyileştirici etkisi olduğu söylenirken kadınların benlik saygısı ve durumluluk-süreklilik kaygı düzeyinde ise bir değişiklik oluşturmadığı gözlenmiştir. Bu sonuçlar ışığında, sağlıklı kadınlara telerehabilistasyon yöntemi ile uygulanan yoga eğitiminin menstrüal semptomları ve depresyonu azaltmada, yaşam kalitesi ve vücut farkındalığını arttırmada güvenli ve etkili bir yöntem olduğu ve gelecek çalışmalarda daha fazla olgu ile farklı popülasyonlarda bu etkilerin incelenmesi gerektiği düşünülmektedir. This study was planned to investigate the effects of yoga training applied with telerehabilitation method on menstrual symptoms, quality of life, anxiety-depression level, body awareness and self-esteem in healthy women. Thirty-two healthy premenopausal women between the ages of 18-45 were included in the study. The women were randomly divided into two groups as those who received telerehabilitation training (n:16) and the control group (n:16). Yoga training with the telerehabilitation method was performed on the Zoom software for 6 weeks, 2 times a week and 45 minutes a day, accompanied by a physiotherapist who has a yoga instructor certificate. No intervention was performed in the control group. The evaluations were made online for both groups twice, at the beginning and at the end of the study. The menstrual pain and symptoms of individuals by Menstrual symptom scale (MSS), health-related quality of life of individuals by Nottingham health profile (NHP), depression levels of individuals by Beck depression scale (BDS), anxiety levels of individuals by State and trait anxiety scale (STAS), body awareness of individuals by body awareness questionnaire (BAQ) and self-esteem of individuals by Rosenberg self-esteem scale (RSES) were determined. As a result of the study, statistically significant improvements were observed in the MSS total (p=0.001), negative effects (p=0.003), menstrual pain symptoms (p=0.003), coping methods (p=0.001) sub-parameters, the BDS score (p=0.000), NHP sleep (p=0.021), energy (p=0.002), emotional reactions (p=0.000), social isolation (p=0.039) sub-parameters, on the other hand there was no statistically significant difference observed in NHP physical and pain sub-parameters, STAS, BAQ, and RSES scores (p>0.05) in the yoga training group applied with telerehabilitation method. In the control group, all outcome measures were similar (p>0.05), except for statistically significant worsening in the NHP total score (p=0.000). In the difference values between the two groups, the statistically differences were found in all sub-parameters of MSS, NHP sleep, energy, emotional reaction and social isolation sub-parameters, BDS and BAQ scores in favor of the yoga training group (p<0.05). As a result, it was stated that yoga training applied with the telerehabilitation method had a curative effect on menstrual symptoms, depression, quality of life and body awareness in healthy women, while it was observed that did not a change in women's self-esteem and state-trait anxiety levels. In the light of these results, it is thought that yoga training applied to healthy women with the telerehabilitation method is a safe and effective method in reducing menstrual symptoms and depression, increasing quality of life and body awareness, and these effects should be examined in different populations with more cases in future studies.
Thermal Imaging of Inspiratory Muscle Training in Patients with Asthma- A Pilot Study
(2015) Duruturk, Neslihan; Pekyavas, Nihan Ozunlu; Acar, Manolya; ACK-5152-2022; AAC-6522-2020; AAD-3908-2020