Üsdiken, Behlül2025-06-232002-10Yönetim Araştırmaları Dergisi, Cilt 2, Sayı 2, 2002, ss. 127-154https://hdl.handle.net/11727/13373Bu makale, 1950’lerdeki bilimle yönetimi buluşturma isteklerinden başlayarak, o günlerden bu yana ortaya çıkan başlıca yönelimleri ve bunlar etrafındaki tartışmaları incelemektedir. Gelişmeler şimdilerde parçalı bir görünüme yol açmıştır. Doğa bilimci yönelim, ABD’de hala egemen olmakla birlikte, bir yandan da yöneticiler için işe yarar olana yeterince eğilmediği ileri sürülmektedir. Bu arada, doğa bilimleri modelinin alternatifi yaklaşımlar ve yönetsel kaygılarla hareket edilmesini eleştiren bakış açıları da, esasen ABD akademik ortamı dışında olmak üzere ama, önemli mesafeler kaydetmiştir. Makale, son olarak da Türkiye’deki gelişmeyi izlemekte ve büyük ölçüde ABD’de üretilen bilgiye bağımlı olmakla birlikte, farklı bir yönetimci çizginin oluştuğunu göstermektedir. Beginning with the aspirations in the 1950s towards coupling science and management, this article traces major orientations since then and the debates that they have engendered. These developments have culminated in a fragmented panorama. The scientistic orientation prevails in the US, though with allegedly less than “due” attention to relevance. Alternatives to the natural science model and challenges to managerialist concerns have also made progress, though primarily outside the US academic environment. The article concludes by examining parallel developments in Turkey, where, although heavily dependent on knowledge production in the US, a distinct managerialist trajectory has emerged and has largely been sustained over time.trYönetmenin bilimiyönetimcilikyönetim incelemelerinde yeni akımlarTürkiye’de yönetim incelemeleriScience of managingmanagerialismnew currents in management studiesmanagement studies in TurkeyArticle22