| dc.description.abstract | Diyabetin henüz klinik olarak yerleşmediği durumlarda, yani prediyabette de son zamanlarda
bazı diyabetik komplikasyonların erken bulguları saptanmıştır. Hiperinsülineminin iç kulağa
olan etkisi ile ilgili sınırlı sayıda çalışma bulunmaktadır. Hayvan deneylerinde akut
hiperinsülineminin koklea üzerindeki etkileri gösterilmiştir. Bu çalışmanın amacı,
hiperinsülinemi ve disglisemik durumların işitme üzerine olan etkilerini araştırmak olmuştur.
Bu çalışma Başkent Üniversitesi İç Hastalıkları ve Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalları
tarafından ortak yürütüldü. Prospektif kontrollü klinik çalışma olarak tasarlandı. Başkent
Üniversitesi Tıp Fakültesi Yerel Etik Kurulu tarafından onaylandı. Katılımcılardan
aydınlatılmış yazılı onam formu alındı.
Endokrinoloji polikliniğine başvuran 18-64 yaş arası hastaların açlık plazma glukoz, açlık
plazma insülin, HbA1c, kreatinin, LDL kolesterol, HDL kolesterol, Trigliserit, TSH, Serbest
T4 düzeyleri ölçülmüştür. Sonrasında hastalara 75 gr oral glukoz solüsyonu içirilip
30.,60.,120. dakikalarda plazma glukoz ve insülin düzeyleri için üç kez daha kan örneği
alınmıştır. Dışlama kriterlerine uymayan, Kulak Burun Boğaz değerlendirmesi normal olan ve
insülin direnci saptanan hastalar araştırmaya dahil edilmiştir. Sonrasında hastalara
elektrokokleografi (EcochG), 125, 250, 500,1000, 2000, 4000, 6000, 8000 Hz’de saf ses ve
konuşma odyometrisi ve 1,00; 1.42; 2,00; 2,83; 4,00 kHz’lerde geçici uyarılmış otoakustik
emisyon (TEOAE) ölçümleri yapılmıştır. HOMA-IR≥ 2,5 olan 76 hasta araştırmanın vaka
grubunu; HOMA-IR değeri < 2,5 olan 88 hasta da kontrol grubunu oluşturmuştur.
Yaş ve cinsiyet dağılımı açısından vaka ve kontrol grubu arasında farklılık görülmemiştir. Saf
ses odyometrisinde vaka ve kontrol gruplarının her iki kulaktaki karşılaştırmasında 500, 1000,
2000, 4000 Hz’lerde vaka grubunun eşikleri anlamlı derecede yüksek bulunmuştur.
Elektrokokleografi’de vaka ve kontrol grubu arasında farklılık saptanmamıştır. TEOAE’de
vaka grubunda sadece 2,83 kHz’de sinyal gürültü oranı (SNR) kontrol grubuna kıyasla düşük
bulunmuştur. HbA1c değeri ile odyometri karşılaştırılmasında 4 ve 8 kHz’de vaka grubunda
işitme eşiklerinde anlamlı artış görülmüş ve konuşmayı ayırt etme skorlarında düşüş
görülmüştür, TEOAE ve EcochG testlerinde farklılık bulunmamıştır. Disglisemik durumlarda
vaka grubunda her iki kulakta anlamlı derecede odyometride 4, 6, 8 kHz’de eşiklerde artış,
konuşmayı ayırt etme skorlarında azalma, TEOAE’de 1,00 ve 1,42 kHz’lerde SNR’de düşüş
saptanmıştır. Bu bulgular kronik hiperinsülinemide işitsel fonksiyonların etkilendiğini göstermektedir.
Ayrıca Tip 2 Diyabetes Mellitus (Tip 2 DM) tanısı konulmadan disglisemik durumların
(BAG/BGT) işitme fonksiyon bozukluğu ile ilişkili olduğu gösterilmiştir. Saf ses odyometrisi
testinin metabolik ve nöral etkilenmenin değerlendirilmesinde prediyabette önemli bir yere
sahip olduğu görülmüştür.
Recently, some early signs of diabetic complications has been found in the prediabetes, which
diabetes has not clinically settled. There are limited number of studies on the effects of
hyperinsulinemia in the inner ear. In the animal studies, it has been shown that
hyperinsulinemia has adverse effects on cochlea. The aim of this study is to investigate the
effects of hyperinsulinemia and dysglycemic states on hearing.
The study was conducted at Baskent University Medical Faculty Departments of Internal
Medicine and Otorhinolaryngology. Is is designed as prospective controlled clinical study.
Local ethics committee approved the study, and informed consents were obtained from all of
the participants.
Fasting plasma glucose, fasting plasma insulin, HbA1c, creatinine, LDL cholesterol, HDL
cholesterol, triglyceride, TSH, free T4 levels of patients referring to outpatient clinics of
Department of Endocrinology, all of whom were between 18-64 years age, were measured.
Each patient was given 75 gr oral glucose solution, and blood samples were received at 30.,
60., and 120. minutes for plasma glucose and insulin measurements. Those who did not meet
exclusion criteria, whose otorhinolaryngological examination was normal, and who had
insulin resistance (IR) were included. Thereafter, electrocochleography(EcochG), pure tone
audiometry at 125, 250, 500, 1000, 2000, 4000, 6000, 8000 Hz and transient evoked
otoacustic emission (TEOAE) measurements at 1.00; 1.42; 2.00; 2.83; 4.00 kHz were
performed. 76 patients had HOMA-IR values ≥2.5 and constituted the active case group. 88
cases had HOMA-IR <2.5, and became the control group.
The case and control groups did not differ according to age and sex distribution. As for pure
noise audiometry, the comparison of the case and control groups in both ears revealed that,
the threshold values of the IR group at 500, 1000, 2000, 4000 Hz were significantly higher.
There was no difference between the groups in EcochG. In TEOAE, the signal to noise ratio
(SNR) was significantly lower in IR group compared to the control group at only 2.83 kHz
(p<0.05). HbA1c and audiometry comparisons have shown that auditory thresholds had
significantly increased and speech discrimination scores had decreased at 4 and 8 kHz in IR
group (p<0.05). TEOAE and EcochG tests showed no difference in this respect. As for
dysglycemic states, auditory thresholds had significantly increased in both ears at 4, 6, 8 kHz,
speech discrimination scores had decreased, and SNR had decreased at 1.00 and 1.42 kHz in
TEOAE.These findings suggest that auditory functions are affected in chronic hyperinsulinemia. It has
also been shown that dysglycemic states (IFG/IGT) are associated with auditory dysfunction
before Type 2 Diabetes Mellitus is diagnosed. It has been determined that pure noise
audiometry plays an important role in the evaluation of metabolic and neural effects in
prediabetes. | en_US |
