| dc.description.abstract | Klasik timpanometrinin orta kulak akustik özelliklerini değerlendirmede yeterli olup
olmadığı tartışılmaktadır. Klasik timpanometrilerde sıklıkla 226 Hz prob ton
kullanılmaktadır. Multifrekans timpanometri ise, 226 Hz-2000 Hz arasında değişik
prob tonlar ile elde edilen timpanogramların analizini sağlayarak, orta kulak direnç
ve geçirgenliğini geniş bir frekans yelpazesinde değerlendirebilen avantajlı bir test
bataryasıdır. Orta kulak admittansını ve unsurlarını ayrıştırarak inceleyen
parametreler sunmaktadır. Multifrekans timpanometrinin sunduğu önemli
parametrelerden biri de rezonant frekanstır (RF). Rezonans frekans, timpanik zarın
minimum enerjiyle maksimum hareketini sağlayan ve orta kulak tarafından kokleaya
en fazla ses enerjisinin iletilebildiği frekanstır. Belli patolojilerin varlığında rezonant
frekans değeri sağlıklı ve normal kulaklara nazaran daha alçak veya daha yüksek
değerler almaktadır. Multifrekans timpanometri avantajlı bir test olmasına rağmen
tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de klinik uygulamada yaygınlaşmamıştır.
Multifrekans timpanometri kullanımının yaygınlaşmamasının sebebi yeterli verilerin
literatürde henüz yer almamasıdır.
Bu amaçla literatüre multifrekans timpanometri hakkında yeni bir bilgi sağlamak için
vücut kitle indeksine göre orta kulağın rezonans frekansı değerinin değişip
değişmediği, değiştiyse ne yönde değiştiği araştırılmıştır. Çalışmada Başkent
Üniversitesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı ve Odyoloji, Konuşma ve Ses
Bozuklukları Ünitesi’nde işitme kaybı şikayeti olmayan ve otoskopik muayenesi
normal olan 18-40 yaşları arasında 78 gönüllü (156 kulak) katılımcı yer almıştır. Bir
KBB uzmanı tarafından otoskopik muayenesi yapılan katılımcılara saf ses
odyometrisi uygulanarak işitme eşikleri ölçülmüş ve sonrasında immitansmetrik
ölçümleri yapılmıştır. Katılımcıların immitansmetrik ölçümleri Grason Stadler (GSI)
Tympstar Version 2 elektroakustik immitansmetre kullanılarak yapılmıştır. Tüm katılımcıların, her iki kulağından (156 kulak) birden alınan rezonans frekansı
değerleri değerlendirmeye alınmıştır. VKİ’ne göre <18,5 kg/m2, 18,5-24,9 kg/m2,
>25 kg/m2 olmak üzere üç gruba ayrılan katılımcıların rezonans frekansı değerleri
araştırılmıştır. VKİ <18,5 kg/m2 olan kişilerin rezonans frekansı ortalaması
823,08±86,58 Hz, VKİ 18,5-24,9 kg/m2 arasında olan kişilerin rezonans frekansı
ortalaması 817,31±94,91 Hz, VKİ >25 kg/m2 olan kişilerin rezonans frekansı
ortalaması 771,15±112,61 Hz olarak bulunmuştur. VKİ <18,5 kg/m2, 18,5-24,9
kg/m2 olan kişiler arasında rezonans frekansı değeri açısından anlamlı bir fark
bulunmazken; VKİ <18,5 kg/m2 / VKİ >25 kg/m2 ile 18,5-24,9 kg/m2 / VKİ >25
kg/m2 olan kişiler arasında anlamlı bir fark bulunmuştur. Bu veriler ışığında orta
kulak rezonans frekansı değeri bakılan kişilerin VKİ değeri de göz önünde
bulundurulmalıdır.
Whether the classic tympanometry is sufficent for the assessment of acoustic
properties of middle ear has been a debate issue. In classic tympanometries, 226 Hz
is frequently utilized as probe tone. Through providing the analyses of
tymponagrams reaped between 226 Hz and 2000 Hz, multifrequency tympanometry
is an adventageous test battery that can assess the resistance and permeability of
middle ear in a wide range. Multifrequency tympanometry provides parameters
through parsing tympanum admittance and its elements. One of the significant
parameters supplied by the multifrequency tympanometry is resonant frequency
(RF). Resonance frequency, allowing maximum movement with minimum energy
and maximum frequency of the tympanic membrane sound energy can be transmitted
by the middle ear to the cochlea. In case of the presence of specific pathologies,
resonant frequency values can be lower or higher compared to healthy and normal
ears. Although multifrequency tympanometry is a favourable test, it has not been
clinically utilized around the world as in the case of our country. The reason behind
the lackness of widespread use of multifrequency tympanometry is the absence of
sufficent data in this scientific literature of this field.
In accordance with this purpose, to provide a novel information to the literature, in
relation with body mass index, whether the resonance frequency of the middle ear
changes or not; and if so, its extent has been studied. In this study, 78 volunteers (156
ears) have taken place as participants who does not have any hearing loss only
having normal autoscopic conditions at the Otorhinolaryngology Department and
Audiology, Speech and Voice Disorders Unit of Baskent University. Following the
autoscopic examination by an otolarygologist, participants’ sound thresholds are
measured by benefiting pure tone audiometry and then their immitancemetric
measurements have been fulfilled. Immitancemetric measurements of the participants have been performed using Grason Stadler (GSI) Tympstar Version 2 electroacoustic
immitancemeter. Resonance frequency differences obtained from all of the
participants (156 ears) have been taken into evaluation. According to their BMIs, the
resonance frequency of participants, trichotomized as <18,5 kg/m2, 18,5-24,9 kg/m2,
>25 kg/m2, have been studied. It has been found out that people who have BMI
<18,5 kg/m2 have a resonance frequency average as 823,08±86,58, while the people
who are between BMI 18,5 and 24,9 kg/m2 have a resonance frequency average as
817,31±94,91 and finally people have BMI >25 kg/m2 have a resonance frequency
average as 771,15±112,61. Although no meaningful resonance frequency difference
has been found out on people who have BMI <18,5 kg/m2, 18,5-24,9 kg/m2; a
meaningful difference has been spotted on people having BMI <18,5 kg/m2 / BMI
>25 kg/m2 and 18,5-24,9 kg/m2 / BMI >25 kg/m2. In light of data provided, BMI
data should be taken into notice of the people whose middle ear resonance frequency
values are examined. | en_US |
