The perceptions of EFL instructors at preparatory schools after covid-19 pandemic and their emerging inset needs

Abstract

Currently, educational institutions use online instruction and implement new guidelines to uphold students’ academic needs and avoid COVID-19 restrictions. Language instructors, on the other hand, were obliged to almost immediately shift to online learning due to the rapid outbreak. Many English language instructors have previously had experience with distance education, but it was not the case for the rest of it. The present study discussed the new training requirements of preparatory English language instructors in Ankara. A triangulation method was issued on EFL teachers working at preparatory schools of universities in Ankara. A sequential exploratory approach was carried out by some slight changes in scaling the survey to collect 4 –point Likert-scale results. The questionnaire was developed by by Tekin & Yaman (2008) with the contribution of utilizing Guskey’s (2000) approach and an effective needs analysis for teacher training. It was also taken from Koç’s (2016) paper, ‘A General Investigation of the In-Service Training of English Language Teachers at Elementary Schools in Turkey’. To be congruent with the instructors’ training requirements and to obtain rich data, a set of interview questions served as a tool. The findings were reviewed in terms of the participant profiles, and how they might be understood with a few distinct perspectives, overlapping themes, and subthemes, as well as their implications and recommendations for teaching foreign languages in higher education. The advantages and difficulties that English language instructors found when engaging in online teaching and learning were primarily attributed to the need for more training in both the instructional and technological aspects of the field. Son zamanlarda eğitim kurumları, öğrencilerin akademik ihtiyaçlarını desteklemek ve COVID-19 kısıtlamalarından kaçınmak için çevrimiçi eğitim kullanıyor ve yeni yönergeler uyguluyor. Dil öğretmenleri ise hızlı salgın nedeniyle neredeyse anında çevrimiçi öğrenmeye geçmek zorunda kaldılar. Birçok İngilizce öğretmeni daha önce uzaktan eğitim tecrübesine sahipti, ancak geri kalanı için durum söz konusu değildi. Bu çalışma, yükseköğretim düzeyindeki İngilizce hazırlık öğretim görevlilerinin yeni eğitim gereksinimlerini tartıştı. 4 puanlık Likert ölçekli sonuçları toplamak için anketin ölçeğinde bazı küçük değişiklikler yapılarak karma yöntem tasarımı gerçekleştirilmiştir. Anket Tekin & Yaman (2008) çalışmasında, Guskey’nin (2000) yaklaşımı ve öğretmen eğitimi için etkili bir ihtiyaç analizi kullanılarak geliştirilmiştir. Ayrıca Koç (2016)’ un ‘Türkiye’deki İlköğretim Okullarında İngilizce Öğretmenlerinin Hizmet İçi Eğitimlerinin Genel Bir Araştırması’ başlıklı makalesinden alındı. Öğretmenlerin eğitim gereksinimleriyle uyumlu olmak ve zengin veriler elde etmek için, bir araç olarak, önceden geliştirilmiş ve açık uçlu bir dizi görüşme sorusu kullanıldı. Bulgular, katılımcı profilleri, birkaç farklı bakış açısıyla nasıl anlaşılabileceği, kapsayıcı temalar ve alt temalar ile bunların yükseköğretimde yabancı dil öğretimine yönelik çıkarımları ve önerileri açısından gözden geçirilmiştir. İngilizce öğretmenlerinin çevrimiçi öğretim ve öğrenimle uğraşırken buldukları avantajlar ve zorluklar, öncelikle alanın hem öğretimsel hem de teknolojik yönlerinde daha fazla eğitim ihtiyacına bağlandı.