| dc.description.abstract | Bu çalışmaya, Eylül
2014 ile Aralık 2014 tarihleri arasında, Fatih Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi
Beslenme ve Diyetetik Polikliniği’ne başvuran, beden kütle indeksine (BKİ) göre
obez olan (BKİ≥30) 157 (111 kadın - 46 erkek) birey çalışma grubu, BKİ’ye göre
normal (BKİ=18.5-25.0) vücut ağırlığında olan 157 (122 kadın-35 erkek) birey kontrol
grubu olmak üzere toplam 314 birey katılmıştır. Çalışmada erişkin dönem obezitesi ve
çocukluk çağı travmaları arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Bireylerin, vücut ağırlığı, boy uzunluğu, bel çevresi, kalça çevresi ölçümü
antropometrik ölçüm tekniklerine uygun yapılmıştır. Sosyo-demografik veri formu
yüz yüze anket yöntemiyle uygulanmıştır. Çocukluk çağı travmalarını belirlemek için,
20 yaş öncesi istismar ve ihmal yaşantılarını geriye dönük nicelik olarak
değerlendirmede kullanılan, Türkçe geçerlilik ve güvenilirliği gösterilmiş öz bildirime
dayalı Çocukluk Çağı Travma Ölçeği (CTQ-28) kullanılmıştır. Obezite ile benlik saygı
düzeylerini değerlendirmek için de Rosenberg Benlik Saygısı ölçeği uygulanmıştır.
Çalışma grubunun yaş ortalaması 31.5±7.2 yıl ve kontrol grubunun 30.2±7.8 yıl olarak
belirlenmiştir (p>0.05). Ortalama BKİ değeri, çalışma grubuda 34.3±6.4 kg/m2
kontrol grubunda 22.7±2.9 kg/m2 olarak belirlenmiştir (p<0.05). Çalışma grubunun
CTQ ortalama puanı 42.6±10.5 kontrol grubu ise 37.2±6.6 bulunmuştur (p<0.05).
Çalışma grubunda fiziksel istismar, fiziksel ihmal, duygusal istismar, duygusal ihmal,
cinsel istismar bildirme sıklığı sırasıyla %26.1, %80.3, %59.2, %89.8, %31.2, kontrol
grubunda %13.1 %69.4 %42.7 %86.6 %21.7 olarak bulunmuştur. Fiziksel istismar,
fiziksel ihmal, duygusal istismar ve cinsel istismar bildirme sıklıkları çalışma
grubunda anlamlı şekilde yüksek bulunmuştur (p<0.05). Duygusal ihmal bildirme
sıklığında ise gruplar arası anlamlı fark yoktu (p>0.05). Çalışma grubu için travmatik
bir deneyime maruz kalma sıklığı %68.8 iken, kontrol grubunda %38.8 olarak
belirlenmiştir (p<0.05). Obez bireylerde düşük benlik saygısı bildirme sıklığı obez
olmayan bireylere göre anlamlı derecede yüksek bulunmuştur (p<0.05).
In this study, a total of 314 individuals
(111 female and 46 male with a BMI ≥ 30; 122 female and 35 male (n=157) with a
BMI between 18.5 and 25) were attended among those who applied to the Nutrition
and Dietetics Department of Fatih University Medical School Hospital from
September 2014 to December 2014. The aim of this study was to assess the
relationships between childhood traumas and adult obesity. The body weight, height,
waist circumference and hip circumference measurements of the participants were
completed based by anthropometric measurement techniques. Socio-demographic data
form was conducted by face to face interview technique. The CTQ-28 method, also
known as the self report childhood trauma scale to evaluate retrospectively the quantity
of abuse and neglect experiences before 20 yr-old was used to determine the childhood
trauma. The level of self-esteem was determined by the Rosenberg Self-Esteem Scale.
The mean age and BMI were found to be as 31.5±7.2 and 34.3±6.4 in the experimental
group, and 30.2±7.8 and 22.7±2.9 in the control group, respectively. The mean CTQ
rate was determined 42.6±10.5 for the experimental group while it was 37.2±6.6 for
the control group. The frequencies of physical abuse, physical neglect, emotional
abuse, emotional neglect and sexual abuse were 26.1%, 0.3%, 59.2%, 89.8% and
31.2% for the experimental group, and 13.1%, 69.4%, 42.7%, 86.6% and 21.7%,
respectively. Especially, the frequencies of physical abuse, physical neglect, emotional
abuse, emotional neglect and sexual abuse in the experimental group were significanlty
high (P<0.05) whereas there was no significant difference between both of the groups
based on frequency of emotional neglect reporting (p>0.05). The frequency of
exposure to having a traumatic experience was 68.8% for the experimental group.
However, it was 38.8% for the control group (p<0.05). In the same manner, the
frequency of low self-esteem reporting in the obese individuals was considerably
higher than non-obese individuals (P<0.05). | en_US |
