| dc.description.abstract | Pediatrik, mental retarde, psikiyatrik problemli, kooperasyon kurulamayan veya fazla
endişeli olan hastalar gibi çeşitli nedenlerle diş hekimi korkusu yaşayan hastaların dental
girişimlerinde sıklıkla farklı düzeylerde sedasyon uygulamasına gereksinim
duyulabilmektedir. Müziğin anksiyolitik ve sedatif etkisinin olduğu, kan basıncı, kalp atım
hızı, solunum sayısı ya da kan endorfin düzeyi gibi birçok bulgunun farklı müzik türlerinin
dinletilmesi ile değiştirilebildiği bilinmektedir. Bunların yanı sıra genel anestezi veya
sedasyon altında gerçekleştirilen çeşitli cerrahiler ya da girişimler sırasında da hastalara
müzik veya doğa seslerinin dinletilmesi, ortam gürültüsünün azaltılması gibi uygulamalarla
intraoperatif dönemde uygulanan anestezik veya sedatif ilaçlara olan gereksinimin
azaltılabildiği gösterilmiştir. Bu çalışmamızın hipotezi, müzik dinletilmesinin ve ses
izolasyonunun dental girişim uygulanacak pediatrik hastalarda sedasyon derinliğini
artıracağı ve sedatif gereksinimini azaltacağıdır.
Başkent Üniversitesi Tıp ve Sağlık Bilimleri Araştırma ve Etik Kurulları onayı alındıktan
sonra Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi Ankara Hastanesi Diş Polikliniği’nde elektif olarak
dental girişim planlanan 3-15 yaşları arasındaki 180 hasta prospektif olarak çalışmaya dahil
edildi. İşitme bozukluğu olanlar, kulak anatomisinde farklılık bulunanlar, son dönem organ
ve sistem yetmezliği olanlar, ciddi pulmoner ve/veya kardiyovasküler sorunu olanlar,
propofol intoleransı hikayesi olanlar, havayolu anomalisi olanlar, madde bağımlılığı olanlar
ya da bilinen psikiyatrik veya mental problemleri olanlar çalışma dışı bırakıldı. Çalışma
sırasında çocuklar randomize şekilde müzik grubu (Grup M), izolasyon grubu (Grup İ) ve
kontrol grubu (Grup K) olarak üç farklı gruba ayrıldı. Müzik grubundaki hastalara tüm
operasyon boyunca dışarıdan ses yalıtımı sağlayacak kulaklıklardan rahatlatıcı özellikte
klasik müzik parçaları (Vivaldi’nin Dört Mevsim keman konçertoları) dinletildi. İzolasyon
grubundaki hastalara, sadece kulaklıklar yerleştirilerek ortam seslerini duymaları engellendi,
müzik dinletilmedi. Kontrol grubundaki hastaların ise kulaklık takılmadan ortam seslerini
duymalarına müsaade edildi. Girişim sırasında, yapılan işlemler (çekim, dolgu, amputasyon,
kanal tedavisi), periferik oksijen satürasyonları, kalp hızları, solunum sayıları, OAA/S
skorları ve BIS verileri sürekli olarak takip edilerek 5’er dakika aralıklar ile kaydedildi.
Hastaların demografik verileri, kullanılan toplam propofol miktarı, işlem süresi, oluşan
komplikasyonlar, havayolu açılması için el ile ya da airway ile yardım gereksinimi ve cerrahi
ekibin memnuniyet skoru kaydedildi. Hasta derlenmelerinde Modifiye Aldrete Skoru
kullanıldı, skorlar 5 dakikalık aralıklarla kaydedildi. Hasta memnuniyetleri sorgulanarak
Likert Skalası ile değerlendirildi.
Grupların demografik özellikleri, işlem süreleri ve işlem özellikleri birbirleri ile benzer
bulundu (p>0,05). Hastaların cerrahi işlem sırasında takip edilen kalp atım hızı, oksijen
satürasyonu, OAA/S ve BIS skorları gruplar arasında benzerdi (p>0,05). Kullanılan propofol
miktarı açısından, istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmamakla birlikte, propofol
tüketiminin en az müzik grubunda olduğu görüldü (p=0,065). Havayolu manipülasyon
gereksiniminin kontrol grubunda diğer gruplar ile karşılaştırıldığında anlamlı olarak düşük
olduğu saptandı (p<0,001). Girişim sonrası hastaların sakin ya da ajite olarak uyanmaları ile
taburculuk için uygun olma süreleri birbirleri ile benzer bulundu (p>0,05).
Sonuç olarak çalışmamızda, dental girişim sırasında müzik dinletilmesinin ya da ses
izolasyonu yapılmasının, pediatrik hasta grubunda intraoperatif vital bulgular, sedasyon
düzeyi, kullanılan ilaç miktarı ve postoperatif derlenme üzerine anlamlı bir etkisinin
olmadığı gözlendi. Çalışmamızda hastaların sedasyon derinliğinin fazla olması nedeniyle
sonuçlarımız anlamlı çıkmamış olabilir, daha yüzeyel sedasyon uygulamaları ile benzer
metodoloji ile yapılacak çalışmalarda farklı sonuçlar oluşabilir.
The patients with dentophobia, who are generally pediatric, mental retarded, with psychiatric
problems, without cooperation or over-anxious, may frequently need different levels of
sedation. It is well known that music has anxiolitic and sedative effects. By listening to
different kinds of music it is possible to alter various symptoms such as blood pressure, heart
rate, respiration rate and endorphin levels. In addition to these, there are some evidences that
listening to music, sound of nature or blocking ambient sounds during various surgery or
intervention may decrease the intraoperative need for anesthetic and sedative drugs. The
hypothesis of our study is that listening to music or providing sound isolation increases the
depth of sedation and decreases the need for sedatives in pediatric dental patients.
Following Institutional Review Board and Ethics Committee approval of Başkent
University, 180 pediatric patients aged between 3-15 years, planned for elective dental
intervention at Dental Clinic of Ankara Hospital of Başkent University Medicine School
were included in the study, prospectively. Patients with hearing impairment, different ear
anatomy, recent organ or system deficiency, severe pulmonary and/or cardiovascular
problems, intolerance to propofol, airway abnormalities, substance addiction or known
psychiatric or mental problems were excluded from the study. The patients were randomly
assigned into 3 different groups as music (Group M), isolation (Group I) and control (Group
K). The patients in the music group listened to relaxing classical music (Vivaldi’s Four
Seasons violin concertos) by sound isolating headphones throughout the operation. The
patients in the isolation group only wore the headphones but did not listen to music. The
patients in the control group were allowed to hear ambient sounds without using the
headphones. During the intervention, dental procedures (tooth extraction, filling, amputation
and root treatment), peripheric oxygen saturations, heart rates, respiration rates, OAA/S
scores and BIS data were monitored and recorded at 5 minutes intervals. The demographic
information, total propofol dosage, procedure time, any complication, need for manual or
oral airway opening and the satisfaction of the operating surgeon were recorded. During the
recovery of patients Modified Aldrete Score was utilized and scores were recorded at 5
minutes intervals. The patient satisfaction was questioned and evaluated by Likert Scale.
The demographic variations, procedure times and intervention types were found to be similar
in all the groups (p>0.05). The patients’ heart beat rate, oxygen saturation, OAA/S and BIS
scores, monitored during the operation, were also similar in all the groups (p>0.05). In terms
of utilized propofol amount, there was no statistically significant difference in the groups,
yet the least usage was in the music group (p=0.065). Need for airway manipulation was
significantly less frequent in the control group (p<0.001). The waking up of the patients
calmly or agitated in the recovery room and the duration to discharge readiness were found
to be similar in all the groups (p>0.05).
In conclusion, according to our study listening to music or providing sound isolation during
the pediatric dental interventions did not affect the vital signs, sedation level of the patient,
the amount of medication and the postoperative recovery, significantly. This was considered
due to the deep level sedation obtained in our study. Therefore, new studies with similar
methodology and providing lesser levels of sedation might reach to different results. | en_US |
