| dc.description.abstract | İlk kez Steve Bratman tarafından 1997’de tanımlanan ve en son açıklanan The Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders-5 (DSM-V) kriterlerine göre henüz yeme bozukluğu sınıflamasında yer almayan Ortoreksiya Nevroza son dönemde önemi artan bir konudur. Bu araştırma, sağlık personeli olan ve olmayan bireylerde ortorektik davranış görülme sıklıklarını saptamak amacıyla yapılmıştır. Çalışma, Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde çalışan doktor, hemşire ve ebelerden seçilen 206 kişi (68 erkek, 138 kadın) ve bu personelin yakınlarından seçilen ve sağlık personeli olmayan 206 kişi (89 erkek, 117 kadın) ile gerçekleştirilmiştir. Bireylerin sosyo-demografik özellikleri ve yaşam tarzı alışkanlıkları anket formu ile saptanmıştır. Ortorektik davranış değerlendirmesi için Orto-11, yeme tutumlarını değerlendirmek için ise Yeme Tutum Testi( YTT-40) ölçekleri kullanılmıştır. Sağlık personelinin yaş ortalaması 34.2±8.69, sağlık personeli olmayanların yaş ortalaması ise 36.4±9.05 ‘tir. Beden kütle indeksleri(BKİ) ise sırasıyla 24.2±0.27 kg/m² ve 24.7±0.32kg/m²’dir. Sağlık personelinin %77.2’si sağlıklı olduğunu düşünmektedir ve %57.8’inin tanısı konulmuş kronik bir hastalığı bulunmamaktadır. Sağlık personeli olmayan grupta ise sağlıklı olduğunu düşünenler grubun %81.6’sını oluşturmakta ve %67.5’inin tanısı konulmuş kronik bir hastalığı bulunmamaktadır. Orto-11 ölçek sonuçları için ortalama puan, sağlık personeli olan grupta 26.6±0.21, sağlık personeli olmayan grupta ise 26.3±0.25’tir. Yeme Tutum Testi için ortalama puan sağlık personeli olan grupta 11.7±8.37, sağlık personeli olmayan grupta 12.0±8.03’tür. Sağlık personeli olan ve sağlık personeli olmayan gruplar arasında Orto-11 ve YTT skorları açısından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık gözlenmemiştir (p>0.05). Sağlık personeli olmayan grupta, sağlıklı olduğunu düşünenler ve tanı konulmuş kronik bir hastalığı olmayanların yeme tutum puanları yüksektir (p<0.05). Ortoreksiya nevroza hakkındaki sınıflandırma tartışmaları hala sürmesine rağmen bu çalışmada (%60.1 vs %61.2) ve diğer çalışmalarda elde edilen sonuçlar ortoreksiya nevroza prevalansının giderek arttığını göstermektedir. Konuyla ilgili daha kapsamlı ve daha belirleyici çalışmaların yapılması ve kriterlerinin belirlenmesi tanı ve tedavi protokollerinin oluşturmasına önemli katkılar sağlayacaktır.
A term that primarily mentioned by Steve Bratman in 1997 has recently become more prevalent but hasn’t included in latest DSM-V criteria yet. This study is conducted to determine the prevalence of orthorexic behavior in health care workers and non-health care individuals. 206 participants were selected to attend in the study who works in Ankara Training and Research Hospital as doctor, nurse or midwife (68 men, 138 women). The non-health care individuals were selected from relatives of the health care workers (89 men, 117 women). Socio-demographic characteristics of individuals and lifestyle habits were determined with a questionnaire form. Ortho-11 scale was implemented for Orthorexic behavior assessment, the EAT-40 scale was used to assess eating attitudes. The mean age of Health care workers is 34.2 ± 8.69, the mean age of non-health care individuals is 36.4 ± is 9.05.The mean BMI of health care workers 24.2±0.27 kg/m² and the mean BMI of non-health care individuals 24.7±0.32kg/m². The 77.2% of health care worker have the thought of being healthy and the 57.8% of them don’t have a chronic disease. The 81.6% of the non-health care individuals have a thought of being healthy and 67.7% of them don’t have a chronic disease. The mean score for Ortho-11 scale is 26.6±0.21 for health care workers and 26.3±0.25 for non-health care individuals. The mean score for EAT-40 scale is 11.7±8.37 for health care workers and 12.0±8.03 for non-health care individuals. There was no significant statistical difference between health care workers and non-health care individuals, (p>0.05). In non-health care individuals who have thought of being healthy and don’t have chronic disease has high eating attitudes score (p<0.05). Although, the classification of ON is going to be continued the results we have achieved in our study and the other studies, prevalence is increasing(%60.1 vs %61.2). Construction of a more comprehensive and more specific studies on the subject, will provide an important contribution determining the ON criteria and creation of diagnosis and treatment protocols. | en_US |
