| dc.description.abstract | Kardiyovasküler kalsifikasyon, kan damarlarında, miyokardda ve kalp kapaklarındaki patolojik kalsiyum-fosfat birikimi olarak tanımlanmaktadır. Kalsifik aort kapak hastalığı, aort kapağında darlığa yol açmayan hafif kalınlaşma ve kalsifikasyondan (aort kapak kalsifikasyonu (AKK)-aort sklerozu) kalsifik ciddi aort darlığına kadar olan bir spektrumu içermektedir. AKK ekokardiyografik olarak kapakta darlığa yol açmaksızın aort kapağında kalınlaşma ve kalsifikasyon olarak tanımlanır. Mitral anüler kalsifikasyon (MAK) ise ekokardiyografik olarak mitral kapağın anülüsünda yoğun, eko veren görünüm şeklinde ifade edilmektedir. Yapılan çalışmalarda hem AKK hem de MAK’nun koroner arter hastalığı ile ilişkisi net olarak gösterilmiştir. Bu kapak lezyonlarının koroner arter hastalığı ile, etyolojik nedenler, klinik özellikler, konvansiyonel aterosklerotik risk faktörleri ve histopatolojik inceleme bulguları yönünden önemli benzerliklere sahip oldukları bilinmektedir. Klinik çalışmalar göstermiştir ki; koroner arter endotelinde aterosklerozun erken formlarında sahne alan köpüksü hücreler (makrofaj), semilunar kapakların aortik yüzeyinde saptanmaktadır. Makrofajlar, fetüslerdeki prekürsor lezyonlar ve yağlı çizgilenmeler başta olmak üzere aterosklerozun tüm evrelerinde rol oynamaktadırlar. Neopterin, guanozin trifosfat-biopterin yolağının bir ürünü olan, INF-gama ile aktive olmuş makrofajlar tarafından üretilen, makrofaj aktivitesinin duyarlı bir belirtecidir ve kardiyovasküler olay riskinin artışı ile ilişkili bulunmuştur. Bu çalışmanın amacı Neopterin’in kalsifik aortik ve mitral kapak hastalığında bir belirteç olup olmadığını değerlendirmektir.
Çalışmaya hastanemiz kardiyoloji kliniğine ayaktan başvuran ve çeşitli nedenlerle yapılan transtorasik ekokardiyografide AKK ve MAK saptanan 100 hasta ve 52 sağlıklı kontrol grubu hasta alındı. Klinik veya anjiyografik olarak tanı konmuş koroner arter hastalığı, romatizmal kapak hastalığı, kronik tıkayıcı akciğer hastalığı, HIV enfeksiyonu varlığı, malignite varlığı, otoimmün hastalık varlığı, immünostimülan tedavi varlığı, dekompanze kalp yetmezliği olan hastalar ve transplant hastaları çalışma dışı bırakıldı. Çalışmaya alınan hastaların yaş ortalaması 67,5 ± 8,5 yıl olup, 63 (% 41,4)’ü erkekti. Tüm hastalarda neopterin, Enzyme-Linked Immunosorbent Assay (ELISA) yöntemiyle çalışıldı.
Kapak kalsifikasyonu saptanan ve saptanmayan hastalar klinik özellikleri bakımından karşılaştırıldığında serebrovasküler olay (SVO) öyküsü kapak kalsifikasyonu saptanan grupta anlamlı olarak daha yüksekti (% 16 ve % 1.9; p = 0.006). Laboratuvar parametrelerinden serum neopterin düzeyi (p <0,001), C-reaktif protein düzeyi (p <0,001), gama-glutamil transferaz düzeyi (p <0,001), ürik asit düzeyi (p <0,001) kapak kalsifikasyonu saptanan grupta anlamlı derecede yüksek idi. Ekokardiyografi parametrelerinden interventriküler septum kalınlığı (p <0,001), sol ventrikül arka duvar kalınlığı (p <0,001), sol atriyum çapı (p <0,001), sol ventrikül sistol sonu volümü (p=0,001), sol ventrikül diyastol sonu volümü (p=0,01) kapak kalsifikasyonu saptanan grupta anlamlı derecede yüksek, sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu ise anlamlı derecede düşük idi (p <0,001). Çoklu lojistik regresyon analizinde serum neopterin düzeyi ( β=2,279; p=0,003), gama-glutamil transferaz düzeyi ( β=0,461; p=0,011) ve C-reaktif protein düzeyinin ( β=0,095; p=0,017) kapak kalsifikasyonu gelişiminin bağımsız belirleyicileri oldukları saptandı.
Sonuç olarak serum neopterin düzeyi; aort ve mitral kapak kalsifikasyonu olan hastalarda yükselmektedir. Elde edilen sonucun bu hastalarda erken dönemde risk belirlenmesi ve tedavinin yönlendirilmesinde faydalı olacağı düşünülmüştür. | tr |
