Proliferatif ve nonproliferatif glomerülopatilerde HIF-1 α, GLUT-2 ve VEGF ekspresyonlarının prognostik önemi
Özet
Kronik böbrek hastalıklarında prognozu belirleyen en önemli histolojik
parametreler interstisyel fibrozis, tübüler atrofi ve glomerüler sklerozdur. Bu
parametrelerin fizyopatolojik temelini olusturan en önemli faktörlerden biri ise hipoksidir.
Bu nedenle bu çalısmada, hipoksi ile doğrudan iliskisi olduğu bildirilen HIF-1α,
VEGF ve GLUT-2 ekspresyonlarının tedaviye ve prognoza olan etkisini saptamayı
amaçladık
Yirmi dört FSGS, 34 MPGN ve 20 amiloidosis vakası olmak üzere toplam 78 hasta
çalısmaya alınmıstır. Hastalar erken (ilk üç ay) ve geç (üç aydan sonra) dönemde tedaviye
verdiklere cevaba ve ilk 12 ay içinde KBY’ne girip girmediklerine göre
gruplandırılmıslardır. Tüm biyopsiler yeniden değerlendirilerek histolojik parametreler
derecelendirilmistir. Biyopsiler HIF-1α, VEGF, GLUT-2, ve CD68 antikorları ile
boyanmıs ve bunların ekspresyonları derecelendirilmistir..
Erken dönemde sadece mezangial matriks artısı (p<0.001) tedaviyi olumsuz yönde
etkilemektedir. Geç dönemde ise mezangail matriks artısına (p<0.05) ek olarak, glomerüler
skleroz (p<0.05) ile birlikte tübüler atrofi (p<0.001), interstisyel inflamasyon (p<0.01) ve
interstisyel fibrozisinde (p<0.001) tedaviyi olumsuz yönde etkilediği ve bir yıl içinde
KBY gelisme riskini arttırdığı saptanmıstır.
Tübüler HIF-1α (p<0.05) ve VEGF (p<0.001) artısı erken dönemde tedaviyi olumlu
yönde, geç dönemde (p<0.001 ve p=0.01) ise olumsuz yönde etkileyerek ilk bir yıl içinde
KBY gelisme riskini artırmaktadır. Glomerüler VEGF artısı ise erken dönemde (p<0.05)
tedaviyi olumlu yönde etkilerken geç dönemde etkilememektedir. Đnterstisyel VEGF ve
tübüler GLUT artısı erken dönemde tedaviyi etkilemezken geç dönemde tedaviyi olumsuz
yönde etkilemekte (p=0.01 ve p<0.001) ve KBY gelisme riskini artırmaktadır. Đnterstisyel
(p<0.001) ve PTK makrofaj (p<0.05) sayısındaki artıs erken ve geç dönem tedaviyi
olumsuz yönde etkilemekte ve KBY gelisme riskini artırmaktadır. Buna karsın PTK VEGF
ekspresyonu arttıkça tedaviye cevab hem erken hem de geç dönemde olumluy yönde olup
KBY gelisme riski azalmaktadır (p<0.001).
Sonuç olarak erken dönemde HIF-1α , VEGF ve GLUT-2 ekspresyonlarının
böbreği koruyucu etkisi olduğu, geç dönemde ise fibrosis gelisimine katkıda bulunduğu
düsünülmüstür. Fibrosis gelisiminde anahtar rol oynayan hipoksi ve inflamasyonun bu
growth faktörleri düzenleyen en önemli parametreler olduğu ve bu nedenle kronik böbrek
hastalığı tedavisi sırasında hastaların anemisinin mutlaka düzeltilmesi gerektiği saptandı